HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                             

Handen samen - ogen dicht - 08

GEBED VAN VERTROUWEN

De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl 

De dag is voorbij, de nacht komt

   

Ons kind is moegespeeld en wrijft met de handjes in de oogjes.

Tijd om te gaan slapen. Het naar bed gaan is voor de meeste kleine kinderen een heel ritueel. Uitkleden, wassen, tandjes poetsen, kusje geven, verhaaltje lezen, liedje zingen.

De waarde van dit ritueel zal u vast wel eens uitgelegd zijn. Het geeft rust, het is vertrouwd want het komt elke dag terug en aan het eind van het verhaal is het kind er mee verzoend dat het naar bed gaat. De laatste handeling is het avondgebed.
Ik moet bekennen dat, voor mij als moeder, dat avondgebed eveneens een functie heeft. Vooral als het kind nog heel klein is. Je laat het per slot van rekening voor vele uren alleen, ook al blijf je thuis, zelfs al slaap je in de zelfde kamer.

Ik herinner mij uit de baby-fase dat ik diverse keren opstond om even te kijken, te luisteren naar die heel zachte adem. Ik weet dat veel ouders dit eigenlijk overdreven van zichzelf vinden maar toch die drang volgen. Ik denk niet dat het overdreven is, tenzij je bezorgdheid zo groot is dat je er zelf niet meer van kunt slapen. Het avondgebed was in zoverre functioneel voor mij, dat het mij deed beseffen dat ik mijn kind niet alleen liet, dat God de wacht zou houden.

Daar vragen we immers om? Daar mogen we dan op vertrouwen.
Voor kleine kinderen heb ik altijd gekozen voor een gezongen avondgebed, omdat juist die laatste minuten van bij elkaar zijn extra vertrouwd en gezellig zijn als we samen zingen. Het is misschien een goed idee om in de loop der tijd twee of drie avondgebedjes aan te leren. Zodat we samen kunnen kiezen wat we zullen bidden.

En bij wat grotere kinderen kunnen we vragen of ze zelf een gebedje kunnen bedenken zo nu en dan. Dit zou bijvoorbeeld heel goed kunnen bij een bijzondere situatie. De eerste schooldag of ziek zijn of op vakantie gaan zou de aanleiding zijn tot een zelf geformuleerd gebed. Ik denk niet dat we zo iets kunnen forceren en we moeten het ons kind zeker niet opleggen. Ook zullen we zelf mee moeten helpen om het kind zijn vragen te laten verwoorden. We zijn er niet klaar mee als e zeggen: "Nou welterusten, en vanaf nu moet je lke dag zelf maar een gebed verzinnen'.

'Vroeger toen mijn moederme naar bed bracht, deed ik wel een avondgebed, maar ik weet nu niet meer hoe dat was...'
Als we het belangrijk vinden dat ons kind een relatie met God opbouwt zullen we op zijn minst de situatie in de kaart moetenspelen. Bij ziekte bijvoorbeeld" 'Zullen we nog even voor oma bidden dat ze weer snel beter wordt en niet meer zo lang in het ziekenhuis hoeft te blijven?'

Op deze manier geef je als ouder eigenlijk de woorden al aan, het kind hoeft ze alleen maar tegen God uit te spreken. Oma beter worden, uit het ziekenhuis, dat zijn de dingen waar het om draait en die dingen pakt het kind op uit onze formulering van de vraag. Zo is het zelf maken ban een gebed niet zo moeilijk, en voor het geval dat het kind toch blijft steken kunnen we het direct overnemen.
Een ander voorbeeld: op vakantie gaan. Dat is iets fijns, iets om je op te verheugen. Ook hiermee moeten we naar de Vader in de hemel. Hij wil niet enkel vragende of verdrietige mensen, juist ook dankende en blije mensen!

'Zullen we nog voor de vakantie bidden, dat we er net zo'n zin in hebben en of de Heer ons er veilig heen wil brengen en voor het mooie weer?' Op deze manier krijgt het kind het gevoel dat God bij alles in het dagelijkse leven betrokken moet worden, en zo is het toch ook? Wij voelen ons veiliger als bij God onze plannen bekend zijn en als wij Hem hebben geraadpleegd over ons leven. Ons kind zal op deze manier gaandeweg meer vertrouwd raken met God.
'Als ik 's avonds op bed wil bidden, dan val ik soms halverwege in slaap omdat ik zo moe ben'.

In de loop der tijd zal voor het kind de wereld groter worden. Niet alleen de dingen die hemzelf of het eigen gezin aangaan zijn belangrijk.
'Heer, ik wil bidden voor de zielige dieren... en dat ze een eend zijn snavel niet dichtbinden want dan gaat hij dood van de honger'.

Via de school of de media komt het kind in aanraking met grote problemen. Oorlog, dreiging, honger, rampen. Als het kind dan al gewend is zijn zorgen en vragen bij God te brengen zal het ook de wereldzorgen en vragen bij God brengen. Nu kan een kind (en niet alleen een kind) zich beter inleven in een klein drama dan in een gigantisch drama (het doodgereden hondje uit de buurt zegt hem meer dan de duizenden slachtoffers bij een overstroming). Hier speelt 'dichtbij en veraf' een grote rol: het hondje kende ze en de mensen heel ver hier vandaan niet.

We moeten ook het kind de ruimte laten om zichzelf te zijn. Het moet niet met verantwoordelijkheden of problemen worden opgezadeld, die het nog niet aan kan. In zo'n geval is voor het kind de dood van het hondje belangrijk, het verdriet daarom is echt en het gebed daarover komt uit het hart. Als wij op dat moment zouden aanvoeren dat de ramp daar of daar van groter belang is, gaan wij het bevattingsvermogen van het kind te boven. Wel zouden we in dit geval kunnen vragen, nadat over het hondje gebeden is, of we ook nog voor de slachtoffers van de ramp zullen bidden. Wij zijn er om ons kind te helpen, om het bij te sturen, maar we mogen het niet zo beïnvloeden dat het zichzelf niet meer is.
Na het avondgebed komt de nacht. Er zijn veel kinderen, kleine en grote, die erg onrustig slapen of bang zijn. Dat kan heel vervelend zijn, vooral als het kind de andere dag uit slaapgebrek er de dupe van is. Voor de ze kinderen is die vertrouwelijke sfeer van voor het slapen gaan dubbel belangrijk (we kunnen natuurlijk ook bidden voor een ongestoorde nacht).
'Als ik bang ben en ik bid, dan ben ik toch wel minder bang, alsof ik er niet meer alleen voor sta'.

Persoonlijk heb ik mij aangewend om, na d nachtzoen, even mijn hand op het voorhoofd van mijn kind te leggen en zeg ik dan: de Zegen van de Heer. Dit simpele gebaar is voor onze bijde kinderen zo belangrijk, zo rustgevend dat ze bij wijze van spreken er niet meer buiten kunnen. Als ik in een zeldzaam geval het eens vergeet, dan word ik prompt terug geroepen. Toen ik op een keer mijn oudste niet naar bed kon brengen, vertelde hij me de volgende morgen dat hij zelf maar zijn hand op zijn voorhoofd had gelegd. Zo gaf hij aan hoe belangrijk dit gebaar voor hem is.

Natuurlijk zou je ook iets anders kunnen wensen of een ander gebaar kunnen maken Je zou bijvoorbeeld ook je beide handen rond het kindergezichtje kunnen leggen en zeggen: 'De Heer blijft dichtbij', of 'God ziet je altijd'. Een bang kind voelt zich minder alleen en een niet bang kind geniet toch van het vertrouwde gebaar

.

Heer, ik dank U voor de dag, die U hebt gegeven. U die heel de dag ons zag, bent dichtbij gebleven. Slapen ga ik deze nacht, want ik weet U houdt de wacht, tot de nieuwe morgen. Dank voor al Uw zorgen. Amen (kan op de wijsv an: Tussen keulen en Parijs)

Nu de nacht komt, lieve Heer,  Kniel ik voor mijn bedje neer.  Heer ik dank U voor vandaag,  Voor Uw liefde en ik vraag,  Of U bij mij blijven wil,  Als het donker wordt en stil.  Amen (kan op de wijs van: Altijd is kortjakje ziek)

Van de dag en 't spelen moe,  Vallen nu mijn ogen toe.  Buiten gaan de lichten aan,  En de dag is dicht gegaan.  Vader, laat mij niet alleen,  Blif toch aldoor om mij heen.  Dat ik lekker slapen mag,  Wakker word de nieuwe dag.  Amen.

In mijn bedje, warm en zacht,  Wil ik bidden voor de nacht.  Wilt U blijven bij Uw kind,  Tot de morgen weer begint. Moe van 't spelen ben ik Heer,  'k vraag U, wilt mij morgen weer,  Wekken voor de nieuwe dag,  Uitgerust en met een lach!  Amen. (kan op de wijs van: Ik ga slapen, ik ben moe)

Voor wij slapen gaan, vragen wij,  Blijf, Lieve Heer, vannacht nabij.  Wil in het donker waken,  Wil ons morgenochtend ons weer blij,  En vrolijk maken. U weet, Heer, dat er mensen zijn,  Die zorgen hebben of soms pijn.  Of veel verdriet en vragen,  Wilt U de grote Vader zijn.  Ons in Uw armen dragen.  Amen

Wij danken U in Jezus Naam,  Voor al Uw goede zorgen.  Wij bidden met de handen saam,  Wees bij ons tot de morgen. Laat ons vannacht als 't donker is, Ons moe-zijn snel vergeten.  En morgenochtend, blij en fris,  De dag weer welkom heten.  Amen

Lieve Heer, de nacht komt weer,  En wij knielen voor U neer.  Om U eerst nog dit te zeggen,  Voor we ons ter ruste leggen.  Alle dingen deze dag,  Zijn o Heer, van U gegeven.  Spelen, leren, onze lach,  Heel de wereld, heel ons leven,  Is in Uw hand geborgen,  Wil vannacht ook voor ons zorgen.  Amen.

Nu ga ik mijn oogjes sluiten, Want het wordt al donker buiten. Lieve Heer, wil bij mij waken, En mij morgen wakker maken. Amen

Maak hieronder je keus

01

02

03

04

05

06

07

08

09

10

11

12

13

14

15

DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN

 READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS