Het hoeft helemaal niet bewezen te worden . . .

Omstreeks april 1977 verscheen als' Boek van de Maand , een prachtig boekwerk onder de titel 'Het Woord in beeld'. De ondertitelluidde 'Vijf eeuwen Bijbel iin het dagelij ks leven'. In dit platenboek wordt aangetoond, hoe groot de invloed van de Bijbel is geweest op het dagelijks leven gedurende vele eeuwen. De Bijbel beïnvloedde de cultuur, getuige de vele reprodukties van oude gevelstenen, tegels, postzegels, koek- planken, enz. ""

Leven, dicht bij de Bijbel - I

Het boek doorbladerend en bestuderend, komt je onder de indruk van het feit, dat zoveel mensen generaties lang zo dicht bij de Bijbel geleefd hebben. Hun leven en hun levensuitingen werden door de Bijbel bepaald en gestempeld. In heel hun dagelijks leven speelt de Bijbel een grote en vaak beslissende rol. Toen gold nog dat Nederland zonder de Bijbel een denkbare zaak was. De ontelbare gelovigen uit die vervlogen eeuwen hebben de Bijbel aanvaard als het Woord van Gód in hun leven. Zij hebben geloofd dat in de Bijbel God tot hen sprak. Ze wisten heel zeker: de Bijbel is het Woord van God. Het is geen woord van mensen, hoe heilig ze ook zouden mogen zijn. Ze wisten heel zeker: de Bijbel is het boek van God.

Hoe kun je zeker zijn?

Hoe kunnen wij, vandaag de dag, met de grote kennis die we bereikt hebben, zeker weten dat de Bijbel inderdaad het Woord van God is? Er zijn geen logische, geen wetenschappelijke of andere bewijzen te geven voor het antwoord dat we je in deze studie willen geven. Iedere gelovige zal, als je hem of haar ernaar vraagt, antwoorden dat .niet te bewijzen is dat de Bijbel het Woord van God is. Maar toch weet een gelovige dat zekerder dan wat dan ook. Hoe kan een gelovige er zo vast van overtuigd zijn? Wie ter wereld zal eigenlijk uitmaken of de Bijbel nu wel of niet het Woord van God is? Niemand. Geen mens op aarde.

In de Rooms-Katholieke Kerk leeft de gedachte dat de Kerk, en met na- me de paus, de Bijbel als het Woord van God uitroept. De kerkelijke uit- spraak zou dan het 'bewijs' zijn. Maar dan ontleent de Bijbel zijn gezag uiteindelijk toch weer aan de mensen, aan de kerk. Anderen zoeken het bewijs bijvoorbeeld in de resultaten van de afgelopen eeuw in Palestina en de omringende landen. 'De Bijbel heeft toch gelijk' wordt dan verheugd uitgeroepen, als de opgravingen met de Bijbel overeenstemmen. Het 'bewijs' zou geleverd zijn. Maar ook dan zou het gezag van de Bijbelliggen bij mensen. Mensen die uitmaken, of de Bijbel al dan niet het Woord van God is. Mensen bepalen dan, mensen beslissen. Maar gelukkig hoeven niet van mensen afhankelijk te zijn om zeker te weten.

Hoe kun je wel zeker weten dat de Bijbel het Woord van God is? Dat je in dat Boek de stem van God kunt horen? Dat God zelf de Bijbel heeft laten schrijven? Er is maar één antwoord. Gelovigen herkennen de stem van God als de stem van hun hemelse Vader. Een stem die uit duizenden te herkennen is.

Dat is in je alledaagse leven toch ook zo. De stem van je vader ken je uit duizenden; als je geblinddoekt bent evengoed als op de band, of de plaat, of voor de radio. Trefzeker kun je zeggen: 'dat is hij'. Dat kun je niet bewijzen. Aan niemand. Toch weet je zeker , ben je rotsvast overtuigd.

Als Jezus tijdens Zijn verblijf op aarde over deze dingen met zijn discipelen spreekt, trekt Hij een vergelijking met een herder en zijn schapen. Een goede herder van een grote kudde heeft zijn dieren zijn stem leren kennen. De schapen zijn (Joh. 1~-18) helemaal 'afgestemd' op de klank van de stem van de herder. Feilloos zeker zullen ze op zijn stem afgaan. Maar een vreemde zullen ze zeker niet volgen; ze kennen zijn stem niet.

Wat voor schapen geldt, geldt ook voor de kinderen van God. Zij herkennen de stem van de Goede Herder: De (Ps.23). Heer is hun herder. Er valt niets te bewijzen. Toch ben je rotsvast overtuigd. Hangt het dan toch weer af van jezelf? Nee, want de Heilige Geest maakt dat je overtuigd wordt.

Er valt helemaal niets te bewijzen

Maar toch. Voor veel mensen is het verhaal van de herder en zijn schapen niet voldoende. Veel mensen zijn nog niet tevreden met het voorbeeld van de stem van je vader. Er moeten waterdichte bewijzen op tafel komen, logische redeneringen, klinken de argumenten. Alleen dat kan ze overtuigen.

Met die heel menselijke reactie had de apostel Paulus in zijn tijd ook te maken. Paulus verkondigt het Woord van God, het 'Woord des kruises' noemt hij het. Veel mensen vinden dit maar dwaasheid en malligheid. Zo waren er een aantal Joden die van Paulus eisten dat hij maar eens met bewijzen voor zijn opvatting voor de dag moest komen. Hij moest ze maar eens wat laten zien: een wonder of zo. Ook waren er Grieken die vroegen om bewijzen gebaseerd op logica, wetenschap. Het 'Woord des kruises' zo (1 Cor.1:18-25) maar zonder meer te aanvaarden we- zen ze van de hand. De gerenommeerde Jood, de intellectuele Griek, moest een bewijs op tafel hebben. Een acceptabele verklaring.

Onder het gehoor van Paulus bevonden zich ook mensen die aan het Woord dat hij sprak, nederig en vertrouwend gehoor gaven. Wat anderen eerst nog maar eens bewezen moesten zien en wat voor hen voorlopig nog maar dwaasheid was, werd door deze mensen aanvaard als wijsheid van God.

Het boek van alle eeuwen

(1 Thess. 1 : 13) In zijn brief aan de Thessalonicenzen schrijft Paulus over zijn grote dankbaarheid aan God. 'Dat gij, toen gij het gepredikte Woord Gods van ons ontvangen hebt, het hebt aangenomen niet als een woord van mensen, maar, wat het inderdaad is, als een Woord van God, dat ook werkzaam is in u.'Het valt op dat Paulus over ontvangen en over aannemen' schrijft. De Thessalonicenzen deden dat zelfs met (1 Thess. I: 6) 'blijdschap van de heilige Geest' .En zo gaat dat met het Woord van God. Horend, ontvangend, aannemend, word je zeker van je zaak. En ook blij. Dit is het Woord van God!

Paulus leverde geen enkel bewijsstuk. Hij predikte het Woord. En het werd met blijdschap ontvangen. Wat ook opvalt is dat Paulus schrijft over zijn gepredikte Woord niet als een woord van mensen, maar wat het inderdaad is, als een Woord van God' .Er worden heel wat woorden gesproken; er zijn zoveel verhalen, theorieën, filosofieën. Ook al waren er in Thessalonica in die tijd talloze andere stemmen van wijsheidleraars, ook al waren er mensenwoorden genoeg, in de woorden van Paulus werd door gelovigen het Woord van God herkend, de stem van de Goede Herder.

Het hoeft helemaal niet bewezen te worden

Als je de Bijbel eerbiedig en met liefde leest, zal je Vader er voor zorgen dat je net als de gelovigen uit de dagen van Paulus zult zeggen: inderdaad dit zijn geen woorden van mensen maar dit is het Woord van God dat tot mij wil spreken. Ik kan het niet bewijzen. Maar ik weet het heel zeker. Even zeker als alle gelovigen van alle eeuwen'.

De Bijbel: het boek van de maand, van alle maanden. Het 'Boek van de eeuwen'. Het boek van God.

Niet te bewijzen, wel te begrijpen

‘Als gelovige mag je geloven dat de wereld geschapen is door God. De Bijbel is echter geen bron van natuurwetenschappelijke kennis over het ontstaan van de aarde, de soorten of de mens. Het verhaal van de schepping geeft antwoord op andere vragen: wie wij als mens zijn, wat onze relatie tot God is. De Bijbel gaat over fundamentele vragen, die in 2000 jaar niet veranderd zijn, en nog altijd actueel voor ons als mensen. Het wonder van de verrijzenis van Christus is essentieel en uniek. Het is niet met onze natuurwetenschappelijke kennis te verklaren. Een moment waarop hemel en aarde elkaar ontmoet hebben.’