Here, leer ons U kennen

1. Het gezag van Gods woord, de Bijbel Het Woord van God is absoluut gezaghebbend
De Bijbel is het Woord van God. De oorsprong van dit schrift ligt niet bij de mensen, maar bij de onveranderlijke God. De oorsprong van de Bijbel ligt in de hemel, in de eeuwigheid.  Jezus zegt in Johannes 12:47-50 dat zijn woorden van de Vader in de hemel komen.  

Wie schreef de Bijbel en wie stelde hem samen?  

De Bijbel is een uniek boek dat in 66 boeken is onderverdeeld en in een tijdsbestek van ongeveer 2000 jaar is geschreven door ca. 35 schrijvers.  Toch grijpen alle boeken in elkaar en passen zij bij elkaar. Er zijn profetieën die geschreven zijn, honderden jaren vóór het leven en sterven van Jezus Christus, die letterlijk Zijn leven en dood beschrijven. Zie de profeet Jesaja, hoofdstuk 53 en Davids psalm 22.  

De Bijbelboeken zijn ook altijd zeer zorgvuldig bewaard gebleven

Ook zijn er speciale kopieerders geweest die deze boeken zeer nauwkeurig overschreven en alle letters telden die er geschreven waren. Zo’n persoon heette een Sopherim (= teller). Al deze boeken werden zorgvuldig bewaard. Bij archeologische opgravingen zijn honderdduizenden boeken teruggevonden met dezelfde tekstinhoud als die ook wij vandaag nog hebben.  Vele vergaderingen en overleggingen zijn er geweest om die boeken te verzamelen en te binden tot de huidige Bijbel.

Welke boeken moesten er nu in de Bijbel worden opgenomen?

Dat was een zeer belangrijk punt. Voor wat betreft het oude testament gebeurde dat als volgt: Een boek moest profetisch zijn, het moest de juiste historie bevatten tot in de kleinste details en het moest daarnaast feitelijk en leerstellig juist zijn. Voor het Nieuwe Testament gold, dat het boek door een apostel moest zijn geschreven of door iemand die de apostelen persoonlijk had gekend en daardoor ‘goedkeuring’ ontving.

Wat zegt Jezus Christus over de schriften?  

Mattheüs 5:17-19: Jezus zegt daar, dat Hij niet gekomen is om het Oude Testament af te schaffen.  Wel voert Hij alles uit wat daarin staat. Het Oude Testament is even belangrijk als het Nieuwe Testament.

In Lucas 16:17 zegt Jezus dat de hemel en de aarde gemakkelijker kunnen vergaan, dan dat een jota (het kleinste lettertje), of een tittel (het verbindingsstreepje tussen twee woorden) uit Zijn Woord zou verdwijnen. God heeft elk kleinste deeltje in de Bijbel gewild.  Markus 7:5-9,13: In dit tekstgedeelte gaat het over de traditie of menselijke overleveringen, waarvan mensen denken dat ze in overeenstemming zouden zijn met het Woord van God. 

Dit is in overeenstemming met de huidige situatie in traditionele kerken. Jezus verwerpt traditie als zijnde levensgevaarlijk, omdat deze bestaat uit leringen van mensen en niet van God. Leringen van mensen zijn ook steeds veranderlijk en altijd weer verschillend door de tijden heen. God wil dat een mens Hem dient op Zijn manier en niet op een zelfbedachte manier.

Mattheüs 7:24-25: Het gaat hier om de gevolgen van het Woord van Jezus in je leven. Hij spreekt eerst heel lang tot het volk, dit is de Bergrede (Mattheüs 5-7).

Dan besluit Hij met de gelijkenis van het huis op zand. Als je dit huis met ons eigen levenshuis vergelijkt en er is een storm, waar blijft je huis dan? Je leven loopt dan uit op een eeuwige verwoesting. Je hebt immers niet gedaan wat Jezus zei. Maar er is een andere mogelijkheid. Je vertrouwt je aan Jezus toe en je gaat Zijn Woord in je leven toepassen. Ook dan zal er wel eens een overstroming of een levensstorm opsteken en die zullen zich storten op je levenshuis.  

Zelf de Bijbel lezen is belangrijk om datgene te controleren wat ik jou gezegd heb

Handelingen 17:11: De joden hadden het Oude Testament. Paulus en Silas kwamen in twee synagogen (=leerhuis) vertellen dat de Messias, die al reeds lang beloofd was in het Oude Testament, gekomen was en dat deze Jezus van Nazareth was. De reacties waren erg verschillend.  Er waren zelfs joden die erg vijandig waren. Maar later, toen dezelfde boodschap in Berea verkondigd werd, was de houding van die joden daar anders.  Zij stonden open, “zij namen het woord met alle bereidwilligheid aan”. Maar daar stopte het niet mee. Zij gingen dagelijks de Schriften na, of deze dingen zo waren. Zij bleven verantwoordelijk om zelf te onderzoeken in de Heilige Schrift, of het juist was wat Paulus en Silas kwamen verkondigen.  God heeft daar waardering voor, want er staat geschreven van hen: “Dezen onderscheidden zich gunstig”. Daarom is het voor u belangrijk om zelf te lezen in de Bijbel.

2. Schepping en zondeval

Genesis 1-3 God heeft ieder mens gemaakt en dus is ieder mens ook gewenst.
God, als Schepper, is de oorsprong van alle gezag.  Daarom is iedereen verantwoording aan Hem schuldig. Er is een historische zondeval met de daaraan verbonden dood. Er is hoop, omdat de dood in oorsprong niet bij de schepping behoort.

De boodschap van Genesis 1-3 is:

Gen. 1:1-2:4:
God als Schepper aan het begin (Gen. 1:1).  Hij creëert hemel en aarde uit het niets. Door het Woord (Psalm 33:9).
De schepping van de aarde in ruwe bouwvorm (Gen. 1:2).
Dan de logische aankleding van de aarde (Gen. 1:3-31):
Licht
Atmosfeer (met hydrosfeer)
Vast land en plantenwereld
Het heelal
Dierenwereld in water en lucht
Dierenwereld op het land en de mens

De latere scheppingsdaden zijn een gevolg van de eerste scheppingsdaden: leefklimaat en milieu.  Maar ook dat God de schepping onderhoudt en in stand houdt.

Gen. 2:5-25:
De mens in levensharmonie met God.
Gods gezag over de mens door het gebod.
Er is geen zonde en dood.

Gen. 3:1-24
Overtreding van Gods gebod door verleiding; opstand.
Vloek van de dood over de mens en de schepping.  Vloek over de natuur, waardoor het leven moeizaam wordt. Eerste hoop (Gen. 3:15).  Het zaad, de Redder, die de oplossing brengt en de vijand zal vernietigen.

Conclusie: wij leven in een volledig abnormale wereld, waarin ellende en dood is.  Door de mens: de overtreding van de wil van God, de zonde.
Omdat de dood niet bij de schepping behoort, maar een historisch begin heeft door de zonde, is er ook hoop. Namelijk, als er historisch-toekomstig een oplossing voor de dood gevonden kan worden: een oplossing voor de zonde.  Of eenvoudiger gezegd: Als de zonde de oorzaak, dus de start van de aanwezigheid van de dood is, dan is de dood ook verdwenen als de zonde weg is.  

3. De onhoudbaarheid van de evolutietheorie

Er wordt voorondersteld dat de materie (stof) er altijd geweest is en eeuwig is. Het bewijs daarvoor moet nog steeds geleverd worden.  Het principe van ontwikkeling ‘naar boven’ wordt vooral tegengesproken door de tweede wet van de thermodynamica, namelijk dat een systeem, dat aan zichzelf overgelaten is, neigt tot desintegratie.  

Leven ontstaat niet spontaan en wordt daarna weer afgebroken. Er is een ‘gelijkrichter’, dus een vorm van intelligentie.
 Voorbeeld: Wanneer u uw huis netjes opgeruimd heeft moet u er wel bewust voor zorgen dat u de spullen weer op de juiste plaats neerlegt, anders is het binnen de kortste keren een enorme rommel.  Dus u bent de ‘gelijkrichter’ voor uw huis.

Mutaties, het ontstaan van nieuwe ‘soorten’.

De bewijsvoeringen gaan over ontwikkelingen binnen een soort. Een variëteit. Verschijnselen van mutatie golden als bewijs voor transmutatie. Dit geheel is filosofie en wel tweederangs en zeker geen wetenschap.
Dus kan er best een nieuwe hondensoort ontstaan, maar een hond wordt geen kat.  Het uitsterven van massa’s echte soorten.  De echte observatie is, dat de variëteit aan het afnemen is, niet aan het toenemen . De realiteit gaat regelrecht in tegen de theorie. We leven in een verarmde wereld, niet in een rijker wordende wereld.

Het ontbreken van echte overgangsvormen, die we massaal mogen verwachten in de aardlagen.  Het ontwikkelingsproces van laag-primitief naar hoog-ontwikkeld is in wezen een bewering dat uit het mindere het meerdere voortkomt. Dit is in tegenstelling tot elke gedane observatie.  

Het ontstaan van fossielen gebeurt niet onder normale omstandigheden, zoals bij de gedachte van ‘langzame ontwikkeling’ wordt gesteld. Een dood dier treedt in staat van ontbinding en verdwijnt totaal. Fossielen ontstaan normaal gesproken vandaag niet, de voorwaarden voor het ontstaan van fossielen zijn: afsluiting van zuurstof, warmte en daarnaast drukontwikkeling. Alleen bij rampen is zoiets denkbaar, zoals bij vulkaanuitbarstingen en bij de zondvloed.

Het bestaan van aardlagen als argument ‘voor fossielvorming’ is moeilijk houdbaar. De ‘oudere’ dieren liggen heel vaak in hogere lagen dan de ‘jongere’ dieren. Het schema is te mooi voor de werkelijkheid. Ook het gebruik van extreem lange tijdsperioden is onhoudbaar, omdat bijvoorbeeld rechtopstaande boomstammen dwars door verschillende aardlagen heen gaan. In het evolutiemodel is dat onmogelijk. Dit wijst op de afzetting van aardlagen binnen een kort tijdsbestek.

Op zich is de datering van het evolutiesysteem gebaseerd op een cirkelredenering. De datering van de fossielen geschiedt vanuit de aardlagen. De datering van de aardlagen geschiedt aan de hand van de fossielen. Andere dateringsmethoden zijn veel later ontstaan, toen de theorie reeds volledig was uitgebouwd.  

4. Geloofwaardigheid van het scheppings-/zondvloedmodel

Schepping wil zeggen: iets ontstaat (door God) op zeer korte termijn (één dag). Een levend wezen is één complex functionerend geheel en is volkomen compleet. Bij de voortplanting zijn er binnen de soorten wel eindeloze variaties mogelijk, maar de op zichzelf brede grenzen kunnen niet overschreden worden. Elke vernieuwing blijkt een ontaarding te zijn en overleeft niet op zichzelf of spontaan.  

Zelfs bij een kruising, zoals bij een ezel en een paard, is de muilezel niet vruchtbaar. Andere kruisingen buiten de soort, zoals de leeuw en de beer, daar hoeven we helemaal niet aan te denken.  In Genesis 1 staat duidelijk dat God de dieren maakte, ‘naar hun aard’. Alle observaties met betrekking tot eventuele veranderingen respectievelijk constantheid wijzen op schepping en variatie binnen de soort en niet op evolutie, een ’echt’ nieuwe soort.

De zondvloed

In Genesis 6-9 is er sprake van een wereldwijde waterramp, waardoor heel de wereld onder water komt te staan. Behalve een aantal mensen (Noach en familie) en representanten van de soorten van het dierenrijk die overleven in een massaal schip, komt alles en iedereen om. Door het openbreken van de aardkorst (Genesis 7:11), samen met de grote hoeveelheden water die vrijkomen, moet de totale aarde in een ravage veranderd zijn. De aardlagen zijn in wezen afzettingslagen van de zondvloed die voor een niet gering gedeelte in een vrij korte tijd, één jaar, zijn afgezet. 

Ook de omgekomen dieren zijn hier massaal ‘opgeslagen’. De dode lichamen worden onmiddellijk van zuurstof afgesloten en daarna door de hoge druk gefossiliseerd. Met een rijp voorstellingsvermogen kunnen we het ontstaan van de aardlagen en fossielen, de volgorde en de afwijkingen, daaruit verklaren. De aardlagen liggen zonder verwering of erosie op elkaar, wat onverklaarbaar is binnen het evolutiemodel, maar uitstekend past binnen het scheppings-/zondvloedmodel. 

Na de zondvloed is het klimaat sterk achteruit gegaan. De beschermende waterdamp-gordel (hydrosfeer) van Genesis 1:6-8, is bij de zondvloed in elkaar gestort en in veertig dagen slagregen op de aarde terechtgekomen. Dat verklaart die enorme abnormale regenval van de zondvloed. Maar het verklaart ook waarom de levensduur van de mensen daarna steeds verder achteruit is gegaan. Een beschermingslaag tegen de kosmische straling is verdwenen. Hoewel alle diersoorten de waterramp overleefd hebben door de ark, moet sedert die tijd het proces van uitsterven op gang zijn gekomen. Ten tijde van Job (Job 40), leefden de nu reeds uitgestorven sauriërs nog.

5. De noodzakelijkheid van het bestaan van een persoonlijk-oneindig God

Een zichzelf respecterende filosofie heeft op de volgende vragen een antwoord te geven:

Het bestaan van het heelal. Er is iets i.p.v.  niets.
De complexiteit van wat er is.
Orde en eenheid in die complexiteit.
De persoonlijkheid van de mens.
In wezen zijn er maar drie antwoorden die het ‘zijnde’ verklaren:
Er was niets, en plotseling was er iets.
Alles is ontstaan uit een onpersoonlijk begin.

Alles is ontstaan uit een persoonlijk begin

Het klinkt vreemd, maar er zijn maar drie antwoorden en alle antwoorden en variaties zijn binnen deze drie onder te brengen.  Er was niets, en plotseling was er iets. Er zijn er maar heel weinigen die dit standpunt innemen.  Immers, je moet dan iets aannemen dat in tegenstelling staat met alles wat je waarneemt.  Alles is ontstaan uit een onpersoonlijk begin. Wie uitgaat van een onpersoonlijk begin heeft het volgende probleem: Er was eerst onpersoonlijkheid en na een zekere tijd was er op een gegeven ogenblik persoonlijkheid, immers de mens is persoonlijk. Persoonlijkheid wordt door iedereen hoger geacht dan onpersoonlijkheid. Om het eenvoudig te stellen: een mens is meer dan een steen. Maar verder, als dat waar zou zijn, dan zou het meerdere uit het mindere voortkomen, maar dat is in tegenstelling tot elke observatie. Een voorbeeld: stel, je bent in de bergen van Zwitserland. Je ziet ergens een meertje en verder zie je een dalput. Plotseling begint die dalput vol te lopen met water en wel precies tot het niveau van dat meertje. Welke verklaringen zijn daarvoor?

Ten eerste komt dat water van dat meertje, of van een onzichtbare bron, die precies hetzelfde niveau heeft als dat van het meertje. Stel nu, dat die dalput begint vol te lopen en het niveau van het water stijgt hoger dan het meertje. Welke conclusie trekken we dan? Wel, waar het water vandaan komt weten we niet, maar het komt zeker niet van het eerder genoemde meertje, omdat het water daar lager staat. Het meerdere komt dus nooit uit het mindere voort. Maar wel komt het mindere uit het meerdere voort. Daarom is ook het tweede antwoord, dat al het bestaan zijn oorsprong heeft in een onpersoonlijk begin, onbevredigend.  Alles is ontstaan uit een persoonlijk begin. Dit is de laatste en enig verantwoorde mogelijkheid.  Het ontstaan van alles is te verklaren uit een persoonlijk begin. Maar ‘wie’ en ‘hoe’ is dat ‘persoonlijk begin’?

De goden van de Grieken bijvoorbeeld waren wel persoonlijk, maar hadden geen oneindigheid.  Bovendien was hun zedelijk gedrag van twijfelachtig gehalte

 De godheid van de oosterse religies is wel oneindig, maar niet persoonlijk. Alleen de God van het Bijbels-christelijk geloof heeft dat probleem niet: Hij is én oneindig én persoonlijk. Bovendien is deze God van een bijzondere hoedanigheid. Hij heeft niet het probleem van een Allah of van de God van de getuigen van Jehova. Die hebben een één-enig God. Dus voor Hij alles maakte, was Hij alleen en eenzaam. Dat is een erg onbevredigende uitgangssituatie. In dat godsbeeld zou God de mensen maken om Zijn eenzaamheid te overwinnen.  Dat probleem heeft de God van het Bijbels-christelijk geloof niet. Er is weliswaar maar één God, maar een drie-enige God. Vóór de schepping was er reeds echte communicatie en een intense liefdesbetrekking binnen de Godheid, zie Johannes 17, vers 24. Jezus zegt daar tegen de Vader: “Want Gij hebt Mij liefgehad vóór de grondlegging der wereld”. God de Vader had Jezus lief vóór de schepping. Binnen de Godheid werd een liefdesbetrekking ervaren. En de mens is geschapen om aan deze reeds bestaande liefdesbetrekking deel te hebben (Johannes 17:23-26). Het Bijbels-christelijk antwoord op het ontstaan van en de zin van alles is dus niet alleen het beste antwoord, het is ook het enige antwoord.  

6. De persoon Jezus en de betrouwbaarheid van het evangelie

De dokter en evangelist Lucas schrijft het levensverslag over Jezus. Bij de inleiding van zijn verhaal in het evangelie van Lucas en zijn handelingen over de apostelen geeft hij zijn wetenschappelijke methodiek aan, hoe hij gewerkt heeft. Hij begint met te zeggen, dat een levensverslag over Jezus schrijven niet origineel is. Meerderen hebben dat vóór hem gedaan. Toch meent hij het ook te moeten doen.  

Lucas is de enige van de vier evangelisten die geen Jood is. Mattheüs, Markus en Johannes zijn dat wel. Lucas is een Griek uit Antiochië en hij is een arts (Col. 4:14). Dus is hij een intellectueel binnen de toenmalige Grieks-Romeinse maatschappij. Hij is tot de prediking gekomen door de reizen met de apostel Paulus. Hij is ook de enige van de vier evangelisten, die is zoals wij, omdat hij in dezelfde positie heeft verkeerd als wij nu: ook wij hebben Jezus niet gezien.  

Deze Griekse intellectueel heeft er behoefte aan gehad om het geheel persoonlijk te onderzoeken.  Hij heeft naast het Lucas-evangelie ook de Handelingen van de Apostelen geschreven. Nu zijn er in dat laatste boek de zogenaamde “wij-berichten”. Dat zijn gebeurtenissen, waarbij Lucas zelf betrokken is en dat drukt hij uit door “wij”, “die en die” en “ik”. Uit de “wij-verslagen” weten wij, dat hij op de derde zendingsreis de apostel Paulus vergezeld heeft naar Israël (Handelingen 20 en 21). Daar is Paulus gevangen genomen en heeft er twee jaar gevangen gezeten (Hand. 24:27).

Daarna is Paulus naar de keizer in Rome gestuurd en Lucas heeft Paulus op die reis begeleid (Hand.  27:1,2). Dus is Lucas tenminste twee jaar in Israël geweest tijdens de gevangenschap van Paulus. En in die tijd is het geweest, dat hij het onderzoek heeft uitgevoerd, waarvan hij bericht in Luc. 1:1-4. Van daaruit zijn zijn opmerkingen dan ook te verstaan.
In vers 3 zegt hij, dat hij van het begin af aan alles nauwkeurig is nagegaan. We kunnen eigenlijk zeggen, dat Lucas een soort interviewer is geweest en al die mensen is nagegaan, die bij de gebeurtenissen van Jezus betrokken zijn geweest.  We bemerken dit o.a. door de stijlwisseling.

Het Lucas-evangelie is oorspronkelijk in het Grieks geschreven

De Griekse stijl is hypotactisch, d.w.z. met hoofd- en bijzinnen. Maar hij moet met Hebreeuwse mensen gesproken hebben, want plotseling ontmoeten we een paratactische stijl, d.w.z. alleen maar hoofdzinnen die met het voegwoord ‘en’ aan elkaar worden verbonden. Verder bemerken we bij de geschiedenis van de geboorte van Jezus eerder een vrouwelijke stijl en uitdrukkingswijze. We krijgen de indruk, dat Lucas met Maria, de moeder van Jezus, gesproken heeft.  In vers 1 heeft Lucas het over zaken die onder ons hun beslag hebben gekregen. Met andere woorden, het gaat niet om wensideeën, maar om klinkklare feiten. 

In vers 2 doet Lucas een beroep op mensen, die van het begin af ooggetuigen en dienaars van het woord geweest zijn. Ooggetuigen is een juridische term, dus uit de rechtspraak. Hoe kan een rechter vaststellen dat een gebeurtenis uit het verleden daadwerkelijk heeft plaatsgevonden?  Dat kan alleen door ooggetuigen. Een ooggetuige is iemand die een bepaalde gebeurtenis met zijn eigen ogen gezien heeft. Als twee of drie getuigen een overeenkomstig getuigenis afleggen, is het een bewijs voor de rechter dat iets werkelijk gebeurd is. Op grond daarvan kan iemand vrijgesproken of veroordeeld worden.

Overigens: iets uit het verleden kunnen we alleen te weten komen door ooggetuigen, omdat die ooggetuigen daarover een verslag schrijven. In wezen is het Lucas-evangelie zo’n verslag.  Volgens vers 3 is hij alles nauwkeurig nagegaan, m.a.w. hij heeft alles zeer goed onderzocht; hij is niet over één nacht ijs gegaan. En daarna heeft hij het in geregelde orde te boek gesteld. Hij heeft een gedegen en verantwoord verslag geschreven over een historisch onderzoek dat hijzelf heeft ingesteld. Oorspronkelijk heeft hij zijn werk aan een zekere Theofilus gewijd, die hoog-edel wordt genoemd. Wij weten verder niets van hem; mogelijk is het iemand uit de Romeinse adel. Deze man was al een Christen, die er meer van wilde weten. De bedoeling van het werk was, dat Theofilus de betrouwbaarheid zou erkennen van de zaken, waarin hij was onderricht. Dus dat hij de intellectuele geloofwaardigheid zou inzien van het geloof in Christus.

Hierin is het Bijbels-christelijk geloof uniek in de wereld

Als je gaat onderzoeken bij andere godsdiensten wat het fundament van hun geloof is, dan stuit je op een totale oncontroleerbaarheid, een vacuüm. De fundamentele grondslag van zo’n godsdienst is een oncontroleerbare ervaring in de hersenpan van de stichter.  Mohammed had een visioen en Boeddha had een innerlijke verlichting. M.a.w. als je dat wilt geloven is dat een sprong in de mist, een stap met je ogen dicht. Het is intellectueel wel zeer twijfelachtig en existentioneel gevaarlijk om je leven te bouwen op een oncontroleerbare hersenervaring van iemand anders.  

Totaal anders is het Christelijk geloof

De gebeurtenissen omtrent Jezus hebben reëel in tijd en ruimte plaatsgevonden, gewoon, zoals wij leven.  De gebeurtenissen op zichzelf zijn wel erg opvallend en afwijkend van de dagelijkse ervaring, maar daardoor nog niet minder waar. Als God zichtbaar in de geschiedenis ingrijpt, dan stijgt dat uit boven het dagelijkse. Maar deze zaken gaan om feiten. Feiten, waarvan honderden getuige zijn geweest. Deze feiten heeft Lucas onderzocht en te boek gesteld. Hiermee is het Bijbels-christelijk geloof uniek in de wereld. Ook hier wordt een mens opgeroepen een geloofsstap te maken. Niet in het wilde weg, in het duister, maar op grond van reële feiten. Daarom is het als enige godsdienst echt betrouwbaar.

7. Jezus, voor Zijn geboorte als mens

Johannes 8:56-58: “Eer Abraham was, ben ik”. Deze mens die op aarde wandelde, bestond reeds 2000 jaar voordat deze uitspraak gedaan werd.  Johannes 1:1-3,14: We gaan nog verder terug.

Jezus, Die het Woord wordt genoemd, is Schepper.  Door Hem is alles ontstaan. Niets dat een beginpunt van ontstaan heeft, is zonder Hem ontstaan. Het Woord, de Schepper, is mens geworden en heeft gewoon als mens onder ons gewoond en gewerkt. Huiveringwekkend! Later zullen zijn leerlingen wel ontzet zijn geweest als zij beseft hebben, met wie zij zo’n 3½ jaar zijn opgetrokken.  Om het koud van te krijgen.
8. De geboorte van Jezus

Lucas 1:26-38: De gebeurtenissen rondom de geboorte van Jezus zijn al bijzonder, maar Zijn verwekking des te meer. Zijn moeder was, toen zij zwanger van Hem werd, niet getrouwd maar wel verloofd. Een engel van God verschijnt plotseling voor haar en zegt, dat zij zwanger zal worden en de Zoon van de Allerhoogste zal baren. Maria begrijpt dat niet en zegt dat gewoon open: zij heeft geen seksuele omgang met een man. Het merkwaardige antwoord dat zij krijgt is, dat de kracht van de Allerhoogste haar zal overschaduwen en dat daarom haar kind Zoon van God genoemd zal worden. Pas als zij toestemming geeft, gaat de engel weg. God doet niet iets tegen de wil van een mens. De gevolgen zijn maatschappelijk gezien moeilijk. 

De joodse maatschappij waakte over reinheid. En plotseling wordt een jong, ongetrouwd, joods meisje zwanger.  Mattheüs 1:18-25: De eerste die het bovenstaande vaststelt of te horen krijgt is haar verloofde Jozef. Dat moet voor hem smartelijk zijn geweest:

“Mijn verloofde is zwanger, maar niet van mij.” En hij trekt er een logische conclusie uit. Hij wilde in alle stilte zijn verlovingscontract opzeggen, zonder haar te schande te willen stellen. Maar God grijpt in en geeft licht over de achtergrond en dus de onschuld van Maria. En het gevolg is dat hij met haar het huwelijk sluit. Natuurlijk zal de omgeving wel zijn gedachten daarover gehad hebben na een zekere tijd, want iedereen kan tellen.  Beiden zijn bereid deze maatschappelijke schande te dragen.

9. De reden van Jezus’ komst naar de aarde

Mattheüs 20:28: Hij is gekomen om te helpen en zijn leven als losprijs te geven. Dus het ontstaan van Zijn menselijk leven had als doel dat Hij plaatsvervangend zou sterven voor anderen.  Hebreeën 4:15: Jezus is de Middelaar die helemaal met ons mensen kan meevoelen. Hij is in alles net zo verzocht geweest zoals wij. Maar Hij geeft nooit gezondigd. En omdat Hij nooit gezondigd heeft, kan Hij de straf voor de zonden van anderen plaatsvervangend dragen.

10. De opstanding uit de dood

1 Corinthiërs 15:1-6: Paulus maakt het echte evangelie bekend. De gelovigen in de gemeente van Korinthe hebben zich al bekeerd tot Christus en ‘staan’ al in het evangelie. Daardoor worden zij gered, als ze er tenminste aan vasthouden en wel zo, als Paulus hun verkondigd heeft. En wat is die reddingsboodschap? Jezus is gestorven voor de zonden. Drie dagen later is Hij opgewekt uit de doden. Juist deze opwekking bewijst dat Hij als onschuldige en zondeloze aan het kruis gestorven is en dat daarom zijn sterven reddend voor anderen is.

Daarna krijgen we een opsomming van wie Jezus allemaal als de Levende gezien hebben na Zijn dood en opstanding. Er wordt tenslotte over meer dan 500 mensen tegelijk gesproken. Dat is erg opvallend. Sommigen van die 500 zijn gestorven, maar het merendeel leeft dan nog. Korinthe is een havenplaats en wat Paulus zegt is eigenlijk het volgende: Mensen, als je het niet gelooft, neem een schip en vaar naar Israël. Je kunt vele honderden mensen vragen en die zullen je zeggen:
“We hebben Jezus gezien, levend en wel, na zijn opstanding.”

Als Paulus niet 100% zeker van zijn zaak was, zou hij dit niet durven schrijven, omdat er veel kritische Grieken waren. Als er enigen naar Israël zouden gaan en er dan geen getuigen vinden, dan zou Paulus enorm geblameerd zijn en was het uit met hem. En toch schrijft hij het met volle overtuiging. Waarom? Omdat Jezus was opgestaan en er op dat moment nog honderden getuigen leefden. Als er iets historisch zeker is, dan is dat de opstanding van Jezus uit de doden.  

Johannes 20:20-28: Bijzonder is het gebeuren met de ‘ongelovige’ Thomas

Deze man is in zoverre interessant voor ons, omdat hij iemand was die psychisch niet in staat was te geloven, ja, niet wilde geloven. De menselijke ervaring is: dood is dood en daarmee uit. Voor hem was de zaak met Jezus van Nazareth, hoe spijtig dan ook, definitief ten einde. Na de opstanding verschijnt Jezus aan tien van Zijn leerlingen, zonder Thomas.  De deuren zijn afgesloten. Van de ene seconde op de andere staat Jezus plotseling en onaangekondigd in hun midden. Vol enthousiasme vliegen ze op Thomas af: “We hebben de Heer gezien”. 

Thomas, de nuchtere jood, moet er niets van weten. Mensen zien wel eens meer wat. Hallucinaties, enz. Hij wil controleerbare feiten hebben. Dood is dood. En pas als hij één en ander echt lichamelijk mag onderzoeken, pas dan is hij bereid te geloven.  Spijkers zijn in de handen van Jezus geslagen, een speer in Zijn zijde gestoken. Pas als hij dat mag vaststellen, zal hij geloven.  Jezus, de opgestane Heer, heeft de woorden van Thomas gehoord.

En acht dagen later waren de leerlingen bij elkaar, inclusief Thomas. De deuren waren gesloten. Plotseling staat Jezus in hun midden. Hij nodigt Thomas uit: Thomas, je wilde onderzoeken? Alsjeblieft, ga je gang. En Thomas doet het. En de nuchtere jood is zo nuchter, dat hij feiten niet ontkent en hij komt tot overgave aan Jezus en heeft in de gaten, Wie deze Jezus wel is: “Mijn Heer en mijn God!”, roept hij uit.  Psychiaters hebben met de figuur van Thomas ingezeten. 

Vanuit zijn psychische persoonlijkheidsstructuur is hij iemand die niet kon geloven en die dat dan ook eerlijk en open zegt. Een week later gelooft hij en belijdt aan Jezus: “Mijn Heer en mijn God”. Een paar weken later gaat hij overal in Israël, onder levensgevaar, betuigen: “Jezus is de Redder en de Heer van deze wereld, want Hij is opgestaan uit de doden. Daarvan ben ik getuige.” Psychologisch is zoiets onverklaarbaar. En daarom blijft er maar één echt verantwoord antwoord over: Jezus is opgestaan uit de doden en is lichamelijk aan Thomas verschenen.

Jezus is echt opgestaan uit de dood en dat heeft enorme gevolgen!

.