Mattheus 28 

De opstanding van Christus wordt in alle vier evangeliën verteld

De beschrijvingen van dit geweldige feit verschillen onderling enigs- zins. Dat houdt voor een deel verband met de bedoeling, die ieder van de vier evangelisten had bij het schrijven van zijn evangelie.

De evangelist Mattheus wilde zijn volksgenoten ervan overtuigen, dat Jezus van Nazareth inderdaad de Messias was. Die Messias was eeuwen geleden al beloofd door de profeten. Hij was bezongen door de psalmdichters en aangekondigd als' , de Knecht des Heren", vooral door de profeet Jesaja.

Wanneer Mattheus zijn evangelie schrijft, denkt hij aan wat Jezus gedaan en gezegd heeft in al die tijd, toen Hij in het openbaar optrad in Israël. Mattheus was zelf regelmatig in zijn gezelschap, omdat hij een van de 12 discipelen was. Mattheus zelf is tot het geloof gekomen dat Jezus werkelijk de beloofde Messias is. Nu probeert hij zijn eigen volk tot datzelfde geloof te brengen. Hij gaat ervan uit dat de mensen die zijn evangelie lezen, het Oude Testament kennen en geloven. Het zijn geen heidenen, maar Joden, onderwezen in "wet en profeten".

Daarom lezen wij juist in dit evangelie telkens een zinsnede als: dit is gebeurd opdat vervuld zou worden wat gesproken is door de profeet. En dan komt er een citaat uit één van de vele profetische boeken van Oude Testament.

Met deze bedoeling van Mattheus moeten we rekening houden bij het lezen van héél dit evangelie, ook dus van dit laatste hoofdstuk. Het valt in drie gedeelten uiteen.

De steen van het graf en wat daarom heen gebeurd is

Uit de mond van die onpartijdige mannen hoort men in Jeruzalem "al het gebeurde". De hele opperste leiding van de Joden is in rep en roer als ze dit betrouwbare bericht vernemen. De overpriesters en de oudsten roepen in allerijl een vergadering bijeen met slechts één punt op het agendum: er moet een besluit genomen worden, waardoor het bericht over Jezus' opstanding de doofpot in gaat.

En je kunt in de bijbel lezen, hoe deze geleerde mannen in Jeruzalem zich in bochten wringen om één en ander klaar te spelen. Met al te doorzichtige leugens en met behulp van "het geld dat stom is", geld uit de (heilige) tempelschatkist. Vergelijk daarmee eens Mattheus 27 : 6!

Christus vertoont Zich op de Paasdag niet persoonlijk aan zijn openlijke tegenstanders, maar door middel van deze soldatenmonden verkondigt Hij het feit van zijn opstanding. Daarin zit ook nog opnieuw een krachtig appel van Jezus: komt toch eindelijk tot geloof en erkenning, ook nu nog!

Hij wendt zich tot de heidenen

Bij voorbaat weet Christus echter, dat zijn volk niet als uit één mond Hem zal erkennen als de emge en beloofde Messlas. Hij gaat Zich tot de heidenen wenden.

Dat is de hoofdgedachte in het laatste gedeelte van dit hoofdstuk, waarin Christus aan Zijn discipelen/apostelen het bevel geeft om heen te gaan, al de volken tot zijn discipelen te maken en hen, wanneer zij  tot geloof gekomen zijn, te dopen in de naam van God Drieënig, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Let vooral op dat universele, alleomvattende karakter, waarin Christus Zich uitspreekt: alle macht tot al de volken al wat Ik u bevolen heb, al de dagen.

Inderdaad, Christus' rijk is een wereldrijk.