Jezus in de hof van Getsemane

Lukas XXII 41-44 - De Heer Jesus in den hof Getsemane

39 En Hij verliet de stad en ging, zoals Hij gewoon was, naar de Olijfberg. En ook zijn discipelen volgden Hem. 40 En toen Hij aan die plaats gekomen was, zeide Hij tot hen: Bidt, dat gij niet in verzoeking komt. 41 En Hij zonderde Zich van hen af, ongeveer een steenworp ver, knielde neder en bad 42 deze woorden: Vader, indien Gij wilt, neem deze beker van Mij weg; doch niet mijn wil, maar de uwe geschiede! 43 En Hem verscheen een engel uit de hemel om Hem kracht te geven. 44 En Hij werd dodelijk beangst en bad des te vuriger. En zijn zweet werd als bloeddruppels, die op de aarde vielen. 45 En Hij stond op van het gebed en ging tot zijn discipelen en Hij vond hen slapende van droefheid. 46 En Hij zeide tot hen: Waarom slaapt gij? Staat op, bidt, dat gij niet in verzoeking komt.

Bedroefd tot de dood toe

Jezus gaat met Zijn 11 leerlingen naar Gethsemane (wat olijfpers betekent) om door Satan verleid te worden en te bidden. Zijn ziel is "bedroefd tot de dood toe". De diepe wonde van Zijn verraad door Judas, welke totaal onnodig was voor onze Redding, doorboort Zijn ziel. Zijn drie dierbaarste volgelingen vallen in slaap en stellen Hem teleur. 

In tegenstelling tot Adam die zijn vrije wil gebruikte om niet aan God te gehoorzamen, gebruikte Jezus altijd Zijn vrije wil om aan God te gehoorzamen, zelfs tot de dood op het kruis. Misschien wordt Hem nu alle zonden van de Mensheid getoond, sinds de val van Adam tot het Einde van de Wereld omdat Hij voor hen allemaal gaat Boeten. 

Waarlijk, zoals een Olijf die samengedrukt en uitgeperst wordt, stromen Zijn Bloed en Zweet in grote druppels uit Zijn Lichaam terwijl Hij onuitsprekelijke angst en pijn doorstaat. Zijn angst en pijn worden veroorzaakt door de mensen voor wie Zijn lijden tevergeefs zal zijn. Judas, van wie Hij zo veel hield, verraadt Hem met een kus en de menigte die door de hogepriesters gestuurd werd arresteert, ondervraagt en foltert Hem en zij en de hogepriesters doen hem ongelofelijk lijden. Veel mensen beseffen niet dat onze "vrije wil" ons enkel grote eeuwige macht over onszelf geeft. Jezus gebruikt Zijn vrije wil om aan Zijn Vader te Gehoorzamen en dit mysterie leert ons het enorme belang van Gehoorzaamheid aan God's Wil.

De satan haalt werkelijk alles uit de kast!

Na de verzoeking die de Here Jezus zelf onderging in de woestijn, waar we lezen ‘dat de duivel van Hem week tot een bestemde tijd' (Luc.4:13), is kennelijk hier op de Olijfberg dan die tijd van verzoeking in volle omvang aangebroken.
 
Is de Heer dan tussentijds niet vaker verzocht? Zéker wel, zo lezen we in ditzelfde hoofdstuk in vers 28: als hij tot zijn discipelen zei:‘Jullie zijn in al mijn beproevingen steeds bij mij gebleven'.

Nu is een beproeving niet hetzelfde als een verzoeking. Wij zeggen doorgaans dat een beproeving van God komt en een verzoeking van de boze. Toch denk ik, gezien de context, dat de Heer hier wel degelijk doelt op verzoekingen die hij te doorstaan had.

De duivel heeft de Here Jezus bestookt met verzoekingen! 

Welke? Nou dezelfde als wij mensen ervaren. Alles waar wíj dagelijks van de weeromstuit aan toegeven, dat is Hem ook overkomen. Niet alle verzoekingen die er zijn, zullen ieder van ons mensen, overkomen, maar Hij, Jezus is in alles verzocht waarin de mens maar verzocht kan worden ( Heb.4:15 - Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan meevoelen met onze zwakheden, maar één, die in alle dingen op gelijke wijze (als wij) is verzocht geweest, doch zonder te zondigen).
 
Ik vermoed daarom dat ‘die bestemde tijd' voor onze Heer na zijn verblijf in de woestijn niet lang op zich zal hebben doen wachten..

Wat voor verzoekingen waren dat dan? 

Ach, daar staan de evangeliën tussen de regels vol van: verzoekingen om hoogmoedig te zijn door de superioriteit van de werken die Hij deed, verzoekingen om onbeheerst uit te vallen tegen de schriftgeleerden die Hem steeds maar weer vals beschuldigden en aanvielen, verzoekingen om het eens wat rustiger aan te doen en wat comfort te genieten in plaats van maar van hot naar her zonder vaste woon-of verblijfplaats rond te trekken. Ze liggen voor de hand, die verzoekingen.

Maar nu, in Gethsémane, haalt de satan werkelijk alles uit de kast! In het begin van de film van Mel Gibson (Passion of the Christ) wordt daar maar een afgezwakte visualisering van getoond, die niettemin refereert aan ons voorstellingsvermogen. Zo krijgen we de indruk dat niet alleen op Golgotha, maar ook hier onder de olijfbomen de werkelijke strijd ten diepste werd gestreden tussen Goed en Kwaad.

Alles wat menselijk aan Jezus was (en Hij wàs menselijk zoals een mens maar mens kan zijn!) wordt door de duivel gebruikt om Jezus' goddelijkheid te ontkrachten

Vooral de angst om -vooral geestelijk- te lijden en daarna te sterven. Terwijl wij stervelingen geen zeker toekomstbeeld kunnen hebben en hopen dat we op het laatst bij wijze van spreken nog nèt ‘van de galg gered zullen worden', is dat bij Jezus niet het geval. Zijn goddelijkheid hield in dat Hij uiterst nauwkeurig met zekerheid wist dat wat Hem te wachten stond en wat voor een lijden daar tot in detail mee gepaard zou gaan. Gegeven de macht te bezitten om dat te weerstaan en te voorkomen, doet onze Heer echter dat wat niemand van ons zou kunnen: Hij aanvaardt als volstrekt onschuldige dit monsterachtige lijden in onvoorwaardelijke gehoorzaamheid (alweer zo'n geweldig voorbeeld: gehoorzaamheid!). Nog eenmaal zet de duivel aan met al zijn kracht en het sterkste wapen: de verzoeking van de angst. Maar tevergeefs. Halleluja!

De Heer ging in Gethsémane door een zeer diep dal, voor ons onvoorstelbaar. Maar Hij leerde ons ook om te gaan met vrees: het permanente gebed en de moedige daad. Bidden en doen. De angst in de ogen zien, in geloof. Onze liefdevolle Vader in de hemel hielp de Here Jezus in dit ‘moment suprème' van het lijden. Hij zond een engel om kracht te geven. Engelen beschermen en engelen geven hulp en versterking. En zij zijn er, ook om òns heen. (Psalm 91:11 - Want Hij zal aangaande u zijn engelen gebieden, dat zij u behoeden op al uw wegen -).
 
Maar niet alleen staan engelen er om ons heen om ons te beschermen. Sterker nog: Jezus staat Zèlf naast ons. Lees maar in Hebreeën2:18 - Want doordat Hij zelf in verzoekingen geleden heeft, kan Hij hen, die verzocht worden, te hulp komen.

Wij weten, onze Heer heeft geleden tot het uiterste

Ook geleden in verzoekingen zoals we in de Hebreeënbrief lezen, maar juist door zijn offer (Híj stond wel alleen!), is die onnoemelijke druk van de zwaarste verzoeking voor ons nu niet meer aan de orde. Immers, in de eerste Korinthebrief 10:13 staat: Gij hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. En God is getrouw, die niet zal gedogen, dat gij boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat gij ertegen bestand zijt. Laten we de Heer daar ook maar eens voor danken. Dat Hijzelf naast ons staat. Dat de Vader voorkomt dat we mateloos verzocht worden. Onze God geeft troost en kracht in de verzoeking. En dat dus niet alléén. Hij helpt ons eruit! De weg is het gebed èn de angst in de ogen durven kijken. Ook dat leert ons Gethsémane.

Dat neemt niet weg dat we dus ook dagelijks moeten bidden om niet zelf in verzoeking te worden gebracht. En dat gaat beduidend verder dan tegen slaperigheid, zoals de discipelen. We zien hier immers dat de Heer ons in dit stukje tweemaal waarschuwt om te bidden om niet in verzoeking te geraken. Het is dus kennelijk buitengewoon belangrijk.

Verzoeking is er altijd, in principe op ieder gebied. Doen we dat wel, bidden dat we niet in verzoeking worden gebracht? Ik moet eerlijk zeggen, dat is wel iets dat er bij mij nogal eens bij inschiet... We vertrouwen maar op Gods beschermende hand, en terecht. Maar ook hier is preventie een groot goed. Premies voor diverse verzekeringen voor materieel welzijn betalen we grif. Maar dat wat ons geestelijk onheil kan voorkomen, dàt nemen we onvoldoende serieus: bidden om gevrijwaard te blijven van verzoekingen.