Liederen van Hanna Lam 

 
LIED 101: 1-6
1
  In het begin lag de aarde verloren,
  in het begin in de duisternis;
  God sprak zijn woord en het licht werd geboren,
  't licht dat vandaag onze dag nog is.
2
  In het begin zijn de wolken en luchten,
  in het begin is de hemel ontstaan.
  God sprak zijn woord en de wateren vluchtten:
  zo bracht Hij scheiding en ruimte aan.
3
  In het begin is de aarde geboren,
  in het begin uit de diepte der zee.
  In het begin kwam het gras en de bomen,
  bloeiden de bloemen en graasde het vee.
4
  In het begin zijn de sterren gaan branden,
  in het begin kwam de zon en de maan.
  Boven het land en de zee en de stranden
  wijzen zij wegen en tijden aan.
5
  In het begin kwamen vogels gevlogen,
  in het begin werd hun lied al gehoord.
  Vissen in 't water, wat leeft op het droge:
  God schiep de dieren, elk naar hun soort.
6
  In het begin riep God mensen tot leven,
  in het begin was het woord in hun mond.
  Wat was het goed om op aarde te leven,
  wat was God blij dat de wereld bestond.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 102: 1-3
1
  De aarde lag verloren
  in leegte en donkerheid.
  Toen is het licht geboren,
  licht van de eeuwigheid.
  Het duister werd doorbroken,
  de dag kwam en de nacht.
  God heeft zijn woord gesproken
  en alles voortgebracht.
2
  De wolken en de luchten,
  de aarde en de zee,
  de bomen en de vruchten,
  de bloemen en het vee.
  De lichten aan de hemel,
  de vogels in het gras,
  het water vol gewemel;
  God zag hoe goed het was.
3
  Toen kwam de mens tot leven,
  een mens aan God gelijk.
  De macht werd hem gegeven
  over het dierenrijk.
  De taal werd hem tot teken,
  de aarde werd zijn land,
  aan niets zou 't hem ontbreken,
  want God was op zijn hand.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 103: 1-5
1
  Het water steeg wel hoog,
  maar wonder boven wonder
  ging Noach niet ten onder,
  de ark alleen bleef droog,
  de ark alleen bleef droog.
2
  De dieren gingen mee,
  de groten en de kleinen
  met Noach en de zijnen.
  De dieren twee aan twee.
  De dieren twee aan twee.
3
  Zij dreven maanden rond.
  Toen ging het water zakken,
  de duif vond groene takken,
  de ark liep aan de grond.
  De ark liep aan de grond.
4
  De aarde was er weer.
  En mens en dier mocht wonen
  onder de groene bomen,
  in vrede met de Heer.
  In vrede met de Heer.
5
  De regenboog staat hoog,
  als teken voor de volken,
  Gods woorden te vertolken:
  het land, het land blijft droog,
  het land, het land blijft droog.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 104: 1-3
1
  Weet je wat, weet je wat,
  zeiden ze in Babelstad:
  Laten wij een toren maken,
  om elkaar niet kwijt te raken.
  Bouwen gaan we groot en klein,
  tot we in de wolken zijn.
2
  Allemaal, allemaal
  spraken zij dezelfde taal:
  laat de wind ons niet verdrijven,
  laat ons bij de toren blijven.
  Want dat bundelt onze kracht,
  torenhoog wordt onze macht.
3
  Hoor je dat, hoor je dat,
  Babel werd een babbelstad.
  Want de Heer der mensenkind’ren
  kwam dat stoute plan verhind'ren
  Hij verwarde toen hun spraak
  en de torenbouw liep spaak.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 105: 1-7
1
  Jakob is gekomen
  diep in de woestijn,
  om van God te dromen
  en een kind te zijn.
2
  Vluchtend voor zijn vader,
  vluchtend voor het recht,
  zag hij daar die ladder
  loodrecht opgericht
3
  en de hemelboden
  gingen op en neer;
  met gesloten ogen
  zag hij daar de Heer,
4
  met gesloten oren
  hoorde hij zijn naam,
  dat hij was geboren
  om voor God te staan.
5
  Zo is hij verenigd
  met zijn voorgeslacht
  en hij werd gereinigd
  in de zwarte nacht,
6
  toen hij lag te slapen
  aan de hemelpoort,
  God zal niet verlaten
  wie Hem toebehoort
7
  en Hij zal hem geven
  kind aan huis te zijn,
  overvloedig leven
  diep in de woestijn.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 106: 1-5
1
  Jozef zoekt zijn grote broers,
  alle tien zijn ze jaloers,
  op zijn jas en op zijn dromen,
  als ze Jozef aan zien komen,
  wordt zijn mantel afgerukt.
  Diep zit Jozef in de put.
2
  Met een slavenkaravaan
  moet hij naar Egypte gaan.
  Alle dromen zijn vergeten,
  heel veel kwaad wordt hem verweten.
  Jozef die onschuldig is
  komt in de gevangenis.
3
  Lange jaren gaan voorbij,
  maar de Heer is hem nabij.
  Nieuwe dromen worden wakker
  door de schenker en de bakker.
  Maar de schenker, hij vergeet
  al wat Jozef voor hem deed.
4
  Farao hoog op zijn troon
  droomt een wonderlijke droom.
  Daarom laat hij Jozef komen
  en dan worden alle dromen
  van de koe en korenaar
  en de maan en sterren waar.
5
  God heeft alles omgekeerd,
  Jozef wordt als vorst vereerd,
  en het kwade valt in duigen
  en de broers ze moeten buigen:
  zo houdt God door Jozefs hand
  't volk van Israël in stand.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 107: 1-3
1
  Vannacht zal het wonder gebeuren,
  wij hebben het lam reeds geslacht,
  zijn bloed streken wij aan de deuren,
  Egypte zal huis aan huis treuren,
  maar wij gaan op reis deze nacht,
  maar wij gaan op reis deze nacht.
2
  Wij moeten ons brood haastig eten.
  Het is weliswaar niet goed gaar,
  maar wat hindert dat, nu wij weten
  dat de Heer ons niet heeft vergeten,
  met mantels al aan staan wij klaar,
  met mantels al aan staan wij klaar.
3
  Vannacht komen wij weer tot leven,
  en gaan in een lange stoet,
  naar 't land dat de Heer ons zal geven,
  waar geen zweep meer wordt opgeheven,
  waar wij leven in overvloed,
  waar wij leven in overvloed.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 108: 1-3
1
  Met Mozes zijn wij meegegaan,
  omdat de Heer ons riep.
  Wij zijn op weg naar Kanaän
  maar 't water is zo diep.
  En farao in onze rug,
  hij wil zijn slaven weer terug.
  Daar komen de soldaten al,
  wij zitten in de val.
2
  O Mozes, roep toch tot de Heer,
  het water is zo diep.
  Er is voor ons geen uitweg meer,
  het water is zo diep.
  Waar is 't beloofde paradijs?
  Is dit het einde van de reis
  dat wij verdrinken in de zee?
  Waarom nam jij ons mee?
3
  Maar Mozes heft zijn staf omhoog:
  al is het water diep,
  de wind steekt op, de zee wordt droog.
  En Hij, die zelf ons riep,
  Hij brengt ons naar de overkant,
  Hij leidt ons naar 't beloofde land.
  Maar farao met heel zijn stoet
  gaat onder in de vloed.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 109: 1-6
1
  De koning van Egypteland
  trok al zijn legers saam.
  Ons lot was echter in Gods hand.
  Geprezen zij zijn Naam!
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
2
  Hun ruiters zaten hoog te paard,
  hun wagens reden snel.
  Maar hoger nog verheven is
  die streed voor Israël.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
3
  De aarde dreunde van geweld,
  de lucht zag zwart van stof,
  Maar met ons was de sterke held.
  Zing, Israël, zijn lof.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
4
  Zijn adem baande ons een pad,
  de wind werd bondgenoot.
  De vijand echter vond zijn graf
  in 't water van de dood.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
5
  Voor altijd worden man en paard
  verzwolgen in de vloed.
  Maar rondom is de naam vermaard
  van Hem die wond'ren doet.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
6
  Looft nu de Heer met snarenspel
  en heft de tamboerijn,
  want Hij verloste Israël.
  Geprezen moet Hij zijn.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
  Zingt de Heer, want Hij is hoog verheven,
  het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 110: 1-3
1
  Jericho, Jericho,
  is een sterke stad, dat zie je zo!
  Als wij Jericho niet winnen,
  komen wij het land niet binnen,
  en ons volk zal blijven staan,
  aan de poort van Kanaän
  Jericho, Jericho,
  is een sterke stad, dat zie je zo!
2
  Jericho, Jericho,
  is een sterke stad, dat zie je zo!
  God geeft Jozua een teken:
  trek de stad om zonder spreken,
  doe dat zeven dagen lang,
  Ik strijd voor u, wees niet bang.
  Jericho, Jericho,
  is een sterke stad, dat zie je zo!
3
  Jericho, Jericho,
  is een sterke stad, dat zie je zo!
  Maar als de bazuinen schallen,
  gaan wij juichen met zijn allen,
  en de muren, dubbeldik,
  vallen in elkaar van schrik.
  Jericho, Jericho,
  is een sterke stad, dat zie je zo!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 111: 1-4
1
  De grote mensen durven niet,
  heel Israël is bang,
  voor Goliath, de grote reus,
  die sterk is en heel lang.
2
  Daar staat hij midden in het dal,
  hij lacht hen uit en spot:
  Waar blijft de man die vechten zal,
  en waar is jullie God?
3
  Maar David met zijn herdersstok
  gaat helemaal alleen
  de berg af naar die grote reus
  en doodt hem met zijn steen.
4
  Reus Goliath, reus Goliath,
  't is uit met jouw geweld,
  want David heeft op God vertrouwd,
  en David is een held.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 112: 1-5
1
  Jona heeft God wel verstaan,
  maar hij stoort er zich niet aan.
  Jona gaat heel eigenwijs
  met een grote boot op reis.
  Maar de Heer zegt: nee, nee, nee,
  Jona moet naar Ninevé.
  Maar de Heer zegt: nee, nee, nee,
  Jona moet naar Ninevé!
2
  Midden op de oceaan
  komt zijn schip in een orkaan.
  Jona wordt van boord gezet,
  maar een vis heeft hem gered
  Want de Heer zegt: nee, nee, nee,
  Jona moet naar Ninevé!
3
  Na drie dagen duisternis
  komt hij heelhuids uit de vis,
  Jona gaat nu wel op pad,
  naar die goddeloze stad.
  Want de Heer zegt: nee, nee, nee,
  Jona moet naar Ninevé!
4
  Ninevé hoort Jona aan
  en de mensen zijn ontdaan:
  zitten neer in zak en as,
  dagenlang wordt er gevast.
  En de Heer zegt: nee, nee, nee,
  sparen zal ik Ninevé.
5
  Jona uit de grote vis
  ziet dat God vol liefde is.
  O, wat is die Jona kwaad,
  Dat de stad haar straf ontgaat.
  Maar de Heer zegt: nee, nee, nee,
  wees toch blij om Ninevé!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 113: 1-7
1
  De koning der Perzen schreef een gebod:
  vanaf de dag van heden,
  ben ik uw koning en ook uw God:
  tot mij moet worden gebeden.
2
  Maar Daniël trok er zich niets van aan.
  hij bad zoals alle eeuwen
  het volk van Israël had gedaan;
  en zo kwam hij bij de leeuwen.
3
  De leeuwen diep in de leeuwenkuil
  zijn niet op hem afgesprongen,
  zij bogen hun kop en hielden zich schuil;
  en Daniël heeft gezongen.
4
  Hij zong voor God het hoogste lied,
  de leeuwen lagen te gapen.
  Maar koning Darius had verdriet,
  hij kon die nacht niet slapen.
5
  Heel vroeg is hij naar de kuil gegaan,
  hij wilde het zeker weten.
  O Daniël, kun je mij wel verstaan
  of ben je opgegeten?
6
  Nee koning, ik leef in de leeuwenkuil,
  het is of ik sta te dromen.
  Een engel van God sloot de leeuwenmuil
  en niets is mij overkomen!
7
  Toen werden de rollen omgekeerd,
  een nieuw gebod werd gegeven,
  en Israëls God werd hoog geëerd,
  die Daniël deed leven.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 114: 1-3
1
  De hemel heeft een lied doen horen:
  de aarde wordt weer paradijs.
  God heeft zijn hart aan ons verloren,
  het kind in Bethlehem geboren,
  is daarvan eeuwig het bewijs.
2
  Wie zal ons van Gods liefde scheiden?
  Dit kind, dat komt in 's Heren naam,
  wil als een koning voor ons strijden,
  en als een herder ons geleiden,
  als lam voor ons ter slachting gaan.
3
  Nu stroomt het licht de wereld binnen.
  nu zien wij hoe God overwint.
  Het leven gaat opnieuw beginnen
  wanneer wij ons, met ziel en zinnen,
  gewonnen geven aan dit kind.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 115: 1-4
1
  Van alle mensen deze moeder
  gekust heeft Gods gezicht,
  als in de plaats van beestenvoeder
  Hij in de kribbe ligt.
2
  Van alle schepsels deze dieren
  verkoren zijn geweest
  gastvrij te zijn en mee te vieren
  dit uitgebannen feest.
3
  Van alle dingen deze doeken
  zijn leden hielden warm.
  Heer Jezus vond in alle hoeken
  geen enkel huis zo arm.
4
  Het duurste geschenk ligt niet in watten.
  God heeft het zo gewild.
  Een stenen trog mag nu bevatten
  die onze honger stilt.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 116: 1-3
1
  Herders, heb je 't wel verstaan:
  Christus is geboren.
  Herders, laat je schaapjes gaan,
  hoor de eng'lenkoren
  zingen nu het hoogste lied:
  God vergeet de mensen niet.
  Laat je kudde alleen,
  ga naar Bethlehem
  ineen kribbe moet je zoeken
  't kindje in de doeken.
2
  Wijzen, heb je 't wel verstaan:
  Christus is geboren.
  Tussen zon en tussen maan
  is zijn ster gaan gloren.
  Trek nu naar dat verre land,
  met geschenken in je hand.
  Hoe de reis zal gaan
  wijst de ster wel aan.
  In een kribbe moet je zoeken
  't kindje in de doeken.
3
  Mensen, heb je 't wel verstaan:
  Christus is geboren.
  't Lieve leven vangt nu aan
  voor wie hem behoren.
  Want de vrede van de Heer
  daalde op de aarde neer.
  Wij zijn niet alleen,
  ga naar Bethlehem heen.
  In een kribbe moet je zoeken
  't kindje in de doeken.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 117: 1-7
1
  De wijzen, de wijzen,
  die gingen samen reizen,
  vertrouwend op een koningsster,
  zij wisten niet hoe ver.
2
  Zij volgden het teken,
  de dagen werden weken,
  dan klopt een rijke karavaan
  bij de paleispoort aan.
3
  O koning wil ons horen:
  er is een prins geboren,
  in 't Oosten is zijn ster gezien,
  staat hier zijn wieg misschien?
4
  Herodes, hij hoorde
  verschrikt naar deze woorden.
  Een koningszoon bij mij in huis?
  U bent beslist abuis.
5
  De wijzen, de wijzen,
  die moesten verder reizen,
  de ster ging als een lichtend spoor
  naar Bethlehem hen voor.
6
  Zij hebben het gevonden
  het kind door God gezonden,
  Dat koning en dat knecht wil zijn
  van ieder, groot en klein.
7
  De wijzen, die weten
  van sterren en planeten,
  die baden nu in zonnelicht
  en doen hun ogen dicht.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 118: 1-5
1
  Te Kana werd een feest gevierd,
  Maria was erbij.
  Ook Jezus wou ter bruiloft gaan.
  Hij was een mens als wij.
  Geef ons te drinken, Heer.
  Schenk ons uw Geest.
  Breng ons tesamen
  op uw bruiloftsfeest.
2
  En als er goed gedronken is
  komt er gebrek aan wijn.
  Wie zal nu voor zijn vrienden
  de ware wijnstok zijn?
  Geef ons te drinken, Heer.
  Schenk ons uw Geest.
  Breng ons tesamen
  op uw bruiloftsfeest.
3
  Maria sprak: De wijn is op,
  er is geen drinken meer.
  Wat is er tussen u en Mij?
  sprak Jezus onze Heer.
  Geef ons te drinken, Heer.
  Schenk ons uw Geest.
  Breng ons tesamen
  op uw bruiloftsfeest.
4
  Maria sprak de knechten aan
  als had zij 't niet gehoord.
  Doe alles wat hij zeggen zal,
  geloof Hem op zijn woord.
  Geef ons te drinken, Heer.
  Schenk ons uw Geest.
  Breng ons tesamen
  op uw bruiloftsfeest.
5
  En Jezus sprak de knechten aan:
  Vul alle kruiken maar.
  Toen werd voor 't eerst op aarde
  Zijn glorie openbaar.
  Geef ons te drinken, Heer.
  Schenk ons uw Geest.
  Breng ons tesamen
  op uw bruiloftsfeest.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 119: 1-4
1
  Aan de oever van het meer,
  luist'ren velen naar de Heer.
  Maar zij zijn de tijd vergeten,
  en er is haast niets te eten.
  Meester, stuur de mensen vlug,
  allemaal naar huis terug.
2
  Waarom geeft hij hun geen brood?
  Heer, de schare is te groot,
  en wij hebben niets te missen
  dan vijf broden en twee vissen,
  en waar komt het geld vandaan
  als wij eten kopen gaan?
3
  Breng het eten dat er is,
  breng het brood en breng de vis.
  Want al zijn wij hier met velen,
  eerlijk zullen w' alles delen:
  Here zegen deze spijs,
  en bewaar ons straks op reis.
4
  Zo kreeg iedereen zijn deel
  en er was zelfs brood teveel.
  Niemand zat met lege handen,
  't overschot ging in twaalf manden.
  En het was voor allemaal
  't wonderlijkste avondmaal.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 120: 1-2
1
  Laat de kind'ren tot mij komen,
  alle alle kind'ren.
  Laat de kind'ren tot mij komen,
  niemand mag ze hind'ren.
  Want de poorten van mijn rijk
  staan voor kind’ren open,
  laat ze allen groot en klein
  bij mij binnen lopen.
2
  Laat de mensen tot mij komen
  over alle wegen.
  Laat de mensen tot mij komen,
  houdt ze toch niet tegen!
  Want de poorten van mijn rijk
  gaan ook voor hen open,
  als ze aan een kind gelijk
  bij mij binnen lopen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 121: 1-5
1
  De herder heeft zich niet vergist,
  de schapen zijn geteld.
  Maar een klein schaapje wordt vermist,
  dat dwaalt nog op het veld.
2
  De herder neemt zijn stok en staf
  en zoekt het overal.
  Kwam er een wolf op 't schaapje af,
  of maakte het een val?
3
  Het is al donker en al laat
  als Hij het schaapje vindt.
  Hij streelt het zacht en is niet kwaad,
  maar draagt het als een kind.
4
  Hij draagt het op zijn sterke rug
  ver buiten de woestijn.
  Hij brengt het naar zijn kooi terug,
  daar zal het veilig zijn.
5
  Al is het schaapje eigenwijs
  en gaat het honderd keer
  niet met de kudde mee op reis,
  de herder zoekt het weer.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 122: 1-3
1
  Er was eens een koning,
  die gaf een heel groot feest;
  zijn vrienden zouden komen,
  maar niemand is geweest,
  zij lieten allen weten:
  hoe zeer het ons ook spijt,
  om nu te komen eten
  hebben wij echt geen tijd.
2
  De koning zond zijn boden
  toen weer uit het paleis:
  De rijken die ik noodde,
  stellen op 't feest geen prijs,
  ga daarom naar de wegen,
  haal blinden van de straat
  en stakkers uit de stegen,
  nog is het niet te laat.
3
  geef hun de ereplaatsen,
  nu gaan de armen voor,
  de eersten worden laatsten,
  maar 't feest, het feest gaat door!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 123: 1-4
1
  Meisjes dwaas, meisjes wijs,
  gingen met elkaar op reis,
  want zij hadden 't nieuws vernomen,
  dat de bruidegom zou komen.
  Zingend staan zij aan de kant,
  met een lichtje in hun hand.
2
  Maar waarom, maar waarom,
  komt hij niet de bruidegom?
  En de kleine lampjes kwijnen,
  en de vreugde gaat verdwijnen.
  Heeft dit wachten nog wel zin?
  Alle meisjes slapen in.
3
  Onverwachts, onverwachts,
  komt Hij toch, te middernacht.
  Wakker wordend uit hun dromen,
  hebben vijf hun lamp genomen,
  gaan de naderende stoet,
  vrolijk zingend tegemoet.
4
  Maar helaas, maar helaas,
  zijn die and're meisjes dwaas.
  Want zij hebben moet je weten
  olie voor het licht vergeten.
  Eenzaam staan zij aan de kant,
  met een lampje dat niet brandt.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 124: 1-5
1
  Er is geen plaats, er is geen plaats,
  Zacheüs is te klein.
  Maar haastig klimt hij in een boom,
  om er toch bij te zijn.
2
  Daar zit die kleine tollenaar,
  daar zit hij, hoog en droog.
  De mensen kunnen hem niet zien,
  maar Jezus kijkt omhoog.
3
  Zacheüs, waarom schuil je weg,
  zo angstig als een muis?
  Zacheüs, kom vlug uit je boom
  en breng mij in jouw huis.
4
  Zacheüs gaat met Jezus mee,
  de mensen zijn verrast.
  Zacheüs is een tollenaar,
  en Jezus is zijn gast.
5
  Want Jezus, die de mensen kent,
  Hij roept ze bij hun naam:
  De ware Zoon van Abraham
  laat niemand buiten staan!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 125: 1-4
1
  Klim in de hoogste bomen,
  pluk alle takken kaal;
  de Koning onzer dromen
  zal naar het paasfeest komen,
  begroet Hem allemaal,
  begroet Hem allemaal.
2
  Vertel op alle wegen,
  dat Hij in aantocht is.
  Hij brengt ons heil en zegen,
  geen vijand houdt Hem tegen,
  geen macht die sterker is.
  geen macht die sterker is.
3
  Vlag met de groene twijgen
  en maak voor Hem ruim baan!
  Wij, die naar de vrede hijgen,
  wij kunnen niet meer zwijgen:
  Zijn koninkrijk breekt aan!
  Zijn koninkrijk breekt aan!
4
  Gooi nu maar opgetogen
  de mantels op de grond:
  Hosanna in de hoge!
  Wij maken erebogen:
  Gezegend Hij die komt!
  Gezegend Hij die komt!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 126: 1-3
1
  Nu graf en steen getuigen,
  dat Hij is opgestaan,
  moet elke knie zich buigen
  en alle harten juichen:
  het nieuwe Rijk breekt aan.
2
  Hoor hoe de vogels zingen
  boven het open graf,
  als eens, in den beginne,
  toen God aan alle dingen
  leven en adem gaf.
3
  Nu is de dood gestorven,
  de duisternis gezwicht.
  God houdt zich niet verborgen,
  Hij brengt op deze morgen
  het leven aan het licht.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 127: 1-7
1
  Jezus deed de dood teniet.
  Zing daarom het hoogste lied.
  De Heer is waarlijk opgestaan,
  halleluja!
2
  Vrouwen uit Jeruzalem,
  kwamen vroeg en zochten Hem.
  De Heer is waarlijk opgestaan,
  halleluja!
3
  En hoe groot was hun verdriet,
  want zij vonden Jezus niet.
  De Heer is waarlijk opgestaan,
  halleluja!
4
  Maar een engel sprak hen aan:
  Die gij zoekt is opgestaan.
  De Heer is waarlijk opgestaan,
  halleluja!
5
  Denkt toch aan zijn eigen woord,
  dat gij vroeger hebt gehoord.
  De Heer is waarlijk opgestaan,
  halleluja!
6
  Hij, die grote mensenzoon,
  gaat door 't graf heen naar zijn troon.
  De Heer is waarlijk opgestaan,
  halleluja!
7
  Zoekt Hem bij de doden niet,
  maar zingt mee het hoogste lied.
  De Heer is waarlijk opgestaan,
  halleluja!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 128: 1-4
1
  't Is feest vandaag, 't is pinksterfeest,
  wij staan in vuur en vlam,
  want Hij, die bij ons is geweest,
  werkt verder aan zijn plan.
2
  Wij weten het nu zonneklaar:
  al ging Hij van ons heen,
  wat Hij belooft heeft, maakt Hij waar;
  wij zijn niet meer alleen.
3
  Wij gaan op weg, de wereld rond,
  er is geen houden aan.
  De woorden gaan van mond tot mond,
  voor ieder te verstaan.
4
  De wonderen zijn om ons heen,
  ze waaien op de wind.
  't Is feest vandaag, voor iedereen:
  een nieuwe tijd begint!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 129: 1-3
1
  Komt, laat ons vrolijk zingen
  tot God die alles schiep;
  die bloemen, vissen vogels
  uit niet tot leven riep;
  met nevels als een sluier
  de groene aarde tooit;
  zijn dauw als vreugdeparels
  over de velden strooit.
2
  Die heuvels schiep en dalen
  waar Hij de aard' betrad;
  die zon en maan en sterren
  tot licht gaf op ons pad.
  Looft Hem die ook de mensen
  tot vreugd geschapen heeft,
  en die ons onze schulden
  om Jezus' wil vergeeft.
3
  O God, die ons in Christus
  een machtig Vader zijt,
  verlos ons van het kwade,
  nu en in eeuwigheid.
  Leer ons als kind’ren leven
  en spelen in uw hof
  en met de eng'len zingen
  Uw glorie en Uw lof.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 130: 1-6
1
  Nu gaan de bloemen nog dood,
  nu gaat de zon nog onder.
  En geen mens kan zonder
  water en zonder brood.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
2
  Nu ben je soms nog alleen.
  Nu moet je soms nog huilen
  en als je weg wilt schuilen
  kun je haast nergens heen.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
3
  Nu heb je nooit genoeg.
  Nu blijf je steeds iets missen
  en in het ongewisse
  of je ooit krijgt wat je vroeg.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
4
  Daar is geen zon en geen maan.
  Daar zal God ons verlichten.
  Daar zullen alle gezichten
  vol van zijn heerlijkheid staan.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
5
  Daar is geen dorst of verdriet.
  Daar zal God ons omgeven.
  Daar is gelukkig leven
  en het eindigt niet.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
6
  Zing voor de eeuwige dag.
  Zing voor zijn komst en zeg Amen.
  Zing voor de Heer die ons samen
  daar al van eeuwigheid zag.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
  Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw,
  de hemel en de aarde.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 201: 1-3
1
  Wanneer ik naar Uw hemel kijk,
  wat voel mij dan klein!
  Wanneer de gouden maan daar prijkt,
  overal waar sterren zijn,
  dan weet ik Heer, zij allen gaan
  de door U aangewezen baan.
  De hemel, Heer, prijst wijd en zijd
  Uw naam en majesteit.
2
  Wanneer ik naar Uw hemel kijk,
  wat voel ik mij dan klein!
  Maar U zegt dat ik op U lijk,
  mijn vader wilt U zijn.
  O Heer, wat is een mensenkind,
  dat U hem zo geweldig vindt,
  en dat U steeds weer naar Hem vraagt,
  en hem op handen draagt!
3
  Wanneer ik naar Uw hemel kijk,
  wat voel ik mij dan klein!
  Maar heel de aarde is mijn rijk,
  hier mag ik koning zijn,
  over de vogels en het vee,
  en alle vissen in de zee.
  De aarde, Heer, prijst wijd en zijd
  Uw naam en majesteit.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 202: 1-3
1
  Zet nu de deur maar open:
  de aarde is weer droog.
  Zet nu de deur maar open
  en laat de dieren lopen
  onder de regenboog.
2
  Zing voor de Heer der Heren:
  wij staan op vaste grond.
  Zing voor de Heer der Heren
  die 't water wist te keren;
  Hij sluit een nieuw verbond.
3
  Zolang de mensen leven,
  de aarde zal bestaan.
  Zolang de mensen leven
  zal regen zegen geven;
  geprezen zij Zijn naam.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 203: 1-3
1
  Abraham, Abraham,
  verlaat je land, verlaat je stam!
  Abraham, je moet gaan wonen
  in het land dat Ik zal tonen.
  Tel de sterren in de nacht,
  zo groot wordt jouw nageslacht.
2
  Abraham, Abraham,
  verlaat je land, verlaat je stam!
  Ik zal jou Mijn zegen geven,
  je geleiden allerwegen,
  en de volkeren tezaam
  vinden zegen in jouw naam.
3
  Abraham, Abraham,
  verlaat zijn land, verlaat zijn stam!
  Met een woord gaat hij het wagen.
  Zonder verder iets te vragen
  staat hij op en gaat op reis,
  langs de weg die God hem wijst.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 204: 1-4
1
  Een ladder naar de sterren,
  een toren naar het licht,
  ziet Jakob in zijn dromen
  hemelhoog opgericht.
2
  De engelen, zij lopen,
  zij lopen af en aan;
  de grenzen zijn doorbroken,
  God noemt hem bij zijn naam:
3
  Ik zal je niet verlaten,
  al vlucht je voor 't gevaar.
  Aan jou en aan jouw kinderen,
  maak ik mijn woorden waar.
4
  Dit land zal ik je geven,
  waarop je dromend ligt.
  Wees zeker van Mijn zegen,
  de hemel is niet dicht.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 205: 1-4
1
  Klein, klein kindje,
  je leven loopt gevaar.
  Ik maak een biezen mandje
  en morgen is het klaar
2
  Klein, klein kindje,
  dit mandje wordt een boot.
  Daarmee moet jij gaan varen
  op leven of op dood.
3
  Klein, klein kindje,
  ik zet je tussen het riet.
  Wie weet gebeurt het wonder
  dat de prinses je ziet.
4
  Klein, klein kindje,
  als de prinses jou vindt,
  dan gaat je boot niet onder;
  jij bent een koningskind.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 206: 1-3
1
  Zomaar te gaan met een stok in je hand,
  zonder te weten
  wat je zult eten.
  Zomaar te gaan met een stok in je hand;
  eindeloos ver is 't beloofde land.
2
  Zomaar te gaan, wordt het leven of dood?
  Altijd maar banger,
  duurt het nog langer?
  Zomaar te gaan, wordt het leven of dood?
  In de woestijn worden kinderen groot.
3
  Zomaar te gaan, met Zijn woord als bewijs,
  altijd maar lopen,
  altijd maar hopen.
  Zomaar te gaan met Zijn woord als bewijs;
  straks wonen wij in een paradijs.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 207: 1-5
1
  Simson, Simson,
  alle Filistijnen
  verdwijnen, verdwijnen
  als jij komt!
  als jij komt!
  Simson met je lange haren,
  niemand kan jou evenaren,
  Simson wat is jouw geheim?
  Niemand krijgt je klein!
2
  Toen een leeuw kwam aangeslopen,
  ben je niet hard weggelopen.
  Zonder zwaard en zonder speer
  sloeg jij hem terneer.
3
  Bij de vijand opgesloten,
  brak je alle poorten open,
  en je nam ze op je rug:
  haal ze maar terug!
4
  Niemand durft jou uit te dagen,
  duizend man heb jij verslagen,
  duizend mannen sloeg jij raak,
  met een ezelskaak.
5
  Simson met je lange haren,
  niemand kan jou evenaren.
  Als je waakt bij jouw geheim,
  krijgt geen mens je klein.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 208: 1-3
1
  Samuël hoort 's nachts een stem,
  hoort een stem, die roept om hem.
  Eli heeft hem zeker nodig,
  maar zijn komst is overbodig.
  Eli, die al bijna sliep,
  Eli was het niet die riep.
2
  Samuël hoort 's nachts een stem,
  hoort een stem, die roept om hem.
  Eli, die hem weer hoort komen,
  Eli weet, dit zijn geen dromen.
  't Is de God van Israël,
  en Hij roept om Samuël!
3
  Samuël hoort 's nachts een stem,
  hoort een stem, die roept om hem.
  Samuël loopt door de tempel,
  Samuël knielt op de drempel.
  En daar wacht hij op Gods woord:
  Spreek Heer, want Uw dienstknecht hoort!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 209: 1-5
1
  In Israël, dat God vergeet,
  weerklinkt de stem van de profeet:
  omdat dit volk God niet meer eert,
  maar zich tot Baal heeft gekeerd;
  geen dauw, geen regen valt er,
  tot heel Israël zegt: de Heer is God!
2
  In Israël, dat God vergeet,
  weerklinkt de stem van de profeet:
  besef dan toch, o volk in nood,
  dat baal stenen geeft voor brood.
  Er komt een eind aan Gods geduld,
  kies heden, wie gij dienen zult!
3
  In Israël, dat God vergeet,
  weerklinkt de stem van God vergeet:
  wij richten op de Karmeltop
  van hout en steen een altaar op.
  Hij, die met vuur antwoorden zal,
  Hij is de God van Israël!
4
  De baalpriesters in een kring
  roepen tot aan de schemering:
  o baal, god van de natuur,
  o baal, antwoord ons met vuur!
  Elia drijft met hen de spot:
  de Heer is God, de Heer is God!
5
  In Israël, dat God vergeet,
  weerklinkt de stem van de profeet:
  Elia bidt tot God, de Heer,
  het vuur daalt van de hemel neer.
  In Israël weet iedereen:
  de Heer is God, De Heer alleen!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 210: 1-5
1
  De mensen die gaan in het duister,
  die wonen in 't land van de dood,
  zij zullen een licht zien stralen;
  het hemelse morgenrood.
2
  Zij zullen weer zingen van vreugde,
  de angst en de nood zijn voorbij,
  geen vijand marcheert door de straten,
  de kinderen spelen weer vrij.
3
  De stok die hen sloeg is gebroken,
  geen mens wordt vertrapt of verdrukt.
  Zij krijgen weer tijd van leven,
  er is een begin van geluk!
4
  Want er is een prins geboren,
  met prachtige namen gekroond.
  En hij is de vorst van de vrede,
  de God die bij de mensen woont.
5
  Hij brengt het leven op aarde
  terecht in zijn koninkrijk.
  De mensen die gaan in het duister,
  die worden de koning te rijk.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 211: 1-5
1
  Daar komt de man uit Anathot,
  hij deelt de woorden uit van God:
  HOOR HET WOORD DES HEREN,
  WIJ MOETEN ONS BEKEREN.
  Maar niemand luistert naar zijn stem,
  in heel Jeruzalem.
2
  Het volk is doof, het volk is blind,
  het slaat de woorden in de wind:
  HOOR HET WOORD DES HEREN:
  WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
  Voor vreemde goden knielt het neer;
  vergeten is de Heer.
3
  Waarom, o volk van Israël,
  waarom is God niet meer in tel?
  HOOR HET WOORD DES HEREN:
  WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
  Hij die ons riep in de woestijn,
  wil onze Vader zijn!
4
  De kruik breekt stuk, de kruik breekt stuk,
  de scherven brengen geen geluk:
  HOOR HET WOORD DES HEREN:
  WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
  Jeruzalem zal ondergaan.
  Er is geen redden aan.
5
  Daar komt de man uit Anathot,
  hij deelt de woorden uit van God:
  HOOR HET WOORD DES HEREN:
  WIJ MOETEN ONS BEKEREN.
  Maar niemand luistert naar zijn stem,
  in heel Jeruzalem.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 212: 1-4
1
  Toen Jona in de walvis zat,
  diep in de zee beneden.
  Toen Jonas in de walvis zat,
  heeft hij tot God gebeden.
2
  Hij schreeuwde boven het water uit,
  zijn roep klonk door de golven:
  o God, de zee heeft mij tot buit,
  ik ben al haast bedolven.
3
  Ik zit gevangen in een vis,
  ik tast hier in het duister.
  Er is geen hoop voor mij, hier is
  geen mens die naar mij luistert!
4
  Toen Jona in de walvis zat,
  zo hopeloos verlaten.
  Toen Jona in de walvis bad,
  trok God hem uit het water.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 213: 1-3
1
  Eer zij God in onze dagen,
  eer zij God in deze tijd.
  Mensen van het welbehagen,
  roept op aarde vrede uit.
  Gloria in excelsis Deo.
2
  Eer zij God die onze Vader
  en die onze Koning is.
  Eer zij God die op de aarde
  naar ons toegekomen is.
  Gloria in excelsis Deo.
3
  Lam van God, Gij hebt gedragen
  alle schuld tot elke prijs,
  geef in onze levensdagen
  peis en vree, kyriëleis.
  Gloria in excelsis Deo
 
Terug naar boven
 
 
LIED 214: 1-3
1
  Er roept een man in de woestijn,
  wie zou dat zijn, wie zou dat zijn?
  Die man in vreemde kleren
  is de profeet des Heren!
  De mensen, overal vandaan,
  doopt hij in de Jordaan.
2
  Een stem roept in de wildernis:
  dat 't rijk van God in aantocht is!
  breek daarom met het kwade,
  God let op onze daden.
  Maak voor Hem uit een rechte baan,
  een weg die Hij kan gaan.
3
  Ook Jezus komt naar de Jordaan,
  tussen de mensen gaat Hij staan,
  en als Hij zich laat dopen,
  zet God de hemel open:
  een duif daalt uit de hoge neer
  op Jezus onze Heer.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 215: 1-4
1
  Wij hebben op de fluit gespeeld
  en dansten hand in hand.
  Wij hebben op de fluit gespeeld
  en zongen een lied van lief en leed,
  maar jij stond aan de kant,
  maar jij stond aan de kant.
2
  Wij blazen weer de fluiten aan;
  er is een nieuw begin!
  Wij blazen weer de fluiten aan,
  kom haastig van je plaats vandaan;
  kom binnen in de kring!
3
  Wij zingen nu een nieuwe wijs
  en dansen hand in hand.
  Wij zingen nu een nieuwe wijs:
  ga met ons mee, wij zijn op reis
  naar het beloofde land!
4
  Het lied van ons verlangen gaat
  de hele wereld rond.
  Het lied van ons verlangen gaat
  door elke stad, door elke straat,
  tot de Messias komt!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 216: 1-5
1
  De gasten wachten binnen,
  wat moeten wij beginnen?
  Er is geen wijn meer in de kan!
  Maria hoort ervan.
2
  Maria zegt tot Jezus
  die met haar op het feest is:
  hoe kan er nu een bruiloft zijn,
  een bruiloft zonder wijn?
3
  Maar Jezus zegt: haal water
  en vul daarmee de vaten
  en schep de wijn met vreugde uit;
  wij drinken op de bruid.
4
  En alle gasten drinken,
  de gloria’s weerklinken;
  in Kana gaat de bruiloft door,
  daar zorgde Jezus voor.
5
  Want Jezus openbaarde
  Zijn heerlijkheid op aarde;
  Hij doet geen water bij de wijn
  maar maakt van water wijn.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 217: 1-3
1
  De golven, wild en groot,
  zij stormden op ons aan,
  ons scheepje was in nood.
  maar wij zijn niet vergaan.
2
  Want Jezus was aan boord,
  de storm werd overstemd
  door zijn betreffend woord,
  dat wind en water temt.
3
  De ze erkend' haar Heer,
  in al Zijn heerlijkheid.
  De golven knielden neer
  voor zoveel majesteit.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 218: 1-2
1
  Kleine dochter van Jaïrus
  ben je van het spelen moe?
  Kleine dochter van Jaïrus
  zijn voor goed je ogen toe?
  Hoor, je vader roept een man,
  die je wakker maken kan.
2
  Kleine dochter van Jaïrus,
  Jezus staat al voor de poort.
  Kleine dochter van Jaïrus:
  Jezus heeft het laatste woord.
  Hoor..., Hij roept je bij je naam!
  Het is tijd om op te staan
 
Terug naar boven
 
 
LIED 219: 1-4
1
  Ik moet de eerste wezen,
  als 't water golven gaat.
  Ik wil zo graag genezen,
  maar ik kom steeds te laat
2
  Ik slijt hier al mijn dagen,
  geen mens kijkt naar mij om,
  en niemand wil mij dragen,
  mij dopen in de bron.
3
  Heer Jezus, kom naar voren,
  zeg dat ik op mag staan,
  en laat mij nieuwgeboren
  het leven binnengaan.
4
  Dan is het leed geleden,
  dan zing ik in de zon.
  O Jezus, hoor mijn bede,
  o Jezus, wees mijn bron.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 220: 1-3
1
  Een vader had twee zonen;
  de een ging ver van huis,
  ging in de vreemde wonen,
  hij bleef niet langer thuis.
  En al het geld dat hij bezat,
  verbraste hij daar in de stad.
  Toen kwam er hongersnood
  en hij zat bij de varkens neer
  en had geen stukje brood.
2
  Een zoon ging naar zijn vader:
  een arme bedelaar.
  Berouwvol klam hij nader,
  de vader stond al klaar.
  Hij liep hem haastig tegemoet,
  en heeft hem weer als zoon begroet.
  Al was hij alles kwijt,
  de vader richtte een feestmaal aan,
  en maakte hem geen verwijt.
3
  Een vader had twee zonen;
  de een bleef buiten staan,
  hij wou niet binnenkomen,
  niet naar het feestmaal gaan.
  Hij vond zijn jongste broer te slecht,
  toen wees zijn vader hem terecht:
  Jij bent altijd bij mij,
  maar deze zoon die dood was, leeft!
  Kom binnen, wees toch blij.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 221: 1-3
1
  Jezus die ons is voorgegaan,
  barmhartige Samaritaan.
  U heeft het zelf tot ons gezegd:
  de naaste ligt op onze weg.
  Maar wij gaan aan de overzij,
  vaak achteloos aan hem voorbij.
2
  Jezus die ons is voorgegaan,
  barmhartige Samaritaan.
  wij zien de anderen soms niet.
  Al zijn wij kind’ren van het licht,
  wij hebben de ogen vaak dicht.
3
  Jezus die ons is voorgegaan,
  barmhartige Samaritaan.
  Wij moeten langs de wegen gaan,
  de mensen bijstaan in Gods naam
  Wij moeten doen zoals U deed,
  en helpen in lief en leed.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 222: 1-2
1
  Er zit een blinde bij de poort,
  de poort van Jericho.
  Hij heeft van Jezus' komst gehoord,
  en daarom roept hij zo:
  Zoon van David, kijk naar mij:
  Kyriëleis!
  Jezus, loop mij niet voorbij:
  Kyriëleis!
2
  En Jezus heeft die roep verstaan,
  Hij zegt niet: zwijg maar stil!
  Hij roept hem van zijn plaats vandaan,
  en geeft hem wat hij wil.
  Zoon van David, kijk naar mij:
  Kyriëleis!
  Jezus, loop mij niet voorbij:
  Kyriëleis!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 223: 1-4
1
  Nu moet gij allen vrolijk zijn,
  de bomen zingen in de tuin,
  het lege graf verzwijgt het niet,
  de mond geopend voor een lied;
  Halleluja! Halleluja! Halleluja!
2
  De boze woorden zijn verstomd,
  de wereld die op adem komt,
  juicht met de vogels in de lucht,
  dat nu de nacht is weggevlucht;
  Halleluja!
3
  Geen vlammend zwaard verspert de weg,
  de engel die het voerde, zegt
  dat alle leed geleden is,
  en dat de Heer verrezen is;
  Halleluja!
4
  O goede engel bij het graf,
  de lente lost de winter af,
  bewaak het jonge groen en wijs
  de ingang van het paradijs:
  Halleluja!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 224: 1-4
1
  De vissers op het meer,
  zij visten tevergeefs;
  de dag kwam al in zicht,
  de netten bleven leeg.
2
  De dag kwam al in zicht,
  maar iemand op het strand riep:
  Gooi de netten uit,
  vis aan de rechterkant!
3
  De vissers op het meer,
  gehoorzaamden die stem.
  De netten stroomden vol,
  en zij herkenden hem.
4
  De netten stroomden vol,
  net als die and'ren keer.
  Johannes riep het uit:
  't Is Jezus! 't is de Heer.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 225: 1-4
1
  Gods adem die van boven kwam zet
  hart en ziel in vuur en vlam en
  opent ons de oren dat wij zijn
  tongval horen.
2
  De tongen zijn van wind en vuur,
  het Woord is brandend van natuur,
  het loopt door alle landen
  en opent mond en handen.
3
  Het Woord wordt wijd en zijd verstaan.
  het trekt zich alle dingen aan.
  het doet ons ademhalen
  en maakt ons wel ter tale.
4
  Luister, dat ademend geluid.
  God zaait de wind des Geestes uit
  om straks een storm te oogsten,
  de lof des allerhoogsten.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 226: 1-3
1
  Een schare die niemand kan tellen,
  uit ieder volk en elke stam;
  een schare die niemand kan tellen,
  zag ik voor de troon zich stellen,
  voor de troon van God en het lam.
2
  Men heeft hen bespot en verraden,
  zij zijn vervolgd en onderdrukt.
  Nu dragen zij witte gewaden,
  God heeft hen verlost van het kwade.
  Zij zingen het uit van geluk.
3
  Zij zullen geen honger meer lijden,
  de zon brandt niet meer op hun hoofd.
  Het lam zal zijn schapen zelf weiden,
  naar de bron van het leven leiden,
  en hun tranen worden gedroogd!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 227: 1-3
1
  O lieve Heer, ik ben zo blij,
  de duisternis verdween,
  de donkere nacht is weer voorbij.
  Uw licht staat om mij heen.
2
  Dank, dat ik voor Uw aangezicht,
  de lieve lange dag,
  met alle kind’ren van het licht
  spelen en zingen mag.
3
  O lieve Heer, ik ben zo blij
  dat U mij steeds omringt.
  U bent niet ver, U bent dichtbij,
  dichtbij elk mensenkind.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 228: 1-2
1
  Kijk eens om je heen,
  kijk eens om je heen,
  geef elkaar een hand,
  je bent niet alleen.
  Want wij moeten samen delen,
  samen zingen, samen spelen.
  Ook al zijn wij nog maar klein:
  Samen spelen is pas fijn!
2
  Kijk eens om je heen,
  kijk eens om je heen,
  wij zijn in de wereld niet alleen.
  God kent ieder kind bij name,
  zeg maar ja en zeg maar amen.
  Ook al zijn we nog maar klein,
  God wil onze Vader zijn.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 229: 1-3
1
  De vogels in de bomen,
  zij zingen hun lied.
  De vogels in de bomen
  verzwijgen U niet.
  Zij stijgen de hemel
  een eind tegemoet
  en brengen in beurtzang
  hun Schepper een groet.
2
  De engelen daarboven,
  zij zingen steeds door.
  De engelen daarboven,
  zij zingen ons voor.
  Zij loven de Heer
  en wij zingen hen na:
  Het ere zij God
  in de gloria.
3
  De mensen op de aarde,
  zij krijgen pas stem
  wanneer zij weer gaan zingen
  ter ere van Hem,
  die steeds met Zijn liefde
  het leven bekroont,
  en die op het lied
  van zijn kinderen woont.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 230: 1-3
1
  De dag gaat nu bij ons vandaan,
  hij vlucht achter de bomen;
  De avondster is opgegaan:
  de nacht zal spoedig komen.
2
  Ook als de wereld donker ziet:
  De Heer is in ons midden!
  de duisternis verbergt Hem niet;
  Hij hoort de kind’ren bidden.
3
  Hij houdt het kwaad van ons vandaan,
  bij hem zijn wij geborgen.
  Wij kunnen rustig slapen gaan,
  en wachten op de morgen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 301: 1-3
1
  Mijn knecht, ga er op uit,
  zoek voor mijn zoon een bruid.
  vertrek naar mijn geboorteland
  met goud en zilver in je hand
  blijf niet te lang op reis,
  want ik ben oud en grijs.
2
  Het wordt een lange tocht,
  maar hij vindt wat hij zocht,
  een meisje, stralend als de zon
  zij put het water uit de bron
  en deelt met liefde uit:
  Rebekka wordt de bruid.
3
  Rebekka wil wel gaan
  naar 't land van Kanaän.
  Zij gaat op reis naar het geluk
  en Izaäk wacht bij de put.
  Als hij Rebekka ziet,
  vergeet hij zijn verdriet.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 302: 1-4
1
  Jacob gaat terug naar huis,
  nog een dag, dan is hij thuis.
  Hou zou Ezau hem ontvangen?
  Met het uur wordt Jacob banger.
  Als de zon ten onder gaat,
  krijgt hij het gewoon te kwaad.
2
  Jacob worstelt in de nacht
  met een vreemde sterke macht.
  Hij laat zich niet overwinnen
  ook al is hij bang van binnen.
  Hij vecht tot het morgenlicht
  en dan is zijn heup ontwricht.
3
  als de vreemde hem verlaat
  in de vroege dageraad,
  houdt hij hem manmoedig tegen
  en hij vraagt hem om een zegen.
  Naar de vreemde kijkt hem aan
  en vraagt Jacob naar zijn naam.
4
  Jacob is je oude naam,
  jij heet Israël voortaan.
  Want met God heb je gestreden,
  overwonnen en gebeden.
  's Heren zegen rust op jou.
  Stralend rijst de zon in 't blauw.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 303: 1-5
1
  Die de vijand heeft verslagen
  zonder paard en zonder wagen,
  zonder leger sterk en groot maar
  met God als bondgenoot.
  Dit is het lied van de man die overwon,
  Dit is het lied van Gideon.
  Gideon.
2
  Met bazuinen en met kannen
  wapent Gideon zijn mannen,
  hij deelt fakkels uit en waakt
  tot de sterke vijand slaapt.
  Dit is het lied van de man die overwon,
  dit is het lied van Gideon.
  Gideon.
3
  Middernacht geeft hij een teken,
  fakkels branden, kruiken breken,
  de bazuinen klinken luid
  en de vijand schreeuwt het uit.
  Dit is het lied van de man die overwon,
  Dit is het lied van Gideon.
  Gideon.
4
  De soldaten van het leger
  moeten lopen voor hun leven.
  Israël juicht opgelucht
  nu de sterke vijand vlucht.
  Dit is het lied van de man die overwon,
  Dit is het lied van Gideon.
  Gideon.
5
  Zo wordt Midian verslagen,
  zonder paard en zonder wagen,
  zonder leger sterk en groot,
  maar met God als bondgenoot.
  Dit is het lied van de man die overwon,
  Dit is het lied van Gideon.
  Gideon.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 304: 1-4
1
  David werd gekozen
  boven alles uit,
  Hij de kleine jongen
  met de herdersfluit.
2
  Hij kwam als de kleinste
  helemaal vooraan;
  hij mocht koning worden,
  koning in Gods naam
3
  David heeft gezongen,
  David speelde harp
  en hij heeft gesprongen
  vrolijk voor de ark.
4
  David gaf de toon aan;
  David zong ons voor
  en die oude woorden
  zingen nog steeds door.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 305: 1-5
1
  Uit onze stad zijn wij verdreven,
  in ballingschap moeten wij leven,
  maar hier van binnen klaagt een
  stem van heimwee naar Jeruzalem.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
2
  Geen vijand zal ons kunnen dwingen
  om Sions liederen te zingen
  Hoe komt er ooit op vreemde grond
  een tempellied uit onze mond?
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
3
  De harpen hangen in de bomen
  totdat er goede tijden komen.
  Wie weet, wie weet, zien wij elkaar
  wel in Jeruzalem 't volgend jaar.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
4
  Wie zou Jeruzalem vergeten,
  de naam van Sion niet meer weten?
  Jeruzalem o stad van goud,
  waar ik met heel mijn hart van houd.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
5
  Wij zitten hier aan Babels stromen
  en blijven van de vrede dromen.
  Want God, de Heer, die wonderen doet,
  Hij brengt ons eenmaal thuis voorgoed.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
  Als de Heer ons thuisbrengt
  zal het zijn alsof wij dromen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 306: 1-5
1
  Mijn volk, mijn volk, ik klaag je aan,
  het is voorgoed met jou gedaan,
  je schiet te kort als volk van God,
  omdat je met zijn wetten spot.
  Laat het recht,
  het recht als water stromen,
  dan pas,
  dan pas zal er vrede komen.
2
  Want God de Heer Hij weet, Hij weet,
  Hoe je het recht met voeten treedt,
  de armen uitbuit en verdrukt
  en stuk maakt ieder klein geluk.
  Laat het recht,
  het recht als water stromen,
  dan pas,
  dan pas zal er vrede komen.
3
  Hij weet, hoe je met valse maat
  het koren uitweegt op de straat
  en hoe je voor een schoen, een slof
  je arme broeders hebt verkocht.
  Laat het recht,
  het recht als water stromen,
  dan pas,
  dan pas zal er vrede komen.
4
  Al zing je alle dagen lang,
  God luistert niet naar jou gezang,
  Hij haat de offers die je geeft,
  omdat je zonder liefde leeft.
  Laat het recht,
  het recht als water stromen,
  dan pas,
  dan pas zal er vrede komen.
5
  Er is geen hoop, alleen verdriet,
  je hoort Gods woord, maar doet het niet!
  en 't leven komt pas tot zijn recht
  wanneer je doet wat God je zegt.
  Laat het recht,
  het recht als water stromen,
  dan pas,
  dan pas zal er vrede komen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 307: 1-5
1
  Jezus, diep in de woestijn,
  eenzaam en vol vragen,
  voerde daar een zware strijd
  veertig lange dagen.
2
  Stenen nam hij niet voor brood,
  Hij is niet bezweken,
  ook al was de honger groot,
  voor zijn tegenspreker.
3
  Alle rijkdom, alle macht
  lagen in zijn handen,
  als Hij maar een knieval bracht
  voor zijn tegenstander.
5
  Jezus zei: Ik kniel niet neer,
  want er staat geschreven:
  Bidt alleen tot God de Heer,
  dien hem heel je leven.
5
  Jezus, diep in de woestijn,
  veertig lange dagen,
  bleef het in de zware strijd
  met Gods woorden wagen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 308: 1-5
1
  Johannes weet het ook niet meer
  en hij laat vragen aan de Heer
  of Jezus de Messias is,
  of heeft hij zich vergist?
2
  Maar Jezus antwoordt op zijn vraag:
  Kijk naar de tekenen van vandaag,
  de kreupelen lopen door de straat,
  de man die stom was, praat!
3
  De blinden, tastend langs de wand,
  zij zien de zon, het groene land,
  en de melaatsen, ver van huis,
  komen genezen thuis.
4
  De hongerigen gaf Ik brood
  en armen uitzicht in hun nood,
  de doden slapen niet voorgoed,
  zij hebben God ontmoet.
5
  Johannes, rietpluim in de wind,
  het nieuwe Koninkrijk begint!
  Er is een klein begin, meer niet;
  geloof in wat je ziet!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 309: 1-3
1
  Wil je wel geloven
  dat het groeien gaat,
  klein en ongelooflijk
  als een mosterdzaad,
  dat je had verborgen
  in de zwarte grond,
  en waaruit een grote
  boom ontstond.
2
  Wil je wel geloven
  het begin is klein,
  maar het zal een wonder
  boven wonder zijn
  als je het gaat wagen
  met Gods woord alleen;
  dan gebeuren wonderen
  om je heen.
3
 
  Wil je wel geloven
  dat je vrede wint,
  als je vol vertrouwen
  leeft, zoals een kind.
  Als je een geloof hebt
  als een mosterdzaad,
  groeit de liefde uit
  boven de haat.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 310: 1-4
1
  Nicodemus, Nicodemus
  die bij Jezus kwam
  Nicodemus, Nicodemus
  was een zeer geleerde man.
  De Thora en de Profeten
  kende hij haast uit zijn hoofd,
  maar van Jezus wil hij weten:
  Komt het rijk dat is beloofd?
  komt het rijk dat is beloofd?
2
  Nicodemus, Nicodemus
  die bij Jezus kwam
  Nicodemus, Nicodemus
  was een zeer geleerde man.
  Hij wil weten of de dromen
  spoedig in vervulling gaan.
  Waartoe Jezus is gekomen,
  zoveel tekenen heeft gedaan?
  Zoveel tekenen heeft gedaan?
3
  Nicodemus, Nicodemus
  die bij Jezus kwam
  Nicodemus, Nicodemus
  was een zeer geleerde man.
  Maar hij krijgt die nacht te horen:
  Waarom kom je met een vraag?
  ziet het Rijk van God vandaag!
  Ziet het Rijk van God vandaag!
4
  Nicodemus, Nicodemus
  die bij Jezus kwam
  Nicodemus, Nicodemus
  werd die nacht een wijze man.
  toen de aarde lag te dromen
  is hij uit de duisternis
  naar de mensenzoon gekomen
  die het licht der wereld is.
  Die het licht der wereld is.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 311: 1-3
1
  Wij wijzen met een vinger aan
  wie onder ons heeft kwaad gedaan.
  en onze woorden, hard als steen,
  verwonden mensen om ons heen
2
  Maar Jezus wees een andere weg:
  Zondig niet meer, heeft Hij gezegd!
  Hij nam geen stenen in zijn hand
  maar knielde neer en schreef in 't zand.
3
  Bij Jezus is een nieuw begin!
  Hij zet zich voor ons allen in.
  Hij brengt het kwaad niet aan het licht,
  Maar hij vergeeft wat achter ligt.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 312: 1-3
1
  De schapen luisteren naar een stem:
  De stem van de herder.
  Zij kennen hem uit duizenden,
  de stem van de herder,
  een stem die roept,
  een woord dat leidt,
  wie luistert raakt de weg niet kwijt.
  De schapen luist'ren naar een stem:
  De stem van de herder.
2
  De mensen leven van het woord,
  het woord van de herder.
  't Is een kompas, het leidt hen voort,
  het woord van de herder.
  En wie dat woord voorgoed verstaat,
  weet dat het niet verloren gaat.
  De mensen leven van een woord,
  het woord van de herder.
3
  Het woord wordt uitgedeeld als brood,
  het woord van de herder.
  Het gaat door liefde heen en nood,
  het woord van de herder.
  Het woord draagt een geheimenis
  dat God de goede herder is!
  Het woord wordt uitgedeeld als brood,
  het woord van de herder.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 313: 1-4
1
  Voorbij gaan wij aan het geluk
  want wij zijn alle dagen druk.
  Wij luisteren niet blij verrast,
  al zijn wij in Uw huis te gast.
  Een ding is nodig, de rest is overbodig,
  een ding is nodig, de rest is overbodig.
2
  Maria koos het goede deel
  maar wij, wij haasten ons te veel.
  Zij kwam op adem door Uw woord.
  Maar Martha heeft het niet gehoord.
  Een ding is nodig, de rest is overbodig,
  een ding is nodig, de rest is overbodig.
3
  Zij had voor U geen open oor,
  daar was zij veel te bezig voor.
  Achter haar zorgen liep zij aan
  en had geen tijd om stil te staan.
  Een ding is nodig, de rest is overbodig,
  een ding is nodig, de rest is overbodig.
4
  Wij komen niet op ons verhaal
  wanneer wij doof zijn voor Uw taal.
  al zijn wij alle dagen druk;
  Uw woord alleen brengt ons geluk.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 314: 1-5
1
  Er was er eens een rijke man,
  ja luister maar eens goed,
  die had veel koren op zijn land,
  koren in overvloed.
2
  En toen de tijd van oogsten kwam,
  toen wist hij zich geen raad
  zijn schuren waren veel te klein.
  de oogst lag op de straat
3
  Ik breek mijn schuren af en bouw
  de nieuwe dubbelgroot,
  daarin berg ik mijn koren op;
  voor jaren heb ik brood.
4
  Maar God sprak: Man, je ben een dwaas,
  al heb je veel vergaard,
  vannacht eis Ik je leven op,
  jouw rijkdom is niets waard.
5
  Al zijn je schuren boordevol,
  je hart is leeg, helaas.
  Want God is niet bij jou in tel,
  je ben een rijke dwaas.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 315: 1-3
1
  De bomen in de vijgenhof,
  zij worden groot en groen
  maar een boom geeft geen vruchten meer;
  wat moet de Landman doen?
  Nergens vruchten, niet hier en niet daar!
  De Landman blijft hopen op volgend jaar.
  Nergens vruchten, niet hier en niet daar!
  De Landman blijft hopen op volgend jaar.
2
  De heer en meester van de hof
  roept uit: Dit heeft geen zin!
  die boom is drie jaar vruchteloos
  zet er de bijl in.
  Nergens vruchten, niet hier en niet daar!
  De Landman blijft hopen op volgend jaar.
  Nergens vruchten, niet hier en niet daar!
  De Landman blijft hopen op volgend jaar.
3
  De Landman smeekt om meer geduld:
  Laat hem nog een jaar staan!
  Wie weet, komen er volgend jaar
  wel nieuwe vruchten aan.
  Nergens vruchten, niet hier en niet daar!
  De Landman blijft hopen op volgend jaar.
  Nergens vruchten, niet hier en niet daar!
  De Landman blijft hopen op volgend jaar.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 316: 1-3
1
  De laatsten zullen de eerste zijn
  in het Koninkrijk van God.
  De onderdrukten worden vrij,
  god zet hen op de eerste rij,
  geringen gaan voorop.
  Geringen gaan voorop.
2
  En wie zichzelf verhoogt, die wordt
  het allerlaatst gezien.
  Maar wie zich houdt aan Zijn gebod
  die zal de grootste zijn voor God
  die telt, die telt voor tien.
3
  De eersten komen het allerlaatst,
  God keert de rollen om.
  Want Hij meet met een andere maat
  en zet ons op de goede plaats
  wanneer Hij weder komt.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 317: 1-3
1
  Lazarus ligt op de stoep,
  niemand luistert als hij roept,
  niemand geeft hem iets te eten,
  uitgehongerd en vergeten
  wacht hij op wat kruimels brood;
  en hij sterft in de hongerdood
2
  Binnen is de rijke man
  en hij neemt het er goed van.
  Er is brood voor nu en morgen,
  vrolijk feest hij zonder zorgen;
  tot de dood een einde maakt
  aan geluk en leef maar raak.
3
  Lazarus wordt in die nacht
  door Gods engelen thuisgebracht.
  Maar de rijkaard met zijn weelde
  die het daag'lijks brood niet deelde,
  vind geen plaats bij God,
  hij is buiten in de duisternis.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 318: 1-3
1
  De vossen hebben holen, de vogel
  heeft een nest.
  Maar zij leven verscholen,
  verstoten door de rest.
  En nergens is voor hen een plaats,
  want alle tien zijn ze melaats.
  Maar Jezus komt voorbij:
  O Heer heb medelij.
2
  Als Jezus hen hoort smeken,
  dan komt Hij dichterbij.
  Hij heeft hen niet ontweken,
  maar toont zijn medelij:
  Ga naar de stad, ga alle tien
  en laat je aan de priester zien.
  Geloof wat Ik je zeg
  dan gaat je ziekte weg.
3
  Tien mensen zijn genezen,
  een keert er zingend weer.
  Waar zijn de andere negen,
  vergeten zij de Heer?
  Wie weg is wordt niet meer gezien,
  behalve een, een van de tien.
  Het was een vreemdeling
  van wie Hij dank ontving.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 319: 1-4
1
  Als je geen liefde hebt voor elkaar,
  vallen de dromen in duigen.
  Dromen van vrede worden niet waar,
  kwaad is niet om te buigen.
  Als je geen liefde hebt voor elkaar
  leef je buiten Gods gloria.
  Gloria.
2
  Als je geen antwoord geeft op verdriet,
  zullen de tranen niet drogen.
  Als je het leed in de wereld niet ziet,
  worden Gods woorden verbogen.
  Als je geen liefde hebt voor elkaar
  leef je buiten Gods gloria.
  Gloria.
3
  Als je geen oog hebt voor gemis,
  als je geen brood weet te delen,
  denk dan aan Jezus die brood en die vis
  uit liefde deelde met velen.
  Als je geen liefde hebt voor elkaar
  leef je buiten Gods gloria.
  Gloria.
4
  Als je geen liefde hebt voor elkaar,
  is er geen hoop meer op zegen.
  Kinderen, maak de liefde toch waar;
  schrijf het op alle wegen:
  Als je geen liefde hebt voor elkaar
  leef je buiten Gods gloria.
  Gloria.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 320: 1-3
1
  Vertel aan wie het horen wil
  het Rijk van Vrede komt!
  Het is nabij, zwijg niet meer stil,
  bazuin, bazuin het rond.
  Het eerste woord zal vrede zijn
  waar jij ook binnen gaat.
  Sjaloom voor jou, Sjaloom voor mij:
  Maak van het woord een daad!
2
  En als jouw groet geen goed ontmoet
  je woord geen weerklank vindt,
  schud dan het stof af van je voet,
  't waait wel op de wind.
  Het eerste woord zal vrede zijn
  waar jij ook binnen gaat.
  Sjaloom voor jou, Sjaloom voor mij:
  Maak van het woord een daad!
3
  Wanneer je gaat in vredesnaam
  op weg door stad en land,
  dan mag je blij zijn, want jouw naam,
  staat woordelijk in Gods hand.
  Het eerste woord zal vrede zijn
  waar jij ook binnen gaat.
  Sjaloom voor jou, Sjaloom voor mij:
  Maak van het woord een daad!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 321: 1-5
1
  Ik ben een ezel die wat staat te dromen,
  een lastdier, zoals alle ezels zijn.
  Aan zware vrachten kan ik niet ontkomen,
  ik draag ze in de felle zonneschijn.
2
  Ik word gedreven over smalle paden,
  een zweepslag, zegt mij links of rechts te gaan.
  Mijn kleine lijf is altijd overladen
  en in mijn huid staan striemen van 't slaan.
3
  Ik ben de minste onder alle dieren,
  ik ben een ezel, ik tel niet zo mee.
  Behalve een keer toen men feest ging vieren,
  toen liep ik vooraan in de optocht mee.
4
  Ik droeg een Koning op mijn grauwe haren,
  een Koning zonder scepter, zonder kroon.
  Ik zie de palmen nog na al die jaren
  en nu nog hoor ik: Leve Davids zoon.
5
  Ik ben een ezel die wat staat te dromen,
  mijn oren houden stil de wacht.
  Misschien zal Hij vandaag of morgen toch weer komen
  en ik ben de eerste die Hem dan zal zien.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 322: 1-4
1
  Judas heeft het niet begrepen
  ook al volgde hij de Heer,
  hij bleef halverwege steken
  en zijn leven nam een keer.
  Waarom, waarom kon je niet geloven
  in het Messiaanse rijk?
  Waarom, waarom kon je niet geloven,
  raakte jij de liefde kwijt?
2
  Judas droomde van een koning
  die met macht en met geweld
  in de hoofdstad aan zou komen,
  maar hij wordt teleurgesteld.
  Waarom, waarom kon je niet geloven
  in het Messiaanse rijk?
  Waarom, waarom kon je niet geloven
  raakte jij de liefde kwijt?
3
  Judas ziet geen overwinning
  Jezus zit niet hoog te paard,
  maar rijdt op een ezel binnen
  zonder leger, zonder zwaard.
  Waarom, waarom kon je niet geloven
  in het Messiaanse rijk?
  waarom, waarom kon je niet geloven
  raakte jij de liefde kwijt?
4
  Judas heeft de Heer verraden,
  want hij ziet geen toekomst meer
  in de woorden en de daden
  en het leven van de Heer.
  Waarom, waarom kon je niet geloven
  in het Messiaanse rijk?
  Waarom, waarom kon je niet geloven
  raakte jij de liefde kwijt?
 
Terug naar boven
 
 
LIED 323: 1-4
1
  Petrus viste op het meer
  maar hij legde zijn netten neer.
  Jezus roept hem om te komen,
  hij ziet Messiaanse dromen
  en laat alles in de steek
  voor het woord dat Jezus spreekt.
2
  Petrus gaat waar Jezus gaat
  door elk dorp en elke straat.
  Overal wil hij Hem volgen,
  zelfs al is het op de golven.
  Al gaan alle anderen heen
  hij laat Jezus niet alleen.
3
  Maar als Jezus wordt verhoord,
  houdt ook Petrus niet zijn woord.
  Grote woorden , kleine daden,
  Petrus heeft zijn Heer verraden.
  En daarbuiten kraait de haan,
  huilend is hij weggegaan.
4
  Petrus vist weer op het meer,
  Jezus roept hem nog een keer:
  Haal je netten uit het water,
  heb Mij lief, en hoed Mijn schapen.
  Ga op weg en zegt het voort:
  Liefde is het sleutelwoord.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 324: 1-3
1
  Twee mannen zijn op weg gegaan
  naar Emmaüs hier ver vandaan.
  Het leed is niet te dragen,
  hun hart is vol met vragen.
  Vervolgen is hun laatste hoop
  nu Jezus is gedood.
2
  Een vreemde komt hen tegemoet
  hun trage harten vatten moed,
  want hij doet uit de doeken
  de woorden uit de boeken:
  Dat Jezus deze weg moest gaan,
  wordt nu door hen verstaan.
3
  Blijf bij ons, en wees onze gast?
  Blijf bij ons, zeggen zij verrast.
  De vreemde laat zich node.
  Bij 't breken van de broden
  is 't of hun ogen opengaan:
  De Heer is opgestaan!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 325: 1-4
1
  Thomas heeft Jezus niet gezien,
  hij was die avond weg.
  En ongelovig roept hij uit:
  Ik geloof niet wat je zegt,
  ik geloof niet wat je zegt.
2
  Wanneer mijn ogen zelf niet zien
  de tekenen van het slaan,
  geloof ik niet dat Jezus leeft,
  dat Hij is opgestaan!
  dat Hij is opgestaan! 
3
  Maar Jezus komt en laat hem zien
  Zijn handen en Zijn zij,
  en Thomas stamelt: Heer,
  de twijfel is voorbij.
  de twijfel is voorbij. 
4
  Nu jij Mij ziet, geloof je wel
  dat Ik ben opgestaan.
  Maar zalig zij, die zonder zien
  geloven in Mijn naam.
  geloven in Mijn naam.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 326: 1-3
1
  Er is een woord, waarvan ik zing,
  het hangt als een herinnering,
  als een belofte in de straat:
  dat Hij ons niet voorgoed verlaat.
2
  Hij geeft aan ons Zijn liefde mee.
  Het is een baken in de zee,
  een schuilhut tegen felle kou,
  een onderdak voor mij en jou.
3
  Zijn vrede spant zich als een boog,
  als een vertroosting van omhoog
  over de mensenkinderen heen.
  Zo laat de Heer ons niet alleen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 327: 1-2
1
  De Heer is opgetogen.
  Hij steeg boven ons uit.
  Wij staan met onze ogen
  voor een beslagen ruit.
  Daarom heeft Hij geschreven:
  Ik laat je niet alleen.
  Een glimlach van Zijn vrede
  valt door die woorden heen.
2
  De Heer is in de wolken,
  onttrokken aan ons oog.
  Maar Hij heeft alle volken
  Zijn Koninkrijk beloofd.
  Al blijft Hij nu verborgen
  in teken en in taal,
  straks, op de nieuwe morgen,
  zien wij Hem allemaal.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 328: 1-4
1
  Wanneer U komt, o lieve Heer,
  al is het middernacht,
  het lichtje van verlangen brandt,
  U komt niet onverwacht.
2
  Wij gaan U haastig tegemoet,
  de deur staat op een kier.
  Wij brengen U de vredegroet
  en zingen van plezier.
3
  Wij zingen van Uw Koninkrijk,
  wij zingen als een kind.
  De koning zijn wij dan te rijk,
  omdat het feest begint.
4
  Het lichtje van verlangen brandt,
  een droom die niet verteert.
  Het lichtje van verlangen brandt,
  totdat U wederkeert.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 329: 1-5
1
  Jouw leven staat aan het begin,
  het heeft nog geen herinnering,
  het is zo weerloos en zo klein,
  je weet nog niet hoe het zal zijn.
  O Heer bevestig ons bestaan,
  noem ons bij onze naam.
2
  Jij weet nog niet wat leven is,
  wat liefde is en wat gemis.
  Jij weet nog niet van nee en ja
  van ondergang en gloria.
  O Heer bevestig ons bestaan,
  noem ons bij onze naam.
3
  Je huilt nog van verwondering,
  maar jij hoort hier, in onze kring.
  Het water wacht, die diepe zee
  geeft jou een taal, een teken mee.
  O Heer bevestig ons bestaan,
  noem ons bij onze naam.
4
  Dat teken is een heilgeheim:
  God wil met jou verbonden zijn.
  Hij is nabij waar jij ook bent,
  omdat Hij je bij name kent.
  O Heer bevestig ons bestaan,
  noem ons bij onze naam.
5
  Zo komt jouw leven aan het licht
  Zo krijgt het zin, zo krijgt het zicht.
  Gods adem heeft je aangeraakt
  en jou tot bondgenoot gemaakt!
  O Heer bevestig ons bestaan,
  noem ons bij onze naam.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 330: 1-4
1
  Waar zou de stad van vrede zijn,
  kun je er komen al ben je klein?
  Is het ver weg over land, over zee
  is het er ja of is het er nee?
2
  Hoe komen wij op het goede spoor,
  is het linksaf, of is het rechtdoor?
  Is het niet hier en is het niet daar,
  is het er nee, of is het er ja?
3
  Zijn alle dromen dan toch bedrog,
  hebben wij hier tevergeefs gezocht?
  Is het een sprookje en is het niet waar,
  is het er nee, of is het er ja?
4
  Wij willen weten, wij willen zien
  wij willen weten, wij tellen tot tien.
  Geef ons een teken van vrede mee!
  Is het er ja, of is het er nee?
 
Terug naar boven
 
 
LIED 401: 1-5
1
  Izaäk, bejaard en blind
  vraagt zijn zoon, zijn oudste kind:
  maak, voordat ik sterven ga,
  nog eens lekker eten klaar.
  Dan krijg jij de zegen mee
  als de oudste, als de oudste,
  dan krijg jij de zegen mee,
  als de oudste van de twee.
2
  Ezau gaat direct op jacht,
  maar Rebekka fluistert zacht:
  Jakob, neem je kansen waar...
  Ezaus kleren liggen klaar!
  Dan krijg jij de zegen mee
  als de jongste, als de jongste,
  dan krijg jij de zegen mee
  als de jongste van de twee.
3
  Jakob gaat in Ezaus plaats,
  Izaäk twijfelt tot het laatste:
  Ezaus handen, Jacobs stem,
  maar ik voel dat jij het bent!
  Dan krijg jij de zegen mee
  als de oudste, als de oudste,
  dan krijg jij de zegen mee
  als de oudste van de twee.
4
  Kom mijn zoon, de morgendauw
  van de hemel rust op jou,
  volken dienen je als heer,
  mensen buigen voor je neer!
  Dan krijg jij de zegen mee,
  als de oudste, als de oudste,
  dan krijg jij de zegen mee,
  als de oudste van de twee.
5
  Jakob gaat, 't bedrog komt uit,
  Ezau huilt en schreeuwt heel luid:
  Zegen mij ook, vader, mij
  maar de zegen is voorbij!
  Jakob kreeg de zegen mee,
  als de jongste van de twee.
  Jakob kreeg de zegen mee,
  als de jongste van de twee.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 402: 1-3
1
  Niet verder gaan, niet verder gaan,
  alleen maar op een berg te staan
  en 't land zien van je dromen.
  Daar ligt het over de Jordaan
  't beloofde land, het Kanaän,
  waar Mozes nooit zal komen.
2
  Na veertig jaar in de woestijn
  zal hij niet bij de intocht zijn,
  er is voor hem geen morgen.
  Het volk trekt langs, van groot tot klein,
  en Jozua zal herder zijn.
  God zal voor Mozes zorgen.
3
  Hij wees het volk het goede spoor,
  Nu gaan ze met Gods woorden door,
  geschreven in twee stenen.
  Hoor Israël, hoor Israël, hoor Israël,
  voor Mozes gaan de dromen door,
  hij is bij God verschenen!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 403: 1-5
1
  Waarom staan die stenen daar
  zomaar in het land,
  twaalf stenen bij elkaar
  aan de waterkant?
  Is het soms een spelletje?
  Nee, 't is een verhaal.
  Luister, ik vertel het je allemaal.
2
  Twaalf stenen in een kring,
  hier bleef het water staan
  en het volk van Israël ging
  droog door de Jordaan.
  Nee, het is geen spelletje,
  het is een verhaal.
  Luister, ik vertel het je allemaal.
3
  Twaalf stammen op een rij
  in een lange stoet,
  liepen aan de ark voorbij
  Kanaän tegemoet.
  Is het soms een spelletje?
  Nee, 't is een verhaal.
  Luister, ik vertel het je allemaal.
4
  Veertig jaren in de woestijn,
  dromen van dit land,
  en dan eind'lijk thuis te zijn,
  dansend hand in hand.
  Nee, het is geen spelletje,
  het is een verhaal.
  Luister, ik vertel het je allemaal.
5
  Twaalf stenen, meer is 't niet,
  hier bij de Jordaan,
  daarom, als een kind het ziet,
  blijf dan stille staan!
  Is het soms een spelletje?
  Nee, 't is een verhaal.
  Luister, ik vertel het je allemaal.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 404: 1-5
1
  De bomen zijn op weg gegaan,
  zij spraken de olijfboom aan:
  word jij de koning van het woud
  die van de bomen houdt?
  Ik zorg voor olie in de kruik,
  mijn vet wordt dagelijks gebruikt,
  ik word geen koning met veel macht
  die leeft van praal en pracht.
2
  De bomen vroegen aan de vijg:
  jij stond al in het paradijs,
  word jij de koning van het woud
  die van de bomen houdt?
  Ik breng de mensen zoveel zoet,
  geëerd word ik voor al dit goed,
  ik word geen koning met veel macht
  die leeft met praal en pracht.
3
  De bomen zeiden toen: welaan,
  wij zullen naar de wijnstok gaan:
  word jij de koning van het woud
  die van de bomen houdt?
  Ik moet toch zorgen voor de wijn,
  hoe kan er anders bruiloft zijn?
  Ik word geen koning met veel macht
  die leeft met praal en pracht.
4
  De bomen gingen weer op reis:
  al is de doornstruik eigenwijs,
  word jij de koning van het woud
  die van de bomen houdt?
  Ik word wel koning recht of slecht,
  en wie niet luistert, brand ik weg!
  Ik ben een koning met veel macht
  die leeft met praal en pracht.
5
  De bomen hadden zich vergist!
  Een doornstruik steekt,
  een doornstruik is
  geen goede koning van het woud
  laag-bij-de-gronds en koud.
  De bomen kozen, maar verkeerd
  want wie alleen met macht regeert
  die gaat ten onder aan het kwaad,
  ten onder vroeg of laat.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 405: 1-4
1
  Ruth, die eens uit Moab kwam,
  zonder kind en zonder man,
  wil in Israël gaan wonen,
  Israëls God haar eer betonen.
  Ik ga mee, zo klinkt haar stem,
  ik ga mee naar Bethlehem!
2
  Bethlehem wordt nu haar huis
  maar er is geen brood in huis.
  Daarom gaat Ruth aren lezen
  want er moet toch eten wezen.
  Achter Boaz' maaiers aan
  zoekt zij het verloren graan.
3
  Boaz wordt verliefd op haar
  en ze trouwen met elkaar.
  Dan wordt er een zoon geboren,
  Ruth, die zoveel had verloren
  noemt hem Obed, en zij prijst
  God de Heer, die gunst bewijst.
4
  Ruth, die eens uit Moab kwam,
  zonder kind of zonder man,
  treedt aan 't licht, haar zonnen komen
  later zelfs op Israëls tronen.
  En haar naam wordt nog genoemd
  wanneer David wordt geroemd!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 406: 1-6
1
  De zoon van Kis uit Benjamin
  die eens op zoek naar ezels ging,
  hij word gezalfd door Samuël
  tot koning, tot koning
  van 't volk van Israël.
2
  Maar toen het hele volk het wist
  zat Saul verstopt achter een kist,
  hij was verlegen en was bang
  de koning, de koning
  die sterk was en heel lang.
3
  Saul bouwde aan zijn eigen rijk
  en hij vergat Gods Koninkrijk.
  Er komt daarom, zei de profeet,
  een koning, een koning
  die nooit meer God vergeet!
4
  Saul was niet blij en vrolijk meer,
  triest zat hij op zijn troon terneer,
  en al zong David nog zo fijn,
  de koning, de koning
  was boos en vol venijn.
5
  Zo vluchtte David als een hert
  voor Saul, die als maar bozer werd.
  De koning zocht door heel het land
  maar David, maar David
  was veilig in Gods hand.
6
  Toen Saul de strijd verloren had
  zong David met gebroken hart:
  de helden vielen: zo bemind,
  de koning, de koning
  en Jonathan, mijn vrind.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 407: 1-3
1
  David, David, speel nog eens voor mij,
  dan gaat al mijn angst voorbij.
  Overstem mijn boze dromen,
  dat ze niet meer kunnen komen.
  speel op de fluit 't liedje van verlangen.
  Tokkel op je harp, speel op je fluit
  't liedje van verlangen, zing het uit.
2
  David, David, kom in mijn paleis,
  zing mijn wanhoop van de wijs.
  Want mijn dagen, David, luister,
  zijn zo droevig en zo duister.
  Tokkel op je harp, speel op je fluit
  't liedje van verlangen, zing het uit.
3
  David, David, vlucht niet weg voor mij,
  neem je harp en zing mij blij.
  Laat je lied van vrede horen
  van de allerhoogste toren.
  Tokkel op je harp, speel op je fluit
  't liedje van verlangen, zing het uit.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 408: 1-7
1
  De koningin van Scheba
  ging heel koninklijk aan boord,
  zo reisde zij naar Salomo
  waarvan zij had gehoord.
2
  In Scheba was haar al verteld:
  die koning is zo wij,
  al wat je vraagt, hij lost het op
  daarom ging zij op reis.
3
  Zo was zij in Jeruzalem
  bij Salomo te gast,
  en wat zij hoorde en daar zag
  maakte haar blij verrast.
4
  O koning Salomo, u weet
  nog veel meer dan ik dacht,
  de helft is mij niet aangezegd
  van al uw praal en pracht.
5
  De koningin van Scheba gaf
  veel goud aan Salomo,
  en Salomo gaf op zijn beurt
  veel moois aan haar kado.
6
  Het was een wonderlijk bezoek,
  van vragen word je wijs,
  de koningin van Scheba ging
  veel wijzer weer op reis.
7
  Het hooglied van de koning klonk
  tot ver over de zee,
  de koningin nam dit geheim
  voorgoed naar Scheba mee!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 409: 1-5
1
  De koning richt een feestmaal aan
  voor al zijn rijksgenoten,
  maar Vasthi weigert om te gaan:
  daarom wordt zij verstoten.
  Dan neemt de koning een besluit:
  Ik kies een nieuwe bruid!
  Esther wordt koningin!
  Esther wordt koningin!
2
  De mooiste meisjes van het rijk
  verschijnen ten paleizen,
  de koning keurt, de koning kijkt,
  wie zal hij aan gaan wijzen?
  Hij vindt het meisje naar zijn zin:
  Esther wordt koningin!
  Esther wordt koningin!
3
  De oom van Esther in de poort,
  hij weigert om te knielen,
  daarom zint Haman om een moord
  hij zal dat volk vernielen!
  Dat joodse volk, dat zich verzet
  en leef naar eigen wet,
  en leef naar eigen wet.
4
  Ook Esther hoorde van haar volk
  en Mordechai liet vragen
  wees onze koningin en tolk,
  wij vasten hier drie dagen.
  Verzwijg toch niet als koningin:
  Ook ik ben een jodin,
  ook ik ben een jodin.
5
  Als Esther naar de koning gaat
  wil hij haar alles geven,
  zij komt niet om, de koning laat
  het joodse volk weer leven!
  Het poer, dat keert zich van hen af
  en Haman krijgt zijn straf,
  en Haman krijgt zijn straf.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 410: 1-5
1
  Job, zoals het verhaal vertelt,
  was een man met heel veel geld.
  Hij probeerde goed te leven,
  alle eer aan God te geven.
  Job die steeds het kwaad ontweek,
  liet zijn God niet in de steek.
2
  Op een dag viel alles stuk
  niets bleef over van 't geluk.
  Schapen, runderen en zonen,
  alles werd Job afgenomen.
  diep in rouw zat Job nu neer
  maar hij noemde God zijn Heer.
3
  Arm als Job als hij nu was
  zat hij daar in zak en as.
  Het verdriet was niet te keren
  en er kwamen boze zweren.
  Zelfs Jobs vrouw zei: Zie je wel,
  zeg je God nu maar vaarwel!
4
  Ook Jobs vrienden, stuk voor stuk,
  delen in zijn ongeluk.
  En zij komen Job beklagen
  en zij praten velen dagen.
  Ieder denkt dat hij wel weet
  wat het antwoord is op leed.
5
  Woorden gaan van man tot man
  ieder zegt er 't zijne van.
  Maar na al dat redeneren
  hoort Job naar het woord des Heren.
  En hij wordt getroost door God
  dan komt alles goed voor Job.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 411: 1-4
1
  De Heer zal als een herder voor mij zorgen,
  Hij schiet in liefde niet te kort.
  De Heer zal als een herder voor mij zorgen,
  bij Hem ben ik geborgen.
2
  De Heer zal als een herder mij omgeven,
  Hij leidt mij op het rechte pad.
  De Heer zal als een herder mij omgeven,
  Hij waakt over mijn leven.
3
  De Heer zal als een herder voor mij strijden,
  zelfs in de schaduw van de dood.
  De Heer zal als een herder voor mij strijden,
  Hij wijkt niet van mijn zijde.
4
  De heer zal als een herder voor mij zorgen,
  Het zet Zijn leven voor mij in.
  De Heer zal als een herder voor mij zorgen,
  ik ben niet bang voor morgen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 412: 1-3
1
  Eens zal er vrede zijn,
  eens droogt God elke traan
  en nergens wordt meer kwaad gedaan,
  op alles staat Zijn heilige naam.
  Geen oorlog wordt geleerd
  wanneer de Heer regeert.
2
  Eens zal er vrede zijn,
  eens komt Gods Kanaän
  de wolf ligt rustig naast het lam
  de leeuw en beer zijn lief en tam.
  De angsten zijn voorbij
  de kinderen spelen vrij.
3
  Eens zal er vrede zijn,
  eens wordt Gods naam gehoord.
  Hij spreekt voorgoed het laatste woord
  en opent zelf de gouden poort.
  Dan staan wij in het licht
  dat straalt van Gods gezicht.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 413: 1-3
1
  Advent is dromen dat Jezus zal komen,
  dromen van vrede voor mensen van heden.
  Advent is dromen dat Jezus zal komen.
  En weer in geuren en kleuren verhalen
  wat wij al weten uit oude verhalen:
  Herders en sterren, een stal en een kind,
  omdat het kerstfeest weer begint.
2
  Advent is dromen dat Jezus zal komen,
  Dromen als 't moet dat Hij komt voorgoed!
  Advent is dromen dat Jezus zal komen.
  omdat het bijna kerstfeest is.
  wat wij al weten uit oude verhalen:
  herders en sterren, een stal en een kind,
  omdat het kerstfeest weer begint.
3
  Advent is dromen dat Jezus zal komen,
  dromen van vrede voor mensen van heden.
  Advent is dromen dat Jezus zal komen.
  Niet als een kind en niet in een kribbe
  maar als een vredevorst hier in ons midden,
  dan is er nergens verdriet meer of pijn,
  dan zal het altijd kerstfeest zijn.
  Advent is dromen dat Jezus zal komen,
  dromen van vrede voor mensen van heden.
  Advent is dromen dat Jezus zal komen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 414: 1-4
1
  Als Bethlehem gaan plaats meer heeft
  voor 't kind dat wordt geboren,
  alleen een grot nog ruimte geeft
  laat zich de hemel horen:
  Gloria, Gloria, Gloria,
  in excelsis Deo!
  In excelsis Deo!
2
  als engelen zingen in de nacht:
  Er is een kind gekomen,
  dan zien de herders op hun wacht
  de sterren aan de bomen!
  Gloria, Gloria, Gloria,
  in excelsis Deo!
  In excelsis Deo!
3
  Als herders durven op te staan,
  niet lachen maar geloven,
  en naar het kind zijn toegegaan
  dan zingt de hemel boven:
  Gloria, Gloria, Gloria,
  in excelsis Deo!
  In excelsis Deo!
4
  Als de wijzen reizen en de ster
  de weg weet zonder vragen,
  dan is de vrede niet meer ver
  dan komt Gods welbehagen!
  Gloria, Gloria, Gloria,
  in excelsis Deo!
  In excelsis Deo!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 415: 1-4
1
  In Jeruzalem staat een huis,
  staat een huis, staat een huis.
  In Jeruzalem staat een huis,
  in Jeruzalem staat een huis.
  Dat huis dat is een heiligdom,
  en ieder kind weet wel waarom.
  In Jeruzalem staat een huis,
  daar heeft de Heer zijn thuis.
2
  In dat huis daar komt een kind,
  komt een kind, komt een kind.
  In dat huis daar komt een kind,
  in dat huis daar komt een kind.
  De wijze mannen staan versteld
  omdat het zoveel vragen stelt.
  In dat huis daar komt een kind
  dat woord voor woord begint.
3
  Maar dat kind denkt niet aan tijd,
  niet aan tijd, niet aan tijd.
  Maar dat kind denkt niet aan tijd,
  maar dat kind denkt niet aan tijd.
  Hij is twaalf jaar en zoon der wet,
  hij moet naar huis, naar Nazareth.
  Maar dat kind denkt niet aan tijd.
  Maria is hem kwijt!
4
  In Jeruzalem ben ik thuis,
  ben ik thuis, ben ik thuis.
  In Jeruzalem ben ik thuis,
  in Jeruzalem ben ik thuis.
  Maria kijkt hem vragend aan:
  Wat heb je ons toch aangedaan?
  In Jeruzalem ben ik thuis,
  hier ben ik kind aan huis!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 416: 1-4
1
  Vier mannen en een zieke vriend,
  die niet kan staan of lopen.
  Vier mannen en een zieke vriend,
  die op een wonder hopen.
  Zij zoeken Jezus, maar helaas,
  het huis is vol, er is geen plaats.
2
  Vier mannen en een zieke vriend,
  zij blijven toch geloven.
  Vier mannen en een zieke vriend
  sjouwen het bed naar boven.
  Het dak moet open, zonder meer
  zakt zo hun vriend voor Jezus neer.
3
  Vier mannen en een zieke vriend,
  zij wachten op de woorden.
  Vier mannen en een zieke vriend
  en weet je wat ze hoorden?
  Sta op en wandel, draag je bed!
  Zo wordt hun zieke vriend gered.
4
  Vier mannen en een zieke vriend
  die weer kan staan en lopen.
  Vier mannen en een zieke vriend
  zingen de hemel open!
  Door ieder die bij Jezus staat
  wordt God geprezen op de straat!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 417: 1-3
1
  Kijk eens naar de vogels,
  de vogels, mijn kind,
  ze zaaien niet, ze maaien niet,
  zij leven van de wind.
  Geen vogel denkt aan morgen,
  zij leven zonder zorgen
  en vliegen hoog boven het land,
  zij eten uit Gods hand.
2
  Let eens op de bloemen
  de leliën zo schoon,
  ze werken niet, ze spinnen niet
  wie draagt zo'n mooie kroon?
  Geen koning en geen keizer
  zo zorgeloos, zo wijzer,
  zij staan te pronken op het land
  en leven uit Gods hand.
3
  Maak je toch geen zorgen
  geloof niet zo klein
  het eten en het drinken zal
  er morgen ook wel zijn!
  Begin vandaag te leven
  God zal je alles geven
  en morgen zie je dan wel weer.
  Vertrouw op God de Heer!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 418: 1-3
1
  Waar lijkt het op, waar lijkt het op,
  het Koninkrijk van God?
  Waar lijkt het op, waar lijkt het op,
  het Koninkrijk van God.
  Soms lijkt dat Koninkrijk op zaad,
  op zaad dat in de aarde gaat
  en uit dat zaad daar groeit een boom,
  een goddelijke droom.
2
  Waar lijkt het op, waar lijkt het op
  het Koninkrijk van God?
  waar lijkt het op, waar lijkt het op
  het Koninkrijk van God?
  Het is een heel groot bruiloftsfeest
  voor wie aan God zijn trouw geweest,
  zij komen overal vandaan
  de kinderen gaan vooraan.
3
  Waar lijkt het op, waar lijkt het op
  het Koninkrijk van God?
  Waar lijkt het op, waar lijkt het op
  het Koninkrijk van God?
  Het is een stad waar vrede woont
  en waar God in het midden troont,
  Gods goedheid is er zonneklaar
  zijn liefde openbaar.
  Daar lijkt het op, daar lijkt het op
  het Koninkrijk van God!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 419: 1-5
1
  Luister goed, luister goed, luister goed,
  weet je wat de zaaier doet?
  Hij zaait uit met volle handen,
  werpt het breed uit op de landen.
  Komt het zaad wel goed terecht?
  Luister wat de zaaier zegt!
2
  Van het zaad, van het zaad, van het zaad
  viel een deel gewoon op straat.
  En de vogels zijn gekomen
  uit de takken van de bomen
  en zij pikten alles weg,
  van dat zaad kwam niets terecht!
3
  Nog een deel, nog een deel, nog een deel
  kwam wel op, maar 't was niet veel.
  Want de grond zat vol met stenen
  teveel aarde was verdwenen,
  't groeide, maar 't verdorde snel.
  want de zon scheen veel te fel!
4
  Zaaien moet, zaaien moet, zaaien moet
  maar soms valt het zaad niet goed.
  Er viel zaad tussen de dorens
  dorens groeien hoog als torens
  en zo was er op het laatst
  voor het zaad gewoon geen plaats!
5
  En de rest, en de rest, en de rest,
  daarmee ging het opperbest.
  't Zaad viel in de akkergronden
  het kwam op, het was een wonder
  en het groeide uit tot graan.
  Wie wil horen zal 't verstaan!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 420: 1-4
1
  Daar zit een man, hij kan niet zien,
  hij zit maar aan de kant.
  Hij roept tot men uit medelij
  wat geld geeft in zijn hand.
2
  Hij hoort wel stemmen om zich heen
  maar hij ziet geen gezicht.
  Hij heeft nog nooit de zon gezien,
  nog nooit een streepje licht.
3
  Er komt een man die stil blijft staan,
  hij heeft geen geld, geen goud,
  maar strijkt zijn ogen in met slijk
  en dat wordt zijn behoud!
4
  Ik zie het licht, ik zie het licht,
  mijn leven is gered!
  En wil je weten wie dat deed?
  De man van Nazareth!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 421: 1-6
1
  Er was er eens een jongeman,
  heel rijk en heel voornaam.
  En op een dag is hij gewoon
  naar Jezus toegegaan.
2
  Ach goede meester, zeg mij toch
  hoe ik leven moet?
  Ik heb al wat mijn hart begeert
  maar leef ik zo wel goed?
3
  Waarom noem je mij goed, je weet
  alleen maar God is goed.
  Houd zijn geboden alle tien,
  dan leef je zoals het moet.
4
  Dat doe ik, wat ontbreekt mij nog?
  Je bent gewoon te rijk!
  geef alles weg, ga met mij mee
  op weg naar het koninkrijk.
5
  Ik kan het niet, ik kan het niet,
  u vraagt teveel van mij.
  Hij keert zich om en gaat naar huis,
  wel rijk maar toch niet blij.
6
  Is er geen hoop geen uitzicht meer
  dat hij behouden wordt?
  Misschien is ons geloof te klein.
  maar alles kan bij God!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 422: 1-3
1
  Een vader vroeg zijn oudste zoon:
  Werk jij vandaag voor mij?
  De zoon zei: "Ja", maar deed het niet,
  hij nam een dagje vrij.
  Wie heeft gehoord, wie heeft verstaan
  wie heeft de wil van zijn vader gedaan?
  Wie heeft gehoord, wie heeft verstaan,
  wie heeft de wil van zijn vader gedaan?
2
  Een vader vroeg zijn jongste zoon:
  ga jij de wijngaard in?
  De zoon zei: "Nee, dat wil ik niet
  ik heb vandaag geen zin!"
  Wie heeft gehoord, wie heeft verstaan
  wie heeft de wil van zijn vader gedaan?
  Wie heeft gehoord, wie heeft verstaan
  wie heeft de wil van zijn vader gedaan?
3
  Maar even later kreeg hij spijt
  hij is naar huis gegaan
  en heeft de hele dag gewerkt
  zijn vaders wil gedaan!
  Wie heeft gehoord, wie heeft verstaan
  wie heeft de wil van zijn vader gedaan?
  Wie heeft gehoord, wie heeft verstaan
  wie heeft de wil van zijn vader gedaan?
 
Terug naar boven
 
 
LIED 423: 1-4
1
  Als een wijngaard is de aarde
  met een toren en een muur.
  Wij bepalen zelf de waarde
  en betalen nooit de huur.
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
2
  Wachters boven op de toren
  met geweren in hun hand,
  willen van geen pachtgeld horen
  blijven baas in eigen land.
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
3
  Als de zoon wordt uitgezonden
  wordt hun hart met vrees gevuld,
  en hun angst slaat diepe wonden
  want zijn komst wordt niet geduld.
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
4
  Eens wanneer de Heer zal komen
  aan de einde van de tijd,
  wordt het land dan afgenomen,
  schenkt het ons de schulden kwijt?
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
  Wij vergeten telkens weer:
  de aarde is van de Heer.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 424: 1-3
1
  De machtigen op aarde
  zijn nog niet uitgeteld;
  hun munten hebben waarde,
  hun beeld staat op het geld.
  Geef daarom aan de keizer,
  aan de keizer waarom hij vraagt.
  Maar geeft aan God, aan God de Heer,
  de hoogste eer vandaag!
2
  De munten van de keizer
  ze brengen geen geluk,
  want rijkdom maakt niet wijzer
  en geld breekt zoveel stuk.
  Geef daarom aan de keizer,
  aan de keizer waarom hij vraagt.
  Maar geeft aan God, aan God de Heer,
  de hoogste eer vandaag!
3
  God slaat aan gouden munten
  geen geld uit ons bestaan,
  maar neemt alleen de liefde
  van alle mensen aan.
  Geef daarom aan de keizer,
  aan de keizer waarom hij vraagt.
  Maar geeft aan God, aan God de Heer.
  de hoogste eer vandaag!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 425: 1-3
1
  Kijk naar de mussen, ze worden niet groot,
  ze eten de kruimels van 't dagelijks brood.
  Kijk naar de mussen, ze leven maar kort,
  maar niet een wordt vergeten,
  vergeten door God.
2
  Kijk naar de mussen, ze zingen zo blij,
  ze fluiten hun liedje voor jou en voor mij.
  Kijk naar de mussen, maar zonder de Heer
  valt niet een op de aarde,
  de aarde neer.
3
  Kijk naar de mussen bij jou in de straat,
  maar ben je niet meer dan een musje waard?
  Kijk naar de mussen, ze vliegen niet hoog,
  maar de Heer houdt ze allen,
  allen in 't oog.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 426: 1-3
1
  Liefde is blij zijn,
  een arm om je heen.
  Liefde is lachen,
  is nooit meer alleen.
  Liefde is luist’ren,
  de woorden gaan door
  liefde is fluist'ren,
  heel zacht in je oor.
2
  Liefde is lopen,
  mijn hand in jouw hand.
  Liefde is hopen,
  is gaan langs het strand.
  Liefde is amen,
  is wolken, is wind.
  Liefde is samen,
  is spelen als kind.
3
  Liefde is zingen
  is wit en is groen.
  Liefde is zacht
  is een kus in 't plantsoen.
  Liefde is leven,
  je ademt weer op.
  Liefde is geven,
  is leven met God.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 427: 1-5
1
  Er kraait geen haan, er kraait geen haan
  als Petrus bij het vuur gaat staan.
  Er kraait geen haan en Petrus wacht
  bij 't huis waar Jezus is gebracht.
2
  Jij hoort bij Hem, jij hoort bij Hem,
  zo roept opeens een vrouwenstem.
  Jij hoort bij Jezus, waar of niet?
  Maar Petrus zegt: Ik ken Hem niet!
3
  Te dicht bij 't vuur, te dicht bij 't vuur,
  waar moet hij schuilen op dit uur?
  Te dicht bij 't vuur, en weer die vraag:
  zag ik jou die bij Hem vandaag?
4
  De derde maal, de derde maal,
  zegt iemand: ik hoor aan je taal
  dat jij er een van Jezus bent.
  Maar Petrus vloekt en hij ontkent.
5
  Er kraait een haan, er kraait een haan,
  en hij is huilend weggegaan.
  Er kraait een haan en Petrus weet:
  ik liet mijn meester in de steek.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 428: 1-4
1
  Bomen groeien in de hof,
  in de hof van Eden.
  Bomen fluisteren Gods lof
  in de tuin van heden.
  's Winters kaal en 's zomers groen
  ademen zij elk seizoen.
  Wanneer komt de tijd
  door de Heer bereid,
  wanneer zal Gods lente komen?
  Wanneer komt de tijd
  door de Heer bereid,
  waarvan wij nog dromen?
2
  Bomen maken intocht mee
  en de mensen juichten.
  Bomen in Gethsémane
  zwijgende getuigen
  van het leed dat Jezus wacht
  in de laatste bange nacht.
  Wanneer....
3
  Bomen staan op Golgotha,
  bomen zonder leven.
  Waar is nu de gloria
  van de Heer gebleven?
  Vruchteloos hangt Hij aan 't kruis,
  een gevelde boom in 't woud.
  Wanneer....
4
  Bomen groeien rond een graf
  en de vogels zingen.
  Jezus legt zijn doodskleed af
  nieuw gaat Hij beginnen,
  als een goddelijk gedicht
  komt Zijn leven aan het licht.
  Nu begint de tijd
  door de Heer bereid,
  want de vrede is gekomen.
  Nu begint de tijd
  door de Heer bereid,
  waarvan wij nog dromen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 429: 1-5
1
  Saul van Tarsus gaat op reis,
  klein van stuk en eigenwijs.
  Hij tracht mensen op te sporen
  die bij de beweging horen.
  Wie een vriend van Jezus is,
  komt in de gevangenis.
2
  Saul van Tarsus jaagt maar door
  als een vos volgt hij elk spoor.
  Wie kan vluchten voor zijn handen
  zoekt zijn heil in vreemde landen.
  Saul van Tarsus wordt niet moe
  hij gaat naar Damascus toe.
3
  Saul van Tarsus is op pad,
  hij is niet ver van de stad,
  als een vuur, een licht van boven,
  al Sauls plannen komen doven.
  En een stem klinkt van dichtbij:
  Waarom Saul, vervolg je mij?
4
  Saul van Tarsus is verblind
  en men leidt hem als een kind.
  De vervolger is verslagen
  hulpeloos is hij drie dagen.
  Totdat Ananias komt;
  hij maakt Saulus weer gezond.
5
  Saul die dreiging sloeg en moord,
  wordt gedoopt, van nu aan hoort
  Saul bij Jezus' volgelingen,
  omgekeerd zijn alle dingen!
  Saul, al heeft hij zich vergist,
  weet voorgoed wie Jezus is!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 430: 1-4
1
  Dromen op een eiland,
  dat de zee er niet meer is.
  Dromen op een eiland,
  geen gevaar meer en geen vis.
  Geen water, geen verdrinken,
  geen storm, geen boot kan zinken
  en zelfs de tranen van verdriet
  zijn weg, ze zijn er niet.
2
  Dromen op een eiland,
  Schrijf maar op, zo sprak een stem.
  Dromen op een eiland
  van het nieuwe Jeruzalem.
  Met poorten en briljanten
  een stad naar alle kanten,
  naar Oost en West, naar Noord en Zuid,
  een stad versierd als bruid.
3
  Dromen op een eiland,
  mensenmaat is engelenmaat.
  Dromen op een eiland,
  glanzend goud is daar de straat.
  Geen tempel om te bidden
  want God is in haar midden,
  geen zon, geen maan, geen sterrenlicht,
  God zelf is daar het licht.
4
  Dromen op een eiland,
  poorten die wijd openstaan.
  Dromen op een eiland
  en geen macht zal meer bestaan.
  Heel dicht bij God te wonen
  onder de groene bomen,
  dat droom ik met Johannes mee
  op Patmos in de zee.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 501: 1-5
1
  De intocht zal een optocht zijn
  een eindeloze stoet.
  Wij gaan na veertig jaar woestijn
  de vrijheid tegemoet.
2
  De oude droom van Mozes wordt
  vandaag gelukkig waar,
  en melk met honing drinken wij
  in vrede met elkaar.
3
  Wij dragen woorden met ons mee
  en ieder kind hier weet,
  dat het niet goed met ons zal gaan
  wanneer je die vergeet.
4
  Zo lopen wij door de Jordaan
  naar het beloofde land,
  en zetten als herinnering
  twaalf stenen aan de kant.
5
  De palmen wuiven in de wind
  zij wensen ons: sjaloom,
  en lachend huilend van geluk
  zien wij de mooiste droom.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 502: 1-3
1
  Wanneer je niet meer horen wilt
  hoe alles is geweest,
  van Mozes in Egypteland
  en het bevrijdingsfeest.
 
  Refrein:
  Dan hebben wij een droom gehad,
  wat overblijft is tranenstad.
2
  Wanneer je niet meer samen deelt
  de woorden niet meer leert,
  wanneer je eigen wegen kiest
  dan gaat het goed verkeerd.
  Refrein
3
  Wanneer jouw ja geen ja meer is,
  wanneer je God vergeet,
  dan is het eens beloofde land
  voorbij voor je het weet.
  Refrein
 
Terug naar boven
 
 
LIED 503: 1-3
1
  Weet je wel wie Debora is?
  Een vrouw in de geschiedenis,
  die van verzet en opstand wist
  van macht door God gegeven.
  Een moeder in Israël
  zo waakt zij samen met Jaël
  de machten staan buitenspel
  de toekomst staat op leven.
2
  Maar Ruben was zo bang, zo bleek,
  hij liet Debora in de steek,
  bleef bij zijn schapen aan de beek,
  is niet te hulp geschoten.
  Ver weg aan de wijde zee
  zat Asjer en deed ook niet mee
  en Gilead bleef bij zijn vee
  en Dan keek naar de boten.
3
  Maar jij, Debora, nam het woord
  jij hebt de mensen aangespoord:
  Zet alle angsten overboord
  het Licht is niet te doven.
  De machten, de schone schijn
  zij zullen hier geen koning zijn,
  sta op, denk toch niet te klein,
  ga in je God geloven!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 504: 1-5
1
  Het is niet veilig in het land,
  de dagen worden grijs,
  de dromen schuiven naar de rand,
  vergeten is de reis.
2
  De vijand valt de mensen aan,
  soms zomaar in de stad,
  zij stelen geld, zij stelen graan
  en branden alles plat.
3
  'Geef ons een koning die regeert
  die voor ons vechten kan,
  want anders gaat het hier verkeerd:
  Geef ons een sterke man!'
4
  'Waarom, waarom', zegt Samuël,
  'een koning die je ziet:
  De koning van heel Israël
  is God en anders niet! :
5
  Er komt een koning in het land,
  wel sterk maar niet zo wijs.
  Het mooie melk- en honingland
  wordt toch geen paradijs.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 505: 1-4
1
  Jesaja van Jeruzalem
  hij roept in elke straat:
  vergeet de wapens, het geweld,
  de bondgenoten willen geld
  zij zetten aan tot haat.
2
  Jesaja van Jeruzalem
  weet dat het anders moet:
  zet je voor recht en leven in
  dan is er weer een nieuw begin
  een toekomst die je groet.
3
  Jesaja van Jeruzalem
  droomt dat er op een dag
  een stad zal zijn waar vrede is
  een stad waar 't veilig wonen is
  waar jij ook komen mag.
4
  Jesaja van Jeruzalem
  de woordenman van God
  hij zwijgt niet stil hij roept maar door
  wie kent zijn stem, wie geeft gehoor
  zodat het vrede wordt?
 
Terug naar boven
 
 
LIED 506: 1-4
1
  Waarom heb je God vergeten,
  doen je handen zoveel kwaad,
  wil je niets meer van Hem weten
  maar het is nog niet te laat.
 
  Refrein:
  Want een sprietje groen gaat groeien
  vanuit een dorre stronk.
  Overal zal vrede bloeien;
  het recht op aarde komt!
2
  Oorlog zal er niet meer wezen,
  kind'ren spelen met een slang,
  nergens is er kwaad te vrezen,
  voor een leeuw is niemand bang.
  Refrein
3
  Voor de mensen die verdwalen
  in een land vol donkerheid
  zal een helder licht gaan stralen
  want God zelf heeft ons bevrijd.
  Refrein
4
  De geweren zijn gebroken
  en een kind brengt vrede aan.
  Overal wordt recht gesproken,
  Gods sjaloom zal verder gaan.
  Refrein
 
Terug naar boven
 
 
LIED 507: 1-3
1
  Ik weet van een stad die komen zal,
  een stad op een berg hoog boven het dal,
  met muren en poorten en lichten
  en mensen met blijde gezichten.
  Ik weet van een stad die toekomst heeft,
  Jeruzalem, dat wordt een feest.
2
  Ik weet van een stad die 't einde is,
  een stad met een gouden geschiedenis
  een stad van leven met woorden
  zoals je ze nergens nog hoorde.
  Ik weet van een stad, een nieuw begin,
  Jeruzalem, dat ik bemin.
3
  Ik weet van een stad op Sions top,
  een stad van de vrede dicht bij God,
  waar ander recht wordt gesproken,
  het kwaad wordt gehaat en gebroken.
  Ik weet van een stad waar je schuilen mag,
  Jeruzalem, eens op een dag.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 508: 1-4
1
  Een dichtertje uit Moresjet
  komt in verzet, komt in verzet,
  tegen de dikke rijken,
  die pronken en die prijken,
  ze dromen zelfs nog in de nacht
  van geld en nog meer macht.
  Van geld en nog meer macht.
2
  Het zal niet goed met jullie gaan,
  je trekt je van Gods woord niets aan.
  Je steelt maar van de armen,
  wie denkt er aan erbarmen?
  Je neemt hun akkers in beslag
  en weet dat dit niet mag
  En weet dat dit niet mag.
3
  Er komt een dag, wie weet hoe ver,
  dan straalt de Sion als een ster
  en maken wij van zwaarden
  weer ploegen voor de aarde.
  De oorlog wordt niet meer geleerd
  omdat de Heer regeert.
  Omdat de Heer regeert.
4
  En Bethlehem in Efrata,
  jij wordt een stad vol gloria.
  En iedereen zal weten:
  God heeft ons niet vergeten.
  Het Kind dat daar geboren wordt
  brengt ons terug bij God.
  Brengt ons terug bij God.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 509: 1-5
1
  Met hart en ziel zing ik het hoogste lied
  voor God die van mij houdt en die mij ziet.
  Wat een geluk dat Hij mij heeft bevrijd,
  ik hoor erbij - de koning haast te rijk.
2
  Van nu af aan noemt iedereen mijn naam
  om alles wat God voor mij heeft gedaan.
  Ik krijg een kind, wie had dat ooit gedacht,
  een kind waarop de hele wereld wacht.
3
  Voor armen en geringen komt mijn zoon,
  de machtigen die vallen van hun troon
  en als je luistert en de liefde leert
  dan wordt de hele wereld omgekeerd.
4
  Dan krijgen armen brood in overvloed,
  de rijken met hun geld en met hun goed
  die komen op een plaatsje achteraan,
  daar zullen zij met lege handen staan.
5
  Dan is het uit met macht en met geweld
  en wint de liefde eens voorgoed het veld.
  God zal het doen zoals Hij heeft gezegd:
  Er komt een land van vrede en van recht.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 510: 1-3
1
  Johannes roept in de woestijn:
  zorg dat er rechte paden zijn
  en wegen om te komen
  in 't land waarvan wij dromen.
  Graaf weg de bergen van het kwaad,
  ga lopen langs de rechte straat
  van God en goed en zegen
  en een gelukkig leven
2
  Johannes' stem verkondigt luid
  en heel Jeruzalem loopt uit
  voor de profeet des Heren,
  die man in vreemde kleren.
  Hij praat maar van een koninkrijk
  voor arm en rijk precies gelijk.
  Een rijk, door God gegeven,
  om samen vrij te leven.
3
  Johannes, zeg ons hoe dat moet!
  Hoe wordt ons leven gaaf en goed?
  Wanneer jij je laat dopen
  en weer op God gaat hopen.
  Verdeel het brood, verdeel het geld,
  en stop met ruzie en geweld.
  Dan zal jouw God je geven
  een nieuw, gelukkig leven.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 511: 1-5
1
  Paulus is op reis gegaan
  met verhalen en een naam,
  nieuwe woorden nam, hij mee
  naar de steden overzee:
  naar Athene, Rome, Tessalonika,
  Korinte, Eféze, Tyatira.
2
  Overal vertelde hij:
  Jezus maakt de mensen vrij,
  vrouwen, mannen, arm of rijk,
  wij zijn allemaal gelijk:
  in: Athene, Rome, Tessalonika,
  Korinte, Eféze, Tyatira.
3
  Maar wie and'ren onderdrukt
  maakt het goede leven stuk,
  weet niet meer van het begin
  gaat de toekomst angstig in:
  in: Athene, Rome, Tessalonika,
  Korinte, Eféze, Tyatira.
4
  Deze aarde is ons huis,
  maak het samen tot een thuis,
  in geloof en hoop, maar 't meest
  door de liefde die geneest:
  in: Athene, Rome, Tessalonika,
  Korinte, Eféze, Tyatira.
5
  Paulus is op reis gegaan
  met verhalen en een naam
  en hij opende een poort
  voor het oude - nieuwe Woord:
  in: Athene, Rome, Tessalonika,
  Korinte, Eféze, Tyatira,
  en in Amsterdam en in Doetinchem,
  ook in den Haag en in Ede,
  in: Athene, Rome, Tessalonika,
  Korinte, Eféze, Tyatira.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 512: 1-4
1
  Wij die hier als vorsten leven
  in dit rijke werelddeel
  zitten op de eerste plaatsen
  en wij hebben veel te veel.
 
  Refrein:
  Maar waarom in vredesnaam
  staan de armen achteraan?
2
  Waarom zien zij op de aarde
  wel de rijken met hun macht
  met hun wapens - niet te tellen -
  worden zij zeer hoog geacht.
  Refrein
3
  Aan de mensen in het donker,
  uitgebuit en onderdrukt
  gunnen wij geen licht, geen leven,
  onze welvaart maakt hen stuk.
  Refrein
4
  Als we kiezen voor de rijken
  maken wij een onderscheid,
  maar voor God zijn alle mensen,
  arm of rijk, precies gelijk.
  Refrein
 
Terug naar boven
 
 
LIED 513: 1-2
1
  Hoor de klokken luiden blij:
  bim bam bom voor jou en mij.
  Kom je zingen kom je bidden
  kind'ren horen in het midden.
  Blijf daarom niet buiten staan:
  bim bam bom, de kerk gaat aan!
2
  Hier is iedereen in tel,
  bim bam bom, dat weet je wel.
  Niemand meer en niemand minder
  wij zijn allemaal toch Gods kinderen.
  Blijf daarom niet buiten staan:
  bim bam bom, de kerk gaat aan!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 514: 1-3
1
  Wij komen hier ter ere van uw naam
  rond de verhalen die geschreven staan,
  wij schuilen weg als vogels in het riet
  zoekend naar warmte, naar een ander lied.
2
  Ontferm u God, kyrie-eleison,
  wees ons nabij, kijk speurend naar ons om,
  kom met uw vrede, uw barmhartigheid,
  zonder u raken wij de liefde kwijt.
3
  Wij zingen samen van uw gloria,
  dank voor het leven, dank u voor elkaar,
  geef ons uw geestdrift, vuur ons leven aan,
  leg zo uw glimlach over ons bestaan.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 515: 1-3
1
  Wij zijn bij U gekomen
  om kind aan huis te zijn,
  wij op(e)nen onze harten,
  Heer, voor uw groot geheim.
2
  0 lieve God, wij vragen,
  kom heel dicht bij ons staan,
  wij leven door uw liefde
  wij leven door uw Naam.
3
  Wij zijn bij U gekomen
  want Jezus ging ons voor.
  Zijn Messiaanse liefde
  wees ons het goede spoor.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 516: 1-2
1
  Schenk ons uw liefde, Heer, schenk ons uw licht,
  vergeef ons toch en doe de deur niet dicht.
  Wij komen met veel vragen bij U aan.
  O lieve Heer, U zult ons wel verstaan.
2
  Wij wachten in de stilte op Uw Woord.
  Uw goedheid is zo groot, zo ongehoord,
  het is een warme mantel om ons heen,
  0, lieve Heer, zo zijn wij niet alleen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 517: 1-4
1
  Kind, wij dragen je op handen
  naar het water van de bron.
  Want jouw leven mag niet stranden,
  niet vergaan in het waarom.
 
  Refrein:
  Door het water vroeg of later
  kom je dicht bij het geheim.
  In de hoge hemel staat er
  dat je kind van 't licht mag zijn.
2
  Als jouw naam wordt uitgesproken
  over duister water heen,
  is jouw eenzaamheid doorbroken,
  ben je hier niet meer alleen.
  Refrein
3
  Water, water, laat het stromen,
  teken en herinnering,
  van een eeuwig heimwee dromen,
  van een altijd nieuw begin.
  Refrein
4
  Opgenomen en verbonden
  met de Naam die vrede is,
  gaat jouw leven niet ten onder
  en het wordt niet uitgewist.
  Refrein
 
Terug naar boven
 
 
LIED 518: 1-4
1
  De tafel van samen, de tafel is gedekt.
  Wij mogen komen eten en niemand wordt vergeten.
  De tafel van samen, de tafel is gedekt.
  't Geheim van het leven wordt zo maar verstrekt.
2
  Wij delen, wij delen gewoon het daag'lijks brood.
  Dit brood houdt ons in leven door God is het gegeven.
  Wij delen, wij delen gewoon het daag'lijks brood.
  en denken aan Jezus, zijn lijden, zijn dood.
3
  De tafel van samen, de tafel van het goed,
  daar wordt de wijn geschonken en mondjesmaat gedronken.
  De tafel van samen, de tafel van het goed,
  daar vinden wij vrede, in overvloed.
4
  Wij vieren de maaltijd, wij vieren samen feest.
  Hier durven wij te dromen dat alles goed zal komen.
  Wij vieren de maaltijd, wij vieren samen feest
  in naam van de Vader, de Zoon en de Geest.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 519: 1-3
1
  De mensen van voorbij
  wij noemen ze hier samen.
  De mensen van voorbij
  wij noemen ze bij namen.
  Zo vlinderen zij binnen
  in woorden en in zinnen
  en zijn wij even bij elkaar
  aan 't einde van het jaar.
2
  De mensen van voorbij
  zij blijven met ons leven.
  De mensen van voorbij
  ze zijn met ons verweven
  in liefde, in verhalen,
  die wij zo graag herhalen,
  in bloemengeuren, in een lied
  dat opklinkt uit verdriet.
3
  De mensen van voorbij
  zij worden niet vergeten.
  De mensen van voorbij
  zijn in een ander weten.
  Bij God mogen ze wonen,
  daar waar geen pijn kan komen.
  De mensen van voorbij
  zijn in het licht, zijn vrij.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 520: 1-10
1
  Kijk eens aan, kijk eens aan,
  steek het eerste kaarsje aan,
  want wij wachten en wij dromen
  dat het Kerstfeest weer zal komen
  en de liefde overwint
  door het wonder van het Kind.
2
  Liefde maakt het leven licht
  tovert de zon op je gezicht.
  Schrijf de liefde in je handen
  geef die handen aan een ander.
  Als de liefde groter wordt
  groei je met elkaar naar God.
3
  Kijk eens aan, kijk eens aan,
  steek het tweede kaarsje aan,
  want wij wachten en wij dromen
  dat het kerstfeest weer zal komen.
  Samen bidden wij tot God
  of de wereld lichter wordt.
4
  Bidden is heel even maar
  stil zijn, denken aan elkaar.
  Bidden is een beetje schuilen
  tegen bang zijn, tegen huilen.
  Hopen dat er op een dag
  ergens vrede op ons wacht.
5
  Kijk eens aan, kijk eens aan,
  steek het derde kaarsje aan,
  want wij wachten en wij dromen
  dat het kerstfeest weer zal komen,
  kleine vlammetjes van hoop
  wijzen naar het morgenrood.
6
  Blijf geloven dat Hij komt
  dat de liefde niet verstomt.
  Ga op zoek naar nieuwe wegen,
  Wie God liefheeft komt Hem tegen.
  Zing tegen het donker in
  van het licht, een nieuw begin.
7
  Kijk eens aan, kijk eens aan,
  steek het vierde kaarsje aan,
  want wij wachten en wij dromen
  dat het kerstfeest weer zal komen.
  Langs de zon en langs de maan
  is de ster al scheep gegaan.
8
  Weet je wat God van ons vraagt?
  Dat je eerlijk bent vandaag.
  Durf te geven, durf te hopen,
  durf te leven recht en open.
  Maak de bergen van het kwaad
  tot een plein,een vlakke straat.
9
  Kijk eens aan, kijk eens aan,
  steek maar alle kaarsjes aan,
  hang de sterren in de bomen
  want het Kerstfeest is gekomen.
  God is goed voor ons geweest,
  vier vandaag het mooiste feest.
10
  Alzo lief heeft God gedacht
  dat een Kind de vrede bracht.
  Eng'len zongen in de hoge
  herders durfden te geloven
  dat de liefde overwint
  door het wonder van dit Kind.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 521: 1-8
1
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee nar 't beloofde land?
  Jozua zal ons wel wijzen
  hoe we verder moeten reizen,
  Jozua gaat nu vooraan
  naar het land van Kanaän.
2
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee naar 't beloofde land?
  Je zult zien wij zijn er spoedig
  wees maar sterk en wees maar moedig,
  zing het lied met het refrein:
  God zal altijd bij ons zijn.
3
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee naar 't beloofde land?
  Weet je nog wel van de zegen
  die wij eens van Mozes kregen.
  En de dromen die hij zag
  zul jij zien op intochtsdag.
4
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee naar 't beloofde land?
  Tel de wonderen, de woorden
  die je van je moeder hoorde,
  die je van je vader weet;
  zorg dat jij ze niet vergeet.
5
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee naar 't beloofde land?
  De belofte een gegeven
  trekt een rode draad door 't leven,
  geeft vandaag de toon al aan
  van een samen verder gaan.
6
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee naar 't beloofde land?
  Hoor, de intocht gaat beginnen
  en jij mag Hosanna zingen,
  pluk de takken van de boom
  het is waar, het is geen droom.
7
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee naar 't beloofde land?
  Jij mag vragen, jij mag weten:
  Waarom wordt er brood gegeten,
  waarom drinken wij de wijn?
  Waarom is dit feest zo fijn?
8
  Ga je met ons mee naar de overkant?
  Ga je met ons mee naar 't beloofde land?
  Vier het Paasfeest als een wonder
  want wij kunnen niet meer zonder
  God heeft ons bevrijd voorgoed
  en dat geeft ons nieuwe moed.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 522: 1-3
1
  Weet je hoe de wind op Pinksteren waaide,
  alle deuren vlogen uit het slot.
  Weet je hoe zij nieuwe dromen zaaide,
  dromen van de vrede dicht bij God.
  Dromen van de vrede dicht bij God.
2
  Weet je hoe de harten opensprongen
  zomaar op die vlag- en wimpeldag.
  Hoe in alle talen werd gezongen
  alles in beweging werd gebracht.
  Alles in beweging werd gebracht.
3
  Weet je dat je vurig mag geloven
  dat die wind de weg weet en het spoor.
  Vreugdevuren zullen niet meer doven
  want wat God begon, zet Hij ook door.
  Want wat God begon, zet Hij ook door.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 523: 1-6
1
  Kinderen:
  Waarom is het Pinksterfeest,
  wie vertelt ons dat?
  Waarom kwam de Heilige Geest?
  Zeg ons hoe of wat.
2
  Ouder:
  't Is het feest mijn lieve kind,
  van herinnering,
  hoe door 't waaien van de wind
  alles anders ging.
3
  Allen:
  Hoe Gods liefde bij ons kwam,
  vrede en geluk,
  alle droefheid van ons nam,
  zelfs de dood viel stuk.
4
  Kinderen:
  Is wat toen eens is gezien
  ook vandaag nog waar?
  Kunnen wij het zien misschien
  zo maar aan elkaar?
5
  Ouderen:
  Soms zie je het hier en daar
  - door een dichte mist -
  als je lief bent voor elkaar
  dat het er nog is.
6
  Allen:
  Daarom is het Pinksterfeest,
  het gaat nooit voorbij,
  want wat toen begonnen is
  maakt ons nu nog blij.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 524: 1-4
1
  Ik zal er zijn voor jou
  zo heeft de Heer gezegd.
  Ik zal er zijn voor jou,
  met vrede en met recht.
2
  Ik zal er zijn voor jou
  met wijn, een stukje brood.
  Ik zal er zijn voor jou
  mijn liefde is zo groot.
3
  Ik zal er zijn voor jou
  een schaduw aan je zij.
  Ik zal er zijn voor jou
  Ik ben er altijd bij.
4
  Ik zal er zijn voor jou
  ik laat je niet alleen.
  Ik zal er zijn voor jou
  mijn licht straalt om je heen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 525: 1-3
1
  Op de goede aarde
  zingen wij ter eer
  samen met de vogels
  liedjes voor de Heer
  en de madelieven
  wiegen het refrein
  honingbijen zoemen:
  God zal bij ons zijn.
2
  Op de goede aarde
  - was het maar eens waar -
  alles samen delen
  delen met elkaar,
  Niemand meer of minder
  melk in overvloed
  brood voor alle kind'ren
  heel het leven goed.
3
  Op de goede aarde,
  zoals God ons vraagt,
  samen vrede maken
  vrede ook vandaag,
  en je mag geloven
  ook al ben je klein
  dat het dan op aarde
  een groot feest zal zijn.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 526: 1-4
1
  Liefde is weer durven dromen
  van de warme zonneschijn,
  in een huis van samen wonen
  veilig en gelukkig zijn.
  Als je trouw bent aan elkaar,
  leef je in de gloria.
2
  Blijven gaan met nieuwe ogen
  zien wat niemand anders ziet,
  tranen huilen, tranen drogen
  en weer verder met een lied.
  Als je trouw bent aan elkaar,
  leef je in de gloria.
3
  Telkens weer elkaar ontmoeten
  niet verdwalen in de nacht,
  handen die je warm begroeten
  woorden waarop wordt gewacht
  Als je trouw bent aan elkaar,
  leef je in de gloria.
4
  Samen om een zegen vragen
  om een teken van omhoog,
  dat de liefde alle dagen
  ons zal dragen in geloof.
  Als je trouw bent aan elkaar,
  leef je in de gloria.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 527: 1-3
1
  Ergens in een land
  verdwijnen zo maar kind'ren,
  ergens in een land
  waar mannenmacht regeert.
  Is er dan geen wet
  die zoiets kan verhind'ren?
  Is er dan geen mens
  die zegt: 'Dat is verkeerd'?
2
  Ergens in een land
  waar moeders protesteren
  ergens is een land
  waar zij de straat opgaan.
  In een stille tocht
  tegen de 'hoge heren'
  vragen zij: waar is
  mijn kind in vredesnaam.
3
  Ergens in een land
  waar 'dwaze moeders' wonen,
  ergens is een land
  met vrouwen op een plein.
  Tegen het geweld in
  komen zij met dromen.
  Ergens is een land
  waar moeders wijzer zijn.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 528: 1-4
1
  Jij hebt een naam, jij hebt een naam,
  daar kom je zelf in voor,
  een naam die met jou mee zal gaan
  je hele leven door.
2
  Jij hebt een naam waarin je woont,
  waarin je veilig bent,
  een naam die heel jouw leven kroont
  op jou is afgestemd.
3
  Jij bent een naam voor iedereen
  die dicht bij jou wil staan,
  en samen ben je niet alleen
  zo kun je verder gaan.
4
  Jij hebt een naam met een verhaal
  dat uitgeschreven wordt
  al gaandeweg in mensentaal
  dicht bij de naam van God.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 529: 1-3
1
  Dromen op een schommel
  met mijn ogen dicht
  voel ik mij een vogel
  als de lucht zo licht.
  Even wil ik zweven
  helemaal alleen
  niemand antwoord geven
  stilte om mij heen.
2
  Even wil ik dromen
  en verloren zijn
  weg van harde woorden
  want die doen mij pijn.
  Sterren in mijn ogen
  vlinders in mijn buik
  zweef ik alsmaar hoger
  boven alles uit.
3
  Hoger dan de bomen
  wieg ik heen en weer
  tussen hemel, aarde
  en ik weet niet meer,
  of ik weg wil drijven
  waaiend op de wind
  of toch maar zal blijven
  heel gewoon een kind. 
 
Terug naar boven
 
 
LIED 530: 1-3
1
  Tussen schaduw, tussen licht,
  is een woord verborgen,
  toekomstdromen zijn in zicht,
  ergens wacht een morgen.
  Rakelings is God nabij
  als een schaduw aan je zij
  en je mag geloven
  tranen zullen drogen.
2
  Samen horen, samen doen,
  de sjaloom uitdragen,
  zoeken naar een goed fatsoen
  hier in onze dagen.
  Door het brood en door de wijn
  weet je dat je er mag zijn,
  nauw met God verbonden
  in dit zichtbaar wonder.
3
  Wolken dragen dromen aan
  dromen vol verlangen,
  dat het donker weg zal gaan
  ons niet houdt gevangen.
  Kyrie-eleison,
  God ontferm U, keer U om,
  laat Uw vrede komen
  altijd bij ons wonen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 531: 1-4
1
  Altijd vluchten voor je leven
  naar een plekje veiligheid,
  van je huis, je dorp verdreven,
  alles anders, alles kwijt.
2
  Voor de vrijheid voor de vrede
  nergens welkom, nergens thuis,
  honger die er wordt geleden
  angst die altijd in je huist.
3
  Als een ster die niet mag schijnen
  langzaam uitdooft in de nacht,
  in het niemandsland verdwijnen
  niet meer worden thuis verwacht.
4
  Altijd vluchten in een wereld
  zonder warme zonneschijn.
  Altijd vluchten is niet eerlijk,
  want het kan zo anders zijn.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 532: 1-4
1
  Van de vrede blijf je dromen,
  van een wereld in het groen,
  waar verdriet niet meer kan komen,
  waar geen mens je kwaad zal doen.
  Niemand bang meer en alleen,
  zon en warmte om je heen.
  Niemand bang meer en alleen,
  zon en warmte om je heen.
2
  Samen zullen wij weer leren
  van de vrede, hoe dat moet,
  hoe je onrecht om kunt keren
  tot iets heels en tot iets goeds.
  Zodat alles anders wordt,
  dichterbij de droom van God.
  Zodat alles anders wordt,
  dichterbij de droom van God.
3
  Van raketten en van zwaarden
  maken wij gewoon een ploeg
  en wij zaaien op de aarde
  graan voor allen, brood genoeg.
  Liefde huist in elke straat,
  niemand wordt er meer soldaat.
  Liefde huist in elke straat,
  niemand wordt er meer soldaat.
4
  Van de vrede blijf je dromen,
  jij zult zien, soms, hier en daar,
  hoe er steeds meer mensen komen
  die niet vechten met elkaar.
  Die de wegen gaan van God,
  tot de aarde hemel wordt.
  Die de wegen gaan van God,
  tot de aarde hemel wordt.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 533: 1-4
1
  Wij danken U, o lieve God,
  met alle mensen samen
  dat 't eindelijk weer lente wordt,
  de zon schijnt door de ramen.
2
  De bloemen bloeien in de tuin
  de knoppen staan op springen,
  de wilgen krijgen weer een kruin
  en alle merels zingen.
3
  De wereld die zo donker zag
  wordt licht, begint te kleuren.
  Zoals eens op de eerste dag
  gaat alles nieuw gebeuren.
4
  Wij danken U, o lieve God,
  dat U het leven spaarde
  en dat Uw liefde zichtbaar wordt
  op deze mooie aarde.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 601: 1-14
1
  De aarde was in het begin
  nog woest en leeg en diep,
  het donker dekte alles toe
  totdat Gods adem riep:
  Licht! Licht! En er was Licht!
  De aarde stond in gloed,
  het scheen over de chaos heen,
  God vond het licht heel goed.
2
  Het licht dat noemde God de dag,
  de duisternis werd nacht,
  toen 't avond en weer ochtend werd
  was dat de eerste dag.
  God maakte ook het hemeldak
  hoog boven in de lucht,
  de wolken waaiden op de wind
  en kwamen niet terug.
3
  Het water stroomde naar de zee,
  zo kwam het droge land.
  God zag het, en Hij vond het goed,
  toen werd het groen geplant.
  Het gras dat groeide overal
  en waar je ook maar zag,
  bloeiden de bomen in het groen
  daar op die derde dag.
4
  Nu moeten er nog lampen zijn,
  de zon voor overdag,
  het licht geeft tijd en ruimte aan,
  de maan verlicht de nacht.
  Hij schoof de sterren in hun baan,
  de nacht kreeg een gezicht.
  God zag het en Hij vond het goed,
  dat hemeldak vol licht.
5
  De zee, de zee is leeg en stil;
  er moeten vissen zijn,
  want in het water is het huis
  voor vissen groot en klein.
  De walvis en de krokodil,
  de haaien met hun vin,
  de rob en de dolfijnen gaan
  de wilde golven in.
6
  De wonderlijkste vissen zijn
  daar in de zee zo diep,
  de krab, het zeepaartje, de kreeft,
  de vissen die God schiep.
  De haring en de kikkervis,
  de goudvissen van goud,
  ze zijn hier in hun element
  want water laat hen koud.
7
  Er kwamen vogels in de lucht,
  zij vlogen hoog en droog,
  hun vleugels klapten in de wind
  zij vlogen hemelhoog.
  De reiger en de ooievaar,
  de eendjes bij de plas,
  God schiep de zwaluw en de mus
  en zag hoe goed het was.
8
  Er zijn nu vissen in de zee
  en vogels naar hun soort.
  Maar op het land is nog geen dier;
  ze kwamen op Zijn woord.
  De vlinder die ontpopte zich,
  de slak kwam uit zijn huis,
  de kever kroop, en ook de mier
  was op de aarde thuis.
9
  De grote dieren kwamen aan,
  zij liepen door het land.
  De chimpansee klom in de boom;
  er was een olifant.
  Het stekelvarken kwam erbij,
  de kangoeroe sprong rond,
  de vos haalde geen streken uit,
  de beer zat op de grond.
10
  God vond het goed, God schiep de mens
  die op de aarde vrij
  de dieren bij hun namen noemt,
  die mens die lijkt op Mij.
  De dieren leefden twee aan twee,
  ze speelden om hem heen,
  de schildpad en de blauwe vis,
  de mens was nog alleen.
11
  God schiep de man, God schiep de vrouw,
  ze hielden van elkaar,
  ze leefden in het groene land,
  nu was de aarde klaar.
  Verwonderd liepen zij daar rond,
  het was een paradijs,
  de leeuw lag rustig in het gras,
  de vogel zong een wijs.
12
  De vrede lag over het veld,
  de bomen gaven vrucht,
  de mensen leefden voor elkaar,
  er was geen kwaad gerucht.
  De slang sloop op een dag voorbij:
  'Ik heb een boom zien staan
  die weet van goed, die weet van kwaad,
  of kom je daar nooit aan?'
13
  De vrouw zei: 'nee', maar zag de boom,
  zij zag de boom steeds weer,
  zij aten samen, maar opeens
  zagen hun ogen meer!
  Toen schaamden zij zich voor elkaar,
  zij schuilden in het groen
  en maakten van een vijgenblad
  kleren voor goed fatsoen.
14
  De avond viel over de hof,
  God riep de mens bij naam.
  'Waar ben je toch? Waar ben je toch?
  Of heb je kwaad gedaan?'
  De mensen moesten uit de hof
  de wijde wereld in.
  Samen met God en met elkaar
  werd het een nieuw begin!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 602: 1-5
1
  De mensen doen alleen maar kwaad.
  God kan er niet meer tegen.
  Nu komt er dus een grote vloed,
  en vele maanden regen.
  Een man roept: 'Wat? Het is toch droog?
  't komt allemaal best in orde!'
  En stiekem wijst hij naar zijn hoofd:
  Noach is gek geworden.
2
  Maar Noach en zijn vrouw gaan scheep,
  ze nemen hun kinderen mee.
  En dan komen van overal
  de dieren, twee aan twee.
  De olifant, de poes, de hond,
  de zebra en parkiet.
  Ja alle dieren gaan aan boord,
  alleen de vissen niet.
 
  Als Noach ze allemaal heeft geteld,
  doet hij de luiken dicht.
  Daar komen zwarte wolken aan
  en weg is nu het licht.
  In stromen valt de regen neer,
  geen plekje blijft meer droog.
  Het water stijgt, het water stijgt,
  de ark stijgt mee omhoog.
3
  Ze dobberen angstig op en neer
  wel zeven maanden lang.
  Een haantje kraait, een poes miauwt,
  wat zijn die dieren bang!
  Maar Noach zorgt voor ieder dier;
  hij loopt langs elke kooi.
  De paarden geeft hij haver
  en de schapen krijgen hooi.
4
  Dan gaat de zon weer schijnen
  en Noach kijkt in 't rond.
  Het water zakt, het water zakt,
  de ark raakt weer de grond.
  En Noach laat een duif uitgaan
  die vliegt over het land.
  En als die terugkomt, legt hij hem
  een blaadje in zijn hand.
5
  Nu is het goed, roept Noach blij:
  Wij gaan de reis besluiten.
  En ieder mens en ieder dier
  kan nu weer vrij naar buiten.
  Ook God is blij en zegt: 'Nooit meer
  komt het water zo omhoog.
  Je hoeft daarvoor niet bang te zijn.
  Kijk naar de regenboog.'
 
Terug naar boven
 
 
LIED 603: 1-6
1
  Wordt hier misschien een huis gebouwd?
  Laten we eens gaan horen.
  Nee, 't wordt een groot en hoog gebouw,
  een hemelhoge toren.
  Daar staat een man, hij schreeuwt en roept.
  Dat zal de baas wel wezen.
  En daar de onderbaas, die zit
  een groot papier te lezen.
2
  Daar hoog, daar zingt een timmerman,
  omdat het daar zo koud is.
  Hij zingt: 'Dit is de hoogste toren die
  op aarde ooit gebouwd is.
  En waar je op de wereld bent,
  je ziet hem altijd staan.
  Wat zijn we goed, wat zijn we sterk,
  nee, niemand kan ons aan.'
3
  Een meisje draagt een grote steen.
  Zij huilt, want zij is moe.
  Maar niemand is er die haar ziet
  en niemand lacht haar toe.
  Pas op, daar valt een zware balk.
  Daar wordt een man geraakt.
  Is er dan niemand die hem helpt?
  Dat is een vreemde zaak.
4
  De toren wordt steeds hoger nu,
  steeds hoger opgericht.
  De baas schreeuwt: 'Ha, het schiet al op,
  de wolken zijn in zicht!'
  Maar God die deze mensen ziet,
  die kan het niet meer horen.
  Ze kijken niet meer naar elkaar,
  maar enkel naar de toren.
5
  God zegt: 'Ik wil die toren niet
  en ook geen stoer gepraat.
  Ik maak het zo, dat de een voortaan
  de ander niet verstaat.'
  Nu roept de baas tegen zijn knecht:
  'Geef mij die stenen, vent!'
  De knecht begrijpt niet wat hij zegt
  en brengt een zak cement.
6
  De metselaars gaan babbelen.
  De timmerman wordt kwaad.
  De onderbaas leest zijn papier,
  maar weet niet wat er staat.
  De mensen moeten uit elkaar.
  Het bouwwerk ligt nu plat.
  Van nu af aan heet deze plaats
  dus Babel: Babbelstad.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 604: 1-6
1
  Zij zingt heel zachtjes: 'Suja lief,
  wees stil, want de soldaten
  die zoeken overal naar jou,
  omdat ze Israël haten'.
  'De farao, de koningbaas,
  heeft in een wet geschreven:
  Geen baby'tje van Israël
  mag voortaan blijven leven.'
2
  Ze hoort soldaten in de straat;
  het kind kan niet meer blijven.
  ze maakt een kistje, klein maar sterk,
  een kistje dat kan drijven.
  Dan vlucht ze snel naar de rivier,
  daar moet ze 't achterlaten.
  Ze legt het kind in 't kistje en
  nu drijft het op het water.
3
  Is er nog iemand die hem ziet:
  Zal iemand voor hem zorgen?
  Ja, Mirjam heeft zich aan de kant
  tussen het riet verborgen.
  Het kind is Mirjams kleine broer.
  ze wil goed op hem passen.
  Maar kijk: daar komen vrouwen aan,
  die gaan zich zeker wassen.
4
  Daarbij loopt ook, heel mooi gekleed,
  met de anderen tezamen,
  de dochter van de farao,
  een zeer voorname dame.
  Zij neemt een bad en ziet opeens.
  een biezen kistje drijven.
  Ze pakt het jongetje en zegt:
  'Jij, kind, mag bij mij blijven.'
5
  'Dat ik jou in het water vond
  zal ik nooit meer vergeten.
  Daarom zal jij, mijn kleine prins,
  van nu af 'Mozes' heten.
  Ik zoek voor jou een voedstervrouw.
  Ik wil haar goed betalen.'
  Dat hoorde Mirjam, en zij vraagt:
  'Zal ik iemand gaan halen:'
6
  Ze roept haar moeder en die mag
  dan Mozes drinken geven.
  De kleine Mozes woont weer thuis,
  hij mag toch verder leven.
  Dat Mozes werd gered, dat is
  't begin van goede tijden.
  Hij zal uit naam van Israëls God
  zijn arme volk bevrijden.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 605: 1-6
1
  En Mozes loopt voorop, hij is
  de leider van het volk.
  Hij weet de weg, want voor hen uit
  gaat in de lucht een wolk.
  Dan zien ze plotseling de zee,
  de zee, zo woest en groot.
  Hoe komen ze daar overheen?
  Ach, was er maar een boot.
2
  Maar wat is dat? Ik hoor geschreeuw,
  geschetter en getrom.
  Wie komt daar aan? De mensen zien
  heel angstig achterom.
  De farao, met man en macht
  en luid trompetgeschal!
  Och Mozes, zeg ons toch, wat nu?
  We zitten in de val.
3
  'Wees maar niet bang,'roept Mozes uit,
  en luister, iedereen:
  God, die ons in Egypte vond,
  laat ons niet meer alleen.'
  Vlak voor de zee gaat Mozes staan.
  Hij heft zijn rechterhand.
  En - wie gelooft zijn ogen nog: -
  de zee gaat aan de kant.
4
  De zee gaat aan de kant, er komt
  een weg om langs te gaan.
  'Kom mee', zegt Mozes, 'overzee!
  Blijf daar niet langer staan.'
  Daar lopen ze, het vrije volk,
  op 't nieuwe brede pad
  waar eerst alleen maar water was.
  Nu wordt er niemand nat.
5
  Wanneer ze allen, hoog en droog,
  op de wal zijn aangekomen,
  dan zien ze dat zee alweer
  het pad gaat overstromen.
  Maar o, maar o, die farao,
  die koningbaas, die snoever,
  haalt met zijn hele legermacht
  nooit meer de andere oever.
6
  Hoor, Mozes zingt nu en het volk
  zingt vrolijk met hem mee:
  'De God van Israël maakt vrij,
  Hij hielp ons door de zee.'
  Ook Mirjam, Mozes' zuster, danst
  en zingt met tamboerijn:
  'God redde ons van farao;
  nu zal het vrede zijn.'
 
Terug naar boven
 
 
LIED 606: 1-8
1
  Ik ga niet naar die grote stad,
  ik spreek daar niet Gods woord.
  Die slechte mensen gooien toch
  Gods woorden overboord!
  Waarom moet ik, als Gods profeet,
  naar Ninevé toegaan?
  Zo vluchtte Jona weg voor God,
  de zee zou hij opgaan.
2
  De haven kwam al in het zicht,
  een schip lag aan de ree.
  En Jona gaf de schipper geld,
  hij vluchtte overzee.
  En eenmaal veilig op de boot,
  vielen zijn ogen dicht;
  vluchten voor God maakt soms zo moe.
  Het anker werd gelicht.
3
  Maar midden op de wijde zee
  ontstak er een orkaan,
  de golven werden huizenhoog;
  het schip zou haast vergaan!
  Maar Jona sliep en hoorde niets,
  de kapitein riep:'Heee...,
  waarom bid jij niet tot je God,
  want wij vergaan in zee!'
4
  'Of heb je soms iets kwaads gedaan?
  Vertel me wie je bent?'
  'Mijn naam is Jona, de profeet,
  ik word door God gekend.
  Ik ben gevlucht voor Ninevé,
  ik heb Gods woord gehoord,
  maar ben mijn eigen weg gegaan;
  Zet mij maar overboord!'
5
  Ze gooiden Jona in de zee,
  er kwam een grote vis;
  die slokte Jona op, hij kwam
  in diepe duisternis.
  Hij zat gevangen in een vis,
  verscholen in een schulp,
  en Jona in zijn grote nood
  riep tot zijn God om hulp.
6
  God zag de rouw van Nineve
  Hij heeft de stad gespaard
  met alle mensen en het vee
  en de kind'ren op de straat.
  Maar Jona zat onder zijn boom
  heel boos en heel ontdaan,
  dat Ninevé, die grote stad,
  haar straf toch was ontgaan.
7
  De grote vis zwom naar het strand,
  hij spuwde Jona uit.
  Daar lag hij in het droge zand;
  nu was het vluchten uit!
  Weer kwam de stem van God, die sprak:
  'Je moet naar Ninevé,
  vertel de mensen daar mijn woord!'
  En Jona zei geen nee!
8
  In Ninevé die grote stad,
  is Jona rondgegaan:
  'Denk toch aan God, want anders zal
  heel Ninevé vergaan!'
  De mensen keerden zich tot God,
  ja elke man en vrouw,
  zat treurig neer in zak en as;
  de stad was in de rouw!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 607: 1-14
1
  Je weet wel wie Maria is,
  daar loopt ze in de zon,
  zij draagt een kruik hoog op haar hoofd,
  haalt water uit de bron.
2
  Maar er gebeurt iets wonderlijks,
  Maria krijgt bezoek.
  Een engel uit de hemel zegt:
  'Maria, wees gegroet!
  Ik breng een boodschap van de Heer,
  je hoeft niet bang te zijn,
  je krijgt een zoon, een koningskind,
  het is een groot geheim!'
3
  Maria neemt de woorden mee
  en zij gaat onverwachts
  op reis naar nicht Elisabeth,
  die ook een kind verwacht.
  'Gelukkig dat je bij me komt,
  ik voelde jouw geheim.
  Jij bent de moeder van de Heer,
  gezegend zul je zijn!'
4
  Maria zingt van puur geluk:
  'O God, wat bent u goed.
  De arme mensen tellen mee,
  U geeft ons nieuwe moed!
  Want God heeft mij gezien,
  wie noemt er niet mijn naam.
  Wij leven vol verwachting,
  de vrede komt eraan!'
5
  En in diezelfde dagen geeft
  de keizer een bevel:
  'Tel alle mensen, al het vee,
  tel heel de wereld. Tel!
  Stuur ieder naar zijn eigen stad,
  schrijf daar de namen in.'
  En zo gaat iedereen op reis,
  want weigeren heeft geen zin.
6
  Ook Jozef en Maria gaan
  naar Bethlehem, hun stad.
  Maria die haar kind verwacht,
  is dagenlang op pad.
  Maar Bethlehem is overvol
  de herberg heeft 'geen plaats'.
  Ze vinden enkel nog een stal
  zo op het allerlaatst.
7
  Daar wordt geboren in de nacht
  het kind dat Jezus heet.
  In doeken ligt het in een krib
  en niemand die het weet.
  Het slaapt en sluimert in een stal
  en Jozef is zo blij.
  De os en ook de ezel staan
  er wat verlegen bij.
8
  En herders, buiten in het veld,
  zij houden trouw de wacht.
  De schapen slapen welgeteld,
  de sterren flonk'ren zacht.
  Opeens is er een hemels licht,
  er klinkt een engelenstem:
  'Geboren is het Christuskind,
  daarginds in Bethlehem!'
9
  'Dit geef ik als een teken mee:
  je vindt het in een stal,
  een wikkelkindje in een krib
  dat koning wezen zal!'
  De engelen zingen in het licht:
  'Ere zij God de Heer!'
  De vrede uit de hemel daalt
  zomaar op aarde neer.
10
  De herders zijn op zoek gegaan
  naar 't kind, door God beloofd;
  het ligt te slapen in een krib,
  ze buigen stil het hoofd.
  Het is geen droom, maar het is waar
  wat de engel heeft verteld.
  De herders zingen zacht een lied
  en gaan terug naar 't veld.
11
  En wijzen in het Oosten zien
  een koninklijke ster.
  Ze volgen wekenlang het spoor,
  maar weten niet hoe ver.
  De ster wijst naar Jeruzalem,
  zij vragen bij 't paleis:
  'Waar is het nieuwe koningskind?
  zijn ster riep ons op reis!'
12
  Koning Herodes schrikt ervan
  en heel Jeruzalem.
  'De Christus, zo staat in de Schrift,
  die komt uit Bethlehem!
  Zoek daar het kind en als je 't vindt,
  kom dan bij mij terug.
  Ik breng graag hulde aan dat kind,
  bericht het mij dus vlug!'
13
  Zo gaan de wijzen weer op reis,
  de ster wijst hen de weg.
  Zij hebben voor het koningskind
  geschenken neergelegd.
  De wijzen dromen in die nacht:
  'Kom niet in het paleis!
  Herodes wil alleen maar kwaad.
  Ga in 't geheim op reis!'
14
  En Jozef droomt een andere droom:
  'Ga weg, er dreigt gevaar!
  Vlucht met Maria en het kind.'
  Zij maken alles klaar.
  Ze vluchten als het donker is,
  daar gaan ze, in de nacht,
  met 't kind dat ons de vrede brengt.
  Had jij dat ooit gedacht?
 
Terug naar boven
 
 
LIED 608: 1-9
1
  Weten jullie de verhalen
  die door Jezus zijn verteld,
  toen de mensen bij hem kwamen
  in de stad of op het veld?
  Hij vertelde van een vader
  met twee zonen, flink en groot,
  samen zaaiden zij het koren,
  samen aten zij het brood.
2
  Tot de jongste zoon zei: 'Vader,
  ik heb in dit werk geen zin;
  geef mij geld, ik wil gaan reizen,
  ik trek de wijde wereld in.'
  En wanneer zij afscheid nemen,
  zwaaien zij lang met hun hand.
  'Wees voorzichtig,'roept de vader,
  'in dat onbekende land!'
3
  In de nieuwe, vreemde wereld
  viert hij alle dagen feest.
  Overal vindt hij wel vrienden,
  nooit is hij zo blij geweest.
  Hij geeft geld aan wie maar vragen,
  daardoor is hij zeer in tel;
  maar aan alles komt een einde,
  ook aan geld, dat snap je wel!
4
  Al zijn zogenaamde vrienden
  laten hem nu in de steek,
  niemand geeft hem wat te eten,
  hij is arm binnen een week.
  Hij verkoopt zijn mooie kleren
  en hij bedelt om wat brood,
  totdat er een van zijn vrienden
  wel wil helpen in zijn nood.
5
  Hij moet op de varkens passen
  ergens buiten, bij een boer.
  Door de honger denkt hij dikwijls:
  'Had ik maar wat varkensvoer!'
  Dan denkt hij weer aan zijn vader:
  'Daar is brood in overvloed,
  daar komt niemand om van honger,
  daar heeft zelfs een knecht het goed!'
6
  'Ik zal teruggaan naar mijn vader,
  niet als zoon, maar als een knecht,
  want ik kan geen zoon meer wezen,
  ik verspeelde al mijn recht.'
  En zo gaat hij terug naar vader.
  Vader komt hem tegemoet,
  hij staat klaar met open armen;
  als een zoon wordt hij begroet.
7
  'Vader, ik kom om te werken,
  ik kom werken als een knecht.'
  Maar de vader is gelukkig,
  weet je wat hij heeft gezegd?
  'Jij hoort bij mij, breng de bloemen,
  breng de wijn, versier het huis,
  want mijn zoon die zolang weg was,
  is weer kind bij vader thuis.
8
  Vader geeft hem nieuwe kleren,
  alle tafels staan gedekt;
  er zijn appels, er zijn peren,
  er is aan geen ding gebrek.
  Iedereen wordt uitgenodigd,
  urenlang wordt er gedanst,
  want de zoon, die bijna dood was,
  krijgt vandaag een nieuwe kans.
9
  Maar de oudste zoon is woedend:
  'Nooit werd er voor mij gefeest.
  Waarom dan wel voor die zwerver
  die zolang is weggeweest?'
  Dan komt vader weer naar buiten:
  'Zoon, waarom ben jij niet blij?
  Want jouw broer die was verloren,
  is weer thuis bij jou en mij!'
 
Terug naar boven
 
 
LIED 609: 1-10
1
  Daar gaat een man, hij gaat op reis
  op reis naar Jericho.
  De weg is eenzaam en is lang,
  en kronkelt ook nog zo...
  Jeruzalem ligt achter hem.
  Nog even kijkt hij om.
  Dan is hij in de eenzaamheid
  en in de warme zon.
2
  En halverwege springen er
  twee rovers uit een struik,
  zij slaan en zij beroven hem
  en maken alles buit,
  Daar gaat zijn geld, daar gaat zijn jas,
  al schreeuwt hij ach en wee,
  de rovers zonder medelij
  nemen toch alles mee.
3
  Hier ligt hij in de warme zon,
  beroofd en zwaar gewond;
  is er dan niemand die hem helpt,
  geen mens die bij hem komt?
  Moet hij hier sterven langs de weg,
  zo ver van huis vandaan:
  Hij roept zo hard hij roepen kan,
  maar er komt niemand aan.
4
  Komen er voeten dichterbij:
  Heeft hij gedroomd misschien :
  Er loopt een priester op de weg,
  die zal hem zeker zien!
  Hij roept om hulp, de priester gaat
  gewoon aan hem voorbij.
  Hij kijkt niet op, hij kijkt niet om
  en heeft geen medelij!
5
  Weer is het stil, de krekels staan
  te zoemen in de zon,
  maar ginds komt er weer iemand aan:
  als die eens helpen kon...!
  Het is een man, een priesterhulp,
  die naar de tempel gaat.
  Hij maakt zijn handen ook niet vuil
  aan iemand op de straat.
6
  Na uren wachten langs de weg
  hoort hij weer voeten gaan.
  Het is geen vriend van Israël,
  't is een Samaritaan!
  Als de gewonde man dat ziet,
  draait hij zijn hoofd opzij.
  Natuurlijk gaat die vreemdeling
  zonder te zien voorbij.
7
  Maar nee, de vreemdeling staat stil.
  Hij knielt al bij hem neer
  en hij verzorgt zijn wonden goed,
  hij vraagt:'Doet het nog zeer:'
  Hij is vol medelij en zorg,
  hij helpt hem waar hij kan.
  Hij geeft hem water en hij zegt:
  'Ik heb een heel goed plan.
8
  Ik zet je neer op mijn kameel,
  die draagt je op zijn rug
  voorzichtig naar de herberg toe,
  al gaat het niet zo vlug!'
  Zo gaan ze met elkaar op reis,
  ze lopen in de maat.
  Maar de gewonde man die valt
  van moeheid weer in slaap.
9
  Ze vinden eindelijk een huis,
  een herberg, veiligheid,
  de vriendelijke Samaritaan
  is vol barmhartigheid.
  Hij brengt hem water voor de dorst,
  er is een bed en brood.
  Hij zorgt voor alles en hij is
  een redder in de nood.
10
  De vreemdeling moet verder gaan,
  de waard krijgt geld, het is
  voor hulp aan de gewonde man
  totdat hij beter is.
  Zo wordt de vreemdeling een vriend
  op weg naar Jericho,
  want hij heeft enkel goed gedaan:
  doe jij dat evenzo!
 
Terug naar boven
 
 
LIED 610: 1-7
1
  Er wordt een bruiloftsfeest gevierd,
  de bruid die staat al klaar.
  Maar waar blijft toch de bruidegom?
  Ze zucht: Och kwam hij maar.
  De bruid stuurt nu tien meisjes uit
  op weg naar de bruidegom.
  Vijf meisjes zijn verstandig
  maar de and're vijf zijn dom.
2
  Het is al laat, de avond valt.
  De zon gaat nu verdwijnen.
  De meisjes dragen lampen,
  om vooruit te kunnen schijnen.
  De wijze meisjes hebben ook
  hun oliekruiken vast.
  De domme niet, die vinden dat
  een veel te zware last.
3
  Maar waar blijft toch de bruidegom:
  De meisjes worden moe.
  'We gaan maar even liggen hier
  en doen de ogen toe.'
  Ze liggen weldra stilletjes
  te slapen, alle tien.
  De lampen gaan heel langzaam uit.
  Dat kunnen zij niet zien.
4
  Opeens roept iemand in de nacht:
  'Wordt wakker nu met spoed.
  De bruidegom is daar, sta op
  en ga hem tegemoet!'
  De wijze meisjes lachen nu
  en pakken blij hun spullen.
  Zij kunnen met hun oliekruik
  hun lampen snel weer vullen.
5
  De meisjes zonder olie zien
  het licht en het geflonker.
  Ze zeggen:'Geef ons ook eens wat
  want wij staan in het donker.'
  Maar olie is er niet genoeg.
  Dus gaan ze die maar kopen.
  En in het donker moeten zij
  hard naar de winkel lopen.
6
  Maar kijk, daar komt, zoals beloofd,
  de bruidegom al aan.
  Vijf meisjes zie je met hem mee
  de feestzaal binnengaan.
  De andere meisjes komen ook,
  maar die zijn veel te laat.
  Zodat voor hen tot hun verdriet
  de deur niet opengaat.
7
  Zo gingen eens tien meisjes uit
  op weg naar de bruidegom.
  Vijf waren heel verstandig en
  vijf waren oliedom.
  De bruiloft is begonnen,
  een blij en vrolijk feest.
  Och waren die vijf meisjes
  maar niet zo dom geweest.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 611: 1-7
1
  Daar heeft een man zijn huis versierd.
  De lampionnen blinken.
  Hij geeft een vrolijk feestje met
  veel eten en veel drinken.
  Hij roept een knecht en zegt tot hem:
  het feest kan nu beginnen.
  Haal dus de gasten hier naar toe,
  mijn vrienden en vriendinnen.
2
  De knecht gaat naar die gasten toe
  en zegt:'Het feest is klaar.
  Kom trek je mooie kleren aan
  En kam ook maar je haar.'
  Maar de eerste zegt:'Helaas, helaas,
  ik kom niet op het feest.
  Ik kocht zojuist een akkerland,
  maar 'k ben er nog niet geweest.
3
  De tweede zegt: 'Helaas, helaas,
  ik zeg dit tot mijn spijt:
  Tien ossen heb ik juist gekocht,
  die kosten mij veel tijd.
  De derde zegt: 'Helaas, helaas,
  ik ben zojuist getrouwd.
  Nu kan ik dus niet naar het feest,
  hetgeen mij zeer berouwt.
4
  Nu gaat de knecht maar weer terug
  en zegt tegen zijn heer:
  'Ik heb het elke gast gevraagd,
  maar niemand wilde meer.'
  De heer die zo graag feesten wou,
  die wordt nu heel erg boos.
  Een feestje zonder gasten, zeg,
  dat is toch waardeloos:
5
  Het feest moet doorgaan, vindt de heer;
  ja, d t staat voor hem vast.
  En daarom vraagt hij anderen
  voor 't feest bij hem te gast.
  Hij stuurt daarvoor zijn knecht op pad
  om die voor hem te vinden.
  Die zoekt naar arme bedelaars,
  naar verlamden en naar blinden.
6
  De knecht loopt alle straten door
  en roept:'Wie komt er eten:'
  En wie hem horen, zeggen:',Ja,
  we komen, zeker weten!'
  Daar komen zij, ja, dat is snel,
  ze staan al op de stoep,
  de lammen, blinden, bedelaars.
  Het is een grote groep.
7
  Het huis is vol, het feest begint.
  De gasten zijn erg blij.
  Ze eten en ze drinken en ze
  dansen in een rij.
  De gastheer zegt: Zo is het goed,
  nu d'r zoveel zijn gekomen.
  Het feestje is veel leuker dan
  ik ooit had durven dromen.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 612: 1-7
1
  Een herder die veel schapen had,
  wel honderd, goed geteld,
  ging met zijn kudde elke dag
  al door het wijde veld.
2
  Zo telde hij ze een voor een.
  Heeft hij zich soms vergist?
  Een schaap ontbreekt nog in de kooi,
  er wordt een schaap gemist!
  De herder zoekt aan alle kant,
  hij roept het schaap bij naam.
  Hij zoekt zelfs achter elke boom
  of hij zijn schaap ziet staan.
3
  Maar 't schaap dat hoort zijn herder niet,
  het ging zijn eigen gang,
  het ging op zoek naar groener gras,
  maar nu wordt het toch bang!
  Het loopt tussen de bomen door,
  maar nergens is een schaap.
  Het blaat tegen de eenzaamheid;
  vermoeid valt het in slaap.
4
  De herder zoekt het overal.
  Waar zou het schaap toch zijn:
  Misschien zit het wel ergens vast,
  misschien heeft het wel pijn?
  Zo zoekt de herder urenlang
  tot hij het schaap weer vindt.
  Hij draagt het vlug naar huis terug,
  hij draagt het als een kind.
5
  De herdersvrouw kijkt naar hen uit.
  Wat is ze blij, ze zegt:
  'Gelukkig dat je het weer vond,
  nu is ons schaap terecht!
  Hier is wat melk, hier is wat voer
  voor 't schaapje eigenwijs:
  dwaal nooit meer bij de kudde weg,
  ga nooit alleen op reis!'
6
  De buren delen in de vreugd.
  Ze vieren samen feest
  om 't schaap dat eerst verloren was,
  zo ver is weggeweest.
  Al is de kudde nog zo groot,
  als er een schaap niet is,
  dan zoekt de herder net zo lang
  tot hij geen schaap meer mist!
7
  En wat betekent dit verhaal
  voor jou in deze tijd?
  Dat Jezus ook jou zoeken wil
  zonder enig onderscheid.
  Noch huidskleur, noch een klederdracht,
  noch arm, noch rijk, noch stand
  telt bij hem mee. Hij reikt ook jou
  heel graag zijn vriendenhand.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 613: 1-6
1
  Er was eens een jonge man,
  heel rijk en heel voornaam.
  Hij woonde in een prachtig huis,
  daar zie je het al staan.
  Hij zorgde voor de bloementuin,
  en wandelde wat rond,
  hij keek eens naar de blauwe lucht
  of streelde zacht de hond.
2
  Maar erg gelukkig was hij niet.
  Soms zat hij uren stil.
  Dan zuchtte hij weer diep en zei:
  'Ik weet niet wat ik wil.
  Ik heb al wat mijn hart begeert,
  ik leef in overvloed,
  maar toch, gelukkig ben ik niet,
  misschien leef ik niet goed?'
3
  En als hij weer eens somber was
  dan zei zijn dienaar:'Kom,
  waarom gaat u niet wandelen,
  niet wandelen in de zon:'
  Ze liepen samen door de stad,
  er was een vrouw, die zei:
  'Heb je gehoord dat Jezus komt:
  De hele stad is blij!'
4
  Van Jezus had hij wel gehoord!
  Dat was toch die profeet
  die mensen toesprak en die ook
  veel wond're dingen deed ?
  Daar ging dus iedereen naar toe,
  daarom was het zo druk.
  Die mensen gingen luisteren
  en hoopten op geluk.
5
  En plotseling weet de rijke man:
  'Ik zal naar Jezus gaan.
  Misschien dat hij het antwoord weet,
  de zin van mijn bestaan!'
  Het paard komt voor de kar te staan,
  het loopt zo snel het kan.
  Zo komt hij dan bij Jezus aan,
  die rijke jonge man.
6
  'Ach, goede meester, zeg mij toch
  hoe of ik leven moet:'
  Maar Jezus kijkt hem vragend aan:
  'Waarom noem je mij goed:
  Niemand is goed dan God alleen!
  Houd je aan zijn gebod!'
  'Dat doe ik,'zegt de rijke man,
  'waarin schiet ik tekort?'
 
Terug naar boven
 
 
LIED 614: 1-8
1
  Daar staat Zacheüs bij de poort,
  de poort van Jericho.
  De tollenaar vraagt om zijn tol,
  hij geeft geen cent kado.
  Zacheüs vraagt zelfs veel te veel,
  hij denkt alleen aan geld,
  de mensen daar in Jericho
  zijn niet op hem gesteld.
2
  Maar op een warme zomerdag
  denkt niemand meer aan tol.
  De mensen hollen uit hun huis,
  de weg is overvol.
  Want Jezus komt naar Jericho
  en wie wil hem niet zien?
  De grote Rabbi zal ook hier
  wel wonderen doen misschien.
3
  Zacheüs hoort dat Jezus komt,
  vergeten is zijn geld.
  Ook hij wil Jezus wel eens zien,
  waar veel van wordt verteld!
  Hij gaat de stille straten door,
  de kippen hollen weg;
  zo komt Zacheüs ongemerkt
  bij de anderen terecht.
4
  De mensen wachten langs de kant
  de kinderen staan vooraan,
  want iedereen van groot tot klein
  wil dicht bij Jezus staan.
  Maar voor Zacheüs is geen plaats,
  hij is te klein, hij ziet,
  al gaat hij op zijn tenen staan,
  van hieraf Jezus niet.
5
  En daarom klimt hij in een boom,
  een eindje verderop.
  De takken zijn zo groot, zo sterk,
  hij klimt tot in de top.
  Zoals een vogel in een boom,
  zo schuilt Zacheüs weg.
  De mensen kijken niet omhoog;
  ze vinden hem toch slecht!
6
  De stoet komt langzaam dichterbij,
  de mensen drommen saam,
  ze drommen voor de vijgenboom,
  Zacheüs hoort zijn naam!
  Want Jezus roept de tollenaar
  vanuit zijn hoge boom:
  'Zacheüs, breng mij in jouw huis!'
  Het lijkt een vreemde droom.
7
  Nu loopt Zacheüs wel vooraan,
  de mensen gaan opzij,
  ze weten niet wat Jezus wil,
  de blijdschap is voorbij!
  'Wat doet hij bij een tollenaar
  die rijk is van ons geld ?
  Zijn wij niet goed genoeg voor hem?
  Men moppert en men scheldt!
8
  Maar Jezus is Zacheüs' huis
  ziet alle rijkdom staan.
  Hij zegt geen woord, Zacheüs kijkt
  hem dan vol schaamte aan.
  'Ik geef de helft van mijn bezit
  aan de armen', zegt hij vlug,
  'en wat ik onrechtvaardig nam
  geef ik vierdubbel terug!'
8
  Zacheüs loopt door Jericho,
  hij geeft aan ieder wat.
  Hij geeft zijn geld terug, dit is
  een wonder in de stad.
  'Wat een geluk', zegt Jezus zacht,
  'voor jou en voor dit huis.
  Zacheüs, zoon van Abraham,
  vandaag ben je weer thuis'.
 
Terug naar boven
 
 
LIED 615: 1-7
1
  In deze kamer staat een bed
  en daarop ligt een man.
  Hij ligt daar dag en nacht omdat
  hij niet meer lopen kan.
  Hij is verlamd, hij ligt daar maar.
  Hij zou zo graag eens weten
  waarom hij zo lang lijden moet.
  Zou God hem zijn vergeten?
2
  Opeens krijgt hij bezoek, er staan
  vier vrienden rond zijn bed.
  Ze zeggen:'Hoor eens, Jezus komt!
  die man uit Nazareth!'
  'Kom mee, we gaan naar Jezus toe.'
  En voor hij iets kan vragen,
  wordt de verlamde opgetild:
  zijn vrienden gaan hem dragen.
3
  Ze dragen hem met bed en al
  de lange straten door,
  tot aan het huis waar Jezus is;
  er staan veel mensen voor.
  Wat is het druk, daar voor de deur.
  Ze roepen: 'Laat ons binnen!'
  Maar niemand gaat voor hen opzij.
  Wat moeten ze beginnen ?
4
  Opeens heeft iemand een idee.
  Ze dragen met gemak
  het bed met de verlamde man
  naar boven, naar het dak.
  Daar staan ze, boven op het huis;
  het dak maken ze open.
  En door het gat daalt nu de man,
  de man die niet kan lopen.
5
  Als Jezus hem gezien heeft, hoeft
  de man hem niets te vragen:
  'Zoals jouw vrienden deden, zal
  ook God je altijd dragen.'
  Geleerde mannen staan erbij.
  Ze vinden het niet goed.
  Ze roepen: 'Jezus, hoe weet jij
  wat God met mensen doet?'
6
  Maar Jezus zegt: 'Ook deze man
  mag altijd op God hopen.
  Ik zal het jullie laten zien.
  Hij zal weer kunnen lopen!'
  En dan spreekt Jezus tot de man:
  "t Is tijd om op te staan.
  Sta op, en neem je bed maar mee.
  Je kunt naar huis toe gaan.'
7
  De man staat op en pakt zijn bed.
  Hij staat op eigen benen.
  Verlegen vraagt hij aan een vriend:
  'Mag ik jouw schoenen lenen?'
  Dan loopt hij. Ja, hij loopt en lacht;
  de mensen zijn ook blij.
  Ze klappen in de handen en
  ze roepen: 'God maakt vrij.'
 
Terug naar boven