Uit Zacharias 9:

9 Juich, Sion,
Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde!
Je koning is in aantocht,
bekleed met gerechtigheid en zege.
Nederig komt hij aanrijden op een ezel,
op een hengstveulen, het jong van een ezelin.
10 Ik zal de strijdwagens uit Efraïm verjagen
en de paarden uit Jeruzalem;
de bogen worden gebroken.
Hij zal vrede stichten tussen de volken.
Zijn heerschappij strekt zich uit van zee tot zee,
van de Rivier tot de einden der aarde.

Uit Efesiërs 4:

9 ‘Hij steeg op’ – wat betekent dat anders dan dat hij ook is afgedaald naar wat lager ligt, naar de aarde? 10 Hij die is afgedaald is dezelfde als hij die opsteeg, tot boven de hemelsferen, om alles met zijn aanwezigheid te vullen.

Nedergedaald ter helle

Ik geloof in ... Jezus Christus, die nedergedaald is ter helle

De hel, is dat niet de plaats waar de mensen heengaan die slecht geleefd hebben, die niet meer bij God horen? Wat heeft Jezus daar te maken? Zo zou onze reactie kunnen zijn als we stil staan bij dit stukje uit de geloofsbelijdenis. Maar dat berust op een misverstand. Want vroeger gebruikte men het begrip "hel" niet voor de plaats waar alleen de slechte mensen heengingen na hun dood. Het was de plek waar alle doden waren, zowel goeden als kwaden. Wij zouden zoiets "het dodenrijk" kunnen noemen.

Wij zouden nu kunnen zeggen: 'Jezus Christus, die het dodenrijk binnen is gegaan.' Jezus is dus echt dood gegaan, zoals alle andere mensen. Ook hierin is Hij de weg van de gewone mensen gegaan: door Zijn dood hoorde Hij niet meer bij de wereld, die zonder Hem gewoon verder draaide.

Voor gelovige Christenen kan dit een enorme troost zijn. Waar wij ook terecht komen, al is het op de bodem van de put die de dood is, Jezus is er geweest. Hij die nu met ons meetrekt in dit leven, is zelf ook al de weg gegaan die aan de andere kant van de dood ligt. Hij die er al was voor we geboren werden, zal er ook weer zijn als dit leven is afgelopen.
Ik denk hierbij aan psalm 139,8-10:
Stijg ik op naar de hemel: U bent daar; lig ik in het dodenrijk: U bent daar. Neem ik de vleugels van de zon in de morgen en laat ik mij neer aan de einders van de zee, dan zou ook daar uw hand mij leiden, uw rechterhand mij vasthouden.

Maar in het christelijk geloof heeft dit zinnetje nog een betekenis gekregen. Doordat Christus naar het rijk der doden is gegaan, heeft Hij zich ook over de al gestorvenen ontfermd. Hij schenkt Zijn redding en liefde dus niet alleen aan de mensen die tijdens hun leven in Hem geloofd hebben, Hij wil er zijn voor iedereen. Soms vragen christenen zich af: 'Hoe loopt het nou af met de mensen die niet in Jezus Christus geloven?' In dit stukje geloofsbelijdenis spreken wij uit dat wij vertrouwen dat ook zij niet buiten Zijn zorgende aandacht vallen.