Uit het evangelie volgens Lukas:

29 Toen hij Betfage en Betanië bij de Olijfberg naderde, stuurde hij twee van de leerlingen vooruit 30 en zei tegen hen: ‘Ga naar het dorp daarginds. Daar zullen jullie een vastgebonden veulen vinden, dat nog nooit door iemand bereden is. Maak het los en breng het hier. 31 Als iemand jullie vraagt: “Waarom maken jullie het los?” moeten jullie antwoorden: “De Heer (19:31-34) De Heer [...] de eigenaars [...] De Heer – Er is hier een woordspel tussen de woorden ‘Heer’ en ‘eigenaar’: het Grieks gebruikt voor beide het woord kurios.heeft het nodig.”’ 32 De beide leerlingen gingen op weg en vonden het veulen, precies zoals Jezus had gezegd. 33 Toen ze het dier losmaakten, vroegen de eigenaars hun: ‘Waarom maken jullie het los?’ 34 Ze antwoordden: ‘De Heer heeft het nodig.’ 35 Daarna brachten ze het veulen naar Jezus. Ze wierpen hun mantels over het dier en lieten Jezus erop zitten. 36 Onderweg spreidden de leerlingen hun mantels voor hem op de grond uit. 37 Toen hij op het punt stond de Olijfberg af te dalen, begon de hele groep leerlingen vol vreugde en met luide stem God te prijzen om alle wonderdaden die ze hadden gezien. 38 Ze riepen: ‘Gezegend hij die komt als koning, in de naam van de Heer! Vrede in de hemel en eer aan de Allerhoogste!’ 39 Enkele farizeeën in de menigte zeiden tegen Jezus: ‘Meester, berisp uw leerlingen.’ 40 Maar hij antwoordde: ‘Ik zeg u: als zij zouden zwijgen, dan zouden de stenen het uitschreeuwen.’
41 Toen hij Jeruzalem voor zich zag liggen, begon hij te huilen over het lot van de stad. 42 Hij zei: ‘Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen! Maar dat blijft voor je verborgen, ook nu. 43 Want er zal een tijd komen dat je vijanden belegeringswerken tegen je oprichten, je omsingelen en je van alle kanten insluiten. 44 Ze zullen je met de grond gelijkmaken en je kinderen verdelgen, en ze zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd van Gods ontferming niet hebt herkend.’

Een feestelijke intocht ?

Jezus’ weg naar Jeruzalem een kernthema in het evangelie. En de geschiedenis nadert haar einde. Jeruzalem was het centrum van het beloofde land en door God bemind. De tempel was daarvan het hart. Hier klopt het godsdienstige hart van Israël. Hier toonde God Zijn heerlijkheid, Zijn genadige aan-wezigheid en werd samengekomen en geofferd.
Het Heilige der Heilige was leeg vanaf de ballingschap, wachtend op de vervulling. En dit gaat nu gebeuren, de definitieve openbaring van Gods tegenwoordigheid. En dat zal niet onopgemerkt blijven. Een feestelijke intocht. Maar Hij komt op een ezelsveulen, een teken van zachtmoedigheid. Hij heeft wel dienaren, vissers uit Galilea. Het volk brengt Hem binnen, maar zonder de leiders. De mensen hadden Zijn daden gezien en eren Hem als koning, de leiders hebben de daden gewogen en te licht bevonden.

Boven op de berg komen stad en tempel in het zicht. De mensen zingen als de engelen bij de geboorte over vrede en geluk. Maar de tempel is niet in af-wachting van Zijn komst. Het is er wel druk, maar met handelaren en geldwisselaars. De intocht van de Messias in Jeruzalem en Zijn binnenkomst in de tempel overtuigen niet. Het verhaal klopt niet.

Er klopt ook iets niet. ‘Jezus weent over de stad’. Waarom? Omdat ze niet begrijpen wat tot hun vrede dient. Ze zingen van vrede in hemel en op aarde voor de stad van de vrede. Er zal echter geen vrede zijn want er is geen plaats voor de Vredevorst en Zijn zegen. En daarom zal ellende over hen komen. Vijanden de stad zullen verwoesten en de tempel afbranden en geen steen zal op de ander gelaten worden. Dit alles in 70nC ook werkelijkheid geworden.

In Jeremia 7 vinden we een gedeelte van de tempel- prediking van Jeremia. De mensen zeggen ‘de tempel is hier, dus God is met ons en alles is goed’. Maar de profeet zegt: ‘Wanneer u niet in Gods weg wandelt, komt het oordeel en zal er geen vrede zijn’. In Gods weg gaan is om de arme en de weduwe recht te doen. Leven met God brengt vrede, maar vertrouwen op valse woorden niet. Valse woorden zijn mooie verhalen die niet passen bij onze daden. En zo komen in de tempel en zeggen: ‘Wij zijn verlost en daarom kunnen we al deze dingen doen’. ‘Zo maken jullie Mijn huis tot een huis van moordenaars’, zegt de Heere. Hij belooft de stad en de tempel te verwoesten!

En dat zag Jezus ook. En Hij weent er over als Hij ziet wat dat voor gevolgen heeft. Zijn wenen is geen medelijden in de zin dat Hij niet helpen kan en daarom meelijdt. Nee, het oordeel komt straks door Hem. Hij weent als Hij de vreselijke gevolgen ziet, maar als Hij ziet de oorzaak dan is er toorn. Die toorn wordt zichtbaar als hij de verkopers van het tempelplein jaagt. En ook nu spreekt Hij van de verwoesting van stad en tempel. En zoals altijd is de kern: wel goed praten, de vormen inachtnemen, maar intussen de zonde aan de hand houden.

Hoe ziet Jezus ons? Wordt ons leven getekend in Jeremia 7? Onze godsdienst een rovershol van schijnheiligheid, zonder oprechtheid voor God, geen plaats voor de Heilige? Dan zijn we wel bij de tempel, maar zonder ontzag voor God, we missen de vreze des Heeren. Misschien wel trots (‘des Heeren tempel is hier!’), maar op de vorm. Iemand vroeg een keer: Ziet u de hele gemeente als kinderen van God? Maar de vraag is hoe de Heere ons ziet? Toornt Hij over ons leven en weent Hij over ons lot?

Of is ons leven getekend in de schare? Wel juichen en zingen, verblijd over Jezus. Maar zien we Hem zoals Hij is? Of hebben we een eigen religie rondom Hem gebouwd? Is Hij onze ‘mascotte’, garantie voor onze dromen en verlangens? Dan weent Jezus.

Wat nodig is, is dat mijn godsdienstigheid niet meer genoeg is. Nodig is dat mijn schijnheiligheid en zonde niet meer worden ontkend. Dan ontdekken we wat tot onze vrede dient. Dan is er plaats voor Hem.

Jezus weet en toornt omdat er geen plaats is voor Hem als de stervende Messias. En de aangrijpende beelden van Jezus, Zijn wenen en toornen, worden verkondigd. Ze zijn ontdekkend en verbrekend.  Zijn opgaan naar Jeruzalem is een opgaan tot het altaar, dat is zijn intocht een daad van overgave. Dan is de koning de gekruisigde koning omdat Zijn koninkrijk niet van deze wereld is, maar een rijk waarin vrede gebracht is tussen mensen en God. Dan komt er plaats voor het Heilige.

Dan komt er ook liefde tot de Heilige die de weg onbegrepen en miskent is gegaan uit liefde tot de Zijnen. Niet gedragen door de liefde van de Zijnen. Zo gaat Zijn woord nog de wereld door: afgewezen, geminacht. Je kunt het zomaar naast je neerleggen. Om te huilen. Ook om te beven vanwege de toorn van het Lam. Maar nog gaat het door opdat mensen in Hem vrede vinden en Zijn huis vol zal zijn.