Uit het evangelie volgens Johannes:

45 Veel Joden die naar Maria toe gekomen waren en gezien hadden wat Jezus deed, kwamen tot geloof in hem. 46 Maar enkelen gingen naar de farizeeën om hun te vertellen wat Jezus gedaan had. 47 Daarop riepen de hogepriesters en de farizeeën het Sanhedrin bijeen: ‘Wat moeten we doen? Deze man doet veel wondertekenen, 48 en als we hem zijn gang laten gaan, zal iedereen in hem gaan geloven. Straks grijpen de Romeinen in; dan zullen ze onze tempel en ons volk vernietigen.’ 49 Een van hen, Kajafas, die dat jaar hogepriester was, zei tegen de anderen: ‘Jullie begrijpen het niet! 50 Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat.’ 51 Dat zei hij niet uit zichzelf: als hogepriester in dat jaar sprak hij de profetie dat Jezus zou sterven voor het volk, 52 en niet alleen voor het volk, maar ook om de verstrooide kinderen van God bijeen te brengen. 53 Vanaf die dag overlegden ze hoe ze hem zouden doden.


Ook de schriftgeleerden zijn als zuurdeeg, want van hen zegt Jezus: "Wacht u voor de schriftgeleerden, die graag in lange gewaden rondlopen, ervan houden zich op de markt te laten groeten, belust zijn op de voornaamste zetels in de synagogen en op de ereplaatsen bij de maaltijden” (Lc 20,46; Mc 12,38). Zij zorgen ervoor dat je ze wel móet zien. Ze vallen op en dat is de bedoeling van alles wat ze doen. Tussen mensen waarbij vroomheid in ere is, vallen zij op. Ze houden betuigingen van vroomheid, maar Jezus zegt: “Ze slokken de huizen van de weduwen op, en voor de schijn verrichten zij lange gebeden” (Lc 20,47; Mc 12,39). Ze gebruiken de vroomheid voor hun doortrapte bedoelingen, zoals elders staat: “Om Jezus in het oog te houden zonden zij spionnen die zich vroom moesten voordoen om Hem op een of ander woord te betrappen, waardoor ze Hem konden uitleveren aan het oppergezag van de landvoogd” (Lc 20,20).

Jezus waarschuwt altijd voor het grote, voor een grote manier van leven, voor het er groot aan toe laten gaan, voor grote indruk maken en of dat nu grote zorgen zijn of zware emoties, “zorgt er voor,” zegt Hij “dat uw geest niet afgestompt raakt door de zorgen des levens" (Lc 21,34).

Huichelarij is je groter voordoen dan je bent. Jezus zegt daarover bijvoorbeeld: "Waarom kijkt ge naar de splinter in het oog van uw broeder en merkt gij de balk niet op in uw eigen oog. Huichelaar, haal die balk eerst uit uw eigen oog, en dan zult ge scherp genoeg zien om de splinter te kunnen verwijderen uit het oog van uw broeder” (Mt 7,3-5). Die manier van zich groter voordoen, gaat bij de Farizeeën en schriftgeleerden altijd samen met minachting voor anderen. Dat kunnen we bijvoorbeeld zien bij het evangelie van Jezus en de lamme. Jezus zegt: “Heb goede moed, mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven.” Onmiddellijk zeiden enkele schriftgeleerden bij zichzelf: “Die man spreekt godslasterlijk. Wie anders kan er zonden vergeven dan God alleen? (Mt 9,1-8; Mc 2,1-12; Lc 5,17-26). En meteen daarna volgt het tafelgenootschap met tollenaars en zondaars bij Levi en zeggen ze tegen Jezus' leerlingen: “Waarom eet uw Meester met tollenaars en zondaars?” (Mt 9,11; Mc 2,16; Lc 5,30). En dat gaat maar door: “Waarom vasten uw leerlingen niet?” (Mt 9,14-17; Mc 2,18-22; Lc 5,33-39), en als Jezus iemand op sabbat geneest: “Mag men op sabbat genezen?" (Mt 12,9-14; Mc 3,1-6; Lc 6,6-11).

Ze morren als Jezus tafelgenootschap houdt met tollenaars en zondaars en stellen zich boven hen en de rest van de mensen. Daarom vertelt Jezus de gelijkenis over de twee mensen die naar de tempel gingen om te bidden en waarvan de één een Farizeeër was die zei: "God, ik dank U dat ik niet ben als de rest van de mensen, rovers, onrechtvaardigen, echtbrekers of ook als die tollenaar daar” (Lc 18,9-14). Jezus vertelt deze gelijkenis “met het oog op sommigen die, overtuigd van eigen gerechtigheid, de anderen minachten. Maar dat hele verhaal loopt ten slotte uit op die ene kernachtige zin: “Wie zich verheft, wie zich opblaast als zuurdesem, zal vernederd worden, maar wie zich vernedert zal verheven worden," door God.

Toch blijven de Farizeeën macht uitoefenen. Ze zijn levensgevaarlijk, ze maken mensen bang. Ze weten de publieke opinie tegen Jezus te mobiliseren. Ze brengen zijn goede naam in diskrediet. Maar Jezus zegt: "Weest niet bevreesd!" Dat zegt Hij, omdat Hij zelf van die Farizeeërs en schriftgeleerden alles te vrezen heeft. Wat Hij tot zijn leerlingen zei en wat Hij nu tot ons zegt, heeft Hij als ware eerst tot Zichzelf gezegd: "Tot u die mijn vrienden zijt, zeg Ik: Vreest niet hen die het lichaam doden." Hij weet wat Hem van hen te wachten staat. Maar Jezus heeft slechts vrees, heeft slechts achting, hoogachting, voor één Iemand: "Vreest Hem die, nadat Hij gedood heeft, macht bezit om in de hel te werpen. Ja, zeg Ik u, vreest Hem." Als je God hoog hebt, hoger dan de mensen, dan ben je niet bang voor de mensen. Dan hoef je ook niet bang te zijn voor de mensen. Als je God vreest, vrees je de mensen niet, ook al stellen zij zich in hun oordelen, in hun macht soms op als God.

De mens kan zich klein voelen tegenover die geestelijke macht van de Farizeeën en schriftgeleerden, tegen die opgeblazen vromen. Zo van: dat kan ik allemaal niet, of: daar beantwoord ik nóóit aan. Je kunt je nog zo klein voelen als een musje, "God vergeet niet één van hen", je bent bij Hem in tel, Hij kent je haarfijn. "Weest niet bevreesd, je bent méér waard dan een zwerm mussen," je bent meer waard dan alle mussen bij elkaar.
Méér waard? Hoeveel meer waard? Ja, dat is wat we nu hier vieren, ons geloof in Jezus, van wie sint Paulus zegt: "die Zichzelf gegeven heeft als losprijs voor allen" (1 Tim 2,6). Zóveel zijn we waard.