Uit het evangelie volgens Lukas:

22 Op een van die dagen stapte hij in een boot, samen met zijn leerlingen, en zei tegen hen: ‘Laten we naar de overkant van het meer gaan,’ en ze voeren het meer op. 23 Onderweg viel hij in slaap. Er kwam een wervelstorm opzetten, zodat de boot water maakte en dreigde te zinken. 24 Ze maakten hem wakker en riepen: ‘Meester, meester, we vergaan!’ Hij stond op en sprak de wind en de golven bestraffend toe. Daarop ging de wind liggen en kwam het water tot rust. 25 Hij vroeg hun: ‘Waar is jullie geloof?’ De leerlingen waren geschrokken en zeiden vol verbazing tegen elkaar: ‘Wie is hij toch, dat zelfs de wind en het water zijn bevelen gehoorzamen?’
26 Ze voeren verder naar het gebied van de Gerasenen, dat tegenover Galilea ligt. 27 Toen hij aan land stapte, kwam hem vanuit de stad een man tegemoet die door demonen bezeten was. Deze man droeg al geruime tijd geen kleren meer en woonde niet in een huis, maar in de rotsgraven. 28 Toen hij Jezus zag, viel hij schreeuwend voor hem neer en riep luidkeels: ‘Wat heb ik met jou te maken, Jezus, Zoon van de allerhoogste God? Ik smeek je, doe me geen pijn!’ 29 Jezus stond namelijk op het punt de onreine geest te bevelen uit de man weg te gaan. Want die had hem al heel lang in zijn macht, en gewoonlijk werd de man voor de veiligheid aan handen en voeten geboeid, maar telkens trok hij de boeien kapot en werd hij door de demon naar eenzame plaatsen gedreven. 30 Jezus vroeg hem: ‘Hoe heet je?’ Hij antwoordde: ‘Legioen’ – er woonden namelijk veel demonen in hem. 31 Ze smeekten hem hun niet te bevelen naar de onderwereld te gaan. 32 Op de berghelling liep op dat ogenblik een grote kudde varkens te grazen, en de demonen smeekten Jezus om hun toe te staan hun intrek in de varkens te nemen. Hij stond hun dat toe. 33 Toen ze uit de man waren weggegaan, trokken ze in de varkens, waarop de kudde de steile helling afstormde, het meer in, en verdronk. 34 Toen de varkenshoeders dat zagen, sloegen ze op de vlucht en vertelden in de stad en in de dorpen wat er was gebeurd. 35 Vele mensen gingen op weg om met eigen ogen te zien wat er was voorgevallen. Toen ze bij Jezus kwamen, troffen ze daar de man aan uit wie de demonen waren weggegaan. Hij zat aan Jezus’ voeten, gekleed en bij zijn volle verstand, en toen ze dat zagen, werden ze door schrik bevangen. 36 Degenen die alles gezien hadden, vertelden hun hoe de bezetene was gered. 37 En de hele mensenmenigte uit het gebied van de Gerasenen verzocht hem hen te verlaten, want angst en ontzetting hadden hen aangegrepen. Jezus stapte in de boot om terug te gaan. 38 De man bij wie de demonen waren weggegaan, vroeg hem met aandrang bij hem te mogen blijven. Maar hij stuurde hem weg met de woorden: 39 ‘Ga terug naar huis en vertel alles wat God voor u heeft gedaan.’ Hij ging weg en maakte overal in de stad bekend wat Jezus voor hem had gedaan. 

Jezus maant de storm tot bedaren (Marcus 4:39)

Tot zijn jongeren had Jezus gezegd het meer van Genesareth over te varen. Op dit meer kon het enorm spoken daar de wind uit de bergen kwam en dan plotseling viel op het meer kon men niet precies deze storm zien aankomen. Met deze  onverwachte situatie kregen de jongeren dan ook te maken. De jongeren raken door deze storm druk in touw om niet overspoeld te worden door de golven. Jezus echter ligt rustig te slapen. Vol angst in de ogen maken de jongeren Jezus wakker en zeggen: bekommert het U niet dat wij vergaan? Jezus staat dan op en bestraft de wind en zegt tegen de zee: wees stil. De wind ging liggen en er kwam een grote stilte na dit machtswoord van Jezus. 

Deze windstilte kan geen toevalligheid zijn. Natuurlijk kan de wind plotseling gaan liggen maar dan deint de zee nog hevig na. Er kwam op het machtwoord van Jezus een grote stilte. Niet alleen de wind gaat liggen maar ook de zee gehoorzaamt meteen. In Mattheus 8:27 merken de jongeren dan ook op: Wie is Deze dat de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?  Natuurlijk kan men de wind bestraffen zodat deze toevallig net gaat liggen of even later gaat liggen. Maar het wonder is dat zowel de wind als de zee Jezus gehoorzamen. Daar is geen natuurlijke verklaring voor. Geen toeval. De wind kan gaan liggen en gehoorzamen lijken maar de zee is dan niet zomaar gehoorzaam dat kan nog enige uren duren zeker als het hard gestormd heeft. Hier wordt dus een wonder beschreven want er is geen natuurlijke verklaring voor daar gesteld wordt dat: de wind en de zee gehoorzamen. De machtige onstuimige zee, gehoorzaamt op het bevel van Jezus en gaat liggen. De Bijbel teksten sluiten dan ook een natuurlijke verklaring uit daar deze een geheel ander verloop heeft. Eerst gaat dan de wind liggen en pas vele uren later wordt de zee rustig. Hier is meer aan de hand… Er vond een wonder plaats!!

Jezus heeft zijn jongeren geleerd dat Hij de zee kan stillen. Maar ja wat hebben wij nu aan deze teksten? We zijn geen zeelui en verkeren niet in nood op zee. Is er een manier om deze teksten ook voor ons te laten spreken? Ik meen van wel. Storm en vooral hoge golven komt men ook in de Psalmen tegen. In Psalm 42:8b zegt David: “Al Uw baren en golven zijn over mij heengegaan”. Wat bedoelt David hiermee? Was David net als de jongeren op een schip toen hij dit zei? Natuurlijk niet we moeten deze golven in Psalm 42:8b dan ook niet letterlijk lezen. Er ligt een beeld in van het onrust van het hart. Zo zegt David in Psalm 42:6a, 12a: “Wat buig gij u neder, o mijn ziel! en wat ben je onrustig in mij? Hier is er een die lijdt aan neerslachtigheid en die de situatie niet meer aankan en zichzelf tot orde roept. Hier stormt het in de ziel. Hier is er een vol strijd en aanvechting. Een die niet weet hoe hij moet handelen en een die heel moedeloos is vanwege de omstandigheden. David spreekt zichzelf in deze situatie moed in als hij vervolgens zegt: “Hoop op God”. Alleen God en Jezus, die God zelf is, kan de storm en golven van het innerlijk stillen. Dat kan Hij door de omstandigheden te veranderen of door het hart te versterken met Zijn Woord en Geest.

Hier in Psalm 42:6a, 8b en 12a, het Oude Testament, hebben we een sleutel tot het verstaan van de storm op zee in het Nieuwe Testament. Het kan ook stormen in de ziel en de golven kunnen een mens danig in de war maken, leert Psalm 42:6a, 8b en 12a. Er zijn zoveel situaties waar een mens niet uit kan komen: Kerkelijk, persoonlijk of op het werk. Waar moet men naar toe? “O mijn ziel wat buig je, je toch neer? Hoop op God. God verlost zo vaak zegt David in Psalm 42:6b, 12b. Er zijn zoveel kerkelijke vraagstukken… Er is zoveel persoonlijk leed. Hoop op God. Jezus alleen kan de storm stillen. Ook kunnen de zonden zo tekeer gaan in ons leven. De zee van zonden wordt ons te machtig als de Geest het ons leert. We kunnen het niet laten om te zondigen, zo ontdekken we. Wie kan deze storm stillen? Wie kan de zonden temmen? Wie kan deze zonden alleen wegnemen? Jezus stilt de storm. Op Golgotha zijn alle golven van Gods toorn op Hem terecht gekomen. Alleen Jezus kan de zee stillen. Ook de zee van zonden.

Wie brengt de storm in jouw leven tot bedaren?


Iedereen kent wel een storm in zijn/haar leven, vaak willen wij het allemaal zelf oplossen en dan ook nog het liefst op onze eigen manier, oftewel de Here Jezus slaapt dan.
Maar als wij alles geprobeerd hebben en niets meer lijkt te helpen roepen ook wij net als de discipelen:”Meester, Meester, wij vergaan!”.
Dat is het moment dat wij dan eigenlijk ook de Here Jezus wakker maken en leggen wij Hem onze nood voor, als wij de Here Jezus vragen om de storm in ons leven te bestraffen zal Hij dat ook doen, maar wij moeten het Hem dan wel vragen, maar vaak staat dan ook onze trots en ongeloof in de weg, vaak is dat dan ook de reden dat wij niet meteen Jezus aanroepen in onze nood, wij moeten bijna vergaan eer wij om Zijn hulp gaan roepen, ook aan ons zal de Here Jezus dan waarschijnlijk vragen:”Waar was uw geloof?”.
In welke storm wij ons ook bevinden, roep iedere keer meteen de Here Jezus aan om Hem de storm te laten bedwingen.
Waarom liet de Here Jezus nu de storm toe op het meer, vroeg ik mij eigenlijk af, Hij had de storm toch direct kunnen bestraffen, maar Hij ging lekker rustig slapen.
Maar wat zouden de discipelen nu geleerd hebben als Jezus de storm meteen had bestraft, helemaal niets, nu werden zij bevreesd en zodoende kon Jezus hen laten zien dat ook Hij de macht heeft over alle natuurwetten en toch vroegen zij zich na dit wonder aanschouwd te hebben:”Wie is toch deze, dat Hij ook aan de winden en aan het water bevelen geeft en zij Hem gehoorzaam zijn?”.
De Here Jezus is altijd onze redder in welke storm ons leven zich ook bevind, Hij staat klaar om ons te helpen hoe onze situatie ook weze moge, Hij staat klaar, jij hoeft alleen maar te vragen of moet Jezus ook tegen jou eerst zeggen:”Waar was uw geloof?”.

Om nog eens verder over na te denken

“En er werd een grote storm van wind, en de baren sloegen over in het schip, alzo dat het nu vol werd. En Hijopgewekt zijnde, bestrafte de wind, en zeide tot de zee: zwijg, wees stil. En de wind ging liggen, en er werd grotestilte.” Mark. 4:35-41

Evangelisten zijn net schilders

Ze tekenen het leven en het optreden van Christus. Markus laat vooral Zijn macht scherp uitkomen. Neem nu deze geschiedenis. Jezus is zojuist samen met Zijn discipelen aan de oversteek van het meer van Galilea begonnen. Het is tegen de avond. De Heere Jezus heeft een zware dag achter de rug omdat Hij de schare onderwezen heeft in het Koninkrijk van God. Het duurt het niet lang of Hij valt op het achterschip in slaap. Onder Zijn hoofd een kussen, zo vertelt Markus. Hoe gewoon en hoe menselijk om te zien! Bent ú wel eens moe? Mis-schien wel aan het einde van uw krachten zodat u niet meer weet het u verder moet.

Ook daarin kan Jezus ons verstaan

Want Hij, de Zoon van God, is ons in alles gelijk geworden. Aanvankelijk lijkt het een kalme, probleemloze overtocht te worden. Maar dan opeens ... storm! Het is bekend dat de wind zich plotseling op het meer van Galilea kan storten. Met als gevolg noodweer. Het water wordt door de wind hevig opgezweept. Er is sprake van een grote storm. De golven slaan over het scheepje heen en de discipelen worden zeer beangst. En dát terwijl ze als vissers heus wel wat gewend zijn. Maar zoals deze keer …. Dat is ongekend. Er zijn uitleg-gers die in dit stormgeweld een daemonische aanval op Christus zien, met de bedoeling om Hem uit te schakelen zodat Zijn middelaarswerk niet wordt volbracht. Dat zou verklaren waarom de storm in deze geschiedenis zo ongekend hevig is.

Storm …. terwijl Jezus aan boord is. Kan dat?

Ja! Er wordt wel eens gedacht dat als we Jezus volgen ons niets gebeuren kan. Dat is beslist niet waar. Hoe luidt dat bekende gezegde ook al weer dat sommige mensen aan de muur hebben hangen? “God heeft ons geen kalme reis beloofd maar wel een behouden aankomst.” Als we Christus volgen, krijgen we juist (!) te maken met strijd en met aanvechtingen. De weg achter Hem aan is nu eenmaal een kruisweg. Op allerlei manieren kan ons leven in de storm komen. Soms heel plotseling, van het ene op het andere mo-ment. Door een ziekte, door een ingrijpend verlies, of door zorgen in het gezin. Met een van de kinderen gaat het niet goed. Of er doen zich spanningen voor op het werk. En niet te vergeten de storm die door geestelijke nood wordt veroorzaakt. Als de dingen van de eeuwigheid op ons af komen. We tobben met de vraag
of we God kunnen ontmoeten. En of onze zonden vergeven zijn. Wat kan het stormen in een mensenleven. Van buiten én van binnen!

Weet u - dan kunnen we van die verkeerde gedachten over de Heere krijgen

Dat merken we aan de discipelen. Ze maken Jezus wakker en komen met een fel verwijt: “bekommert het U niet, dat wij vergaan?” Met andere woorden: “Gaan wij U niet ter harte? Laat U het toe dat we omkomen in deze storm?” Wat een vergissing om zó te denken. En wat kennen ze hun Meester slecht. Maar het is wel herkenbaar. In moeilijke tijden kunnen we zo negatief over God denken. In de aan-vechting kunnen we zelfs een vertekend beeld van Hem hebben. We zetten vraagtekens achter Zijn trouw omdat we ons vergeten en verlaten voelen. Soms maken we Hem zelfs verwijten.
Maar dat is niet terecht. Het treffende in deze geschiedenis is dat Jezus het S.O.S. van de Zijnen hoort. Híer wordt Hij wakker van. Christus slaapt door het gebulder van de wind en de golven heen. Maar niet door het noodgeroep van Zijn volgelingen. Laat het u bemoedigen, u die nood-signalen uitzendt naar de hemel. Misschien is de nood zo hoog gestegen dat het nog maar zwakke signalen zijn. Niet meer dan een zucht …. Maar de Heere hoort het.

We zien Jezus opstaan

Vol majesteit legt Hij de wind met een enkel woord het zwijgen op. “Zwijg, wees stil.”
Eigenlijk staat er: “koest, ga liggen” zoals wij dat tegen een hond zeggen die fel aan het blaffen is. Jezus deelt in de macht van God want Hij ís God. Onwillekeurig komen er psalmregels boven: “Maar Heer, Gij zijt veel sterker dan ’t geweld der waat’ren … De grote zee zwijgt op Uw wenk en wil, hoe fel zij bruis’ hoe fel zij woede, stil.” (Ps. 93). “Hij doet de storm bedaren, de golven zwijgen stil.” (ps. 107). Net zo plotseling als het noodweer begonnen is, is het ook weer voorbij. Wat een tegenstelling. Eerst: een grote storm. Nu: een grote stilte. Opnieuw gebruikt Markus het bijvoeglijk naamwoord “grote”. Zoals de discipelen eerst het gebulder van de storm hoorden, horen zenu de stilte. Het kan verkeren. Nu nog! Jezus behoeft maar te spreken, en ..... de storm gaat in ons leven liggen.
Misschien dat er qua omstandigheden niets verandert. Maar van bínnen wordt het stil. Ik mag me overgeven aan
Gods genade. En nu is mijn ziel stil tot God, van Hem wacht ik een heilrijk lot. Hij immers zal mijn Rotssteen
wezen!

Heerlijk om dit te belijden

Die stilte kan er maar zo zijn. Als een geschenk van de Heilige Geest. Christus laat Zijn volgelingen niet omkomen. Dat is Zijn eer te na. Want – Hij is Zélf op Golgot-ha omgekomen. Toen de storm van Gods toorn Hem trof en de golven en baren van Gods gericht over Hem heen kwamen. En díe storm werd niet het zwijgen opgelegd. De orkaan van het oor-deel over de zonde heeft op Hem uitgewoed. De grote stilte is alleen te danken aan het kruislijden van de Zaligmaker. En nu is het waar dat ieder die Hem kent, bewaard wórdt door de stormen heen. Zelf denk je soms om te komen. Maar de Heere houdt vast. Hij staat als de Almachtige boven de stormen. Hij staat er voor in dat Zijn Kerk toch veilig de overkant bereikt. Zijn wíj al volgelingen? Willen we niet omkomen in het gericht, zullen we aan Hem verbonden moeten zijn door een levend geloof. Alleen achter Hem aan worden we door de storm van het laatste gericht heen bewaard. Als we Hem kennen kan het niet anders of we zeggen het de discipelen vol ver-wondering na: “Wie is toch Deze, dat ook de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn? Wie is toch Deze, dat Hij redt van ondergang en verderf? Wie de grote stilte in zijn leven ervaart, na of zelfs ín (!) de storm, leert Hem aanbidden.