Zij voerden Jezus weg; 17 hij droeg zelf het kruis naar de zogeheten Schedelplaats, in het Hebreeuws Golgota. 18 Daar kruisigden ze hem, met twee anderen, aan weerskanten één, en Jezus in het midden. 19 Pilatus had een inscriptie laten maken die op het kruis bevestigd werd. Er stond op ‘Jezus uit Nazaret, koning van de Joden’. 20 Het stond er in het Hebreeuws, het Latijn en het Grieks, en omdat de plek waar Jezus gekruisigd werd dicht bij de stad lag, werd deze inscriptie door veel Joden gelezen. 21 De hogepriesters van de Joden zeiden tegen Pilatus: ‘U moet niet “koning van de Joden” schrijven, maar “Deze man heeft beweerd: Ik ben de koning van de Joden”.’ 22 ‘Wat ik geschreven heb, dat heb ik geschreven,’ was het antwoord van Pilatus.

23 Nadat ze Jezus gekruisigd hadden, verdeelden de soldaten zijn kleren in vieren, voor iedere soldaat een deel. Maar zijn onderkleed was in één stuk geweven, van boven tot beneden. 24 Ze zeiden tegen elkaar: ‘Laten we het niet scheuren, maar laten we loten wie het hebben mag.’ Zo ging in vervulling wat de Schrift zegt: ‘Ze verdeelden mijn kleren onder elkaar en wierpen het lot om mijn gewaad.’ Dat is wat de soldaten deden.

25 Bij het kruis van Jezus stonden zijn moeder met haar zuster, Maria, de vrouw van Klopas, en Maria uit Magdala. 26 Toen Jezus zijn moeder zag staan, en bij haar de leerling van wie hij veel hield, zei hij tegen zijn moeder: ‘Dat is uw zoon,’ 27 en daarna tegen de leerling: ‘Dat is je moeder.’ Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis.
28 Toen wist Jezus dat alles was volbracht, en om de Schrift geheel in vervulling te laten gaan zei hij: ‘Ik heb dorst.’ 29 Er stond daar een vat zure wijn; ze staken er een majoraantak met een spons in en brachten die naar zijn mond. 30 Nadat Jezus ervan gedronken had zei hij: ‘Het is volbracht.’ Hij boog zijn hoofd en gaf de geest.

31 Het was voorbereidingsdag, en de Joden wilden voorkomen dat de lichamen op sabbat, en nog wel een bijzondere sabbat, aan het kruis zouden blijven hangen. Daarom vroegen ze Pilatus of de benen van de gekruisigden gebroken mochten worden en of ze de lichamen mochten meenemen. 32 Toen braken de soldaten de benen van de eerste die tegelijk met Jezus gekruisigd was, en ook die van de ander. 33 Vervolgens kwamen ze bij Jezus, maar ze zagen dat hij al gestorven was. Daarom braken ze zijn benen niet. 34 Maar een van de soldaten stak een lans in zijn zij en meteen vloeide er bloed en water uit. 35 Hiervan getuigt iemand die het zelf heeft gezien, en zijn getuigenis is betrouwbaar. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook u gelooft. 36 Zo ging de Schrift in vervulling: ‘Geen van zijn beenderen zal verbrijzeld worden.’ 37 Een andere schrifttekst zegt: ‘Zij zullen hun blik richten op hem die ze hebben doorstoken.’

38 Na deze gebeurtenissen vroeg Josef uit Arimatea – die uit vrees voor de Joden in het geheim een leerling van Jezus was – aan Pilatus of hij het lichaam van Jezus mocht meenemen. Pilatus gaf toestemming en Josef nam het lichaam mee. 39 Nikodemus, die destijds ’s nachts naar Jezus toe gegaan was, kwam ook; hij had een mengsel van mirre en aloë bij zich, wel honderd litra. 40 Ze wikkelden Jezus’ lichaam met de balsem in linnen, zoals gebruikelijk is bij een Joodse begrafenis. 41 Dicht bij de plaats waar Jezus gekruisigd was lag een olijfgaard, en daar was een nieuw graf, waarin nog nooit iemand begraven was. 42 Omdat het voor de Joden voorbereidingsdag was en dat graf dichtbij was, legden ze Jezus daarin.

Hier een gedeelte uit het Avondmaal-formulier:

Wij dienen Hem op de volgende wijze te gedenken. Om te beginnen hebben wij in ons hart ten volle te vertrouwen dat onze Heere Jezus Christus – naar de beloften die vanaf het begin aan de vaderen in het Oude Testament gedaan zijn – door de Vader in deze wereld is gezonden, ons vlees en bloed heeft aangenomen en de toom van God, waaronder wij eeuwig hadden moeten wegzinken, vanaf het begin van Zijn menswording tot aan het einde van Zijn leven op aarde voor ons heeft gedragen.

En dat Hij alle gehoorzaamheid aan Gods wet en alle gerechtigheid voor ons heeft vervuld, in het bijzonder toen Hij door de last van onze zonden en Gods toom in Gethsémané zweet als bloed uitperste. Daar, in de hof, werd Hij gebonden, opdat Hij ons zou ontbinden. Daarna heeft Hij onnoemelijk veel smaad gedragen, opdat wij bij God nooit meer te schande zouden worden. Hij is onschuldig ter dood veroordeeld, opdat wij in Gods gericht zouden worden vrijgesproken. Hij heeft zelfs Zijn gezegend lichaam aan het kruis laten nagelen, opdat Hij het handschrift van onze zonden daaraan zou hechten. Zo heeft Hij onze vloek op Zich geladen, opdat Hij ons met Zijn zegen zou vervullen. Hij heeft Zich met lichaam en ziel aan het kruishout tot in de allerdiepste smaad en in de angst der hel vernederd, toen Hij met luider stem riep: 'Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten?', opdat wij in Gods nabijheid zouden verkeren en door Hem nooit meer verlaten zouden worden. Uiteindelijk heeft Hij met Zijn dood en bloedstorting het nieuwe en eeuwige verbond der genade en verzoening bevestigd, toen Hij zei: 'Het is volbracht.'

Het is volbracht!

Het is volbracht. ’t Is maar één woord in’t Grieks (Tetelestai). Een uitroep aan het kruis van onze Here Jezus. Van de zeven kruiswoorden is deze uitroep van Jezus het meest krachtig. ’t Lijkt op verslagenheid en opgeven, Ik heb’t geprobeerd maar het mislukte. Dit is’t einde. Maar dat is compleet mis. Het is geen gelaten verslagenheid dat het eindelijk over is, het is een overwinningskreet. Het betekent: het is voltooid; letterlijk –het is volmaakt/compleet.

Hier toont de Gekruisigde Koning zich in volkomen controle en diep bewust van wat plaatsvindt. Nu moet u weten dat in’t Johannes evangelie de lijdensweg naar de kruisdood van de Menzenzoon; zijn ‘verheerlijking en verhoging’ wordt genoemd. Het is de weg omhoog, niet omlaag die Jezus voor ons wandelt! Wát een bijzondere uitroep vlak na die dikke duisternis op Golgota.

‘Het is volbracht’ als woord van ‘schepping’

Allereerst eindigt de geweldige week van de schepping in Genesis 2 met: Op de 7e dag had God zijn werk voltooid, op die dag rustte Hij… Op die vrijdag werd scheppingswerk doelbewust afgerond voor de Sabbatsrust inging. Op Goede Vrijdag werd het herstelwerk in de gebroken en vervloekte schepping afgerond met een roep van overwinning: het is volbracht! Als de kosmos in haar voegen schud, de volkomen vloek neerstort op de schouders van Gods Zoon, klinkt er een woord van herstel en voltooiing.

Zoals Gods Woord temidden van de chaos hemel en aarde schiep. Dat brengt ons terug bij het begin, de schepping van God.
Johannes begon in zijn evangelie al met scheppingswoorden: In het begin was het Woord…alles is erdoor ontstaan en toch kende de wereld hem niet. In het Woord was leven en het leven was licht voor de mensen,… en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.

Met autoriteit en overwinning spreekt hier Gods Zoon dat de vervreemding en diepe verwijdering définitief ten einde is: tussen mens en God als Maker en geliefd schepsel; tussen mensen onderling die door ras, geslacht, levenssituatie, liefdeloosheid zo verbroken is; en onze verontreinigde relatie met de schepping, de ecologische crisis waar de wereld een vervuilde en misbruikte plek geworden is. ‘Het is volbracht’ (zesde kruiswoord) spreekt krachtig van hoop, overwinning en herstel van alle gebrokenheid. De redding was volmaakt/compleet… niets aan toe te voegen. Dat werd mogelijk door niet door geweld of mensenkracht, en dat is het volgende punt, door weerloze overgave in volmaakte liefde!

 ‘Het is volbracht’ als woord van volmaakte ‘liefde’

Het tweede is de intieme manier waarop dat woord ‘het is volbracht’ het allergrootste en diepste werk van liefde benoemen. De liefde was volmaakt/voltooid. We zien de volmaking van liefde aan het kruis! Johannes noteert de woorden van Jezus aan het begin van die intense lijdensweek. 13:2 ‘Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat hij uit de wereld terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die Hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan.’ De bewuste en gehoorzame zelfovergave van Jezus klinkt in ‘het is volbracht!’ en toont Gods ontzettend grote liefde voor jou vandaag; je bent oneindig bemind… in de stervens uitroep van Jezus klinkt zijn intense verlangen dat JIJ leeft! Joh. 20:31 ‘dit evangelie is opgeschreven opdat u gelooft dat Jezus de Messias is, de Zoon van God, en opdat u door te geloven leeft(!) door zijn naam. Zijn liefde is volmaakt; het is volbracht! Wijzend naar God, niet zichzelf centraal gezet: Ik heb het volbracht…. Zelfovergave in liefde klinkt op Golgota.

Je hebt allemaal wel eens gedroomd van de volmaakte liefde, liefde waarin je helemaal niets tekort komt, en totale verzadiging en geluk ervaart. Dikwijls leggen we verwachtingen in onze omgeving neer, ouders soms, maar dikwijls levenspartners. En bam! Ineens lijkt volmaakte liefde niet zo volmaakt, je bent bijna egoistischer en liefdelozer dan je denkt. Was die droom van volmaakte liefde dan een illusie? Jezus nodigt uit door te gaan met onze pogingen volmaakt lief te hebben (God en je naaste). Joh. 15:13

Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad. Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. De liefde van God zie je aan het kruishout, zelfovergave tot in de dood. Kom maar aan de voet van het kruis; aarzel niet langer; ontvang zijn liefde. De redding en nieuwe schepping zijn klaar, alles is gereed,… geloof jij dat? ‘Het is volbracht’ een uiting van volmaakte liefde aan jouw hart!

Geef liefde. Dat is de basis dat wij onze kwetsbare en gebroken uitingen van liefde naar elkaar mogen uitten, broers en zusters. Groeien in liefde, als we geven wat we hebben is dat voldoende voor de weg van de volmaakte liefde. Denk’s aan de soldaten die geven wat ze hebben, zure azijnachtige wijn. Vies, maar dat dronken de arme soldaten en daarom deelde ze het uit. Jezus aanvaardt wat zij aanbieden.

Bij de wonderbare spijziging is er een jongetje dat zijn beperkte lunchpakket beschikbaar stelt voor duizenden mensen. Het is alles wat ze hadden en daarom is het genoeg. Jezus accepteerde de broden en visjes, en kijk eens wat onze Koning doet met kwetsbare overgave van kleine mensen? Kijk’s om je heen naar de kleine mosterdzaadjes van liefde die je uit kunt delen…

Aanvaard de ander is een bijzondere vorm van liefde. Misschien is die ander niet helemaal zoals we gedroomd hadden. Minder intelligent, en anders denkend dan wij, andere kerkelijke standpunten of verschillende humor of minder mooi dan wij verlangen. We droomden van 1e klas Bordeaux, maar krijgen oude azijn. Als we die gave dankbaar aanvaarden zijn we op weg naar volmaakte liefde.

‘Het is volbracht’ als woord van ‘overwinning’

Op Witte Donderdag klinkt hier de kreet van overwinning. De gekruisigde Koning regeert en overwint. Terwijl de wereld om de Gekruisigde heen spuugt, spot en neerkijkt op deze veroordeelde, en de duistere krachten in Satans rijk wellicht ook toekeken hoe de beloofde Zoon van God dood werd gemarteld,… klinkt het woord van overwinning uit de mond van de koning!

Overwinning over alle demonische machten

Onze samenleving bruist nog steeds van demonische machten, slinkse verleidingen, hard cynisme en ongeloof, drank, sex en geld maken ons slaaf, occultisme zet mensenharten vast in donkerheid, jongeren en kinderen worden subtiel weggetrokken bij God en zijn volk. Ook in LR zijn honderden mensen gebonden en vastgezet door het rijk van duisternis. Vanavond weten we het weer: Het is volbracht, de overwinning op Satans rijk is voltooid en volmaakt. We komen als kerk in contact met mensen die vastzitten en strijden met occultisme, en deze dag zie je het kruis als kracht! Kolossenzen 2:15 zegt met vrijmoedigheid: Hij heeft zich ontdaan van de machten en krachten, hij heeft hen openlijk te schande gemaakt en in Christus over hen getriomfeerd. Het kruiswoord van Jezus zet ons op de weg van bevrijding, voor ons eigen hart. En ook om anderen in je straat op Jezus te wijzen.

Overwinning over de zonde en schuld. Gods liefde openbaarde zich zo krachtig aan het kruis, net zoals zijn diepgaande haat tegen de zonde. Toorn en liefde ontmoetten elkaar op weg naar vergeving. Jezus’ kruiswerk was de grootsmogelijke overwinning over zonde. Ik vind het geweldig om in deze week stil te zijn bij het kruis en effecten ervan.

Overwinning over de dood Heerlijk woord: het is volbracht…en, vooruitziend naar de opstanding en het open graf, een fantastische overwinning op de dood Hebreeën 2:14-15 ‘Omdat die kinderen mensen zijn van vlees en bloed, is de Zoon een mens geworden als zij om door zijn dood definitief af te rekenen met de heerser over de dood, de duivel, en zo allen te bevrijden die slaaf waren van hun levenslange angst voor de dood.’ Een goddelijk beleid had geleid tot deze dood. Zijn opofferende en gewilde sterven was een losprijs voor velen. Zijn dood overwon dé dood.

De dood stierf. Het grootste mysterie van de wereld…Nadenken over zijn dood en lijdensweg is niet hetzelfde als bloemen brengen bij een graf of een kaarsje branden ter nagedachtenis aan de doden. We herinneren of eren niet het kruis of de dood. Paulus zegt in Galaten 2:19 ‘Met Christus ben ik gekruisigd.’ En als hij schrijft in 1 Kor. 15:31 ‘Elke dag sterf ik opnieuw’ getuigt dat van een opofferend leven in het voetspoor van de Gekruisigde! Paulus trekt gelovigen in de participatie van de verlossende kruisdood van Christus.

Christenen sterven tweemaal. De eerste dood is als we besluiten Jezus te volgen, onszelf te ontkennen en ons kruis op ons te nemen; gehoorzaam en gelovig. Het zesde woord van Jezus, morgen lezen we het zevende en laatste woord, bracht ons bij een woord van voltooiing zoals dat van de schepping, nu zag God dat het goed was… het herstelwerk van Jezus was volbracht. Als tweede horen we in zijn woord ‘het is volbracht’ een uiting van volmaakte liefde. Dat brengt ons ongelooflijk veel, maar zet ook aan tot navolging… als laatste een heerlijke kreet van overwinning op alle kwaad. Zo belijden we samen hier vanavond zingend voor God en elkaar: Het is volbracht!