23 Tegen allen zei hij: ‘Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op zich nemen en mij volgen. 24 Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. 25 Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar zichzelf verliest of schaadt? 26 Wie zich schaamt voor mij en mijn woorden, zal merken dat de Mensenzoon zich ook voor hem schaamt, wanneer hij komt in de stralende luister die hemzelf, de Vader en de heilige engelen omgeeft. 27 Ik verzeker jullie dat sommigen die hier aanwezig zijn niet zullen sterven voor ze het koninkrijk van God hebben gezien.’

28 Ongeveer acht dagen nadat hij dit had gezegd ging hij met Petrus, Johannes en Jakobus de berg op om te bidden. 29 Terwijl hij aan het bidden was, veranderde de aanblik van zijn gezicht en werd zijn kleding stralend wit. 30 Opeens stonden er twee mannen met hem te praten: het waren Mozes en Elia, 31 die in hemelse luister verschenen waren. Ze spraken over het levenseinde dat hij in Jeruzalem zou moeten volbrengen. 32 Petrus en de beide anderen waren in een diepe slaap gevallen; toen ze wakker schoten, zagen ze de luister die Jezus omgaf en de twee mannen die bij hem stonden.

33 Toen de mannen zich van hem wilden verwijderen, zei Petrus tegen Jezus: ‘Meester, het is goed dat wij hier zijn, laten we drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes en een voor Elia,’ maar hij wist niet wat hij zei. 34 Terwijl hij nog aan het spreken was, kwam er een wolk aandrijven, die een schaduw over hen wierp; ze werden bang toen de wolk hen omhulde. 35 Er klonk een stem uit de wolk, die zei: ‘Dit is mijn Zoon, mijn uitverkorene, luister naar hem!’ 36 Toen de stem verstomd was, was Jezus weer alleen. Ze zwegen over het voorval en vertelden in die tijd aan niemand wat ze hadden gezien.

37 Toen ze de volgende dag de berg afdaalden, kwam een grote menigte Jezus tegemoet. 38 Opeens begon een man in de menigte luid te roepen: ‘Meester, ik smeek u, help mijn zoon, want hij is mijn enige kind. 39 Telkens weer neemt een geest bezit van hem, en dan begint hij opeens te schreeuwen en krijgt hij stuiptrekkingen en komt het schuim hem op de lippen te staan. En de geest wil hem pas loslaten wanneer hij hem bont en blauw heeft geslagen. 40 Ik heb uw leerlingen gesmeekt om hem uit te drijven, maar dat konden ze niet.’

41 Jezus zei: ‘Wat zijn jullie toch een ongelovig en dwars volk, hoe lang moet ik bij jullie blijven en jullie nog verdragen? Breng uw zoon hier.’ 42 Terwijl de jongen naar hem toe liep, gooide de demon hem op de grond en liet hem stuiptrekken. Maar Jezus sprak de onreine geest op strenge toon toe, genas de jongen en gaf hem terug aan zijn vader. 43 Allen waren met stomheid geslagen vanwege de grootheid van God.

Terwijl iedereen nog onder de indruk was van zijn daden, zei Jezus tegen zijn leerlingen: 44 ‘Onthoud wat ik tegen jullie zeg: de Mensenzoon zal aan de mensen uitgeleverd worden.’ 45 Maar ze begrepen deze uitspraak niet; de betekenis bleef voor hen verborgen, en ze durfden hem niet naar de zin van die uitspraak te vragen.

46 Ze begonnen onderling te redetwisten over wie van hen de belangrijkste was. 47 Jezus merkte wat hen bezighield en hij nam een kind bij zich, dat hij naast zich neerzette. 48 Hij zei tegen hen: ‘Wie dit kind in mijn naam bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt hem op die mij gezonden heeft. Want wie de kleinste onder jullie allen is, die is werkelijk groot.’ 49 Daarop zei Johannes: ‘Meester, we hebben iemand gezien die in uw naam demonen uitdreef en we hebben geprobeerd hem dat te beletten, omdat hij u niet samen met ons volgt.’ 50 Jezus zei tegen hem: ‘Verhinder het niet! Want wie niet tegen jullie is, is voor jullie.’

Dit wordt ook verhaald in Matthëus 17, 1 - 9

En na zes dagen nam Jezus met Zich Petrus, en Jakobus, en Johannes, zijn broeder, en bracht hen op een hoge berg alleen. En Hij werd voor hen veranderd van gedaante; en Zijn aangezicht blonk gelijk de zon, en Zijn klederen werden wit gelijk het licht. En ziet, van hen werden gezien Mozes en Elias, met Hem samensprekende. En Petrus, antwoordende, zeide tot Jezus: Heere! het is goed, dat wij hier zijn; zo Gij wilt, laat ons hier drie tabernakelen maken, voor U een, en voor Mozes een, en een voor Elias. Terwijl hij nog sprak, ziet, een luchtige wolk heeft hen overschaduwd; en ziet, een stem uit de wolk, zeggende: Deze is Mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb; hoort Hem! En de discipelen, dit horende, vielen op hun aangezicht, en werden zeer bevreesd. En Jezus, bij hen komende, raakte hen aan, en zeide: Staat op en vreest niet. En hun ogen opheffende, zagen zij niemand, dan Jezus alleen.

De berg Tabor

Deze verheft zich 488 meter boven de vlakte van Zuid-Galilea en ligt 570 m. boven de zeespiegel. Het is de meest schilderachtige en in het oog vallende berg in Galilea.

Van de top van de berg heeft men een schitterend uitzicht over het Jizreëldal met zijn vruchtbare nederzettingen. In het zuiden liggen de bergen van Samaria, die zich uitstrekken van Karmel tot Gilboa. In het noorden verheffen zich de bergen van Galilea, de Golanhoogte en boven alles uit verrijst in de verte de besneeuwde top van de berg Hermon. In de Psalmen werden deze bergen reeds bezongen: "Tabor en Hermon juichen in Uw Naam!" (Ps. 89:13) Voor Israël is de berg Tabor een heilige plaats. Hier versloeg Barak, geïnspireerd door de profetes Debora, het sterke Kanaänietische leger van Sisera. (Richt. 4:6-23) Het Arabische dorp "Daburieh" is genoemd naar Debora. Voor de christenen is de Tabor de "berg der verheerlijking". (Lc. 9:28-36).

De top van deze berg is 1200 m. lang en 410 m. breed. Ze wordt omgeven door de resten van een verdedigingsmuur, die in de 13e eeuw door de mohammedanen gebouwd werd. De Basiliek der verheerlijking werd in het jaar 1924 door de Franciscanen gebouwd op de ruïnes van vroegere kerken, een Byzantijnse en een Kruisvaarderskerk. De oude delen zijn nu een deel van de nieuwe bouwstructuur. De Grieks-orthodoxe kerk staat dichtbij de basiliek van de Franciscanen. Hij werd gebouwd bij de grot van Melchizedek. Overeenkomstig het Bijbelverhaal ontmoette Abraham hier bij zijn terugkeer uit de oorlog Melchizedek, de koning van Salem. (Gen. 14:18). De Griekse kerk is toegewijd aan de profeet Elia.

Indrukwekkende gebeurtenis: de verheerlijking op de berg Tabor

In alle drie synoptici staat het verhaal van de verheerlijking op de berg Tabor tussen het verhaal over de doop van Jezus en dat over zijn verrijzenis en hemelvaart in letterlijke zin cen traal. Het is duidelijk dat er nauwe verbindingen tussen deze verhalen bestaan. Zo klinkt er in het 'dit is mijn Zoon' op de Tabor onmiskenbaar het 'dit is mijn Zoon' van de doop door Johannes in de Jordaan aan het begin van de evangelies door. Aan de andere kant roepen alleen al de terugkeer van zowel Elia als Mozes de hemelvaart van Jezus aan het einde van dezelfde evangelies op. In feite lijkt de verheerlijking op de berg Tabor een soort voorproefje van de goddelijke Jezus na zijn verrijzenis en de daarmee verbonden hemelvaart.

De verheerlijking op de berg Tabor kan gezien worden als een tussentijds hoogtepunt in de pogingen Jezus als de langverwachte messias te profileren. Woorden alleen waren daarvoor niet voldoende. Zijn boodschap moest net als die van Mozes en Elia bevestigd worden door wonderen en tekenen. Door parallelle tradities als spijswonderen en dodenopwekkingen in de evangelies wordt op z'n minst al de herinnering aan deze twee messiaanse voorlopers opgeroepen. We zagen dan ook al dat mensen dachten dat ze misschien met Elia te doen hadden, terwijl Petrus uiteindelijk de juiste conclusie trok.

De duidelijkste bevestiging dat Jezus inderdaad de messias was, kon uiteraard alleen uit de hemel komen, zoals we bij de doop in de Jordaan en de verheerlijking op de Tabor inderdaad zien. In het laatste geval krijgen we midden in de evangelies vooraf een glimp te zien van Jezus hoe hij er uiteindelijk na zijn verrijzenis en hemelvaart ongeveer uitgezien moet hebben. Het lijkt een troostrijk tegenwicht te vormen voor het net daarvoor aangekondigde onvermijdelijke lijden. Het is dan waarschijnlijk niet toevallig dat uitgerekend de drie leerlingen die later in de hof van Getsemane aanwezig waren, van dit schouwspel getuigen zijn. Jammer is alleen dat ze hierover volgens de synoptici in ieder geval tot na de verrijzenis niets mochten of wilden zeggen (zie o.a. Mc.9,9).

De beschrijving van de verheerlijking op de berg Tabor gebeurt aan de hand van beelden uit het Oude Testament. Ook in dit opzicht staat Jezus in de lijn van de traditie. Opvallend is dat de beelden voornamelijk zijn ontleend aan het verhaal van de woestijntocht onder leiding van Mozes, beelden die men ook in de latere apocalyptiek telkens weer kan tegenkomen. Zo vinden we het beeld van de 'wolk' waarin JHWH zijn volk toespreekt en het beeld van de 'tent' waarin gehuisd wordt. Meer algemeen is het symbool van de 'berg' waar God en mens elkaar ontmoeten, zoals bijvoorbeeld op de Sina:i of de Horeb. Het glanzende gelaat roept dat van Mozes in Exodus 34,29 op, terwijl ook de witte kleding voor een kenner van Daniël niet bepaald nieuw in de oren klinkt (vergelijk Da.7,9;10,5). Het is hetzelfde merk kleding waarin de vrouwen van Marcus 16,5 een hemelse jongeling in een verder zeer leeg graf ontwaren en waar een hemels figuur zich in een boek als de Apocalyps in dient te hullen om herkenbaar te blijven (vergelijk Ap.1,12-16; 4,4; 7,9).

Lees ook eens: het artikel 'Mijn Heilige Berg' met daarin een prachtige oude pentekening van de berg Tabor in Galilea, 588 m. hoog.