Vooraf dit: Het Noachverhaal vertelt over de rechtschapenheid en de overlevingskracht van een familie. Het verhaal komt voor in de 3 openbaringsgodsdiensten: Jodendom, Christendom en Islam

6 Noach was zeshonderd jaar toen de zondvloed kwam, een watermassa die de aarde overspoelde. 7 Om aan het water te ontkomen ging Noach de ark in, samen met zijn zonen, zijn vrouw en de vrouwen van zijn zonen. 8 Van de reine en de onreine dieren, van de vogels en van alles wat op de aardbodem rondkruipt, 9 kwamen er telkens twee bij Noach in de ark, een mannetje en een wijfje, in overeenstemming met wat God hem had opgedragen. 10 Toen de zeven dagen voorbij waren, kwam het water van de vloed over de aarde. 11 In het zeshonderdste jaar van Noachs leven, op de zeventiende dag van de tweede maand, braken alle bronnen van de machtige oervloed open en werden de sluizen van de hemel opengezet. 12 Veertig dagen en veertig nachten lang zou het op de aarde stortregenen.

13 Diezelfde dag gingen Noach, zijn zonen Sem, Cham en Jafet, zijn vrouw en de drie vrouwen van zijn zonen de ark in, 14 samen met alle soorten wilde dieren, vee en kruipende dieren, en ook met alle soorten vogels en wat er verder maar vleugels heeft. 15 Van alle wezens waarin levensadem was, kwamen er telkens twee bij Noach in de ark: 16 er kwamen van alle dieren een mannetje en een wijfje, in overeenstemming met wat God hem had opgedragen. Toen sloot de HEER de deur achter hem.
17 De vloed overstroomde de aarde veertig dagen lang. Het water steeg en de ark werd opgetild, zodat hij van de aarde loskwam. 18 Het water op aarde nam steeds maar toe, hoger en hoger steeg het, en de ark dreef op het water. 19 Het water bleef voortdurend toenemen, zelfs de hoogste bergen kwamen onder te staan. 20 Tot vijftien el daarboven reikte het water, de bergen stonden helemaal onder. 21 Alles wat op aarde leefde kwam om, alles wat er rondwemelde: vogels, vee, wilde dieren, en ook alle mensen. 22 Alles wat op het land leefde en ademde vond de dood. 23 Alles wat op aarde bestond werd weggevaagd: de mensen, het vee, de kruipende dieren en de vogels, ze werden van de aarde weggevaagd. Alleen Noach bleef over, met alles wat bij hem in de ark was. 24 Honderdvijftig dagen lang was de aarde helemaal met water bedekt.

Zondvloed in de Bijbel

In het eerste boek van de Bijbel, Genesis[1], staat het verhaal van de zondvloed. Er wordt verteld hoe God aan Noach de opdracht geeft een ark te bouwen. Er zal een grote vloed komen die alle leven, mens en dier zal vernietigen omdat er groot onrecht en ongeloof onder de mensen is ontstaan. Van alle dieren neemt Noach een paar aan boord. Nadat Noach met zijn vrouw en kinderen aan boord gegaan is, komt er inderdaad een grote vloed die alles vernietigt. Na honderdvijftig dagen ronddobberen zendt Noach een raaf uit (deze komt niet terug). Dan zendt hij een duif uit om te zien of er al ergens land is. De duif keert terug met niks, de volgende met een olijftak en de derde komt niet terug. Zo weet Noach dat de wereld weer bewoonbaar is. Uiteindelijk strandt Noach in het Ararat gebergte[2]. De identificatie met de berg Ağri Daği in Turkije is middeleeuws. Volgens de traditie is Noach op de gelijknamige berg op de grens van het huidige Turkije en Armenië gestrand, hoewel meer en meer geleerden geloven dat het één van de andere bergen in het Ararat-gebergte is, zoals de berg Cudi Dagh. Van Noachs drie zoons stammen alle latere mensen af. Van Sem zouden de Semieten, van Cham de negroïde mensen en van Jafet de mensen van Europa, Noord- en Oost-Azië en Amerika afstammen.

Na afloop van de zondvloed werd de regenboog door God ingesteld als teken dat er geen zondvloed meer zou plaatsvinden. Orthodoxe joden zullen, als ze een regenboog zien, altijd een kort gebed, een broche, als dank uitspreken.

Zondvloed in het Jodendom



De regenboog wordt in het Oude Testament met hetzelfde hebreeuwse woord aangeduid als de boog van de strijder (qeset). In het overige Oude Testament is de boog van God een symbool van Gods toorn.
De regenboog die na de zondvloed in de wolken verschijnt (gen. 9,12-17) is echter het symbool van Gods genade en ‘een teken van het verbond tussen Mij en de aarde’ (vs 13).

Toch moet er samenhang bestaan tussen deze beide voorstellingen: het feit dat de strijdboog van God ‘in de wolken’ geplaatst werd zal verhinderen ‘dat de wateren ooit zullen zwellen tot een zondvloed’. De toorn richt zich dus tegen de wateren; het gevolg daarvan is een zegen voor de mensheid.
Ez 1,28 let alleen op het grootse van het natuurverschijnsel (evenals Sir 43,11) en beschouwt het als een passende vergelijking voor de heerlijkheid van God (Sir 50,7; voor die van de hogepriester Simon).
Orthodoxe joden zullen, als ze een regenboog zien, altijd een kort gebed, een broche, als dank uitspreken.

En God vervolgde: 'Als teken van dit verbond tussen mij en de aarde, plaats ik mijn boog in de wolken. Steeds als ik boven de aarde de wolken samendrijf en de regenboog in de wolken zichtbaar wordt, zal ik denken aan het verbond met jullie en met alle andere levende wezens. Nooit zal er meer een watervloed komen die alles wat leeft, weg zal vagen. Als ik de boog in de wolken zie, zal ik denken aan het verbond dat voor altijd zal bestaan tussen mij en alle levende wezens op de aarde.

In het Nieuwe Testament wordt een klassieke Griekse term gebruikt, die gebruikt wordt voor de lichtschijn rondom de troon van God (Openb 4,3) en het hoofd van de engel (10,1).” (uit: Bijbels woordenboek)

“Dit hemelverschijnsel is in veel culturen een goddelijk verschijnsel, een gunstig voorteken, een symbool van de hoop. In het bijbelboek Genesis 9 is het de aankondiging dat er nooit meer een wereldwijde overstroming zal komen. De Chinezen zagen de regenboog als de yin en yang.”
(uit: De vleugels van de tijd)

Zondvloed in de Koran

Dezelfde zondvloed wordt ook genoemd in verschillende soera's van de Koran, zoals in soera Jonas 73. De strekking van deze ayaat is doorgaans dat het gewaarschuwde volk van Nuh niet luisterde en verklaarde Gods tekenen voor leugen, waarna God hen liet verdrinken. In tegenstelling tot de Bijbelse visie van een algehele overstroming van de hele aarde, wijst tafsir van de Koran uit dat het slechts betrekking heeft op het gewaarschuwde volk van Nuh.

Soera De Gelovigen geeft de geschiedenis van Nuh. Hierin is sprake van de Goddelijke opdracht tot de bouw van een schip en de soera maakt verder duidelijk dat ook de Koran uitgaat van het samenbrengen van tweetallen van alle wezens.