Jezus gemarteld

Johannes XIX 1 - Jesus van de Romeinen gegeesselt

1 Toen nam dan Pilatus Jezus en liet Hem geselen. 2 En de soldaten vlochten een kroon van doornen, zetten die op zijn hoofd en deden Hem een purperen kleed om, 3 en zij traden op Hem toe en zeiden: Gegroet, Koning der Joden! En zij gaven Hem slagen in het gelaat.
 
4 En Pilatus kwam wederom naar buiten en zeide tot hen: Zie, ik breng Hem voor u naar buiten, opdat gij weet, dat ik geen schuld in Hem vind. 5 Jezus dan kwam naar buiten met de doornenkroon en het purperen kleed. En (Pilatus) zeide tot hen: Zie, de mens! 6 Toen dan de overpriesters en hun dienaars Hem zagen, schreeuwden zij en zeiden: Kruisigen, kruisigen! Pilatus zeide tot hen: Neemt gij Hem en kruisigt Hem: want ik vind geen schuld in Hem. 7 De Joden antwoordden hem: Wij hebben een wet en naar die wet moet Hij sterven, want Hij heeft Zichzelf Gods Zoon gemaakt.
 
8 Toen Pilatus dan dit woord hoorde, werd hij nog meer bevreesd, 9 en hij ging weder het gerechtsgebouw binnen en zeide tot Jezus: Waar zijt Gij vandaan? Maar Jezus gaf hem geen antwoord. 10 Pilatus dan zeide tot Hem: Spreekt Gij niet tot mij? Weet Gij niet, dat ik macht heb U los te laten, maar ook macht om U te kruisigen? 11 Jezus antwoordde: Gij zoudt geen macht tegen Mij hebben, indien het u niet van boven gegeven ware: daarom heeft hij, die Mij aan u heeft overgeleverd, groter zonde. 12 Van toen af trachtte Pilatus Hem los te laten, maar de Joden schreeuwden en zeiden: Indien gij deze loslaat, zijt gij geen vriend van de keizer; een ieder, die zich koning maakt, verzet zich tegen de keizer.
 
13 Pilatus dan hoorde deze woorden en hij liet Jezus naar buiten brengen en zette zich op de rechterstoel, op de plaats, genaamd Litostrotos, in het Hebreeuws Gabbata. 14 En het was Voorbereiding voor het Pascha, ongeveer het zesde uur, en hij zeide tot de Joden: Zie, uw koning! 15 Zij dan schreeuwden: Weg met Hem! Weg met Hem! Kruisig Hem! Pilatus zeide tot hen: Moet ik uw koning kruisigen? De overpriesters antwoordden: Wij hebben geen koning, alleen de keizer! 16 [16a] Toen gaf hij Hem aan hen over om gekruisigd te worden.

Geselden Jezus tot HIJ bijna dood was

De Romeinse Wet stond niet toe dat de hogepriesters Jezus ter dood veroordeelden behalve omwille van Godsdienstige redenen. Zij zijn bang om Hem zelf te veroordelen wegens Zijn groot aantal aanhangers, dus verzinnen ze valse politieke aantijgingen tegen Hem en sturen Hem naar Pontius Pilatus, de Romeinse Gouverneur om veroordeeld te worden. Zelfs Pilatus kan hun kwaad opzet doorzien en ziet dat Jezus onschuldig is, maar de menigte die door de priesters bijeengeroepen en beïnvloed werd, eist de dood van Jezus. Pilatus geeft hen de keuze tussen "Jezus" of "Barabbas" maar zij eisen de vrijlating van Barabbas die een beruchte misdadiger was. Verbazend genoeg betekent de naam "Bar-abbas" "Zoon van-de Vader". Wij zien dat Jezus zijn plaats inneemt zodat Hij en de ganse mensheid Eeuwige zonen en dochters kunnen worden van onze Hemelse Vader, en Barabbas is een symbool voor elk van ons. Aan Jezus gaf Pilatus het grootste onrecht in de geschiedenis van de Mensheid en aan Barabbas gaf hij een geweldige daad van Genade. Door dit Onrecht te ontvangen, maakte Jezus onvoorstelbare Genade beschikbaar voor elk van ons. Om de bloeddorstige bende tevreden te stellen, beveelt Pilatus dat Jezus gegeseld moet worden aan de zuil. Jezus verdraagt deze foltering van Zijn Heilig Lichaam omdat sinds Adam de mensheid met haar lichaam zondigt. Zijn hele Lichaam, voorkant en achterkant waren bedekt met diepe geselwonden. Zij geselden HEM tot HIJ bijna dood was en zij uitgeput waren.

De verschrikkelijke doornenkroon

De Romeinse Soldaten maken Jezus van de zuil los, kleden Hem in een paarse vod en zetten een verschrikkelijke Kroon van Doornen op Zijn Hoofd. Zij plaatsen Hem op een nagemaakte troon en een hele cohorte van soldaten beledigt en bespot Hem. Zij folteren Zijn gekroond Hoofd met slagen van het Riet. "Gegroet koning der Joden" zeggen zij, knielend in spotternij tot de Koning van Hemel en Aarde. Nadat Adam zondigde vertelde God hem dat de grond "Doornen" zou voortbrengen door zijn schuld, dus aanvaardde Jezus die de Koning van Genade is om deze doornenkroon op Zijn hoofd te verdragen voor het belang van Adam en de hele Mensheid. Jezus vertelde iemand dat Zijn vijanden Zijn Hoofd, maar Zijn vrienden Zijn Hart met Doornen kroonden. De doornen rond Zijn Hart dat BRANDT van LIEFDE voor ons zijn erger omdat zij het Lijden zijn dat Hij voelt wanneer wij zondigen of wanneer wij weigeren te geloven dat Hij van ons Houdt of wanneer wij ondankbaar zijn voor wat Hij voor ons gedaan heeft.

Onschuldig en toch veroordeeld

Heel de lijdensgeschiedenis van de Here Jezus Christus wordt gekenmerkt door menselijk onrecht. Steeds weer lezen we van Zijn onschuld en toch wordt Hij veroordeeld. In dit gebeuren neemt Pilatus een belangrijke plaats in. Hij wordt van twee kanten gedrongen. Enerzijds wil hij Hem vrijlaten, want hij vindt in hem geen schuld; anderzijds durft hij Hem niet vrij te laten, want dan zal hij de gunst van de Joden verliezen en daarmee z'n naam als stadhouder. En wie wil nu ter wille van de Man van smarten z'n naam verliezen? Daarom, steeds als het er op aan komt, kiest Pilatus vóór zichzelf en dus tegen Jezus.

Lijken wij misschien op Pilatus? 

Want hoeveel mensen zijn er ook nog, die weten dat het niet klopt in hun leven; die weten, dat, als ze zo door leven, ze voor altijd zullen wegzinken in het oordeel van God. Mensen, die, net als Pilatus, dichtbij Christus leven, maar die, ondanks de prediking van Gods Woord en ondanks de klop op de deur van hun hart, voortgaan in het leven van de zonde.

Vinden wij geen schuld in Hem en leveren wij Hem toch uit? 

Dan zijn wij als Pilatus. Dan kunnen wij onder de lijdensprediking misschien nog wel een traan laten, maar op het beslissende ogenblik kiezen wij vóór onszelf en tegen Jezus. Bedenk toch, dat wat bewogenheid en gemoedelijkheid niet hetzelfde is als het krachtige werk van de Heilige Geest, dat ons leidt tot een onberouwelijke keus van het hart om onze naam, onze hoogmoed, ons eigen ik op te geven en Christus als Zaligmaker te omhelzen.

Pilatus is verontrust

Zeker, maar hij geeft Jezus over om gegeseld te worden. De soldaten mogen Hem doen wat ze willen. Nu kunnen ze Hem, Die zegt een koning te zijn, naar hartelust vernederen. De zweep komt neer op de rug van de Gegevene van de Vader. O droeve schande! Hij, Die thuis hoorde in het gezelschap van de heilige engelen, ziet Zich omsingeld door de duivelen uit de hel. In dit treurig schouwspel zien we samengetrokken alles wat zondige mensen met Jezus deden. Wie is nog vóór Hem? De heidenen, de Joden, u, jij, ik? Niemand! Allen zijn, o God, tegen uw heilig kind Jezus vergaderd.

Hier heffen alle Adamskinderen de zweep hoog op om de Zaligmaker der wereld te geselen

Ja, ik zie ook u, jij, die dit leest, daarbij. U, jij en ik, wij zijn maar geen toeschouwers, neen, wij allen hebben een werkzaam aandeel. Allen hebben we ons, in Adam, vergrepen aan God, allen zijn we tot vijanden geworden. Allen hebben zich gesteld tegen Eén. Wij brengen de doornenkroon aan en wij reiken de rietstaf over en samen staan we schuldig.

De Koning der Koningen wordt als een misdadiger gegeseld

Hij, Die in heel Zijn leven niet anders beoogde dan de eer van Zijn Vader en de zaligheid van ellendige zondeslaven, wordt hier als een verachte slaaf gegeseld. En waarom? Als zo Hij de Zijnen, die in de wereld waren, had liefgehad, zo heeft Hij hen liefgehad tot het einde. Genadeloze zondaarsliefde van Christus tot al Zijn kinderen. De straf, die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden.

Moeten wij allen niet neerzinken in aanbidding? 

Moet het geloof niet zeggen: Dierbare Here Jezus wat heeft u bewogen om u te stellen onder deze geselslagen, die ik vanwege mijn zonden verdiend heb? Worden ons de ongerechtigheden hier niet bitterder dan gal en alsem? Hij wil boeten voor al hetgeen de Zijnen misdreven. Hij voor u! Onze zonden moesten als met een ijzeren griffel geschreven worden in Jezus' wonden. Jezus moest gegeseld, opdat de wonden Hem toegebracht, even zovele reinigende bloedfonteinen zouden zijn voor ons, arme zondaren. Deze Rots moest gespleten worden, opdat onze ziel er een schuilplaats in zou mogen vinden.

Kom, staan wij allen veroordeeld bij Pilatus' rechthuis? 

Klaagt ons doen ons aan en striemt onze ongerechtigheid onze ziel? Christus legt ook heden Zijn wonden open en roept ons toe: Mijn wonden zijn groot genoeg tot een bedekking van al uw zonden. Allen, wier koude zondaarsharten verwarmd werden door Zijn dierbaar bloed, gaan hier het schoonste lied van een Koning zingen. Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft lief gehad.