De grote liefde van Christus voor zijn kerk

In dit gedeelte uit de brief van Paulus aan de kerk in Corinthe, blijkt allereerst de grote liefde van Christus voor zijn kerk. De bijbel vergelijkt vaak de band tussen Christus en zijn gemeente met een huwelijk, (Efeze 5 : 22-33) o.a. in Efeziërs 5 en in Openbaring 21:9 waar de gemeente de bruid, de vrouw van het Lam wordt genoemd.

Eén van die gemeenten is ook de gemeente in Corinthe. Ze is ge- vormd uit voormalige heidenen, die tot geloof gekomen zijn door middel van de prediking van het evangelie van Gods genade en liefde. De apostel Paulus was in die stad de prediker geweest van deze blijde boodschap. Hij had het grote voorrecht mogen beleven, dat die prediking vrucht droeg: mensen kwamen tot geloof en de kerk werd geinstitueerd.

Paulus kan nu een brief schrijven "aan de gemeente Gods, die te Corinthe is". Wanneer Christus de bruidegom is en de gemeente de bruid, kan Paulus zeggen, dat hij die gemeente verbonden heeft aan één man, om haar als een reine maagd voor Christus te stellen. (2 Cor. 11: 2)

Paulus bezorgdheid over de gemeente

Paulus is echter bezorgd over de gemeente. Hij is bang dat ze wordt (2 Cor 11: 3) afgetrokken van de eenvoudige toewijding aan Christus. Voor die vrees heeft Paulus gegronde redenen. Er zijn leden van de gemeente die het oor lenen aan de prediking van "de eerste de beste" die "een (2 Cor. 11: 4) andere Jezus predikt". Wie dat was, weten wij niet, maar de Corin- thiërs hebben bij het lezen van deze brief dat natuurlijk heel best be- grepen. Er is iemand in die gemeente opgetreden met een andere prediking, een "andere Jezus"; met die "andere Jezus" kwam ook een "andere geest", mentaliteit, levensrichting; en met die "andere

Jezus" kwam ook een "andere prediking". Paulus zegt niet, dat die prediking zonder meer is aangenomen. Hij zegt wél,en dat moet hij die gemeente kwalijk nemen, dat zij die prediking zeer wel verdragen. Ze zijn op dat punt in de verkeerde zin tolerant. En dáár ligt de oorzaak van zijn vrees. De gemeente Iaat een verkeerde prediking toe, met een "andere Jezus" en een "andere geest"!

De verleider is sluw

Paulus brengt die prediking in verband met de "slang" die met haar sluwheid Eva verleidde. De gemeente in Corinthe zal uit Paulus' on- derwijs gehoord hebben van schepping, paradijs en zondeval. Nu waarschuwt hij die gemeente voor iemand, die een "andere Jezus" verkondigt. Die prediker was blijkbaar ervaren in het spreken en kon dus gemakkelijk ingang vinden bij zijn hoorders.

Bovendien is datgene wat hij brengt een zekere " Jezus", een bepaalde "geest" en een bepaald "evangelie". Het is zeker niet de openlijke ontkenning of verloochening van het evangelie, dat Paulus heeft gebracht. En men zal zich stellig niet openlijk opstellen tegenover Jezus, die door Paulus is gepredikt. Dat zou immers al te duidelijk zijn geweest. Dan zou men in Corinthe natuurlijk die prediking hebben afgewezen. Maar zó gaat satan niet te werk. Toen hij Eva tot zonde wilde verleiden, begon hij ook niet met een openlijke ontkenning van de betrouwbaarheid van Gods woord. Hij begon met een vraag aan (Gen. 3 : 1) Eva, met de bedoeling twijfel in haar hart te zaaien. Die methode leverde hem succes op. En die methode past de satan ook toe in de gemeente van Corinthe.

Paulus tegenover schijnapostelen

Het optreden van Paulus is radicaal anders geweest dan het optreden van deze vreemde prediker of predikers. Die Iaatsten maken kennelijk grote indruk door hun welsprekendheid. Daar kan Paulus niet mee wedijveren. De apostel munt uit in kennis, maar hij brengt die niet als een "geheimleer", alleen voor "ingewijden". Hij kan eerlijk zeg- gen: "wij hebben die alleszins en in alle opzichten bij u openbaar gemaakt". 2 Cor.11::6) Paulus heeft ook met opzet willen voorzien in zijn eigen levensonderhoud, hoewel hij recht had op ondersteuning door de gemeenten.

Maar hij wilde ook in dat opzicht niet gelijken op allerlei rondtrekkende predikers, die zich verrijkten aan hun 'evangelie' ! Hij nam het risico, dat mensen in die Griekse wereld geringschattend neerkeken op , iemand,en dan nog wel een apostel, die werkhanden had. Maar hij wil onder geen voorwaarde ook maar één argument in handen van tegenstanders spelen om het evangelie schade toe te brengen. Paulus brengt het ENE evangelie dat er is: GENADE! Laten anderen zich voor hun boodschap laten betalen (de mens moet ook wat doen!).

Paulus is ook in zijn manier van optreden één bewijs van: "komt, (Jes. 55 : 1) koopt zonder geld en zonder prijs wijn en melk". (Openb. 22: 17) Zo staan ze tegenover elkaar: Paulus en die andere evangeliepredikers, de ene Jezus en de "andere Jezus", de ene geest en de "andere geest", de welsprekende redenaars en de apostel, die niet onervaren is in kennis. De wettige, door Christus Zelf geroepen apostel en deze (2 Cor. 11 : 6) "schijn-apostelen, bedriegelijke arbeiders, die zich voordien als apostelen van Christus' , : het hoge woord is er uit! Met deze woorden (2 Cor. 11 : 13) van deze predikers getekend in hun ware gedaante. Ze doen zich voor als brengers van de blijde boodschap, maar zijn in werkelijkheid dienaars van satan. Die doet zich soms ook voor als een engel (bood- schapper) van licht.

Maar dan is het ook zonder meer duidelijk, hoe gevaarlijk het kan worden in de gemeente van Christus. De gemeente moet deze schijn-apostelen doorzien én ontmaskeren, juist omdat ze zich voordoen als apostelen. En het erge is dat de gemeente ze heeft verdragen! De ge- meente zal nog meer kennis moeten hebben van het zuivere evangelie, om deze bedriegers te kunnen doorzien. Voor Paulus liggen de dingen duidelijk: hij vindt het helemaal geen wonder, dat mensen zich anders voordoen dan ze zijn, en dat schijn- apostelen zich voordoen als apostelen van Christus. En dat zij dus niét de mensen lastig vallen met een loóchening van de waarheid, maar wel met een verdraaiing van de waarheid, zó dat de boodschap aannemelijk wordt, evangelisch schijnt en christelijk. Pau- lus vindt dat niet verwonderlijk, immers: zo vader, zo zoon. Deze bedriegers behoren tot het slangenzaad en ze hebben de duivel tot vader. Paulus wordt fel en geladen, maar het is broodnodig: de ogen van de Corinthiërs moeten open gaan en open blijven!

Hier is geen compromis mogelijk. Het is zwart of wit. Het gaat om het behoud, het bestaan en voortbestaan van de gemeente. Het gaat om de kinderen en de kindskinderen. De apostel heeft deze gemeente lief. Liefde en bewogenheid, zorgzaamheid en geladenheid. het komt (2 Cor. 11 : 11) bij Paulus voort uit de ijver voor de zaak van Christus. En wij, we zijn gewaarschuwd: we moeten nuchter blijven en wakker. Een satan als "engel van het licht" is veel gevaarlijker dan een satan als "vorst der duisternis" .
Waarom is de gemeente zo belangrijk?

De gemeente wordt in de bijbel het lichaam van Christus genoemd: Ef. 1:23 ...”de kerk (de gemeente), die zijn lichaam is...” Kol: 1:24: ...”zijn lichaam, de kerk (de gemeente)...” Jezus is niet meer zichtbaar op aarde. Nu vormt de gemeente de zichtbare aanwezigheid van Christus op aarde. Hij stelt de gemeente daartoe in staat door zijn Heilige Geest te zenden, die de gemeente Gods Woord bekendmaakt (Openb. 2:7, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22) “Wie oren heeft, moet horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt”.

Wij zijn als leden van de gemeente van Jezus Christus zijn vertegenwoordigers, zijn gezanten, hier op aarde. 2 Cor. 5:20: “Wij zijn gezanten van Christus, God doet door ons zijn oproep. Namens Christus vragen wij: laat u met God verzoenen”.

Wat is de gemeente?

Eerst was er nog geen sprake van een ‘gemeente’, maar van een ‘menigte’ (NBG) Hand. 4:32: “De groep mensen die het geloof had aanvaard, leefde eendrachtig samen”. Pas door de vreselijke geschiedenis van Ananias en Sapphira kwam deze menigte er achter dat het om meer ging dan alleen maar fijn bij elkaar zijn. Hand. 5:11: “De hele gemeente en allen die hiervan hoorden, werden door grote schrik bevangen”. Hier wordt voor de eerste keer in Handelingen het begrip ‘gemeente’ gebruikt. De grondtekst gebruikt daarvoor het woord ‘ekklesia’ hetgeen letterlijk betekent: ‘vergadering van uit-geroepenen’. Het woord kerk is afgeleid van het Griekse woord ‘kuriakon’, dat ‘huis des Heren’ betekent.

1 Petr. 2:9-10: “Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie, een volk dat God zich verworven heeft om de grote daden te verkondigen van hem die u uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijke licht. Eens was u geen volk, nu bent u Gods volk; eens viel Gods ontferming u niet ten deel, nu wordt zijn ontferming u geschonken”.

 De gemeente is dus niet zo maar een vergadering van de één of andere club, geen vereniging of stichting maar is de plaats waardoor God zich wil manifesteren aan de wereld om ons heen.

1 Tim. 3:15b: “Dan weet je hoe men zich moet gedragen in het huis van God, dat wil zeggen de kerk van de levende God, fundament en pijler van de waarheid”.

2 Cor. 6:16b: “Wijzelf zijn de tempel van de levende God, zoals God heeft gezegd: ’Ik zal bij hen wonen en in hun midden verkeren, ik zal hun God zijn en zij mijn volk’”.

Geheimenis

‘Eens was u geen volk’ staat er in 1 Petrus. Dat is zo ver gegaan dat zelfs het bestaan van de gemeente een totaal onbekend gegeven is geweest. In de Oudtestamentische profetieën vinden we geen berichten over de christelijke gemeente, want daar wisten de profeten niet van. Zelfs het boek Daniël weet niet van een toekomstige gemeente, terwijl het heel verwant is aan het boek Openbaring waarin Jezus uitvoerig over de gemeente spreekt. Dat was een nog niet geopenbaard geheimenis, het geheimenis van de gemeente, waar Paulus uitvoerig over schrijft. Ef. 3:3-10.

1 Petr. 1:10-12: “Wat die redding inhoudt, trachtten de profeten te achterhalen toen ze profeteerden over de genade die u ten deel zou vallen. Zij probeerden vast te stellen op welke tijd en op welke omstandigheden Christus’ Geest, die in hen werkzaam was, doelde toen deze hun zei dat Christus zou lijden en daarna in Gods luister zou delen. Er werd hun geopenbaard dat deze boodschap niet voor henzelf bestemd was maar voor u, en nu is deze boodschap u verkondigd door hen die u het evangelie hebben gebracht, gedreven door de heilige Geest, die vanuit de hemel werd gezonden. Het zijn geheimen waarin zelfs engelen graag zouden doordringen”.

Wij zijn bijzonder bevoorrechte mensen, dat wij deel uit mogen maken van zo’n gemeente.

Hoe zit de gemeente in elkaar?

Christus is het hoofd: Ef. 1: 22-23: “Hij heeft alles aan zijn voeten gelegd en hem als hoofd over alles aangesteld, voor de kerk, die zijn lichaam is, de volheid van hem die alles in allen vervult”.

Wij zijn het lichaam:

Col. 1:18: “Hij is het hoofd van het lichaam, de kerk (gemeente). Oorsprong is hij, eerstgeborene van de doden, om in alles de eerste te zijn”.

Zoals het hoofd de hersens bevat met ons denkvermogen, dat leiding geeft aan ons gehele doen en laten, willen we ons als gemeente geheel laten leiden door wat Jezus, ons Hoofd, denkt en wil.

De Bijbel spreekt in beelden als er staat dat niemand ooit zijn eigen vlees haat, maar het voedt en koestert, zoals Christus de gemeente, omdat wij leden zijn van zijn lichaam. (Ef. 5:25-29. Maar het feit dat Christus heel goed voor het lichaam zorgt wil niet zeggen dat het lichaam verder niets meer hoeft te doen.

1 Cor. 6:19-20: “Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam”. Wat voor iedere individuele gelovige geldt, geldt net zo goed voor de gemeente als lichaam.

Wat is onze taak?

2 Cor. 5:18-19: “Dit alles (het oude is voorbij; het nieuwe is gekomen) is het werk van God. Hij heeft ons door Christus met zich verzoend en ons de verkondiging daarover toevertrouwd. Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend: hij heeft de wereld haar overtredingen niet aangerekend. En ons heeft hij de verkondiging van de verzoening toevertrouwd”.

Ef. 3:8-10: “Mij, de allerminste van alle heiligen, is de genade geschonken om de heidenen de ondoorgrondelijke rijkdom van Christus te verkondigen, en voor allen in het licht te stellen hoe het mysterie dat in alle eeuwen verborgen was in God, de schepper van het al, werkelijkheid wordt. Zo zal nu door de kerk de wijsheid van God in al haar schakeringen bekend worden aan alle vorsten en heersers in de hemelsferen”.

De taak van de gemeente is dus gericht tot de wereld om ons heen (de heidenen) en ook tot de vorsten en heersers in de hemelsferen. Ook zijn de gelovigen de gezanten van Christus. Wij moeten Christus laten zien aan de wereld.

Oudsten, diakenen, taken

Hand 14:23: “In elke gemeente stelden ze (Paulus en Barnabas) oudsten aan, en na gevast en gebeden te hebben bevalen ze hen aan bij de Heer, in wie ze hun vertrouwen hadden gesteld”.

De taakomschrijving van de oudsten is volgens Titus 1:6-9 - beheer van het huis Gods; - waken over de leer; - het vermanen op grond van de leer; - het weerleggen van de tegensprekers - de zalving van zieken (volgens Jac. 5)

Onze opdracht

Luc. 9:2 “Daarna zond hij hen uit om het koninkrijk van God  te verkondigen en zieken te genezen”. (de 12 discipelen)

Hand. 20:24 “Ik (Paulus) hecht echter niet de minste waarde aan  het behoud van mijn leven, als ik mijn levenstaak  maar kan voltooien en de opdracht uitvoeren die ik  van de Heer Jezus ontvangen heb: getuigen van het  evangelie van Gods genade...”

Mat. 28:18-20 “Jezus kwam op hen toe en zei: ‘Mij is alle macht  gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg  en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te  dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de  heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten  houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En  houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot  aan de voltooiing van deze wereld”.

Het evangelie verkondigen is één ding. Iemand tot een discipel  maken, daar is heel wat meer tijd mee gemoeid. (dopen – zie artikel 10)
Mensen het evangelie verkondigen – naar buiten gaan – is  belangrijk. Maar om de mensen op te vangen en te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat Jezus heeft geleerd in de bijbel – hoe  ze moeten leven – daar is een goed gestructureerde gemeente voor  nodig.

Rom. 1:5 “Hij heeft mij (Paulus) de genade geschonken  apostel te zijn, opdat ik omwille van hem aan alle  volken gehoorzaamheid en geloof zou  verkondigen...”

Rom. 15:18 “Ik zal over niets anders spreken dan wat Christus  door mij tot stand brengt om de heidenen tot  gehoorzaamheid te brengen: door wat ik zeg en doe, ...”

Rom. 16:25,26 “Aan hem die bij machte is u kracht te geven,  overeenkomstig het evangelie van Jezus Christus dat  ik verkondig, overeenkomstig de onthulling van het  geheim waarover eeuwenlang gezwegen is, maar dat  nu is geopenbaard en op bevel van de eeuwige God  door de geschriften van de profeten bij alle volken  bekend is geworden om ze tot gehoorzaamheid en  geloof te brengen - ...”

Marc. 16:15-20 “En hij zei tegen hen: ‘Trek heel de wereld rond en  maak aan ieder schepsel het goede nieuws bekend.  Wie gelooft en gedoopt is zal worden gered, maar  wie niet gelooft zal worden veroordeeld. Degenen  die tot geloof zijn gekomen, zullen herkenbaar zijn  aan de volgende tekenen: in mijn naam zullen ze  demonen uitdrijven, ze zullen spreken in onbekende  talen, met hun handen zullen ze slangen oppakken  en als ze een dodelijk gif drinken zal dat hun niet  deren, en ze zullen zieken weer gezond maken door  hun de handen op te leggen’. Nadat hij dit tegen hen  had gezegd, werd de Heer Jezus in de hemel  opgenomen en nam hij plaats aan de rechterhand  van God. En zij gingen op weg om overal het nieuws  bekend te maken. De Heer hielp hen daarbij en zette  hun verkondiging kracht bij met de tekenen die  ermee gepaard gingen”.

Joh. 14:12 “Waarachtig, ik verzeker jullie: wie op mij vertrouwt  zal hetzelfde doen als ik, en zelfs meer dan dat. Ik  ga immers naar de Vader”.

Hand. 2:43 “De vele tekenen en wonderen die de apostelen  verrichtten, vervulden iedereen met ontzag”.

Hand. 3:6 “Maar Petrus zei: ‘Geld heb ik niet, maar wat ik wel  heb, geef ik u: in de naam van Jezus Christus van  Nazareth, sta op en loop’”.

Hand. 6:8 “Stefanus verrichtte dankzij Gods genade en kracht  grote wonderen en tekenen onder het volk”