Psalmzingt, Gode zingt!

In een kerkdienst op Hemelvaartsdag wordt deze psalm vaak gezongen. In 't bijzonder dan het couplet van de berijming van deze psalm dat handelt over "de opvaart van God". In een nieuwe berijming staat: "God vaart voor het oog met gejuich omhoog; Het bazuingeluid roept zijn grootheid uit. Heel het wereldrond zingt met hart en mond, Psalmzingt, Gode zingt! Hoort, zijn lof weerklinkt...

Dat is een correcte weergave van: "God is opgevaren onder gejuich, de HERE onder bazuingeschal. (Ps. 47 : 6, 7). Psalmzingt Gode, psalmzingt, psalmzingt onze Koning, psalmzingt'.

Bij het zingen van deze oudtestamentische psalm heeft de christelijke kerk terecht altijd gedacht aan de Here Jezus Christus, die Zich van de aarde losmaakte voor de ogen van zijn discipelen en omhoogsteeg, totdat een wolk Hem aan hun ogen onttrok.

In deze psalm wordt profetisch over deze hemelvaart van Christus gesproken. Hij voer op naar de hemel, veertig dagen na zijn opstanding en tien dagen vóór Pinksteren.

Toch, als we de beschrijving van de hemelvaart lezen in Hand. 1 blijkt, dat er van "aards bazuingeschal" of van "juichende discipe- len" geen sprake is. De elf discipelen, die getuige waren van de hemelvaart, staren Hem alleen maar vol verbazing na. Wel "keerden ze terug naar Jeruzalem (Luk. 24 : 52) met grote blijdschap".

Welke aankomst de triomferende Here in de hemel werd bereid, is ons niet geopenbaard. Echter, de engelen zijn in jubel uitgebroken bij (Luk. 2 : 13, 14) de geboorte van Christus en: "er is in de hemel blijdschap over één zondaar die zich bekeert". Er is blijkbaar een intens meeleven van de (Luk. 15 : 7) engelen met de heilsgeschiedenis op aarde. Zo zullen de engelen zeker hun vreugde hebben getoond bij de troonsbestijging van onze Heiland.

Wellicht duiden de woorden van deze psalm dit profetisch aan. De psalm ziet echter in de eerste plaats op een andere gebeurtenis. Als je de psalm aandachtig leest, wordt dat wel duidelijk.

Na het opschrift (vers I) bezingen de verzen 2 t/m 5 het koningschap van God. Hij is de HERE, de Allerhoogste, de grote Koning over de hele aarde. Alle volken moeten dat koningschap erkennen. Daarom roept de dichter de volken op God te prijzen. De hele aarde is van Hem: Hij heeft ze immers geschapen. Daarom heeft Hij er recht op dat elk volk Hem dient en prijst. Met deze oproep begint de dichter (vers 2 en 3).

Maar hij heeft nog een andere reden tot vreugde: Die Allerhoogste, die de hemel en de aarde in eigendom heeft, is in bijzondere zin Ko- ning van zijn volk. Dat volk heeft een erfdeel van Hem ontvangen, een erfdeel dat al aan de aartsvader Abraham was beloofd.

Mozes had de Israëlieten na lange omzwervingen door de woestijn aan de grens van het beloofde land gebracht. Onder Jozua hadden ze het in bezit genomen. Maar niet in eigen kracht hebben ze de volken die in Kanaan woonden, onderworpen en uitgeroeid. Dat deed de HERE: Hij onderwierp die volken aan zijn volk Israël. Hij legde ze "onder hun voeten". Zo maakte de HERE ruimte voor zijn ver- bondsvolk. Waarom? Omdat Hij dit beloofde land "de trots van Jacob" (van het volk Israël) zelf liefheeft.

Het koningschap bewezen

In het tweede deel van de psalm (vers 6-10) komt die hoofdgedachte: "God is de koning van de ganse aarde" opnieuw naar voren. Hetzelfde thema wordt behandeld, maar nu wordt duidelijk, dat de dichter denkt aan een bepaald feit. En wat gebeurd! De HERE heeft zijn Koningschap bewezen! God is Koning over de aarde vanaf de schepping. Israël had dat ook al eeuwenlang erkend en beleden. Maar God heeft opnieuw getoond, dat het wáár is.

Christus is verheven

 Hij is "opgevaren onder gejuich". Dat wijst op een gebeuren "van beneden naar boven": op-varen, uit de laagte naar omhoog. We zullen waarschijnlijk daarbij moeten denken aan de gebeurtenis die beschreven is in 2 Sam. 6. De ark van het verbond, afgedekt door het (2 Sam. 6 : 15) verzoendeksel, het zichtbare teken dat God in genade woonde onder zijn volk, werd naar de top van de berg Sion in Jeruzalem gebracht. Daar zou ze een plaats krijgen in de nieuwe tent die David voor de ark had bestemd. Mogelijk is ook, dat een dergelijke "opvaart van de ark" vaker gebeurde. Uit een tekst als 2 Sam. 11 : 11 zou je kunnen concluderen dat de ark soms, als bewijs van de tegenwoordigheid van God, in de strijd werd meegevoerd. Na de overwinning zal de ark dan teruggebracht zijn naar die tent op de berg Sion. In beide ge- vallen gaat de tocht' , omhoog'.

 " Deze juichende psalm is dan een bewijs dat de Israëlieten erkenden: God heeft zijn Koningschap bewezen, Hij gaf zijn volk de overwinning! Dan is er de reden voor psalmgezang, bazuingeschal, kunstige liederen. God is Koning en Hij openbaart zijn Koningschap! Als zijn volk het maar wil zien!

Nu was de ark van het verbond er slechts een zichtbaar téken van dat God aanwezig was. Maar als Jezus Christus naar de hemel terug- keert, opvaart naar boven, kun je met recht zeggen: God is opgevaren. Christus is de eniggeboren, eeuwige Zoon van God, die mens is geworden en dan ook als mens zichtbaar naar de hemel is gegaan.

Daarmee is, wat de psalm in beide laatste verzen heeft geprofeteerd, volledig in vervulling gegaan. Christus heeft nu alle macht in hemel en op aarde. Hij is gezeten op zijn heilige troon. Vandaar regeert Hij over de volken. En eenmaal zullen de volken, vertegenwoordigd in hun vorsten. Hem hulde brengen.

Alle geslachten zullen in Abraham gezegend worden. Uit alle volken zullen er zijn die behoren tot het volk van Abrahams God, dat is de gemeente, de kerk van Jezus Christus.

De oudtestamentische dichter wist al: "de schilden der aarde" zijn van God, staan ónder Hem. De overheden en machthebbers: als het goed is zijn ze de beschermers (de schilden) van hun onderdanen. Maar ze zijn niet anders dan dienaren van God, Die hoog verheven is.

De nieuwtestamentische kerk weet: Christus is hoog verheven. Boven elke macht in deze wereld staat Hij, de "overste van de koningen der (Openb. 1 : 5) aarde". Elke overheid is aan Hem onderworpen. Dat is een geweldige troost voor de kerk van Jezus Christus, ook als ze in deze wereld vaak verdrukt wordt.