"Een leerdicht; een lied der liefde"

Door mensen is boven deze psalm gezet als titel, of samenvatting: "Een lied voor de bruiloft van de koning". De psalm zelf dient zich Psalm (45 : 1) aan als "Een leerdicht; een lied der liefde". En inderdaad, wie de mooie psalm doorleest, merkt dat het lied gaat over een koning en over zijn bruid. Deze bruid is zelf een "koningsdochter", een prinses. (Psalm 45 : 14) Zij wordt op de dag van het huwelijk en de bruiloft tot de koningbruidegom geleid, en in haar gevolg zijn haar vriendinnen, jonkvrouwen. Men zou kunnen zeggen: deze psalm is een van de ontelbare liefdesliederen, die in de loop van de eeuwen zijn gedicht en gezongen. Het is het ene oude thema met de vele variaties. Nu heeft de bij- bel, nu heeft God zelf, uiteraard niets tegen het huwelijk en tegen de liefde, tegen een bruiloft en een liefdeslied; hoe zou God daar iets tegen kunnen hebben, nu Hij Zelf het huwelijk ingesteld heeft en de mens geschapen heeft, als man en vrouw? Toch heeft deze psalm, als "lied der liefde" nog wel diepere betekenis dan alleen maar een "liefdeslied", een van de vele variaties.

De psalm laat zich gemakkelijk indelen. Er is een inleiding (vs. 2), daarna bezingt de dichter in een eerste deel (de verzen 3 tot 10) de koning-bruidegom, zijn schoonheid, voorspoed in de krijg, zijn regeringsbeleid en zijn vreugde. In het tweede deel (de verzen 11 tot 16) wordt de bruid bezongen, haar schoonheid, haar kleding, haar gevolg. In het slot richt de dichter zich weer tot de koning met beloften voor hem en zijn dynastie (de verzen 17 en 18).

Welke koning wordt hier toegesproken en bezongen? Je zou kunnen denken aan koning Salomo. Ook deze psalm spreekt over grote rijkdom. Maar een bezwaar daartegen is vs. 17, waar sprake is van "de plaats uwer vaderen": dat onderstelt, dat een koning wordt toegesproken, die al meer dan één (voor)vader als koning heeft. Salomo had alleen zijn vader David als voorganger .

Men heeft wel gedacht aan koning Josafat, omdat de beschrijving (2 Kron. 17-20) van de koning uit deze psalm erg positief is. Volken zijn onder hem (vs. 6) en hij heeft gerechtigheid lief en haat goddeloosheid (vs. 8). Dat alles past goed bij koning Josafat, die ook rijk was.

Toch is het duidelijk dat hier niet maar een beschrijving wordt gegeven van een gewone koning uit het huis van David zonder meer. In vers 7 wordt van deze rechtvaardige en rijke koning gezegd: "Uw troon, o God, staat voor altoos en eeuwig". En in vers 8: "Daarom heeft, o God, uw God u gezalfd". Dat kan van een man als Josafat Izo niet gezegd worden. Wel worden soms mensen, rechters in de bijbel aangesproken als "goden". (Psalm 82: 1) En "voor altoos en eeuwig" betekent soms ook wel "zeer langdurig".

Omdat de dynastie van David zich. uitstrekt over enkele eeuwen, kan gezegd worden, dat ze eeuwig is, in de betekems van "zeer langdurig". Toch kunnen we hier niet denken aan een gewone, aardse koning. Dat wordt duidelijk uit wat het Nieuwe Testament hierover zegt.

In Hebreeën 1 lezen we: "Uw troon, o God, is in alle eeuwigheid en (Hebr. 1 : 8, 9) de scepter der rechtmatigheid is de scepter van zijn koningschap. Gerechtigheid hebt Gij liefgehad en ongerechtigheid hebt Gij gehaat; daarom heeft U, o God, uw God met vreugdeolie gezalfd boven uw deelgenoten' , .

Boven dit citaat uit psalm 45 (vs. 7 en 8) staat: dit zegt Hij (d.i. God) "van de Zoon". Daaruit blijkt dat psalm 45 onder beelden ontleend aan de tijd van de . dichter spreekt over Gods Zoon, de grote Zoon van David. Zo krijgt de aanspraak "God" zijn diepe en volle betekenis en kunnen we met recht zeggen: zijn troon staat voor altoos en eeuwig.

Zo kenden profeten (als Jesaja) en psalmdichters (als de Korachieten) de komende Christus al als "de Zoon van God", de eniggeboren Zoon van de Vader .