In een vorige studie hebben we gezien wat de naam " Jezus" betekent. In deze studie zal het gaan over een andere naam van de Zoon van God: de naam Christus. "Christus" is een Grieks woord. Het is de vertaling van het Hebreeuwse woord "Messias". Dat betekent: Gezalfde. In onze vertaling van het Oude Testament (zoals u weet uit het Hebreeuws) is dat woord "Messias" steeds vertaald door: Gezalfde.

Als David koning Saul, die aan God ongehoorzaam was, toch noemt (I Sam. 24) "de gezalfde des HEREN", staat daar dus: de Messlas van Jahwe. In (26: 11) het Nieuwe Testament hebben de vertalers echter het Griekse woord Christus onvertaald gelaten. Je zou de naam "Christus" ook telkens kunnen weergeven met "Gezalfde".

Toen Petrus op de vraag van Jezus: Wie zeggen jullie dat Ik ben? , (Matth. 16: 13-20) antwoordde: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God. ..zei Hij eigenlijk: Gij zijt de Gezalfde... Zo mogen we Hem dus ook noemen.

Het is goed, ook bij het bijbellezen de namen Jezus en Christus duidelijk te onderscheiden. " Jezus" is de naam waarmee de Heiland werd aangesproken, toen Hij op aarde rondwandelde. Die naam duidt zijn persoon aan, het is een eigennaam. De naam "Christus" duidt zijn ambt aan, de positie die Hij heeft ontvangen. Als we spreken over "de koning" of "de koningin" dan hebben we het over het ambt dat wordt bekleed. Noemen we de naam: Beatrix, Elisabeth, Boudewijn, dan hebben we het over de persoon die dat ambt heeft ontvangen. Je kunt dat met veel voorbeelden aanvullen. Een burgemeester, een dokter, een dominee, bekleden een ambt. Met die ambtsnaam kun je ze aanspreken. Maar hun persoonsnaam is anders.

Zo is het ook met de naam Christus. In de vier evangeliën is bijna altijd sprake van " Jezus". Daarin wordt immers verteld over de mens Jezus; wat Hij leerde en wat Hij deed. De nadruk valt op de persoon. Soms wordt dan de naam Christus genoemd. Dan gaat het uitdrukkelijk over zijn ambt. We noemden al de belijdenis van Petrus. Zo ook als Jezus staat voor de hogepriester Kajafas, die Hem vraagt of Hij is: "de Christus, de (Matth. 26 : 63) Zoon van God". Daar ging het niet om zijn persoon, maar om zijn ambt. Is Hij de beloofde Messias, de beloofde Gezalfde, ja of nee?

Vóór het lijden en sterven van Jezus moesten de discipelen (zijn leerIlingen) zelfs over zijn ambtsnaam zwijgen omdat ze Hem anders op (Matth. 16 : 20) een verkeerde manier tot Koning zouden uitroepen.

Na de hemelvaart van Jezus wordt dat anders. De apostelen gebruiken dan meestal zijn ambtsnaam: Christus, of ze gebruiken beide namen: Jezus Christus. Eigenlijk zeggen ze daarmee, Hij, Jezus is de Christus.

Persoonsnaam en ambtsnaam zijn dan verbonden. Als er alleen Christus staat valt meestal de nadruk op de aanstelling tot het ambt en op de taak die Hem is opgedragen. Toen Paulus predikte in de (Hand. 17 : 3) synagoge te Thessalonica trachtte hij de Joden ervan te overtuigen, dat de Jezus, die hij hen predikte, de beloofde Christus, de beloofde Gezalfde, was.

Soms valt nog de nadruk op de persoon, op de verheerlijkte mens Jezus. Zo noemde Stefanus Hem toen hij gestenigd werd. (Hand. 7 : 55, 59) Filippus sprak tegen de kamerling over Jezus. De kamerling had immers in de profeet Jesaja gelezen over "de lijdende knecht van de (Hand. 8 : 26-40) HERE."

Het is duidelijk dat de inhoud van het evangelie is: Jezus, de méns Jezus, is de beloofde Christus; en deze Jezus is de Zoon van God. (Hand. 8 : 37) Christus is dus een ambtsnaam.

Welk ambt heeft Hij ontvangen?

IHij ontving het ambt van Profeet, Priester, Koning. (Deut. 18 : 15) Om dat goed te begrijpen moeten we weten" dat er in het Oude Testament (Ps. 110 : 4) drie ambten waren, waarbij de drager van dat ambt bij zijn (Luk. 1 : 33) aanstelling werd "gezalfd". Dat waren de ambten van een profeet, van een priester en van een koning.

Wat waren profeten voor mensen ?

Het waren mannen (soms ook vrouwen, dan heetten ze profetessen) tegen wie God op een bijzondere manier sprak, die dus op een buitengewone manier het woord van God ontvingen om dat door te geven aan het volk. Hun ambt was dus: Gods Woord te vertellen, zoals ze dat van God zelf hadden gehoord. Ze. moesten het volk leren hoe ze God moesten dienen. Ze moesten het volk waarschuwen als het de HERE niet meer diende. Ze verkondigden het evangelie van Gods verlossing, maar ook het evangelie van Gods heilzame bestraffing (Ex. 3; Jes. 6).

Bekende profeten zijn: Mozes, Elia, Elisa, Jesaja, Jeremia. Ze (Jer. 1 : 4-10) werden door de HERE zelf tot dit ambt geroepen, waarschijnlijk werden ze niet allen ook gezalfd, omdat de HERE ze rechtstreeks riep. (1 Kon. 19 : 16). Dat gebeurde echter wel als een profeet een opvolger moest aanwijzen. Zo werd Elisa gezalfd.

Wat waren priesters?

Dat waren mannen (uit de stam van Levi, één van de twaalf stammen van het volk Israël) die dienst deden in de tempel. Hun ambt was de verschillende offers te brengen om de zonden van het volk te verzoenen, of offers die door het volk uit dankbaarheid werden gebracht. Ook moesten ze voor het volk bidden en het daarna in de naam van (Ex. 28 : 1) God zegenen. De priesters waren dus dienstbaar bij de uitwerking van " Gods verlossing. Bekende priesters waren Aaron en zijn zonen. (Num. 6 : 22-27) Priesters werden altijd gezalfd bij het aanvaarden van hun ambt. (Ex. 29 : 7) Aäron werd gezalfd door Mozes. (40 : l2-16) ,

Welk ambt hadden koningen?

Ze moesten voor het volk van God strijden en het van de vijanden verlossen. Ze moesten dat volk beschermen, het rechtvaardig regeren en over hen rechtspreken in de naam van God. De koningen bewerkten dus verlossing en bewaarden het volk bij deze verlossing. Bekende koningen zijn Saul, David en zijn zoon Salomo. (I Sam. 9-10 : 1). Ook de koningen werden gezalfd als ze de troon bestegen. (16 : 13)(I Kon. 1: 39)

Het ritueel van de zalving

Die zalving van deze ambtsdragers had natvurlijk een betekenis. Er werd dan een soort fijne "parfum" over hen uitgegoten. De bijbel noemt dit "zalfolie". Het was een welriekende olie, niet zo vluchtig als onze huidige parfums, want er was nogal wat olijfolie in verwerkt, maar we moeten toch ook niet denken aan onze "zalf".

De priesters werden zelfs tot hun ambt gezalfd met een zeer bijzondere parfum, waarvoor de HERE zelf het recept had gegeven. Een (Ex. 30 : 22-25) zalfolie van deze samenstelling mocht alleen gebruikt worden bij de zalving van priesters. Ze mocht niet nagemaakt worden voor gewoon (Ex. 30 : 31-33) gebruik.

De rituele betekenis

Wat betekende nu die zalving? Allereerst dat de persoon die gezalfd werd daardoor aangesteld werd in zijn ambt. Hij werd zo van anderen onderscheiden. Wie gezalfd was, was bevoegd het ambt uit te oefenen. Niemand matigde zich zo'n ambt aan. Men werd ertoe geroepen en dan gezalfd. Maar de (Hebr. 5 : 4) zalving betekende meer: het was een teken dat men bekwaam gemaakt werd voor de uitoefening van het ambt. Het was een teken dat de "gezalfde" van de Heilige Geest de gaven ontving die voor het ambt nodig waren.

Die zalfolie was dus een beeld, een teken van de Heilige Geest. Wat een prachtig teken was dat! Een zondaar, die van zichzelf als het ware een kwalijke geur verspreidde, werd iemand die , een "levensgeur" om zich heen had. Een zondaar, onbekwaam en afgemat van zichzelf, wordt als fris en krachtig om zijn taak te vervullen. Zondaars worden voor God aangenaam en bruikbaar; ongeschikten worden bekwaam. Dat dit de betekenis was blijkt duidelijk bij de (1 Sam. 16: 13) zalving van David tot koning.

Jezus, gezalfd met de Geest

En nu Jezus. Hij is "de" Christus, "de" Gezalfde. Hij werd, toen Hij werd aangesteld in zijn ambt, niet overgoten met zalfolie, het téken van de Heilige Geest, maar met de Heilige Geest zélf. Die daalde op Hem neer in de gedaante van een duif. (Luk. 3: 21,22). Johannes de Doper heeft dat gezien en het was voor hem het bewijs dat Jezus de beloofde Messias was.(Joh. 1 : 32-34)

Zo werd Jezus aangesteld door God zelf en zo werd Hij bekwaam gemaakt voor het ambt van Profeet, Priester, Koning. Jezus heeft Zichzelf ook als de door God gezalfde Messias gepresenteerd (Luk. 4 : 16-21) in de synagoge van Nazareth. (Jes. 61 : 1, 2) Hij sprak daar over de profetie van Jesaja (Jes. 61 : 1 en 2) en zei: de Here heeft mij gezalfd om (als profeet) "aan armen het evangelie te brengen"; om (als priester) "blinden het gezicht te geven" en "verbrokenen van hart te verlossen"; om (als koning) gevangenen los te laten en het aangename jaar des Heren (de messiaanse tijd) te verkondigen.

Christus : drie ambten in één

Tijdens het Oude Testament waren er aparte profeten, priesters en koningen. Men werd aangesteld en dus gezalfd tot één van die ambten. Een koning was niet tegelijk priester. Toen een koning, Uzzia, toch ook priesterdienst wilde verrichten, werd hij streng (2 Kron. 26 : 16-23) gestraft. Wel heeft b. v. een koning als David profetische gaven gehad, waarvan gezegd wordt, dat ze hem door de Geest waren (2 Sam. 23 : 1-7) geschonken. Hij wordt zelfs profeet genoemd, maar het ambt waartoe hij gezalfd (Hand. 2 : 30) was, was toch alleen zijn koningschap.

Christus heeft één ambt. De drie ambten: profeet, priester en koning zijn in Hem verenigd.

Christus de volmaakte ambtsdrager

In hun ambtsuitoefening waren die oud-testamentische ambtsdragers slechts zwakke afschaduwingen van die éne grote Ambtsdrager: Christus. Een belangrijk profeet als Elia kon toch maar iets laten zien van Gods oordeel en van zijn genade ovet Israël. Zelf was hij maar zwak, gaf zelfs eenmaal de moed helemaal op. Zo kon zijn opvolger Elisa er maar iets van laten zien, dat Gods Woord, en het leven naar dat Woord, het leven geneest en zelfs leven schenkt. Vindt de (1 Kon. 17-19; 21) daden van deze profeten beschreven in de bijbelgedeelten die  (2 Kon. 1-8) zijn genoemd.)

Zo ook de priesters. Ze hadden ieder een eigen, beperkte taak. Maar hoe onvoldoende waren de offers die zij brachten. De hogepriester die de tempel binnenging om voor het volk verzoening te doen, moest eerst een offer brengen om zijn eigen zonden te verzoenen. En hoe (Lev. 16: 1-6) ontaard was dat priesterschap onder Eli en zijn zonen. (1 Sam. 2: 11-17).

En de koningen? De vrome koningen konden wel iets laten zien van I hun koningsmacht. Maar wat hebben ook zij het vaak verknoeid. Denk alleen maar aan de zonde van David met Bathseba en aan (2 Sam. 11) Salomo, die de afgoden ging dienen. David de strijder, die de (1 Kon. 11) vijanden versloeg en Salomo, de vredevorst, met zijn schitterende regering: in het vervullen van hun ambt waren ze maar erg gebrekkig. Het uitzien was naar dé Gezalfde, die dat éne drievoudige ambt van profeet, priester en koning volmaakt zou vervullen. In dat ambt was Hij bezig toen Hij op aarde was.

Christus: Profeet

Hij was dé Profeet, Hij kende Gods Woord volkomen, want Hij kende God en kon daardoor Gods wil, Gods belofte, Gods zorg zuiver (Joh. 17 : 3-6) bekend maken. Als Profeet onderwijst Hij de scharen; Hij onderhoudt zelf de wet en leert zijn leerlingen ook hoe God gediend wil worden. Hij onderwijst zijn discipelen, opdat zij straks anderen zouden kunnen onderwijzen. Zo verkondigt Hij de verlossing.

Christus: Priester

 Hij was ook de volmaakte Priester. Hij offerde zichzelf in volkomen gehoorzaamheld, ook toen het zwaarste offer van Hem werd gevraagd om de schuld van zijn volk te verzoenen. Bij deze priester blijkt pas duidelijk wat een "offer" is: "aanbieding" en wel aanbieding van zichzelf, om alles te betalen, wat het ook kost. Door dat offer brengt Hij de verlossing tot stand. Als priester strekt Hij zijn hand uit en raakt de melaatse man aan. Zo werd Hij zelf onrein, zo (Luk. 5 : 12:.14) nam Hij ziekte en dood op zich als de ware, enige Priester. (Jes. 53 : 4)

Christus: Koning

En wat een Koning is Hij! Hij streed en strijdt tegen de Satan. Zo bewaart Hij zijn volk dat Hij heeft verlost. Hij is immers het "Zaad van de vrouw" zoals dat in het paradijs was beloofd. Als koning (Gen. 3 : 15) bestraft Hij de wind en de vijand die er achter zit. Zo toont Hij zijn (Matth. 8 : 23-27) macht ook over de storm. Dan is Hij tegelijk ook weer de Priester . Zijn leerlingen kunnen opgelucht ademhalen als de storm is gestild: de vloek, de storm, is van hen weggenomen. Hij nam die vloek op zich en draagt die tot op Golgotha. Want heel de schepping zucht (Gen. 3 : 17) onder de vloek. Die storm was daar ook een deel en een bewijs van. (Rom. 8 : 19-22) Zo vervulde de Christus toen Hij op aarde was zijn ambt.

Jezus Christus - ambtsdrager voor altijd

Dat ambt van Profeet, Priester, Koning vervult Hij nog, nu vanuit de hemel. (Heidelbergse Catechismus vraag/antwoord 31.) Hij is nog de Profeet. De hoogste profeet en Ieraar. Door zijn Woord en Geest onderwijst Hij allen die in Hem geloven. (Matth 28: 19)

Door de bijbel, het Woord van God, spreekt de Geest van Christus (Joh. 16 : 5-15) en tot de gelovigen. (14 : 25, 26) Daarvoor gebruikt Hij in zijn kerk ook de ambtsdragers van het (Hebr. 1: 1 Nieuwe Testament: dominees en ouderlingen. In elke kerkdienst (Openb. 1: 1; 22 : 16) spreekt Hij als profeet door de mond van de prediker tot de gemeente. Hij is nog de Priester. Onze enige Hogepriester . Hij bidt en pleit bij de Vader voor allen die in Hem geloven. (1 Joh. 2 : 1) , Hij zegent hen door zijn Geest. (Rom. 8 : 34) Hij is nog de Koning. Onze eeuwige Koning. (Hebr. 7: 23-28) en Hij is "de wortel en het geslacht van David". (10: 19-22)

Hij regeert zijn kerk door zijn Woord en Geest en beschermt haar tegen d.e macht van de boze. Hij heerst over heel deze wereld. "Alle macht is Hem gegeven. (Matth. 28 : 19) Zo oefent Jezus Christus vandaag vanuit de hemel zijn ambt uit van Profeet, Priester en Koning. Bij Hem ben je veilig als je luistert naar zijn profetische stem, als je gelooft in zijn priesterlijk offer en Hem als pleiter (voorbidder) kent en als je blijft onder zijn koninklijke bescherming en heerschappij.

Een oprecht christen kent Christus

De kennis van Christus wordt - uit genade alleen - ontvangen door de gemeenschap met God. Echte christenen geloven met het hart (beleving), het hoofd (verlicht verstand) en hun handen (verantwoordelijkheid).

Echte wijsheid en ware kennis worden alleen verkregen door tot Christus te gaan. De gekruisigde Christus is de wijsheid van God tot behoud van zondaren. In de gekruisigde Christus zien wij de heerlijkheid van de Heere. (2 Kor. 3:18)

Van Christus wordt niet alleen gezegd dat Hij de wijsheid Gods is, maar dat Hij voor ons tot wijsheid is geowrden. (1 Kor. 1:30) Christus is onze wijsheid, want in Hem zijn al de schatten der wijsheid en der kennis verborgen. (Kol 2:3) Ware wijsheid en kennis is gelegen in Christus. Hij alleen is het waarachtig Licht, Hetwelk verlicht een iegelijk mens, komende in de wereld (Joh. 1:9). Wie niet tot Christus komt, wandelt in de duisternis en is dwaas.

Zaligmakende kennis is de wetenschap dat de Heere in Christus is verheerlijkt en verhoogd in het heilbrengende werk dat Hij aan ons verricht. Alleen in Christus kunnen wij er dan ook van verzekerd zijn dat de Heere ons heil op het oog heeft, dat Hij ons heil zal bewerken en daartoe ook in staat is. Alleen in Christus kan de Heere ons redden en binnenvoeren in de eeuwige heerlijkheid en gelukzaligheid. Wie door het geloof Christus kent en in Christus is, kent het wonder en de voortreffelijkheid van de wijsheid en kennis van God in de behoudenis van zondaren.

De ware wijsheid

De boodschap over het kruis is dwaasheid voor wie verloren gaan, maar voor ons die worden gered is het de kracht van God. Er staat namelijk geschreven: ‘Ik zal de wijsheid van de wijzen vernietigen, het verstand van de verstandigen zal ik tenietdoen.’ Waar is de wijze, waar de schriftgeleerde, waar de redenaar van deze wereld? Heeft God de wijsheid van de wereld niet in dwaasheid veranderd? Want zoals God in zijn wijsheid bepaalde, heeft de wereld hem niet door haar wijsheid gekend, en hij heeft besloten hen die geloven te redden door de dwaasheid van onze verkondiging. De Joden vragen om wonderen en de Grieken zoeken wijsheid, maar wij verkondigen een gekruisigde Christus, voor Joden aanstootgevend en voor heidenen dwaas. Maar voor wie geroepen zijn, zowel Joden als Grieken, is Christus Gods kracht en wijsheid, want het dwaze van God is wijzer dan mensen, en het zwakke van God is sterker dan mensen. Denk eens aan uw roeping, broeders en zusters. Onder u waren er niet veel die naar menselijke maatstaf wijs waren, niet veel die machtig waren, niet veel die van voorname afkomst waren. Maar wat in de ogen van de wereld dwaas is, heeft God uitgekozen om de wijzen te beschamen; wat in de ogen van de wereld zwak is, heeft God uitgekozen om de sterken te beschamen; wat in de ogen van de wereld onbeduidend is en wordt veracht, wat niets is, heeft God uitgekozen om wat wél iets is teniet te doen. Zo kan geen mens zich tegenover God op iets beroemen. Door hem bent u één met Christus Jezus, die dankzij God onze wijsheid is geworden. Door Christus worden wij rechtvaardig en heilig en door hem worden wij verlost, opdat het zal zijn zoals geschreven staat: ‘Wil iemand zich op iets beroemen, laat hij zich op de Heer beroemen.’
(1 Korintiërs 1:18-31)

We schrijven 2011.  Het besluit van een Kerkenraad om het ambt van ouderling en diaken open te stellen voor alle belijdende leden, dus ook voor vrouwen? Lees maar eens verder....

Of hier nog meer om over na te denken