De Bijbel is niet een boek wat je zomaar even van kaft tot kaft leest. Het kan lastig zijn om je weg door de Bijbel te vinden, als je niet weet wat zich wanneer heeft afgespeeld. Deze site kan je helpen om de Bijbel beter te leren kennen. Ontdek de bron van vrede, het Woord van God: 

Een inleiding op deze serie van 29 leerzame lessen

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29				A	B	S

   ( S = INLEIDING OP DEZE SERIE   A = SPECIAL 1     B = SPECIAL 2 )

Het spreken in gelijkenissen (parabels) was voor Jezus een volkomen natuurlijke manier van spreken, en was kenmerkend van zijn stijl van leren. Aan het begin van het Evangelie naar Markus – nadat Jezus maar net begonnen was met zijn bediening – staat dat Jezus “alleen in gelijkenissen tegen hen sprak”. Het moet ons dus duidelijk zijn dat, wanneer we het denken van Jezus zelf willen begrijpen, we geen beter studieobject kunnen vinden dan zijn gelijkenissen. Wij mogen deze gelijkenissen grondig bestuderen met een open verstand en hart – open om te leren en open om vreugde toe te laten.
Bijbel

Hij hield hun een andere gelijkenis voor:

De gelijkenis van 'De twee zonen'

Mattheüs 21:28-31

“Wat dunkt u Iemand had twee kinderen. Hij ging naar de eerste en zeide: Kind, ga en werk vandaag in de wijngaard. En hij antwoordde en zeide: Ja, heer, maar hij ging niet. Hij naar de tweede en sprak evenzo. En deze antwoordde en zeide: Ik wil niet, maar later kreeg hij berouw en ging toch.

Wie van de twee heeft de wil van de Vader gedaan Zij zeiden: De laatste”.

Je kunt ook als gelijkenis kijken naar de twee misdadigers die op Golgotha naast Jezus ook aan het kruis geslagen waren. Ook zij hadden de keuze nog , vlak voor hun sterven.

Lucas 23 vers 39-43:

“Eén der gehangen misdadigers lasterde Hem: Zijt Gij niet de Christus Red Uzelf en ons!

Maar de andere antwoordde en zeide, hem bestraffende: Vreest gij zelfs God niet, nu gij hetzelfde vonnis ontvangen hebt En wij terecht, want wij ontvangen vergelding, naar wat wij gedaan hebben, maar Deze heeft niets onbehoorlijks gedaan. En hij zeide: Jezus, gedenk mijner, wanneer Gij in Uw Koninkrijk komt.

En Hij zeide tot hem: Voorwaar, Ik zeg u: heden zult gij met Mij in het paradijs zijn”.

Maken wij de keuze in ons leven
Waar het dus om draait – Geven wij gehoor aan Zijn roepen Erkennen wij dat we zonder Zijn genade reddeloos verloren zijn. Beantwoorden wij Zijn liefde Willen wij Hem ècht gehoorzamen En willen wij Hem helpen bij de arbeid.

Om over na te denken

Ik ga al, vader, antwoordde de jongen braaf. Zoals u wilt. Geheel tot uw dienst. Gehoorzaam liep hij naar de schuur, pakte schaar en snoeimes van de plank, bezem uit de hoek, vuilniszak uit de la en toog naar de wijngaard. Maar opgetogen was hij niet. Integendeel. Hij baalde als een stekker. Maar dat kon je zo op het eerste gezicht niet zien. Wie langs de wijngaard fietste en in het voorbijgaan de jongen aan het werk zag, die dacht misschien zelfs wel: Waar zie je dat nog dat een zoon zijn vader zo wil helpen Maar wie afstapte en beter keek zag dat de jongen geen stap teveel deed. Als hij een handjevol tuinafval bij elkaar geveegd had en in de zak gedaan, kwam de sjagpuut al weer uit de borstzak Zo jongens, tied veur 'n pafke. Het enthousiasme straalde er vanaf. 

Als je in zijn hart kon kijken, dan zag je dat het er stormde. Eigenlijk was hij jaloers op zijn jongere broertje. Die had gewoon gezegd waar het op stond. In de wijngaard werken, pa Bekijk t even, zeg. Ik heb wel wat beters te doen. Maar hij had gewoon t lef niet. En als ie zn sjekkie opgerookt had, gooide hij het vol ergernis over zn eigen lafheid onder een wijkstok en pakte met een zucht het snoeimes weer op. t Moest maar weer wezen.
En Jezus vroeg: Welke van die beide zonen heb je nou het liefst Voor welke van die beiden hebt je nou de meeste sympathie

Zo staat het natuurlijk niet in de Bijbel. Maar zo komt het verhaal bij eerste lezing wel op ons over. Onze sympathie gaat uit naar die tweede zoon, omdat hij tenminste eerlijk is. Hij doet geen dingen waar hij niet achter kan staan. En dat kunnen wij ook nog wel waarderen. Als wij ergens een hekel aan hebben, dan wel aan onoprechtheid. Hypocrieten, daar moeten we niks van hebben. Van die mooi-weer-spelers, die ondertussen de kat in het donker knijpen.

Maar bij tweede lezing komen we er achter dat Jezus toch meer bedoelt te zeggen dan: het doet er niet toe welke keuze je maakt, zolang je er maar voor gaat. Want hij vraagt niet: Welke van die beide zonen heb je nou het liefst Voor welke van die beiden hebt je nou de meeste sympathie, maar Hij vraagt: Wat dunkt u: wie van de twee heeft de wil van zijn vader gedaan

In de gelijkenis zoals Jezus die verteld heeft is die vraag niet zo moeilijk te beantwoorden. De zoon die uiteindelijk in de wijngaard ging werken is degene die de wil van zijn vader gedaan heeft. Maar Jezus bedoeling is blijkbaar niet: zolang je maar in de pas loopt krijg je met God geen last. Ga maar braaf twee keer naar de kerk. Ook als het s middags dertig graden is en je liever bij Lauwersoog aan het strand zou liggen. 

Ga eens woensdags maar keurig naar catechisatie. Ook als je liever een beetje bij zou beunen bij de aardappel- of de bietenoogst. Ook als je trekkerrijles eigenlijk nodiger vindt. Dat het zo simpel niet ligt blijkt als we lezen dat Jezus het niet alleen heeft over de wil van de vader, maar ook over de wil van zijn zonen. Als Hij alleen maar had willen zeggen dat je je aan de regeltjes moet houden, bevel is bevel en daarmee uit, dat had Hij kunnen volstaan met een gelijkenis waarin de ene zoon doet wat hem is opgedragen en de ander niet. Maar door daarnaast ook nog te spreken van de mogelijkheid dat de zoon niet wil wat de vader wil voegt Jezus nog een element toe. 

Blijkbaar is niet alleen interessant wat de Vader wil, maar ook of zijn zoons willen wat hun vader wil. Ja, sterker nog, de wil van de vader wordt pas echt gedaan, als zijn zoons dat ook willen. Als zij van harte doen wat hun vader hun opdraagt. Oftewel: u hebt de gelijkenis van de Here Jezus goed begrepen als u geconcludeerd hebt: Jezus bedoelt dat je moet gaan voor de keuzes die je maakt. Maar het maakt wel degelijk uit voor wlke keuze je gaat. Om u dat duidelijk te maken heb ik aan begin van deze preek de gelijkenis van de Here Jezus maar eens verbouwd. Want je kunt ook eerlijk zijn zonder gehoorzaam te zijn. Wie zegt: Zolang je er maar voor gaat, doet het er niet toe welke keuze je maakt, heeft deze gelijkenis dus niet begrepen. Want die tweede zoon wordt ons niet ten voorbeeld gehouden omdat hij zo eerlijk is, maar omdat hij zich toch nog bekeerd heeft.

Het is dus wel goed om eerst nauwkeurig te lezen wat Jezus zegt, voordat wij met zijn gelijkenis aan de haal gaan. Wij zijn, na oppervlakkige lezing, al snel geneigd onze instemming met Jezus woorden te betuigen. Dan geven we er onze eigen invulling aan en zeggen: Nou, dat herken ik wel. Die eerste zoon, die wel heel vroom praat, maar er ondertussen niet naar leeft, dat is de gemiddelde kerkganger. Ze weten het allemaal zo goed, maar als puntje bij paaltje komt, kun je beter te maken hebben met iemand die nergens aan doet. Vaak kunnen kerkmensen zelfs een puntje zuigen aan de levensstijl van buitenkerkelijken. Dat is altijd al zo geweest. Wie kwamen er voor de arbeiders op De socialisten. Wie stond er op de bres voor het milieu Greenpeace. Ik bedoel maar. Nee, al die mooie praatjes, in de praktijk valt t bitter tegen. Ook kerkmensen hoor je dat soms zeggen. Dat in een tijd dat ze het moeilijk hadden je niemand van de kerk zag. Ondertussen waren het ongelovigen die hen er doorheen sleepten.

Als mijn moeder vroeger de kerst- en nieuwjaarskaartjes schreef, zei mijn vader altijd tegen haar: Denk erom dat je er ook een stuurt naar Jan Nijboer. Toen ik hem eens vroeg wie Jan Nijboer wel niet mocht zijn, kwam het verhaal. Mijn pake was door een tragisch ongeval om het leven gekomen. Zes jaar voordat er weduwenpensioen kwam. Vanuit de kerk kwamen er wel goede adviezen. Mijn beppe moest het keuterboerderijtje maar verkopen. Hoe het daarna verder moest, dat wist de ouderling ook niet. De rooie buurman zei niks. Als zijn arbeiders op het land bezig waren namen ze dat hoekje van vrouw De Jong gewoon even mee. Daar werd verder niet over gepraat. Dat gebeurde gewoon. Zes jaar lang.

Het is dus ook voor mij erg verleidelijk om, als Jezus de vraag stelt: Wie heeft toen de wil van de Vader gedaan te antwoorden: niet die ouderling, maar de rooie buurman. En toch zou dat te kort door de bocht zijn. Want Jezus heeft het hier niet over een zoon die weigerde de wil van zijn vader te doen, maar ondertussen een boel goeds deed. Hij heeft het over iemand die op zijn schreden terugkeert en alsnog doet wat hem opgedragen is.

Blijkt uit de gelijkenis zelf al dat je Jezus woorden niet te snel voor je ongelovige karretje moet spannen, nog duidelijker blijkt dat als we zien welke toepassing Jezus zelf aan zijn gelijkenis geeft, nl.: Want Johannes heeft u de weg der gerechtigheid gewezen en gij hebt hem niet geloofd. De tollenaars en de hoeren echter hebben hem geloofd, doch hoewel gij dat zaagt, hebt gij later geen berouw gekregen en ook in hem geloofd.

Als Jezus zijn gehoor vergelijkt met een zoon die wel zegt in de wijngaard van zijn vader te willen werken, maar het vervolgens niet doet, bedoelt Hij dus dat zij zich niet, net als de hoeren en de tollenaars, bekeerd hebben op de prediking van een zekere Johannes. Waar slaat dat op Wel, het gaat hier over de voorloper van Jezus: Johannes de Doper. Dat was een profeet die de mensen opriep zich te bekeren, omdat het lang beloofde hemelse vrederijk nabij was. Dat vrederijk zou gebracht worden door Degene die na hem kwam. Johannes zei van Hem: De wan is in zijn hand en Hij zal zijn dorsvloer geheel zuiveren en zijn graan in de schuur brengen, maar het kaf zal Hij verbranden met onuitblusbaar vuur. Reeds ligt de bijl aan de wortel der bomen: iedere boom dan, die geen goede vruchten voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen (3,12.10). 

Johannes wilde maar zeggen: Dat vrederijk, waar de profeten voor mij al van gesproken hebben, een wereld, waarin geen oorlog, geen ziekte, geen lijden en geen dood meer is, staat nu voor de deur. Maar niet ieder zal door die deur binnen mogen gaan. Wie meent dat hij zo wel goed genoeg is, vindt de poort gesloten. Binnengaan mogen alleen zij die vergeving vragen voor de zonden die ze gedaan hebben en een nieuw leven willen beginnen.

Mensen die dat wilden mochten zich door Johannes laten dopen in de rivier de Jordaan. Die doop was niet zozeer een teken waarmee mensen die zich bekeerden lieten zien dat ze een nieuw leven wilden beginnen, als wel een teken waarmee God hun ervan wilde verzekeren, dat ze een schone toekomst tegemoet mochten gaan. Hoe bont ze het in het verleden misschien ook gemaakt hadden, God zou hen er niet meer om veroordelen, maar ze aannemen als zijn lieve kinderen, die bij Hem geen kwaad kunnen doen.

Johannes prediking had een geweldige impact. Jeruzalem en heel Judea en de gehele Jordaanstreek liep tot hem uit en zij lieten zich in de rivier, de Jordaan, door hem dopen, onder belijdenis van hun zonden. Juist mensen die gebukt gingen onder de vooroordelen van hun medemensen grepen Johannes prediking aan om eindelijk schoon schip te maken. Hoeren bijvoorbeeld. Het feit dat ze er waren gaf natuurlijk wel aan dat er onder het vrome volk markt was voor hun diensten. Geen hoeren zonder hoerenlopers. En als die laatsten het niet nodig vonden zich door Johannes te laten dopen, dan zouden zij er nog achter komen dat hoeren het leven in mochten gaan en zij niet. Of tollenaars. Zij inden voor de Romeinse bezetter invoerrechten en tolgelden.

De Romeinen sloegen hen bij voorbaat voor een bepaald bedrag aan en de tollenaars moesten maar zien dat ze aan hun tax kwamen. Je zou het kunnen vergelijken met de wijze waarop de politie een bepaald quotum aan verkeersboetes moet zien binnen te halen. Als dat niet opschiet zet de politie een fuik op. Linker rijbaan afsluiten, borden 90, 70, 50, camera erachter: bingo. U kent dat wel. Zo waren ook tollenaars beroepsafpersers, die ruime winstmarges hanteerden om hun oude dag veilig te stellen. De haat van hun medeburgers namen ze daarbij op de koop toe. Maar ze beseften dat ze zich zo niet in het Koninkrijk van God konden inkopen. Toen Johannes predikte dat de bijl aan de wortel van hun levensboom lag, schoot hun ineens die lagere schoolpsalm weer in de zin:

Ze beseften ineens: Ik kan een boel ritselen, maar niet mijn eeuwig behoud. En smeekten: O God, wees mij, zondaar, genadig (Lc.18,13).

Er was n groep die het niet nodig vond zich door Johannes te laten dopen. Dat waren de Farizeen. Zeg maar: de bijbelgeleerden van die dagen. Nog hele precieze ook. Mensen die echt hun best deden naar Gods geboden te leven. Die echt het volk in woord en daad tot voorbeeld wilden zijn. Ik hoor u al denken: Farizeer Dat is toch per definitie een huichelaar Zon man het gebod van God zo goed kent. Die daarom vooral heel goed kan aanwijzen wat een ander verkeerd doet. Maar er ondertussen zelf ook niks van bakt Het woord farizeer heeft in het Nederlands een uitgesproken negatieve klank. Als je iemand een farizeer noemt, dan bedoel je dat hij of zij hartstikke schijnheilig is. Wanneer wij dan ook Jezus in zijn gelijkenis horen vertellen van iemand die wel ja zegt, maar ondertussen nee doet, dan vinden we dat Hij de Farizeen treffend getypeerd heeft.

Maar typeert Jezus hen wel zo omdat zij het woord van God zou goed kenden maar er ondertussen niet uit leefden Nee. Jezus typeert hen zo omdat ze heel precies naar het woord van God leefden en het daarom niet nodig vonden zich door Johannes te laten dopen. Dat hoeren en tollenaars zich door Johannes lieten dopen, onder belijdenis van hun zonden, daar hadden ze niks op tegen. Goeie zaak. Niks mis mee. Maar zij waren toch geen hoerenlopers of landverraders en oplichters Zij zouden werkelijk niet weten waarom zij het Koninkrijk der hemelen niet zouden mogen binnengaan.

In een andere gelijkenis horen we een Farizeer bidden: O God, ik dank U, dat Ik niet zo ben als de andere mensen, rovers, onrechtvaardigen, echtbrekers, of ook als deze tollenaar; ik vast tweemaal per week, ik geef de tienden van al mijn inkomsten (weg aan goede doelen) (Lc.18,11.12). Wij denken, als we zon man horen bidden: Arrogante kwal! Jij hebt t wel met jezelf getroffen, h Maar waarschijnlijk was er geen woord aan het gebed van die Farizeer gelogen. Hij deed veel meer dan God in zijn wet van hem vroeg. De Isralieten waren verplicht jaarlijks te vasten. De Farizeers vastten wekelijks, zelfs tweemaal per week. Zij waren een voorbeeld van soberheid. God had Isral geboden de tienden van de opbrengst van het land aan de Here af te staan. Maar de Farizeen gaven de tienden van al hun inkomsten. Een heel verschil met die materialistische, geldzuchtige tollenaars. 

Ik denk dat wij zelfs een voorbeeld kunnen nemen aan de nauwgezetheid waarmee de Farizeers hun leven probeerden in te richten. Want met de smoes dat het God niet om uiterlijke regeltjes maar om het innerlijk gaat, maken velen in de kerk zich van het streven naar een christelijke levensstijl af. Die Farizeer uit die andere gelijkenis klopt zich ook echt niet op de borst, als hij naar waarheid zegt dat hij niet zo is als de anderen. Nee, hij dankt God ervoor: O God, ik heb het aan U te danken dat ik niet zo ben als de anderen. Als God de Farizeers nu zelf tot modelgelovigen gevormd heeft, dan hoeven zij aan de rivier de Jordaan toch niet ineens te doen of dat niet zo is Je hoeft jezelf toch niet weg te gooien

Wij kunnen nou wel wat op die Farizeers afgeven, die zich te goed voelden om zich onder de zondaars te scharen, maar zou u zich door Johannes hebben laten dopen Is er n haar op uw hoofd die denkt dat als God zijn nieuwe wereld komt vestigen, Hij voor u een bordje verboden toegang op zou hangen Ok, u leeft niet zo voorbeeldig als de Farizeen in Jezus dagen, maar u hebt toch ook wel wat voor uw naaste in nood over Zou u zich geroepen voelen met prostituees en witte boorden criminelen in de rij te gaan staan Wees nou eerlijk, zo slecht doet u het nou toch ook weer niet, dat u zichzelf zou moeten aangeven

Daarom noemde Jezus de poort die naar het leven leidt nauw en de poort die naar de dood leidt wijd. Daarom typeerde Jezus de weg die naar je behoud voert smal en de weg die naar je ondergang voert breed. Niet omdat een leven naar Gods geboden je tot een bekrompen mens maakt. Niet omdat een leven als christen je beknot in je mogelijkheden tot zelfontplooiing. Niet omdat een kind van God onder de plak van Gods wet zou leven.

Zo wordt er wel eens tegenaan gekeken. Niet alleen door buitenkerkelijken. Ook door kerkmensen. Net als de eerste zoon uit de gelijkenis die ik aan het begin van de preek opvoerde zijn ze diep in hun hart jaloers op mensen die nergens aan doen. Omdat die dus ook nergens door gebonden zouden zijn.

Maar de ware gelovigen weten wel beter. De wil van God doen betekent een bevrijding. Het is een verademing, een pak van je hart. Omdat God je rechtvaardig verklaart. Terwijl Hij niet alleen ziet wat de mensen zien: dat je best wat voor een ander overhebt, maar ook wat de mensen niet zien: dat je gewoon niet altijd zin hebt er voor de ander te zijn; dat je, als het erop aankomt, toch voor jezelf kiest. Hij voelt haarfijn aan dat het bij mensen die niet alleen hun naaste, maar ook Hem willen dienen niet alles liefde is wat er blinkt. Er is zoveel plichtmatigheid aan onze godsdienst. We dienen Hem omdat dat nou eenmaal zo hoort of omdat we ons verplicht voelen wat terug te doen. 

Natuurlijk, ik zou veel mensen die echt proberen de Here te dienen onrecht doen door te beweren dat zij alleen maar gedreven worden door plichtsbesef. Maar ik zou hun ook onrecht doen door te beweren dat ze alleen maar gedreven werden door liefde voor God en hun naaste. Want dat is gewoon niet zo. En de ware gelovigen zullen de eersten zijn om dat toe te geven. Zij beseffen dat zij niet thuishoren in Gods nieuwe wereld, waarin er geen oorlog n geen ruzie meer is; waarin geen schoten n geen harde woorden meer vallen; waarin God en mensen niet meer teleurgesteld worden in hun verwachtingen van jou. En tot hun verbazing zegt God: 

Ook al weet Ik wat er in jullie harten omgaat: liefde in de eerste plaats voor jezelf en dan misschien ook nog eens voor Mij en voor je naasten: kom binnen. Ik verklaar jullie tot wat je niet bent: mijn lieve kinderen. Niet omdat jullie zulke lieverdjes zijn, maar omdat Ik jullie zo liefheb. Gods oordeel is een bevrijding, een verademing, een pak van je hart. Omdat Hij niet tegen je, maar voor je blijkt te zijn. En als Hij voor je is, wie zal dan nog tegen je zijn (Rom.8,31) Al was iedereen tegen je, wat zou het als God de poort van zijn Koninkrijk voor je openzet en je geen strobreed in de weg legt voor eeuwig

En toch noemt Jezus die poort nauw en die weg smal. Omdat je de schijn niet langer op kunt houden en je masker moet laten vallen. Je moet je onafhankelijkheid prijsgeven en toegeven dat je voor je redding afhankelijk bent van Gods genadig oordeel. Je moet je zelfverzekerdheid prijsgeven en belijden dat je zekerheid buiten jezelf ligt, in God. Dat wilden de Farizeers van Jezus dagen niet, dat willen de Farizeers van deze dagen niet.
Farizeers. Je hebt ze buiten de kerk. Mensen die menen dat als er iets is, dat iets wel aan hun kunt zal staan. Mensen die menen dat als er iets is na dit leven, dat iets er dan ook wel voor hen zal zijn.

Farizeeërs. Je hebt ze binnen de kerk. Mensen die met de mond belijden dat ze niet door hun goede gedrag gered zullen worden. Mensen die Jezus met de mond belijden als hun Here en Heiland. Maar ondertussen denken wat die Farizeer hardop zei: O God, ik dank U, dat ik niet zo ben als de andere mensen, rovers, onrechtvaardigen, echtbrekers, of ook als deze tollenaar. Het s ook om God voor te danken als je niet in zonde valt, maar het is niet iets om je op te beroemen. Tegen zulke mensen zegt Jezus: Niet ieder die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil van mijn Vader, die in de hemelen is. En de wil van Jezus Vader die in de hemelen is doen zij die het voorbeeld volgen van die hoeren die beseften dat je het Koninkrijk niet kunt versieren en van die tollenaars die beseften dat je het Koninkrijk niet kunt ritselen. 

Slechts wie tot God blijven bidden: O God, wees mij, zondaar, genadig, die zullen vruchten voortbrengen die aan de bekering beantwoorden. Hun goede werken stralen bescheidenheid en echte dankbaarheid uit. Niet: Kijk mij eens, maar: Kijk God eens. Zulke mensen hebben hun huis op de rots i.p.v. op het zand gebouwd. Het kan maar niet tegen een buitje, het kan tegen een zondvloed. Zelfs in het laatste oordeel blijft het overeind staan. Omdat het niet op een menselijk, maar een goddelijk fundament staat. En alleen Gods eigen werk houdt het tot het laatst toe uit.

Wie na een vliegreis wil worden toegelaten tot het land van je bestemming moet antwoord geven op de vraag: Hebt u nog iets aan te geven Mensen die meer dan een liter sterke drank of meer dan een slof sigaretten bij de tax free shop gekocht hebben moeten namelijk invoerrechten betalen. Breed is dan ook de rij van hen die beweren niks aan te geven te hebben en smal de rij van hen die zo eerlijk zijn te zeggen wel iets aan te geven te hebben. God vraagt hen die zijn Koninkrijk willen binnengaan hetzelfde: Hebt u nog iets aan te geven En Hij zit te wachten op maar een antwoord: Ja, mezelf.

gelijkenis van 'Het huis op de rots'

Lees ook eens het document:  Wat is een gelijkenis eigenlijk?

Handig Hulpmiddel:  Een overzicht van de Gelijkenissen

    Overzicht van gelijkenissen in deze serie - maak maar een keus

• Huis op de steenrots (Mattheüs 7: 24 - 27; Lukas 6: 47 - 49)
• De vierdelige akker (Mattheüs 13: 3 - 9 en 13 - 20; Markus 4: 3 - 9 en 13 - 20; Lukas 8: 5 - 8 en 11 - 15)
• Het onkruid tussen de tarwe (Mattheüs 13: 24 - 30 en 36 - 43)
• Het mosterdzaad (Mattheüs 13: 31 - 32; Markus 4: 30 -32; Lukas 13: 18 - 19)
• De zuurdesem (Mattheüs 13: 33, Lukas 13: 20 -21)
• De schat in de akker (Mattheüs 13: 44)
• De kostbare parel (Mattheüs 13: 45 - 46)
• Het visnet (Mattheüs 13: 47 - 50)
• Het verloren schaap (Mattheüs 18: 12 - 14); Lukas 15 : 4 - 7)
• De onbarmhartige dienstknecht (Mattheüs 18: 23 - 35)
• De arbeiders in de wijngaard (Mattheüs 20: 1 - 16)
• De twee zonen (Mattheüs 21: 28 - 31)
• De boze wijngaardeniers (Mattheüs 21: 33 - 41; Markus 12: 1 - 9 en 12; Lukas 20: 9 - 16 en 19)
• De koninklijke bruiloft (Mattheüs 22: 2 - 14; Lukas 14:16 - 24)
• De tien maagden (Mattheüs 25: 1 - 13)
• De talenten (Mattheüs 25: 14 - 30; Lukas 19: 11 - 27)
• De zaadzaaier (Markus 4: 26 - 29)
• De twee schuldenaars (Lukas 7: 41 - 43)
• De barmhartige Samaritaan (Lukas 10: 30 - 37)
• De onbeschaamde vriend (Lukas 11: 5-8 )
• De rijke dwaas (Lukas 12: 16 - 21)
• De onvruchtbare vijgenboom (Lukas 13: 6 - 9)
• De torenbouw (Lukas 14: 28 - 33)
• De verloren penning (Lukas 15: 8 - 10)
• De verloren zoon (Lukas 15: 11 - 32)
• De onrechtvaardige huishouder (Lukas 16: 1-8 )
• De rijke man en de arme Lazarus (Lukas 16: 19 - 31)
• De heer en zijn knecht (Lukas 17: 7 - 10)
• De Farizeeër en de tollenaar (Lukas 18: 9 - 14)

LEES OOK EENS OVER : DE ZEVEN GELIJKENISSEN IN HET EVANGELIE VAN MATTHEÜS

LEES OOK EENS : DE GELIJKENISSEN VAN DE HEILAND VERKLAARD EN TOEGEPAST IN LEERREDENEN door C. H. Spurgeon