1 Daarna ging Jezus naar de overkant van het Meer van Galilea (ook wel het Meer van Tiberias genoemd). 2 Een grote menigte mensen volgde hem, omdat ze gezien hadden welke wondertekenen hij bij zieken deed. 3 Jezus ging de berg op, en ging daar met zijn leerlingen zitten. 4 Het was kort voor het Joodse pesachfeest.
5 Toen Jezus om zich heen keek en zag dat die menigte naar hem toe kwam, vroeg hij aan Filippus: ‘Waar kunnen we brood kopen om deze mensen te eten te geven?’ 6 Hij vroeg dat om Filippus op de proef te stellen, want zelf wist hij al wat hij zou gaan doen. 7 Filippus antwoordde: ‘Zelfs tweehonderd denarie zou niet voldoende zijn om iedereen een klein stukje brood te geven.’ 8 Een van de leerlingen, Andreas, de broer van Simon Petrus, zei: 9 ‘Er is hier wel een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen – maar wat hebben we daaraan voor zo veel mensen?’ 10 Jezus zei: ‘Laat iedereen gaan zitten.’ Er was daar veel gras, en ze gingen zitten; er waren ongeveer vijfduizend mannen. 11 Jezus nam de broden, sprak het dankgebed uit en verdeelde het brood onder de mensen die er zaten. Hij gaf hun ook vis, zo veel als ze wilden. 12 Toen iedereen volop gegeten had zei hij tegen zijn leerlingen: ‘Verzamel nu de overgebleven stukken brood, zodat er niets verloren gaat.’ 13 Dat deden ze en ze vulden twaalf manden met wat overgebleven was van de vijf gerstebroden die men had gegeten. 14 Toen de mensen het wonderteken dat hij gedaan had zagen, zeiden ze: ‘Hij moet wel de profeet zijn die in de wereld zou komen.’ 15 Jezus begreep dat ze hem wilden dwingen om mee te gaan en hem dan tot koning zouden uitroepen. Daarom trok hij zich terug op de berg, alleen.

De broodvermenigvuldiging

Het heeft alles te maken met ons eigen leven en met onze wereld van nu.

Natuurlijk gaat dit verhaal éérst en vooral over Jezus!
Het is zijn wonder!
Na de moord op Johannes de Doper zoekt Jezus de eenzaamheid op…
Maar met duizenden tegelijk komen de mensen Hem achterna.

Matteus spreekt van vijfduizend mannen, zonder de vrouwen en de kinderen.
Drie dagen lang blijven ze bij Jezus op de woeste hoogten van de Golan.
Dag na dag zitten ze geboeid te  luisteren naar Jezus.

Jezus heeft hun zonden vergeven en hun wonden genezen.
En nu vragen zij zich af: “Wie is toch deze man?”
En het broodwonder dat volgt, wordt in alle éénvoud verteld,
als iets vanzelfsprekends...

Het is géén spektakel, géén stunt, géén sensatieverhaal…
Jezus geeft brood in overvloed om te tonen hoe Hij de wereld wil…
Hoe mensen voor elkaar moeten zijn…
Het is zijn verhaal…!!! Het is zijn wonder…!!!
Maar het is ook het verhaal van de leerlingen!
Op het eerste gezicht is het Jezus die alles doet.
Maar als je goed leest, dan merk je dat ook de leerlingen een hoofdrol spelen.

Zij hebben aandacht voor de mensen.
Zij maken er Jezus attent op dat de mensen honger krijgen.
Zij stellen zelfs voor om in de dorpen proviand te halen.
Op aanraden van Jezus gaan ze eerst zoe­ken wie er iets heeft om te delen.
Ze vragen het op.

Ze verdelen de grote groep mensen in klei­ne groepjes.
Ze laten hen aanliggen in het gras zoals Joden doen voor een maaltijd.
Ook al was er nog geen eten voorradig…!!!
Maar ze geloven wel dat het kan…!!!
Met Jezus' hulp…
Met zijn zegen…!!!

Dan brengen ze de schamele gift van het jongentje naar Jezus
en ze delen de overvloed uit…

Na de maaltijd gaan ze de overschotjes verzamelen:
twaalf korven, één voor iedere stam van Israël.
En later, na Pasen, vertellen ze overal in hun catechese dit verhaal verder.
Het is inderdaad ook het ver­haal van de leerlingen…

Maar het is ook ons verhaal…!!!  Want wat de twaalf konden, dat kunnen wij ook..!!!
Alles wat zij deden, dat kunnen wij ook: aan­dacht hebben voor de mensen…,
aandacht hebben voor wie in onze omge­ving of elders honger lijdt.

En naar oplossingen zoeken, hoe klein ook: wat brood…, wat visjes…
En die éne druppel op de hete plaat vooral niet afwijzen…!
Want die éne druppel kan het verschil maken!
Mensen bijéénbrengen in groepjes… Hen moed inspre­ken… Hen tot rust brengen…

Het moeilijkste is om met die kleine gaven, met dat handjevol talenten,
met het weinige dat wij  hebben, naar Jezus te gaan!

Om zijn zegen te vragen en om te geloven dat Jezus het wonder zal vol­brengen!
Dát is het moeilijkste…!!! Geloven dat onze kleine gave,
met Gods zegen grote vrucht kan voortbrengen…!!! De leerlin­gen konden het…!!!

En ook in onze tijd gebeurt het…!
Hoe dik­wijls zijn kleine groepjes niet begonnen, met weinig middelen, met niet zoveel talenten, maar met véél geloof…???
Zulke groepjes gaan niet uit van hun eigen mogelijkheden,
maar ze vertrouwen op de Levende Heer.
Ze laten de Verrezen Heer zélf de gemeenschap opbouwen in hun midden.
Want alléén de Verrezen Heer kan die éénheid van het hart
onder de mensen waarmaken…

Goede mensen, laten ook wij hier beginnen
met een gemeenschap van het hart…
Met het weinige dat wij hebben…

In verbondenheid met de Heer zal het overvloed worden!
Nu al kunnen we hier en daar de tekens daarvan zien!