13 De mensen probeerden kinderen bij hem te brengen om ze door hem te laten aanraken, maar de leerlingen berispten hen. 14 Toen Jezus dat zag, wond hij zich erover op en zei tegen hen: ‘Laat de kinderen bij me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. 15 Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan.’ 16 Hij nam de kinderen in zijn armen en zegende hen door hun de handen op te leggen.
17 Toen hij zijn weg vervolgde, kwam er iemand naar hem toe die voor hem op zijn knieën viel en vroeg: ‘Goede meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?’ 18 Jezus antwoordde: ‘Waarom noemt u mij goed? Niemand is goed, behalve God. 19 U kent de geboden: pleeg geen moord, pleeg geen overspel, steel niet, leg geen vals getuigenis af, bedrieg niemand, toon eerbied voor uw vader en uw moeder.’ 20 Toen zei de man: ‘Meester, sinds mijn jeugd heb ik me daaraan gehouden.’ 21 Jezus keek hem liefdevol aan en zei tegen hem: ‘Eén ding ontbreekt u: ga naar huis, verkoop alles wat u hebt en geef het geld aan de armen, dan zult u een schat in de hemel bezitten; kom dan terug en volg mij.’ 22 Maar de man werd somber toen hij dit hoorde en ging terneergeslagen weg; hij had namelijk veel bezittingen.

23 Jezus keek de kring rond en zei tegen zijn leerlingen: ‘Wat is het moeilijk voor rijken om het koninkrijk van God binnen te gaan.’ 24 De leerlingen schrokken van zijn woorden. Maar Jezus zei nog eens uitdrukkelijk: ‘Kinderen, wat is het moeilijk om het koninkrijk van God binnen te gaan: 25 het is gemakkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke om het koninkrijk van God binnen te gaan.’ 26 Nu waren ze nog meer ontzet, en ze zeiden tegen elkaar: ‘Wie kan er dan nog gered worden?’ 27 Jezus keek hen aan en zei: ‘Bij mensen is dat onmogelijk, maar niet bij God, want bij God is alles mogelijk.’ 28 Petrus nam het woord en zei: ‘Maar wij hebben alles achtergelaten om u te volgen!’ 29 Jezus zei: ‘Ik verzeker jullie: iedereen die broers of zusters, moeder, vader of kinderen, huis of akkers heeft achtergelaten omwille van mij en het evangelie, 30 zal het honderdvoudige ontvangen: in deze tijd broers en zusters, moeders en kinderen, huizen en akkers, al zal dat gepaard gaan met vervolging, en in de tijd die komt het eeuwige leven. 31 Vele eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten de eersten.’ 

‘Laat de kinderen tot Mij komen
en verhindert hen niet
want van zodanigen is het koninkrijk Gods’

Als er Eén recht heeft op de kinderen, dan Jezus! Voordat Hij, de eeuwige Wijsheid , de bergen, zeeën, aarde en hemelen schiep, speelde Hij voor het aangezicht van de Vader. Hij verheugde Zich in de wereld van het aardrijk….die er nog niet was. ‘En Mijn vermakingen waren met de mensenkinderen’. God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest is een fontein van liefde, leven, vrede en blijdschap. Zo vol, rijk en overvloeiend aan heerlijkheid, leven en liefde, dat Hij het heelal schiep, met de aarde en de mens als middelpunt, om mensen in Zijn liefde en hartsgeheimen te laten delen. Op een dag was het zover. Het was alsof de Vader tot Zijn Zoon zei: ‘Mijn Zoon, Gij hebt U zolang verheugt in en vermaakt met de mensenkinderen, het wordt tijd dat we ze gaan scheppen!’ God kon Zijn heerlijkheid niet langer voor Zichzelf houden. Hij moest Zijn liefde delen. De Vader riep door de Zoon en om Zijn Zoon door Zijn machtswoord en Geest het heelal in het aanzijn. Met de aarde en de mensen als middelpunt.

Laat de kinderen tot MIJ komen

Zodra de machten der duisternis Gods plan meenden verstoord te hebben, openbaarde God Zijn verlossingsplan. Zijn eigen Zoon zou Mens worden! De Herder van de kudde, werd als een Lam, een nietig klein Kind geboren. En toen dit Kind alle stadia, van baby, peuter, kleuter, klein kind, tiener, jongere tot de volwassenheid toe had doorleefd, begon Hij het werk waar de Vader Hem voor geroepen had. Ondergedompeld in water en Geest, begon Hij te leren, en Zijn hart en liefde met zondaren te delen. Daar vielen de lammeren van de kudde niet buiten. Integendeel, zij allereerst moesten met Zijn hart vol genade en ontferming in aanraking ge bracht worden. Hoe bestaat het, dat ‘volwassen’ mannen menen Jezus een dienst te bewijzen, door moeders (en wellicht ook vaders) met hun kinderen terug te sturen. Godsdienst (religie) is de grootste vijand van het Evangelie. Kinderen moeten niet in een bepaald leerstellig keurslijf gedwongen, of in een keurig godsdienstig pakje gestoken worden, zij dienen regelrecht bij Jezus gebracht te worden. ‘Laat de kinderen tot MIJ komen…’, zegt Jezus. Tot Mij, de Herder en Leraar bij uitstek. Wie heeft meer liefde en genegenheid voor de allerzwaksten van de kudde, speciaal voor de kinderen dan Jezus?

‘…en verhinder hen niet….’

Het Woord van God wordt maar al te vaak versmald, ja verminkt om het naar onze leerstellige pijpen te laten dansen. Terwijl Jezus Zelf zegt: ‘de wind blaast waarheen hij wil’3, schrijven velen de Geest de wet voor. Hij moet volgens dit stramien, zus en zo werken. Maar Hij blaast waarheen Hij wil. Iedere geboorte is een wonder, iedere wedergeboorte ook. Maar evengoed als wij mensen het lef hebben, in het proces van wording in de moederschoot in te grijpen, zo kunnen wij ook met onze vuile vingers proberen het werk van God te dwarsbomen. De Heilige Geest werkt helemaal niet altijd zo ‘onweerstaanbaar’ als mensen beweren. Zei Stefanus niet tegen de Schriftgeleerden van zijn tijd: ‘gijlieden wederstaat altijd de Heilige Geest, gelijk uw vaders, alzo ook gij’? En zei Jezus Zelf niet: ‘Wee u, gij wetgeleerden, want gij hebt de sleutel van de kennis weggenomen; gijzelf zijt niet ingegaan, en die ingingen, hebt gij verhinderd’? De statenvertaling vertaalt hier zeer correct. Er staat niet dat zij mensen die ‘trachten binnen te gaan’ verhinderden, maar ‘die ingingen’, dat wil zeggen, mensen die bezig waren het koninkrijk Gods binnen te gaan, hebben zij dat belet! Je moet maar durven! Maar het gebeurt vandaag de dag nog, aan de lopende band. Links en rechts! Op een vrijzinnige en op een rechtzinnige manier. Of je nu rechts of links uit de boot valt, dat is om het even. Dat volwassen mensen op een quasi-vrome manier belet worden naar Jezus te gaan is al zeer bedenkelijk. Maar dat kinderen verhinderd worden tot Jezus te gaan.

Volwassenen werpen nogal eens hindernissen op, zoals:

geen tijd

De massa vandaag in Europa heeft, als zij niet uitkijkt, geen tijd om behouden te worden. De kinderen dreigen in die maalstroom meegezogen te worden. Er is overal tijd voor: voor winkelen, sporten, hobby, eindeloze feestjes, vakantie, carrière, zelfs voor een hele serie hele godsdienstige activiteiten. Maar wie heeft tijd om samen met zijn kinderen naar Jezus te gaan? En dat terwijl die weg dag en nacht nog open staat voor wie eerlijk en oprecht zijn of haar zonde belijdt aan de voet van het kruis?

onecht zijn

Als wij als ouders of ouderen die verantwoordelijk zijn voor de kinderen van onszelf, de buurt of de gemeente een spelletje maken van ‘Godsdienst’ misleiden wij de kinderen. Als kerkgang , bijbellezen en bidden een verplicht nummer zijn, terwijl ons hart ver bij God en bij Jezus vandaan is, is ons hele godsdienstige leven een vlag die de lading niet dekt. Als Jezus niet de Hoofdpersoon van ons leven is maar dominee X, theologie Y of kerk Z dan worden kinderen geleerd als zou het daarom gaan. Maar het gaat om Jezus, Gods geliefde Zoon. ‘Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien’. Laat de kinderen tot Mij komen….!

Langzamerhand is diefstal het enige in Nederland dat echt niet mag. Echtbreuk, afgoderij, laster, vloeken, liegen, begeren, jaloezie, doden van ongeboren levens, ouders ongehoorzaam zijn, het huwelijk om zeep helpen en een in Gods ogen gruwelijke levenswijze nota bene ‘kerkelijk’ inzegenen (God is natuurlijk de grote Afwezige in zo’n dienst!), het kan allemaal probleemloos, maar kom niet aan mijn spulletjes. Conclusie: het stinkende geld is ons godje, armoedzaaiers dat we zijn. En onze kinderen worden met die geldgod vergiftigd. Vele kinderen worden de ganse dag gedumpt in de kinderopvang, want o, die centjes….. En intussen staat Jezus met pijn in Zijn hart te wachten of er misschien anderen zijn, die deze kinderen bij Hem brengen. Prijs God voor elke biddende vader, moeder, opa, oma, buurvrouw, broeder of zuster, kinderwerk (st)er die liefde en aandacht investeert in de kinderen.

veroordeling

Let wel: een vermaning is geen veroordeling. Vermanen is een daad van liefde, om die ander te redden. Veroordelen is niet uit God. Jezus oordeelde niemand. Hij zei de mensen ronduit waar het op stond. Maar altijd gaf en geeft Hij hoop. Er is niets zo funest voor kinderen, dan het breed uitmeten aan tafel van iemands zonden of zwakheden. Of dat nu de vader of moeder zelf betreft, de leraar op school, de buurvrouw, de politie, de regering, de clubleiding of kerkenraad. Kinderen kunnen soms keihard zijn tegenover elkaar. Dat moet niet gevoed worden door Jan en alleman over de hekel te halen. Zo vertroebelen wij het beeld van Jezus, Die ook die meester of juffrouw, dat buurkind of wie ook graag bij Zich ziet komen in berouw. Laten wij liever een voorbeeld aan Daniël nemen. Die beleed de zonde van zijn eigen volk, overheden, koningen en profeten, alsof hij het zelf allemaal gedaan had. En dat maakte diepe indruk op God. Hij stuurde zelfs in antwoord op zijn gebed de engel Gabriël met een rijke boodschap (wat maar drie keer in de hele Bijbel voorkomt!).

afwijzing

Is het u ook wel eens opgevallen, dat wij zo gemakkelijk vanuit een onverwerkte, innerlijke pijn op iemands fouten reageren? Wij kunnen pas werkelijk onze kinderen op een gezonde manier met Gods Vaderhart in Jezus bekend maken, als wijzelf ons hebben leren zien als zondaren die door God in Jezus verzoend en aanvaard zijn. Wie roemt in het kruis, mag er zijn. Die heeft ook geen behoefte, zijn eigen kinderen of die van anderen te laten voelen dat zij niet goed, verwerpelijk of iets dergelijks zijn. Er zijn gezonde schuldgevoelens en ongezonde. Wie met een boog om het kruis heen loopt, raakt het pak van zijn schuld nooit kwijt. Erger, hij of zij maakt het ook zijn eigen kinderen nodeloos moeilijk. Wie naar Jezus vlucht, erkent zijn schuld, belijdt die, en…wordt er op staande voet van vrijgesproken. ‘Wij dan, gerechtvaardigd zijnde door het geloof, hebben vrede met God, door onze Heere Jezus Christus’. Hebben. Dat is niet: ’t kan vriezen of dooien. Maar dat is: zekerheid, de blijde wetenschap: ‘Ik ben van mijn Liefste, en mijn Liefste is van mij, Die temidden der lelièn weidt’. Wie leeft in de zekerheid een kind van God te zijn, heeft de handen vrij om de kinderen die hem of haar zijn toevertrouwd, bij Jezus te brengen.

vrije opvoeding

Onze kinderen opvoeden om in de vrijheid van de kinderen Gods te leren wandelen, is heel wat anders dan wat men ‘vrije opvoeding’ noemt. Dat is in feite je reinste slavernij. Het is wel erg naïef, te menen dat het kind zelf maar moet bepalen wat hij of zij wil. Wij zijn geschapen om ons hele leven als een levend dankoffer aan God te wijden. De ‘vreze des HEEREN’, het ontzag voor God is niets dwangmatigs. Het is vanuit de liefde en het diepste respect voor God, Zijn Woord en wil erkennen. Job kon zeggen van zijn leven, toen de kinderen nog om hem heen waren, dat ‘Gods vertrouwelijke omgang in zijn tent toefde’ Woont God met Zijn Heilige Geest in ons? Is Hij onze dagelijkse Gids, Herder, Raadsman? Vervult het ontzag voor Hem ons huis? Proeven de mensen die bij ons binnen komen die atmosfeer van ‘vreze des HEEREN’? Zodra iemand de geboden van God ‘zwaar’ vindt, schort er wat aan de liefde tot God. Want Hem liefhebben boven alles en Zijn wil doen is een feest, louter vreugde. ‘Uw inzettingen zijn mij gezangen geweest, ter plaatse mijner vreemdelingschappen’. Vrije opvoeding is geen bewijs van liefde maar van schromelijk gebrek aan liefde. ‘Wie de roede spaart (St.vert.: ínhoudt’} haat zijn zoon, maar wie hem liefheeft, tuchtigt hem reeds vroeg’.

geest van opstand

De ‘vrije opvoeding’ is gevolg van een opstandige, ongehoorzame geest. Nee, geen pleidooi voor een harde, liefdeloze, kille opvoeding. Ouders die de opstand in eigen hart ontdekt hebben, worden strenger voor zichzelf en milder voor een ander. Kinderen moeten –net als wij- met vallen en opstaan leren God te dienen. Maar als wij zelf met de geboden van God een loopje nemen, en de liefde en barmhartigheid verwaarlozen, moeten wij van onze kinderen niet iets beters verwachten. Asaf echter vermaant de vaders van Israël hun kinderen te leren Gods grote daden, ‘opdat zij niet zouden worden gelijk hun vaders,…..een weerspannig geslacht….’

verwerping van Gods orde in het gezin

Gods orde in het gezin wordt door Paulus heel kernachtig en diep verwoordt: ‘Doch ik wil dat gij weet, dat Christus het Hoofd is van iedere man, en de man het hoofd der vrouw, en God het Hoofd van Christus’. Met andere woorden: zoals Jezus Zich aan de Vader onderwerpt, is de man onderworpen aan Jezus en de vrouw aan de man. Zolang de man beseft dat hij alles wat onder het dak van zijn huis plaats vindt, voor Jezus moet verantwoorden, zal hij zich aan zijn Hoofd Jezus spiegelen. Hoe gaat Jezus om met Zijn bruid? Zo dient hij met zijn vrouw om te gaan. Wat zou Jezus doen, als Hij als de grote Kindervriend bij hem thuis was? Zo moet hij met zijn kinderen omgaan.

Dat kan alleen in de geest waarin dat prachtige kinderlied geschreven werd door ds. Jan de Liefde (19e eeuw):

 Er gaat door alle landen
 Een trouwe Kindervriend.
 Geen oog kan Hem aanschouwen
 Maar Hij ziet ieder kind.
 De hemel is Zijn vaderland,
 Hij is des Heeren Afgezant.

 Hij komt in alle huizen,
 En waar een vrolijk kind
 Zijn vader en zijn moeder
 En God de Heer’ bemint,
 Daar woont Hij gaarne dag en nacht,
 En houdt er over ’t kind de wacht.

 Daar speelt Hij met de kind’ren
 Zo vriend’lijk en zo zacht;
 Hij deelt in hunne vreugde
 En luistert naar hun klacht.
 En ’t kind, dat naar Zijn lessen doet,
 Wordt zacht en vriend’lijk van gemoed.

 En gaat het kind ter ruste
 Die Vriend verlaat hem niet;
 Bewaakt getrouw zijn bedje,
 Dat hem geen kwaad geschied’,
 En wekt het in de morgenstond
 En maakt hem vrolijk en gezond.

verkapt ongeloof

Een achtste hindernis voor kinderen om tot Jezus te komen is: ongeloof bij degenen die voor hen verantwoordelijk zijn. Het is met ons volk zeer ernstig gesteld. Elke god (duivel, zegt Gods Woord) mag vrijuit aanbeden worden. Onze kinderen worden overspoeld met magie, hekserij, toverij en occulte zaken. Je mag ze vrij uitleveren aan de duivel. Maar breng ze niet bij Jezus, want dan bestaat de kans dat je wordt teruggefloten. Was het maar zo, dat dit enkel op ‘neutrale gebieden’ (zo die bestaan) het geval was. Veel ernstiger is het, als kinderen op een godsdienstige manier de weg tot Jezus versperd wordt. Is het bijbels, kinderen alleen maar te leren: ‘vraag maar veel om een nieuw hartje?’ Nee, Jezus zegt: ‘laat de kinderen tot Mij komen’. Sommigen bidden levenslang om een nieuw hart, terwijl ze het oude hart voor geen goud kwijt willen. Dezelfde God Die bij monde van Ezechiël belooft: ‘Ik zal u een nieuw hart geven….’ zegt achttien hoofdstukken eerder:: ‘werpt van u weg al uw overtredingen, waardoor gij overtreden hebt, en maakt u een nieuw hart en een nieuwe geest; want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?’

hoogmoed

In feite is dat natuurlijk de eerstgenoemde hindernis. Maar we zijn maar ergens begonnen. Uiteindelijk hangt het een met het ander samen. Hoogmoed tegenover God is niets minder dan het beter weten dan Hij. Dat is precies wat Jezus de ‘Wetgeleerden’ van toen en nu verwijt. De sleutel van de kennis van Gods Woord is: het nederige ontzag voor Hem vanuit een diepe liefde. Een liefde die vraagt: ‘Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?’ Waar die ‘vreze des HEEREN’ ontbreekt, gaan wij God de les lezen. Dan gaan we sleutelen en morrelen aan de Schriften, zodat zij zeggen wat wij ervan vinden, in plaats van wat God ervan vindt! Hoe licht kunnen wij Gods Woord ontkrachten en buiten werking stellen door onze eigen mening ervoor in de plaats te stellen. En dat gebeurt aan de lopende band!EEREN’ontbreekt, gaan wij God de les lezen, en moe

Om maar één voorbeeld van hoogmoed te noemen: de manier waarop mensen tegen Israël aankijken. Uit de Bijbel en de geschiedenis weten wij dat Israël een hardnekkig volk is. Is dat een reden dat God Zijn plan met Israël laat varen? Nooit! Al Zijn beloften, voor heel Israël en Juda zullen in vervulling gaan. Tot heil van alle volken!

Jezus zegt: ‘Ik heb nog andere schapen, die van deze stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen; en het zal worden: één kudde, één Herder’. Wie een Statenvertaling met tekstverwijzing heeft, wordt naar Ezechiël 37 geleid. In dit woord van Jezus gaat het om de twee delen van de ene kudde Israël: de ‘schapen van deze stal’ (Juda) en ‘de schapen die van deze stal niet zijn’ (Israël). Wie dit inzicht ontvangt, krijgt een brede visie voor de hele natie Israël, ook voor de Nederlandse natie, en voor alle volken. Dan is werken onder kinderen een heel dankbaar werk. En terwijl wij het Evangelie brengen bidt Jezus ‘voor hen [ook de kinderen!] die door hun woord in Mij geloven zullen’ .

onze kinderen niet serieus nemen

Kinderen kunnen evengoed, en zelfs gemakkelijker de Heilige Geest ontvangen dan menige volwassene. Zij zijn in het algemeen veel opener. Zowel naar het kwade als naar het goede toe. Kinderen zouden, als wij hen niet beletten, tot Jezus gaan! Kinderen die opstandig zijn, die aversie hebben tegen het Evangelie zijn door ouderen voorgeprogrammeerd! Jezus geniet van kinderen en neemt ze als voorbeeld voor ons, ouderen. Aan kinderen kun je vaak veel meer kwijt dan aan menige oudere. Laten wij oppassen, het kinderlijk geloof niet te doven! Onze Heere Jezus is de Goede Herder. Hij weet fijngevoelig en teder met ieder schaap, en elk lammetje om te gaan. Moge door deze uiteenzetting elke vader, moeder, grootouder, kinderwerker of wie maar met kinderen te maken heeft, zich aangemoedigd en geruggesteund weten door Jezus’ opdracht: ‘weidt Mijn lammeren’, en door de belofte: ‘Hij zal de lammeren in Zijn armen vergaderen en in Zijn schoot dragen; de zogenden zal Hij zachtjes leiden’.

 Tekstverwijzingen:
 1 Filipp. 2:11
 2 Spr. 8:30,31
 3 Joh. 3:8
 4 Hand. 7:51b
 5 Luk. 11:52
 6 Joh. 14:9
 7 Dan. 9:21; Luk. 1:19 en 26.
 8 Rom. 5:1
 9 Hooglied 6:3
 10 Job 29:4 (vert. NBG ‘vertrouwelijke omgang’ is iets duidelijker dan ‘Gods verborgenheid’)
 11 Ps. 119:54
 12 Spr. 13:24
 13 Ps. 78:8
 14 1 Kor. 11:3
 15 1 Sam. 1 en 2; vgl. ook Num. 30.
 16 Deut. 32:17; 1 Kor. 10:18-21
 17 Ezech. 36:26 en 18:31
 18 Mark. 7:7-13
 19 Joh. 10:16
 20 Joh. 17:20
 21 Joh. 21:15
 22 Jes. 40:11

Verhaal voor de kinderen

Kijk, daar lopen moeders op de weg met hun kinderen. De kinderen lopen vrolijk huppelend aan de hand van hun moeders. Ze zijn blij, weet je waarom?
Ze zijn op weg naar Jezus.

De moeders hebben hen verteld wie Jezus is, dat Hij hun Vriend wil zijn en heel veel van hen houdt. Zij willen hun kinderen graag het allerbeste geven en dat is Jezus.
Ze willen hun kinderen dicht bij Hem brengen, zodat Hij hen aan kan raken. Want ze weten wel dat dit heel belangrijk is voor hun kinderen.

Maar de discipelen zien de moeders en de kinderen komen en daar begrijpen ze helemaal niets van. Kinderen… wat moeten die nu doen bij de Here Jezus.
Daar heeft Hij het toch veel te druk voor.
En ze gaan naar de moeders toe en willen hen wegjagen.
"Jezus heeft het veel te druk voor jullie kinderen. Kinderen horen niet bij de Here Jezus. Vooruit, ga maar weg", roepen de disipelen.

Jezus ziet wat er gebeurt, Hij ziet dat de discipelen de moeders en kinderen weg willen jagen. Hij wordt heel erg boos op zijn discipelen en Hij zegt: "Wat doen jullie nu toch? Dat mag helemaal niet. Laat de kinderen bij Mij komen. Je mag de kinderen niet wegjagen. Kinderen horen bij Mij en Ik houd heel veel van hen".

De kinderen horen die vriendelijke stem en ze zien en voelen dat Jezus heel veel van hen houdt. Ze zijn ook helemaal niet bang, al hebben ze Jezus nog nooit gezien. Ze rennen naar Hem toe en gaan dicht tegen Hem aan staan. Jezus neemt de kleinste kinderen op Zijn schoot en Hij praat en lacht met hen. Hij houdt zo veel van de kinderen, Hij wil ze graag gelukkig maken.
Hij legt Zijn Handen op hun hoofd en zegent hen. Hij belooft hen dat ze gelukkig zullen worden en later bij Hem in de Hemel mogen komen.

De moeders staan blij toe te komen, wat heerlijk, wat zijn ze blij voor hun kinderen.

Tegen de discipelen zegt Jezus: "Zo moeten jullie worden, net als de kinderen. Dan kunnen jullie later ook in de Hemel komen."

De kinderen vertrouwden Jezus helemaal en ze voelden zich zo blij en gelukkig bij Hem.
Het was heel fijn om zo dicht bij Jezus te mogen zijn.

En het mooie is, dat nog steeds alle kinderen heel dicht bij Jezus mogen komen.
Kinderen horen wèl bij Jezus. Hij zal nooit een kind wegjagen en er is nog nooit een kind bang voor Hem geweest.
Je mag altijd naar Hem toegaan en Hem alles vertellen, want Jezus heeft alle kinderen lief.

  Bekijk ook eens: Woord van welkom bij een Doopplechtigheid,                                    Gedichten,  Overdenking en Liedjes