1 En God zegende Noach en zijn zonen, en Hij zeide tot hen: Zijt vruchtbaar en vermenigvuldigt, en vervult de aarde!

En uw vrees, en uw verschrikking zij over al het gedierte der aarde, en over al het gevogelte des hemels; in al wat zich op den aardbodem roert, en in alle vissen der zee; zij zijn in uw hand overgegeven.

Al wat zich roert, dat levend is, zij u tot spijze; Ik heb het u al gegeven, gelijk het groene kruid.

Doch het vlees met zijn ziel, dat is zijn bloed, zult gij niet eten.

En voorwaar, Ik zal uw bloed, het bloed uwer zielen eisen; van de hand van alle gedierte zal Ik het eisen; ook van de hand des mensen, van de hand eens iegelijken zijns broeders zal Ik de ziel des mensen eisen.

Wie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door den mens vergoten worden; want God heeft den mens naar Zijn beeld gemaakt.

Maar gijlieden, weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt; teelt overvloediglijk voort op de aarde, en vermenigvuldigt op dezelve.

Voorts zeide God tot Noach, en tot zijn zonen met hem, zeggende:

Maar Ik, ziet, Ik richt Mijn verbond op met u, en met uw zaad na u;

En met alle levende ziel, die met u is, van het gevogelte, van het vee, en van alle gedierte der aarde met u; van allen, die uit de ark gegaan zijn, tot al het gedierte der aarde toe.

En Ik richt Mijn verbond op met u, dat niet meer alle vlees door de wateren des vloeds zal worden uitgeroeid; en dat er geen vloed meer zal zijn, om de aarde te verderven.

En God zeide: Dit is het teken des verbonds, dat Ik geef tussen Mij en tussen ulieden, en tussen alle levende ziel, die met u is, tot eeuwige geslachten.

Mijn boog heb Ik gegeven in de wolken; die zal zijn tot een teken des verbonds tussen Mij en tussen de aarde.

En het zal geschieden, als Ik wolken over de aarde brenge, dat deze boog zal gezien worden in de wolken;

Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond, hetwelk is tussen Mij en tussen u, en tussen alle levende ziel van alle vlees; en de wateren zullen niet meer wezen tot een vloed, om alle vlees te verderven.

Als deze boog in de wolken zal zijn, zo zal Ik hem aanzien, om te gedenken aan het eeuwig verbond tussen God en tussen alle levende ziel, van alle vlees, dat op de aarde is.

Zo zeide dan God tot Noach: Dit is het teken des verbonds, dat Ik opgericht heb tussen Mij en tussen alle vlees, dat op de aarde is.

De zonen van Noach

En de zonen van Noach, die uit de ark gingen, waren Sem, en Cham, en Jafeth; en Cham is de vader van Kanaan.

Deze drie waren de zonen van Noach; en van dezen is de ganse aarde overspreid.

En Noach begon een akkerman te zijn, en hij plantte een wijngaard.

En hij dronk van dien wijn, en werd dronken; en hij ontblootte zich in het midden zijner tent.

En Cham, Kanaans vader, zag zijns vaders naaktheid, en hij gaf het zijn beiden broederen daar buiten te kennen.

Toen namen Sem en Jafeth een kleed, en zij leiden het op hun beider schouderen, en gingen achterwaarts, en bedekten de naaktheid huns vaders; en hun aangezichten waren achterwaarts gekeerd, zodat zij de naaktheid huns vaders niet zagen.

En Noach ontwaakte van zijn wijn; en hij merkte wat zijn kleinste zoon hem gedaan had.

En hij zeide: Vervloekt zij Kanaan; een knecht der knechten zij hij zijn broederen!

Voorts zeide hij: Gezegend zij de Heere, de God van Sem; en Kanaan zij hem een knecht!

God breide Jafeth uit, en hij wone in Sems tenten! en Kanaan zij hem een knecht!

En Noach leefde na den vloed driehonderd en vijftig jaren.

Zo waren al de dagen van Noach negenhonderd en vijftig jaren; en hij stierf.


Vertel het aan de kinderen -  Noach leefde zoals God het had bedoeld

Er was één man, die wèl leefde zoals God het had bedoeld, dat was Noach. Noach en zijn zonen, Sem, Cham en Jafeth dienden God en leefden zoals God het graag wilde. God vertelde Noach dat hij een ark moest maken, een hele grote boot, waarin veel mensen en dieren zouden kunnen wonen. Hij vertelde precies hoe Noach de boot moest maken, met wel 3 verdiepingen en veel kamertjes voor de mensen en de dieren, die er in zouden wonen. De boot moest 300 el lang worden en wel 50 el breed. Aan de bovenkant moest hij 1 el open laten en de ingang moest hij aan de zijkant maken. 1 el is ongeveer 45 cm, dus dan kun je zelf wel uitrekenen hoe groot de ark ongeveer was. Noach en zijn zonen ging aan het werk iedere dag, van de vroege ochtend tot de late avond. Zij maakten de ark precies zoals God het had gezegd en smeerden alle naden dicht met pek, zodat het water er niet in kon komen. God had Noach verteld dat er een grote zonvloed zou komen over de aarde. Het zou héél lang regenen en alle wateren zouden buiten hun oevers treden, zodat heel de aarde bedekt zou worden met water. Alle mensen en dieren die niet in de ark waren, zouden verdrinken.

De mensen zagen wel dat Noach en zijn zonen een ark bouwden, maar ze moesten er om lachen en staken er de spot mee. Haha....wie gaat er nu een boot bouwen midden op het droge land. Hoe moet je die boot ooit in de zee krijgen? Maar Noach vertelde de mensen dat zij zich moesten bekeren, dat ze naar God moesten luisteren en kiezen voor het goede en geen slechte dingen meer moesten doen. Als je er spijt van hebt en vergeving vraagt aan God, dan mogen jullie ook in de ark komen. Maar ze lachten Noach uit en wilden helemaal niet naar hem luisteren.

Noach verzamelde een heleboel eten voor mens en dier en bracht dat in de ark, zoals God het hem had gezegd. Toen op een dag kwam daar een hele mooie, wonderlijke stoet dieren aan lopen, twee aan twee. Van ieder soort een mannetje en een vrouwtje. Zij kwamen in een hele, lange rij naar de ark toe en Noach bracht hen in de ark en wees ieder dier z'n eigen plaats aan, waar ze konden rusten en eten. Deze dieren had God gestuurd, zodat ook zij in leven konden blijven en niet zouden verdrinken.

Toen gingen ook Noach, zijn vrouw en zijn zonen met hun vrouwen, de ark in en God sloot de deur achter hen dicht. Na zeven dagen begon het te regen, steeds harder en harder, zó hard, als het nog nooit had geregend. Overal vandaan kwam het water opzetten en het water bedekte de aarde en steeg steeds hoger en hoger. Veertig dagen en nachten regende het, toen was er niets meer van de aarde te zien, alles was bedekt met water, zelfs de hoogste bergen. Maar midden op die grote onafzienbare watervlakte dobberde eenzaam de ark met Noach en zijn gezin en alle dieren, die God had gestuurd. Zij waren allemaal veilig in de ark en God zorgde voor hen.

Honderdvijftig dagen lang was de aarde met water bedekt. Noach en de zijnen leefden al die tijd in de ark. Ze zullen wel verlangd hebben naar de tijd dat ze weer uit de ark konden. Maar ze wachtten geduldig en vertrouwden op God. Toen begon het heel hard te waaien en het water begon heel langzaam te zakken. De donkere wolken verdwenen, het regende niet meer. Plotseling kreeg de ark een geweldige schok, hij was vastgelopen op een berg. Dat betekende dat het water steeds meer zakte en wegvloeide van de aarde.

Na veertig dagen liet Noach een raaf los en de raaf vloog weg en kwam niet meer terug. Een raaf is een sterke vogel, hij had dus eten gevonden en een plaats om te rusten. Na zeven dagen liet Noach een duif los. Een duif heeft zaad nodig om te eten. Ze vloog de hele dag rond maar kon geen eten vinden en kwam 's avonds weer terug naar de veilige ark. Noach stak zijn hand uit het venster en bracht haar binnen. Na nog eens zeven dagen liet Noach weer een duif uit en zij kwam 's avonds ook weer terug. Maar wat had zij in haar bekje..een olijfblad. Dat was een hoopvol teken. Er was weer jong groen leven te vinden op de aarde. Noach wachtte nog eens zeven dagen en weer liet hij de duif los. Toen kwam ze niet meer terug. Nu wist Noach dat het water zo ver was gezakt, dat de duif zaad kon vinden om van te eten en een plek om te rusten.

Toen zei God tegen Noach. Ga maar uit de ark met je vrouw, zonen en hun vrouwen en alle dieren, die zo lang in de ark hebben gewoond. En God opende de deur... Wat zal dat een blijde dag zijn geweest, toen de deur van de ark weer open ging en ze weer mochten lopen op de aarde en genieten van al het moois dat God eens had geschapen. Er bloeiden weer bloemen en er waren blaadjes aan de bomen. De dieren huppelden naar buiten en de vogels vlogen rond en begonnen te zingen tot eer van God.

Noach en zijn kinderen bouwden een altaar en brachten een offer voor God. Ze waren zo dankbaar en blij. God zag wel hoe dankbaar Noach was en hij beloofde Noach, dat er nooit meer zo'n grote zondvloed over de aarde zou komen, die alles wat leefde op de aarde zou verwoesten. Er zal altijd een tijd zijn om te zaaien en te oogsten, er zal koude zijn en hitte, zomer en winter, dag en nacht, daar zal nooit een einde aan komen. Het teken van dit verbond tussen jou en alle levende wezens op aarde, is een grote, mooie, kleurige regenboog, die ik uitspan tussen de wolken. Als Ik deze regenboog zie zal ik aan dit verbond, aan deze belofte, denken, sprak God tot Noach.

Nog steeds kunnen wij die regenboog zien als de regendruppels vallen en de zon met haar gouden stralen de druppels doet schitteren in prachtige kleuren.. Ook God ziet Zijn boog dan staan tussen de wolken en denkt aan wat Hij eens heeft beloofd.

De regenboog herinnert ons aan Gods belofte en aan Zijn Liefde voor ieder mensenkind. Hij vergeet ons niet, want Zijn belofte blijft altijd van kracht.

De regenboog

Gods belofte aan Noach krijgt een teken wat we vandaag ook nog kunnen zien

Een teken zo gewoon, zo normaal dat vele mensen er niet eens van opkijken of het opmerken.
Het is allemaal ook " zo logisch " verklaarbaar.
Je kunt het teken van Gods belofte aan Noach gewoon weg redeneren !!!
Net zoals je de zegeningen van God, zoals eten, gezondheid en vrede weg kan redeneren.
Totdat...... je leven ( figuurlijk) in een zondvloed komt.
Werkeloosheid, ziek zijn, ruzie... zoveel zorgen voor morgen en de dagen daarna ....
Wat ziet de wereld er dan anders uit. Wat doe je dan ???
En wat doe je als " die figuurlijke zondvloed " ook weer overgaat ?
In Genesis 8 kunnen we lezen dat Noach na de zondvloed een altaar bouwde voor God.

 In Genesis 9 lezen we het antwoord van God op het dankgebed van Noach.
 God hoort en antwoord de mens die Hem in het gebed zoekt !
 En God zegende Noach en zijn zonen.... maar wat zijn "zegeningen ?"
 Is dat rijkdom, gezondheid, geluk en voorspoed ?
 Dat kan, maar vaak kunnen we in de Bijbel lezen, dat het geloof strijd geeft.
 Strijd tegen de wereld, strijd tegen de duivel, maar ook strijd tegen ons zelf.
 Noach blijft een kind van Adam en Eva, net zoals wij !!
 Logisch, want kinderen lijken op hun (voor)ouders
 Aan een appelboom komen ook niet ineens peren te hangen.
 Dat geeft strijd, want we denken en doen  hetzelfde als Adam en Eva :
 " Niet luisteren naar God, maar wel naar de duivel en ons zelf. "
 Aan het eind van Genesis 9 wordt dat helaas weer zeer pijnlijk duidelijk.....

 Gods belofte aan Noach geldt ook voor ons, want in vers 12 staat :
 En God zeide : Dit is het teken van het verbond, dat Ik geef tussen Mij en tussen u,
 en tussen alle levende ziel, die met u is, tot eeuwige geslachten.
 En met die beloften geeft God in vers 1 t/m 7 adviezen en voorschriften mee
 voor een welgelukzalig leven.
 Allereerst krijgt Noach ( de mens ) van God de opdracht om nieuw leven aan de  aarde te schenken.
 Tegelijkertijd kent God de mens en geeft Hij heel duidelijk aan wat wel en niet mag,  bijv. in vers 6:
 Wie het bloed van mensen vergiet, zijn bloed zal door de mens vergoten worden,
 want God heeft de mens naar Zijn beeld gemaakt.
 Het bloed wat hier wordt genoemd, staat symbool voor het leven,
 daarom moet je daar met respect mee omgaan.
 Je kunt dat later terug lezen in de Tien Woorden ( geboden ) : "Gij zult niet  doodslaan. "
 De Heere Jezus legt dit woord nog verder uit in Matthéüs 5 vers 21 en 22 :
 Niet alleen " echt " doodslaan, maar ook op je naaste woedend zijn of haten, maak je  al schuldig.
 Jouw leven is je gegeven door God, maar het leven van die ander is óók door God  gegeven....
 Dat wetend en naar jezelf kijkend, weet je dat je " schuldig " bent tegen over je  naaste,
 maar nog meer schuldig tegen over God. Wat nu ?
 God gedacht aan Noach en zo vond Noach genade in de ogen van God ( Genesis 8 ).
 In de Heere Jezus heeft God ook aan ons gedacht. Door Hem mogen wij genade  ontvangen !!
 Genade betekent " gunst, aanvaarding. "
 Dit laat zien dat " genade " niet wordt verdiend, maar wordt gegeven.

 Het zichtbare teken van Gods genade is in Genesis 9 "de regenboog."
 Meerdere keren zegt God tegen Noach :
 " wanneer de wolken boven de aarde worden samen gedreven
 en in die wolken de boog zichtbaar wordt,
 zal Ik denken aan het verbond wat Ik gesloten heb met de mensen."
 Het verbond van genade... nooit meer een vloed die alles en iedereen zal  vernietigen.
 Hoe wonderlijk is het dat hoe dikker de wolk, hoe helderder de regenboog is.....
 Hoe wonderlijk is het dat de regenboog schijnt, waar de regen dreigt....
 Hoe wonderlijk zijn de donkere regendruppels die gekleurd worden door het licht....
 Hoe wonderlijk is dan toch de regenboog als teken van Gods trouw en genade.....

 Een niet weg te redeneren teken van God voor mensen met strijd tegen de wereld,
 tegen de duivel en tegen zichzelf.
 En dat blijkt maar al te gauw:  
 Noach plant een wijngaard en drinkt van de wijn en wordt dronken.
 Hij trekt zijn kleren uit en gaat naakt in zijn tent liggen.
 Zijn zoon Cham ziet Noach liggen en riep zijn broers erbij in plaats van zijn vader te  bedekken.
 Respect voor zijn vader is hier ver te zoeken
 Deze broers, Sem en Jafet bedekken het lichaam van hun vader met een afgewend  gezicht.
 Een figuurlijke zondvloed is er weer in het leven van Noach gekomen.
 Golven van zonde en schaamte rollen over Noach heen!
 Donkere wolken... zo snel na Gods Verbond.... Zo snel na Gods Genade....

 En toch.... Gods teken is een vaste belofte. Ook voor Noach. Ook voor ons !!!
 Zoals de regenboog helder schijnt tegen de donkere wolken,
 is het Kruis van Golgotha dat schijnt in de inktzwarte duisternis vanwege onze zonde  ( fouten).
 Daar sterft Gods enige Zoon ( Jezus Christus), zodat we door Hem (eeuwig) zouden  leven.
 Waarom ? Dit is niet "logisch" te verklaren, dit is Gods liefde voor mensen.