Jezus wandelt tussen de zeven gouden kandelaren

Openbaring I 12-17 - Jesus wandelt tusschen de zeven goude kandelaaren

9 Ik, Johannes, uw broeder en deelgenoot in de verdrukking en in het Koninkrijk en de volharding in Jezus, was op het eiland, genaamd Patmos, om het woord Gods en het getuigenis van Jezus. 10 Ik kwam in vervoering des geestes op de dag des Heren, en ik hoorde achter mij een luide stem, als van een bazuin, 11 zeggende: Hetgeen gij ziet, schrijf dat in een boek en zend het aan de zeven gemeenten: naar Efeze, en naar Smyrna, en naar Pergamum, en naar Tyatira, en naar Sardes, en naar Filadelfia en naar Laodicea.
 
12 En ik keerde mij om, ten einde de stem te zien, die met mij sprak. En toen ik mij omkeerde, zag ik zeven gouden kandelaren, 13 en te midden van de kandelaren iemand als eens mensen zoon, bekleed met een tot de voeten reikend gewaad, en aan de borsten omgord met een gouden gordel; 14 en zijn hoofd en zijn haren waren wit als witte wol, als sneeuw, en zijn ogen als een vuurvlam; 15 en zijn voeten waren gelijk koperbrons, als in een oven gloeiend gemaakt, en zijn stem was als een geluid van vele wateren. 16 En Hij had zeven sterren in zijn rechterhand en uit zijn mond kwam een tweesnijdend scherp zwaard; en zijn aanzien was gelijk de zon schijnt in haar kracht.
 
17 En toen ik Hem zag, viel ik als dood voor zijn voeten; en Hij legde zijn rechterhand op mij en zeide: Wees niet bevreesd, Ik ben de eerste en de laatste, 18 en de levende, en Ik ben dood geweest, en zie, Ik ben levend tot in alle eeuwigheden, en Ik heb de sleutels van de dood en het dodenrijk. 19 Schrijf dan hetgeen gij gezien hebt en hetgeen is en hetgeen na dezen geschieden zal. 20 Het geheimenis der zeven sterren, die gij gezien hebt in mijn rechterhand, en de zeven gouden kandelaren: de zeven sterren zijn de engelen der zeven gemeenten, en de kandelaren zijn de zeven gemeenten. 

Over de Heer van de Kerk

Goede Vrijdag.... Onze Here Christus stierf aan het kruis. Volkomen van God verlaten. Bedolven onder de vloek van God. Betalend de straf voor de zonde. Onvoorstelbaar zwaar. Voor een gewoon mens onmogelijk te dragen. Hij stierf. Hij gàf zijn leven. Voor ons. Ja, ook voor ons! Voor ons, gereformeerden uit de eenentwintigste eeuw.

Gelukkig ging die vrijdag voorbij en werd het Pasen. Na drie dagen stond de Here op uit het graf. Hij ontving het leven weer. Hij overwon de dood en de zonde en de macht van de duivel. Overwinnaar! Naar de eeuwige raad van God.
Hierboven staan enkele verzen uit De Openbaring van Johannes. Uit het eerste hoofdstuk. Een prachtig Bijbelgedeelte, vertroostend en bemoedigend. Onze Here Christus openbaart zich daar als de Opgestane, de Levende, de Koning der koningen, de Heer van de Kerk.

Zo mag Johannes de kerken in zijn dagen, in Klein-Azië, begroeten. Hij mag ze de zegengroet van de Opgestane geven. Genade en vrede. Van de eerstgeborene uit de doden. Van de Overste van de koningen der aarde. Zo worden ook wij nog altijd begroet, zondags, in de kerk.

Dat is het gevolg van Pasen. Dat is het gevolg van die machtige overwinning op de dood. Genade en vrede voor u. Want de Heer van de Kerk leeft en regeert!
Hij kocht zijn volk, hij kocht ons met zijn bloed. Hij maakte de zijnen tot zijn eigendom. Hij heeft ons tot priesters gemaakt voor zijn God en Vader.
Dat mag Johannes allereerst aan de kerken voorhouden. De Opgestane is uw Heer. Hij schenkt u zijn genade en vrede.

Overweldigende heerlijkheid

Onze Here Jezus Christus openbaart zich aan Johannes in al zijn schitterende heerlijkheid. Zijn hoofd en haren wit als witte wol. Als sneeuw. Zijn ogen zijn als een vuurvlam. Zijn voeten als gloeiend koperbrons. Zijn stem als het geluid van vele wateren. Zijn aanzien als de zon in haar kracht. Het is alsof Johannes de juiste menselijke woorden niet goed kan vinden om die schitterende witheid, die volmaakte reinheid, die opperste majesteit te beschrijven. Alsof de heerlijkheid van de opgestane en verheerlijkte Christus eigenlijk niet met onze woorden te beschrijven is. Hij gebruikt beelden die we kennen maar het is hem niet mogelijk om echt die heerlijkheid te laten zien. Mensenwoorden zijn te beperkt. Maar toch.... Alleen al die menselijke beschrijving ..... Als.... Gelijk .......
Schitterend. Majesteitelijk. Heerlijk.
Dat is onze Heer. Dat is de Heer van de Kerk. Niemand is met Hem te vergelijken.

Kandelaren en sterren

En Johannes ziet zijn Here dan niet in de hemel, of tegen een hemelse achtergrond. Nee, de Here Jezus openbaart zich tussen de kandelaren. Zeven kandelaren. En in Zijn rechterhand heeft de Here zeven sterren.
Uit het Oude Testament kennen we de gouden kandelaar met de zeven armen en de zeven lampen daarop. Eén kandelaar met zeven lampen. Dat is een symbool voor dat ene volk Israël. Eén kerk, één gemeente, verzameld rond die ene tempel, te Jeruzalem.

Nu, in het Nieuwe Testament, laat de Here zich zien tussen zeven apàrte kandelaars. Er is iets veranderd. Doordat Christus aan het kruis alles volbracht wordt Gods volk nu niet meer geroepen naar die ene tempel in Jeruzalem. Die is er waarschijnlijk niet eens meer in Johannes’ dagen. Dat hoeft ook niet. Want de tempeldienst is vervuld. Nu vergadert de Here zijn volk in gemeenten over de hele wereld.

Daarom nu zeven losse kandelaars. Maar die zeven losse kandelaars zijn wel met elkaar verbonden. Ze staan niet op zichzelf. Ze horen bij elkaar. Ze vormen een kring. En midden in die kring wandelt de verheerlijkte Christus. Hij is, in zijn schitterende en machtige verschijning, het middelpunt. Ja, in Hèm zijn die kandelaars met elkaar verbonden. Hij houdt ze bijeen. En niet alleen houdt Hij ze bijeen. Nee, Christus’ werk is veel meer omvattend. Hij bewaakt de kandelaars, Hij zorgt dat de lampen blijven branden. Hij bewaakt ze en voedt ze met zijn Woord en Geest.

Zeven in getal

Zeven kandelaren. Zeven is een bijzonder getal in de Bijbel. We komen het veel vaker tegen. Het getal zeven heeft te maken met volheid. Een volledig aantal. Compleet. Zeven, een getal van volheid en voltooiing. Het slaat hier allereerst op die zeven gemeenten in Klein-Azië. Maar daarna op àlle gemeenten, over heel de aarde. Heel Gods Kerk. Christus heeft al zijn gemeenten om zich heen. Niet één is er buiten zijn aandacht!

En hoe Hij dan voor die gemeenten zorgt zien we aan het beeld van de sterren. Die sterren, dat zijn de engelen van de zeven gemeenten. Het zijn, zo verklaren de uitleggers, de voorgangers of de ambtsdragers van die gemeenten. De geestelijke leidslieden. Zij, die door de Here Jezus geroepen zijn om zijn kudde te leiden en te beschermen. Alsof Hij zelf in eigen persoon zijn volk voorging. Christus is in de Hemel. Maar Hij laat geen van zijn gemeenten alleen. Hij maakt dat er ambtsdragers zijn. Dominees en ouderlingen. Om in zijn naam de kudde op de goede weg te voeren. Zo zorgt de Heer van de kerk dat de lampen op de kandelaren blijven branden.

Hij laat zijn Kerk niet alleen

We moeten dat goed zien. De opgestane Here, de eerstgeborene uit de doden, de Koning der koningen, Hij ís er! Hij laat zijn Kerk niet alleen. Hij staat midden tussen zijn trouwe gemeenten. Hij beschermt en verzorgt ze. Hij blijft ze ook aan elkaar verbinden.

Dat geldt voor Efeze en voor Smyrna. Dat geldt voor Pergamum en Tyatira. Voor Sardes en Filadelfia en Laodicea. Dat geldt evengoed voor Zwolle en Groningen en Hasselt. Voor Assen en Mariënberg en Berkel&Rodenrijs/Bergschenhoek. Voor Bergentheim/Bruchterveld en Emmen en Amersfoort, voor Ermelo en Olterterp. Beseffen we wat dat betekent? Beseffen we hoe machtig het is dat de Here Christus zelf in ons midden is? Zelf onze gemeenten voedt en verzorgt? Bewaart en beschermt? Zelf zorgt voor ambtsdragers? Zelf zijn kerken aan elkaar verbindt? Ons verbindt ook met al zijn kerken, over heel de wereld?

Een geweldige toekomst

We hebben in deze dagen vaak zorgen over de toekomst van de kerken. De Gereformeerde Kerken in Nederland. Kandelaren. Net als die zeven uit Openbaring. Kandelaren in de kring rondom de levende Here Christus. Brandende lampen, gevoed door het Woord van Christus, gesterkt door zijn Geest.
Allerlei vragen bekruipen ons in deze tijd. Blijven we wel bestaan? Zullen er geen kandelaren weggenomen worden uit de kring? Doordat steeds mensen de kerken verlaten? En er maar weinig bij komen? Hoe moet dat nu toch verder? Vinden we altijd wel voldoende ambtsdragers? Komen er wel voldoende predikanten? Blijven we wel staande onder de grote druk van ongeloof en wereldgelijkvormigheid? Gaan de vlammen niet heel zwak branden? Wat moeten we doen om levende gemeenten van Christus te blijven?

Dat zijn serieuze vragen. En als nuchtere en verantwoorde christenen moeten we daar ook over nadenken en kijken naar de toekomst. Dat mag. Maar het maakt wel uit hóe we kijken. Als we dat doen, als we zien naar de toekomst, dan moeten we dat beeld uit Openbaring steeds voor ogen houden. Christus wandelt tussen de kandelaren. Hij houdt de sterren in zijn machtige rechterhand. Híj is de Heer van de Kerk. Hij verlaat zijn plaats niet. Hoe de kandelaars staande zullen blijven? Op welke manier de lampen zullen blijven branden? De kerkenraden houden zich met die vragen bezig. De meerdere vergaderingen spreken er over. Er wordt hard gewerkt aan een (deels) eigen opleiding voor predikanten. Er wordt veel tijd gestoken in studie, catechisatie, verenigingswerk. Er wordt alle moeite gedaan om de vrede en de eenheid in de kerken te bewaren. Dat is goed. Dat moet. Ook als we soms zo weinig resultaat denken te zien.

Jezus Christus laat nooit los

Als we maar bij ons werken en spreken en overleggen steeds bedenken dat we dan spreken over mogelijkheden die de Heer van de kerk ons geeft. Als we Hem blijven zien, dan is het goed. Dan is al het kerkwerk dat niet in strijd is met Gods Woord, goed. Dan is het nooit tevergeefs. Dan is het nooit zonder resultaat. Ook al zien we dat niet direct. Want dan geeft de Here Jezus Christus zijn zegen. Zijn genade en vrede. Dat is de belofte van de Getrouwe Getuige. Dat is Zijn zorg aan de kandelaren. Uiteindelijk is het aan Hèm en niet aan ons. Dat geloven we. Daar vertrouwen we op. Hij laat ons niet verkommeren. Hij geeft ons niet over aan de wereld en aan de goden van de tijd.

Híj houdt de sterren in Zijn rechterhand en Híj wandelt tussen de kandelaren! De Opgestane, de Levende, de Eerste en de Laatste, de Overwinnaar van dood en dodenrijk.

Christus staat tussen zijn gemeenten, Hij verbindt ze, aan elkaar, maar bovenal aan zichzelf. Als zijn gemeenten trouw zijn, laat Hij ze nooit los. Hoe dan ook! Want het was Goede Vrijdag en het is daarna Pasen geworden!