Paulus op Malta door adder gebeten

Handelingen XXVIII 3-5 - Paulus schudt den Adder in 't vier

1 En eerst toen wij in veiligheid waren, vernamen wij, dat het eiland Malta heette. 2 En de inlanders bewezen ons buitengewone menslievendheid, want zij staken een groot vuur aan en haalden er ons allen bij om de dreigende regen en om de koude. 3 En toen Paulus een bos dor hout bijeengehaald had en op het vuur legde, kwam er door de hitte een adder uit en beet zich vast aan zijn hand. 4 En toen de inlanders het dier aan zijn hand zagen hangen, zeiden zij tot elkaar: Deze man is zeker een moordenaar, die de wraakgodin niet wil laten leven, nu hij aan de zee ontkomen is. 5 Maar hij schudde het dier af in het vuur, zonder enig letsel te ondervinden; 6 zij echter verwachtten, dat hij zou opzwellen of plotseling dood neervallen. Doch toen zij na lang wachten zagen, dat zich niets ongewoons bij hem voordeed, sloeg hun mening om en zeiden zij, dat hij een god was.
 
7 En in de omgeving van die plaats lag een landgoed van de bestuurder van het eiland, Publius genaamd, die ons opnam en ons drie dagen vriendelijk gastvrijheid verleende. 8 Nu geschiedde het, dat de vader van Publius met ingewandskoortsen te bed lag; en Paulus ging tot hem en deed een gebed, en hij legde hem de handen op en genas hem. 9 En toen dit geschied was, kwamen ook de anderen op het eiland, die ziekten hadden, en werden genezen; 10 en zij vereerden ons ook met vele eerbewijzen en toen wij weer uitzeilden, voorzagen zij nog in hetgeen wij nodig hadden.

Te snel oordelen

Het volk van Malta is snel! Ze zijn snel in hun hulpbetoon, als de schipbreukelingen op het eiland zijn aangespoeld. En nog sneller zijn ze in hun oordeel: als Paulus door de adder is gebeten, moet hij een moordenaar zijn. En als hij dan ná die beet niet dood neervalt, moet hij wel een god zijn. Wie is deze Paulus?

Het is een menselijk trekje om snel te oordelen en snel duidelijkheid te willen hebben. Maar zo doen we al gauw de rijkdom van de werkelijkheid te kort en daarmee ook ons zelf. We doen dat niet uit kwaadaardigheid, maar omdat we die behoefte nu eenmaal hebben.

Nu eenmaal? In het evangelie en ook in Handelingen worden menselijke verwachtingen voortdurend doorbroken door de wonderen van God. Paulus blijkt geen moordenaar, want hij blijft leven. Maar is hij daarmee dan gelijk een god, lees: onsterfelijk?

De onsterfelijkheid waarin wij door de opstanding van Jezus delen, gaat ons voorstellingsvermogen te boven. Wat we kunnen zien, is dat mensen genezen, zoals de gastvrije Publius dat ervaart. Wie zijn huis openstelt, ontvangt niet zomaar de apostel, maar hem die de apostelen gezonden heeft.

Lees ook eens het document  Paulus op Malta