De intocht in Jeruzalem 

Marcus XI 7-10 - Jesus inryding binnen Jerusalem

1 En toen zij dicht bij Jeruzalem kwamen, bij Betfage en Betanië aan de Olijfberg, zond Hij twee van zijn discipelen uit, 2 en zeide tot hen: Gaat naar het dorp, dat tegenover u ligt, en terstond, als gij er binnenkomt, zult gij een veulen vastgebonden vinden, waarop nog nooit een mens heeft gezeten; maakt het los en brengt het hier. 3 En indien iemand tot u zegt: Wat doet gij daar? zegt dan: De Here heeft het nodig en terstond zendt Hij het weder hierheen. 

4 En zij gingen heen en vonden een veulen vastgebonden bij de deur buiten aan de weg, en zij maakten het los. 5 En sommigen van degenen, die daar stonden, zeiden tot hen: Wat doet gij daar, dat gij dat veulen losmaakt? 6 Zij spraken tot hen, zoals Jezus gezegd had, en zij lieten hen begaan. 7 En zij brachten het veulen tot Jezus en legden hun klederen daarop en Hij ging erop zitten. 8 En velen spreidden hun klederen op de weg en anderen groen, dat zij van het veld plukten. 9 En die voorgingen en die volgden riepen:
 
Hosanna! Gezegend Hij, die komt in de naam des Heren; 10 gezegend het komende rijk van onze vader David; Hosanna in de hoogste hemelen!

De koning rijdt zijn stad binnen

En wij staan allemaal te zwaaien met, zeg nou zelf, veel te kleine takjes. Een koning die de stad binnenrijdt, die begroet je toch op z'n minst met een behoorlijke vlag. Maar roepen, zingen, dat doen we goed. Hosanna. Jeruzalem sluit zijn koning in zijn hart. Er wordt gezongen en gejuicht. Maar het lijkt alsof die Koning steeds kleiner wordt. De Messias op een ezeltje.
 
Reeds voor Jezus zijn machthebbers en koningen op triomfantelijke wijze Jeruzalem binnengetrokken. En in de loop van de geschiedenis deden ook velen het na hem. Daarom is het aannemelijk dat vele naïeve kijkers of deelnemers aan die triomftocht van Jezus naar Jeruzalem gedacht zullen hebben dat Hij nu eindelijk de heerschappij op zich zou nemen. En wel op een wijze die ons van de machtigen der wereld maar al te goed bekend is.

Een intocht om niet te vergeten

Toen ze Jeruzalem naderden en bij Betfage op de Olijfberg kwamen, stuurde Jezus er twee leerlingen op uit. Zijn opdracht luidde: ‘Ga naar het dorp dat daar ligt. Vrijwel direct zullen jullie er een ezelin zien, die daar vastgebonden staat met haar veulen. Maak de dieren los en breng ze bij Me. En als iemand jullie iets vraagt, antwoord dan: “De Heer heeft ze nodig”. Dan zal men ze meteen meegeven’. Dit is gebeurd opdat in vervulling zou gaan wat gezegd is door de profeet: ‘Zeg tegen Sion: “Kijk, je koning is in aantocht, hij is zachtmoedig en rijdt op een ezelin en op een veulen, het jong van een lastdier”.

De leerlingen gingen op weg en deden wat Jezus hun had opgedragen. Ze brachten de ezelin en het veulen mee, legden er mantels op en lieten Jezus daarop plaatsnemen. Vanuit de menigte spreidden velen hun mantels op de weg uit, anderen braken twijgen van de bomen en spreidden die uit op de weg. De talloze mensen die voor Hem uit liepen en achter Hem aan kwamen, riepen luidkeels: ‘Hosanna voor de Zoon van David! Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer. Hosanna in de hemel!’

Toen Hij Jeruzalem binnenging, raakt de hele stad in rep en roer. ‘Wie is die man?’ wilde men weten. Uit de menigte werd geantwoord: ‘Dat is Jezus, de profeet uit Nazaret in Galilea’.

De beloofde Messias

Deze intocht van Jezus in Jeruzalem is binnen het Matteüsevangelie de eerste maal dat Jezus in de heilige hoofdstad komt. Matteüs maakt er een bijzonder plechtige intrede van: als een koning, neen als dè Koning komt Jezus binnen. Jezus is de Koning, zoals de profeet Zacharias Hem heeft aangekondigd, geheel in de lijn van profeten vóór hem (Zacharias 9, 9). Eindelijk! Eindelijk wordt
de verwachting van zovele eeuwen vervuld. De beloofde Messias, Zoon van David, die zou komen, is er nu! Het is een leidmotief van Matteüs: Jezus vervult de Schrift, zelfs tot in de kleinste details. Daarom komen de ezelin én haar veulen zo uitdrukkelijk naar voren, zelfs driemaal. Deze Koning wordt omringd door een zeer grote menigte. Hoe zou Hij Koning kunnen zijn zonder mensen?

Deze Koning is wel heel bijzonder

Hij rijdt op een ezel, niet op een paard, zoals krijgsheren doen. Het drukt zijn nederigheid uit. Bovendien is Hij zachtmoedig. Het is essentieel. Geen heerser zoals die van de wereld, maar de nederige Koning van de zachtmoedigheid. Zó ziet zijn Rijk eruit, want zó is God, de Heer, omringd door engelen in de hoge. Met Jezus treedt immers God zelf in de stad binnen. En Hij bevindt zich tussen zijn volk, want een deel vóór Hem uit, een deel achter Hem aan.

De Koning van de eindtijd

Er is meer: deze Koning is ook de Koning van de eindtijd. Daarom wordt de plaats zo plechtig aangegeven. We krijgen namelijk drie locaties. De Olijfberg is de plaats, waar de beloofde Messias zal komen. Vandaar zal Hij de stad binnengaan. Welnu, hier is Hij dan, komend uit het Oosten, de plaats van het licht, de plaats waar de zon opgaat. Zo zal Jezus als het verrijzenislicht opgaan, drie dagen na zijn lijden en dood. Maar dat wordt in dit verhaal nog niet klaar verteld. Alhoewel: de reactie van de Jeruzalemmers is niet echt fameus: er is rep en roer, een aardbeving waardig.

Jezus' intocht in Jeruzalem is anders dan de triomftochten van de wereldse leiders

Weliswaar komt Hij als een koning, dat wil zeggen rijdend en niet als het gewone volk te voet. De weg ik afgezet door mensen die hem bejubelen en de hoogste Joodse eretitel roepen; Zoon van David, die komt in de naam van de Heer.
 
Deze koning verschijnt alleen niet in macht en heerlijkheid. Hij komt gezeten op een lastdier, op een ezel. Een ezel, het gewonen rijdier van de arme lui. En dan ook nog wel op een ezel die niet eens van hem zelf is.
 
Zo bewijst Jezus dat Hij als koning aan de kant van de armen staat. Dat Hij solidair is met de armen. De ezel, het lastdier van de armen draagt de Messias Jeruzalem binnen. Hij die geen sympathisant is van de machtigen en de heersers, maar een vriend van de armen.
 
Het is deze ezel, de ezel van palmzomdag, die de fundamentele optie van Jezus openbaar maakt. Juist op deze dag, de ouverture van de Goede Week, staan daardoor het levensmysterie van Jezus en de fundamentele karaktertrek van het christelijk geloof in het middelpunt van onze belangstelling.
 
Het heil van de mensen wordt in de nederigheid van Jezus gerealiseerd

Wat de evangelist met het verhaal van de intocht van Jezus in Jeruzalem schildert, drukt ook Paulus uit in zijn brief aan de christenen van Filippi. Paulus schrijft; Christus die bestond in de goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God: Hij heeft zich van zichzelf ontdaan en het bestaan van een slaaf aangenomen. Hij is aan de mensen gelijk geworden. En als mens verschenen heeft Hij zich vernederd, hij werd gehoorzaam tot in de dood, tot de dood aan het kruis. Tot zover Paulus.
 
Precies in deze zelfgave en de optie voor de armen en de kleinen ligt het levensgeheim van de Messias. Hij is niet in macht en triomf, maar in armoede en onmacht Jeruzalem binnen gereden. Dit had iets te betekenen in de toenmalige situatie van Jeruzalem. Er waren Romeinse bezettingstroepen in de stad gelegerd. Vele Joden koesterden de hoop op een Messias, die zich eindelijk met politiek geweld tegen de Romeinse bezetter zou keren en het volk van Israel zou bevrijden.
 
Ongeacht deze politiek kritieke situatie en tot ontgoocheling van de hoog gespannen verwachting van het volk, blijft Jezus zijn levensovertuiging trouw.
 
De Messias, door God zelf als redder van zijn volk gezonden, staat in geen andere dienst dan de dienst van de compromisloze vrede. Daarom trekt Jezus als vredeskoning Jeruzalem binnen. Precies zoals de profeet Zacharia had voorspeld.

De Messias doet intrede in zijn rijk

Hier rijdt de koning zijn stad binnen, de Messias doet intrede in zijn rijk. De vraag is of wij bereid zijn, net als Hij, af te zien van dingen waarop je je zomaar zou kunnen laten voorstaan, je aanzien, je naam en faam, je verworvenheden. Dat het kleiner kan, niet opgeblazen, teruggebracht tot even menselijke proporties. Dat je niet stijf staat van prestigebehoud, maar kan loslaten. Kunnen wij dat?
 
De koning komt zijn stad binnen. En het volk zingt: Gezegend Hij die komt in de naam van Heer. Precies hetzelfde zingen we iedere dag als we eucharistie vieren. Benedictus, Gezegend, Hij die komt in de naam van de Heer.
 
Met andere woorden, Jezus wijst iedere keer als Hij op de voorgrond wordt gesteld, zoals ook nu bij die intocht, van zich af. Hij komt, maar het is in de naam van de Heer. Het gaat niet, daar is weer die bescheidenheid, het gaat niet om de Heiland in eigen persoon, het gaat om het heil van de wereld. Niet om de verlosser, maar om de verlossing. Niet om de Messias zelf, maar om het messiaanse leven dat zich aandient als een door God gegeven mogelijkheid. Als een nieuw begin van leven. Hij heeft zichzelf niet gezocht. Laten wij daarbij in alle bescheidenheid stilstaan als we Hem zo met onze palmtakken gaan begroeten.

Lees ook eens het document: De Intocht in Jeruzalem