Simi vervloekt David

2 Samuël XVI 5-10 - Simei vloekt en hoont David

5 Toen koning David bij Bachurim gekomen was, kwam vandaar een man uit het geslacht van het huis van Saul; hij heette Simi en was de zoon van Gera. Onder het uitspreken van vervloekingen kwam hij nader. 6 En hij wierp met stenen naar David en naar alle dienaren van koning David, ofschoon al het volk en alle helden rechts en links van hem liepen. 7 Terwijl hij zijn vervloekingen uitte, sprak Simi, aldus: Ga weg, ga weg, bloedvergieter, nietswaardige! 8 De HERE vergeldt u al het bloed van het huis van Saul, in wiens plaats gij koning geworden zijt, de HERE geeft het koningschap aan uw zoon Absalom; zie, gij zijt nu in de ellende, omdat gij een bloedvergieter zijt. 9 Toen zeide Abisai, de zoon van Seruja, tot de koning: Waarom vervloekt deze dode hond mijn heer de koning? Laat mij toch naar de overkant gaan en hem het hoofd afhouwen. 10 Maar de koning sprak: Wat heb ik met u te doen, zonen van Seruja? Laat hem mij maar vervloeken! Wanneer de HERE tot hem zegt: vervloek David, – wie zal dan zeggen: waarom doet gij dat? 11 Ook zeide David tot Abisai en tot al zijn dienaren: Zie, mijn eigen zoon staat mij naar het leven, hoeveel te meer dan nu deze Benjaminiet! Laat hem met rust en laat hij mij vervloeken, want de HERE heeft het hem gezegd. 12 Misschien zal de HERE op mijn ellende letten en mij het goede schenken in plaats van zijn vervloeking van deze dag. 13 En David ging met zijn mannen verder, terwijl Simi op de berghelling tegenover hem voortliep, en onder het gaan vervloekingen uitsprak, met stenen naar hen wierp en stof opjoeg. 14 Vermoeid kwamen de koning en al het volk dat bij hem was, op een plek, waar zij rust namen. 

David komt weer bij de rivier de Jordaan. Hij is met zijn leger op weg om weer vanuit Jeruzalem te gaan regeren. Maar hoe zal hij als de door God aangestelde en gezalfde koning ontvangen worden. Zouden de mensen hem nog wel willen?

David heeft het zwaar want hij weet dat deze dingen hem niet zomaar overkomen zijn. Het is niet zo dat al deze ellende die over zijn leven komt alleen van mensen komt. Want wat is er in het leven van David gebeurd?

David  zag vanuit zijn paleis de mooie vrouw Batseba. Ze was getrouwd met Uria.  Uria was een soldaat in het leger van David en was ver van huis.  David wilde Batseba. Zijn verlangen naar haar was groot. Al wist hij best dat dit tegen Gods wil inging. Toch liet David Batseba naar het paleis halen en had met haar seksuele gemeenschap. Hij wilde Batseba voor zichzelf hebben en zorgde er daardoor voor dat haar man Uria gedood  werd! David die Gods gezalfde koning was, werd een overspeler, leugenaar en moordenaar.

Gelukkig zoekt de HERE in geweldige liefde David op. Hij ontdekt David door de profeet Nathan aan zijn zonden. Dan komt er in het leven van David het verdriet over de zonden. Het verdriet tegenover God. Dat kennen wij toch ook wel in ons leven? We leven toch niet aan de zonden in ons leven zonder echt verdriet voorbij?

David belijdt met berouw zijn zonden voor God. Dan komt er ook weer diepe vreugde in het leven van een kind van God want dan vergeeft de HERE al je zonden. De vergeving krijgt David dan al om het offer dat de Here Jezus later gaat brengen.

Zonder iets van de vergeving af te doen, zullen deze zonden het leven van David in de toekomst veranderen. De eeuwige straf is voor David weg maar de HERE zal wel laten zien dat deze diepe zonden gevolgen voor David hebben. Juist ook om David in het vervolg van zijn leven te waarschuwen om niet weer tot zo’n leven te komen.

We lezen in 2 Samuel 12 dat ook na de vergeving de zonden van David juist vanuit zijn familie er heel veel ellende zal komen. David moet leren om echt klein te zijn en te blijven voor de HERE. Hij moet leren om echt in diepe afhankelijkheid koning volgens Gods wil te zijn. Hij heeft gevoeld hoe het ook Gods hand was die over hem kwam toen uit zijn eigen familie prins Absalom een opstand tegen hem organiseerde. Hij heeft gevoeld hoe Gods hand om zijn eigen schuld op hem drukte toen hij uit Jeruzalem moest vluchten. 

Hij voelde dat toen Simi langs de weg stond en tegen hem zei: “Maak dat je wegkomt, moordenaar! Stuk ongeluk! Je hebt je de troon van Saul toegeëigend. Nu wreekt de HEER het bloed van saul en zijn familie aan jou een geeft hij het koningschap aan Absalom je zoon. Dat is je verdiende loon, moordenaar die je bent!” 2 Samuel 16:8.     

Wat Simi hier doet is erg en is ook niet terecht. David is niet de moordenaar van Saul.  David is de gezalfde van de HERE! Hij heeft juist altijd geweigerd om zelf Saul dood te maken omdat die juist tijdens zijn leven de door God gezalfde koning was. David wilde juist in diepe liefde en eerbied voor de HERE leven. Wanneer de HERE mensen bepaalde taken gegeven heeft mogen we met hen niet slordig omgaan. Dan moeten we hen in die taak met eerbied en liefde behandelen. David heeft dat tegenover Saul laten zien. Daarin hebben we David in zijn geloof ook te volgen. We zullen mensen met bijzondere verantwoordelijkheid in de maatschappij en in de kerk met liefde  en respect hebben te behandelen. Onze kinderen zo ook hebben op te voeden. Wanneer de HERE iemand geroepen heeft zullen we hem ook zo moeten behandelen. Niet kwaad van de ander spreken maar juist voorbeelden van respect en eerbied voor die ander zijn. Daarin voorbeelden voor anderen en voor de jeugd zijn. Als we problemen met bijvoorbeeld een ambtsdrager hebben moeten we met hemzelf gaan praten en als je dat niet doet moet je stil blijven en het goede gerucht over hem verspreiden.  De beschuldiging die Simi naar David slingert is een valse beschuldiging.

In de tekst komt deze Simi als eerste David tegemoet. Hij heeft haast. Hij wil er snel bij zijn nu koning David de overwinning behaald heeft en als koning weer terugkomt. Je krijgt heel sterk de indruk dat Simi eieren voor zijn geld kiest. Je krijgt niet het idee dat hij echt berouw heeft over het vervloeken van David. Hij lijkt meer een slang die alle kanten uit kan als hij zijn eigen hachje maar redt. Hij is bang dat David hem nu zal laten doodmaken. Hij komt als eerste met 1000 Benjaminieten bij David om hem te verwelkomen en hem hun hulp te beloven. Simi doet nu alles om een goede indruk bij David te maken. Hij knielt voor David en vraagt om vergeving voor wat hij gedaan heeft. Hij belijdt met zijn mond zijn eerdere optreden als zonde. Hij vraagt om vergeving.

Dan komt Abisai net als de vorige keer naar voren. Hij kan het niet uitstaan dat er zo met David als koning, als gezalfde van de HERE omgegaan wordt. Hij zegt dan: “Simi verdient toch zeker de dood, hij heeft immers de gezalfde van de HEER vervloekt!” vs 22

Net als de vorige keer zegt David dat hij dit nu niet zal doen. Hierover zou nog meer te zeggen zijn dan ik nu ga doen. Ik beperk mij er nu toe hoe je hier iets van David ziet afstralen wat we later bij Christus zo geweldig en volmaakt zien.

Dan zie je ook verschillen, dan zie je ook hoe de Here Jezus geweldig boven David uitstijgt en dat we bij Christus moeten zijn als onze echte Verlosser.

David doodt Simi niet terwijl Simi dat echt wel verdiend had. David doet dat niet omdat hij goed weet dat hij door zijn eigen zonden moet vluchten en het zelf verdiend dat hij bespot en vervloekt wordt. Niet omdat hij Saul vermoord heeft maar wel omdat hij zo zwaar gezondigd heeft met Barseba en Uria. Om die zonden moet hij dan vluchten en zou hij dan een ander nu doden? Ook in onze tekst wil David Simi niet doden want het is nu een feestdag en hij komt als koning weer terug. Hij wil zich op deze dag als een genadig koning laten zien. Als een koning die geen wraak zoekt maar juist met Zijn genade het hart van de ander zoekt.

Let dan eens op die grote zoon van David de Here Jezus. Bij Hem vind je geen enkele zonde! Hij verdiend voor helemaal niets de straf van God. Dat was bij David wel anders

Dan zie ik de Here Jezus in de hof van Getsemane. Dan zie ik daar mijn lieve Heiland. Die Heiland, die Redder die altijd met Zijn hele hart volgens Gods wil geleefd heeft. Die altijd volledig in liefde voor God en Zijn naaste geleefd heeft. Hij is in de hof van Getsemane zo benauwd. Hij voelt hoe juist dat oordeel van God al meer op Hem gelegd wordt. Op Hem die zonder schuld en zonde is. Dan zie ik daar mijn Koning en dan wordt Hij als een misdadiger gevangen genomen. De koning uit het huis van David staat er voor de Joodse Raad, voor het Sanhedrin. Dan lees ik die ontstellende woorden als de Here Jezus duidelijk gemaakt heeft dat Hij de beloofde Messias is, de beloofde Verlosser: “De hogepriester scheurde zijn kleren en zei: Waarvoor hebben wij nog getuigen nodig? U hebt de godslastering gehoord; wat is uw oordeel? Allen oordeelden dat hij schuldig was en de doodstraf verdiende. Toen begonnen sommigen hem te bespuwen; ze blinddoekten Hem en sloegen Hem in het gezicht en zeiden tegen Hem: Profeteer nu maar! En ook de dienaren onthaalden hem op vuistslagen.” Marcus 14:64,65

Hoe wordt hier de Gezalfde van de HERE mishandeld en bespot! Je zou met Abisai zeggen: sla dood dat zootje. De Here Jezus, de grote Koning doet het niet! Hij laat zich nog verder vernederen. Hij laat zich uiteindelijk aan het kruis spijkeren. Je zou zeggen dat het oordeel van God nu wel vanaf het kruis zou vlammen en al zijn tegenstanders zou vernietigen. Nee, zo is de grote Zoon van David die tot onze verlossing moest komen niet. Zo is Hij niet die ook moest komen om voor David definitief vergeving van zijn zonden te verdienen. David laat iets van die genade van die grote Koning zien in zijn behandeling van Simi.

Toch gauw weer terug naar Christus. Hij hangt er aan het kruis, Hij ondergaat het oordeel van God  over de zonden en de schuld van de gelovigen. Hij heeft zich laten bespotten, Hij heeft zich laten kruisigen. Je zou zeggen nu kunnen de mensen die Hem aan het kruis gebracht hebben het wel voor eeuwig vergeten. Dan konden we het trouwens allemaal wel vergeten want we staan er allemaal schuldig aan. Maar wat hoor ik de Here Jezus in diepe liefde juist aan het kruis zeggen? Dit: “Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.” Luk 23:34

De grote Koning die alle recht had om Gods felste oordeel over ons vanaf het kruis te laten komen zegt: Vader vergeef hun, laat niet uw oordeel hen verteren. Maar laat het evangelie van vergeving nog naar ze toekomen zodat ze met hun hart hun zonden en schuld belijden en zo met mijn voorvader David kunnen zingen: “Toen beleed ik u mijn zonde, ik bedekte mijn schuld niet toe, ik zei: Ik beken de HEER mijn ontrouw – en u vergaf mij mijn zonde, mijn schuld.” Psalm 32:5

Daar gaat het om als er Avondmaal wordt gevierd. Jij kent toch wel in je leven dat je zo bij de HERE komt. Dat je zo je zonde belijdt? Dat je zo arm bent van jezelf en daardoor zo geweldig rijk door de vergeving en dat je juist daarom voluit voor de HERE wilt leven. Dat je daar naar verlangt en daarom steeds weer aan het avondmaal verlangt om te zien hoe zeker Gods belofte en vergeving zijn? Want zonder dat leven met Christus zijn we straatarm.

Dat laat ook de verdere geschiedenis van Simi zien. Als David op zijn sterfbed ligt, zien we dat hij heel goed beseft dat Simi niet echt spijt heeft van zijn woorden van vroeger. Zijn zoon Salomo moet er voor zorgen dat Simi op een rechtvaardige manier zijn verdiende straf krijgt. 1 Koningen 2.

Zonder echt verdriet over je zonden kan de straf uitgesteld worden maar ben je niet echt gered. Dan komt bij je sterven of het laatste oordeel de straf er toch nog. Het heerlijke is dat Christus als de grote koning je zo graag wil vergeven. Je zo graag ziet komen met verdriet over je zonden. Je daartoe zelf de heilige Geest wil geven om je dat steeds weer te leren. Wie komt met verdriet om zijn of haar zonden en om vergeving vraagt, krijgt vergeving maar niet voor eventjes, niet voor een paar jaar maar voor eeuwig!  Wat David je niet kan geven, geeft Christus je graag! Leef dan ook elke dag met hem als je Koning. De Koning zonder gebrek.