Waarom stierf Hij aan het kruis

Waarom was Jezus, de Zoon van God, als mens op aarde? Wat heeft Hij hier gedaan, nu zo'n

tweeduizend jaar geleden? Wat was zijn eigenlijke werk op onze wereld? Vragen die iedereen die met Jezus geconfronteerd wordt, niet uit de weg kan. Was Hij de wereldhervormer, die onderdrukte minderheden wilde bevrijden, die in opstand kwam tegen rassen-discriminatie? Stond Hij op de barricaden voor sociaal recht, voor gelijkheid en broederschap? Wie was Jezus? Waarom stierf Hij aan het kruis op Golgotha ? Het antwoord staat in de Bijbel.

Hij heeft de schuld betaald

Wie op zoek is naar het antwoord op de vraag wat Jezus hier op aarde gedaan heeft, kan het antwoord in de Bijbel vinden. In het eerste hoofdstuk van het Nieuwe Testament, al in het verhaal van Zijn geboorte, staat het. De pleegvader van Jezus, Jozef, krijgt van de engel de opdracht 'en gij zult Hem de naam Jezus.geven'. Die naam zegt ons wat Hij hier kwam doen.

Want Jezus betekent: de Here is Heil; de Here redt. Jezus komt in de wereld om ons het heil (geluk) van God te brengen. De engel zegt Jozef er ook meteen bij waarom zijn zoon zo moet heten: want Hij is het, die (Matth. 1 : 21) Zijn volk zal redden van hun zonden. Jezus komt om mensen te redden van de zonde. Toen Johannes de Doper Jezus naar zich toe zag komen, zei hij: 'Zie het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt'. En (Joh. I: 29) in de brief aan de Hebreeën wordt van Jezus gezegd, dat Hij de reiniging van de zonden tot stand gebracht. (Hebr.)

De redding die Jezus brengt is allesomvattend, volledig: de oorzaak wordt weggenomen en óók de gevolgen. De mens is zijn verplichting niet nagekomen. Die verplichting was, dat hij God moest liefhebben met zijn hele hart en daarom ook zijn medemens. Het niet nakomen van die verplichting, bracht schuld met zich mee. Die schuld wordt door Jezus betaald. Hij voldoet aan ónze verplichting. Hij neemt ook de straf voor het niet nakomen van onze verplichting, de gevolgen van de zonde, weg.

De straf was het gevolg van de boosheid van God. Jezus verlost volledig. Niet alleen van aardse ellende en moeite. Maar vooral betekent Zijn verlossing voor ons: vrede met God. Wij mogen weer Zijn kinderen zijn. Hij wil weer naar ons omzien. Wij zijn gered.

Zijn leven was lijden

Hij die ons redt van de zonde, heeft tijdens zijn leven op aarde, geleden. Alleen door Zijn lijden, dat uitliep op Zijn sterven, kon Hij redding brengen. Paulus zegt later in zijn (I Cor. I : 23) brief aan de gemeente in Corinthe: (Joh.10:1-18) 'Wij prediken een gekruisigde (Hebr.4 : 14) De Bijbel zegt dat Hij de Goede Herder is, die Zijn leven inzet voor Zijn schapen. Hij is de Hogepriester, die het offer brengt en ook het Lam van God, dat geofferd wordt. Hij heeft zichzelf geofferd om de reiniging van de zonden tot stand te brengen. Zijn leven op aarde moest lijden zijn.

In het Nieuwe Testament wordt over Zijn lijden uitvoerig geschreven. Een lijden dat al begint, direct na Zijn. (Luc.2 : 1-7) geboorte, zelfs daarvóór al. Het eerste verhaal in het evangelie van Mattheüs na de vermelding van de naamgeving, loopt uit op de vlucht (Matth. 2:13-18) naar Egypte.

Herodes, een nakomeling van Besau, wil de Grote Zoon van Jacob doden, en probeert zo het herstel van het koningschap voor Israël te verhinderen. Niets en niemand ontziend, laat Herodes bij die poging alle jongetjes van 2 jaar en jonger in Bethlehem doden. Het lijden van Jezus wordt ook duidelijk als Hij op twaalfjarige leeftijd niet begrepen wordt door Zijn ouders, wanneer Hij in de tempel in Jeruzalem bezig is met de dingen van Zijn (Luc. 2: 40-52) Vader' .Zijn leven is lijden, als Hij te maken krijgt met de steeds groeiende vijandigheid van de Farizeeën en Schriftgeleerden; als Hij niet (Joh. 10:31, 39) begrepen wordt door Zijn discipelen; als Hij moet zien, hoe veel van Zijn volgelingen van Hem weglopen. Hij (Joh. 6:60-66) lijdt aan het eind van Zijn leven in Gethsemané, waar Zijn angstzweet wordt als bloeddruppels, die op de (Luc. 22:39-46) aarde vallen. Hij lijdt aan het kruis op Golgotha, waar Hij tijdens de drie uur durende duisternis, volledig door God verlaten wordt. (Matth. 27:46)

Jezus heeft Zijn leven lang geweten wat er met Hem zou gebeuren; Hij wist dat Hij vóór Zijn dood helemaal door God losgelaten zou worden. Hoe erg dat is, is voor ons onvoorstelbaar. De mate waarin Jezus geleden heeft is voor ons niet te vatten. In het Oude Testament is Zijn lijden al aangekondigd door de profeten. Hij was veracht en door mensen (Jes. 53 : 3) verlaten, een man van smarten en vertrouwd met ziekte, ja, als iemand voor wie men het gelaat verbergt. , Hij werd mishandeld, maar Hij liet (Jes. 53 : 7) zich verdrukken en deed Zijn mond niet open. ' Om het leven van de (Matth. 8: 17) mens te kunnen genezen, heeft Hij moeten lijden, is Hij gestorven. Mattheiis schrijft, dat Hij door het genezen van lichamelijk en geestelijk zieken, de profetie van Jesaja 53 in vervulling heeft doen gaan: 'Hij heeft (Jes.53 : 4) onze zwakheden op Zich genomenen en onze ziekten heeft Hij gedragen.

Hij leed in plaats van ons

Het klinkt heel eigentijds en het is erg in, om te zeggen dat Jezus in Zijn lijden solidair was met ons men- selijk lijden. Jezus staat aan de kant van de zieken, de onderdrukten, de gediscrimineerden. En het is de solidariteit van Jezus met de lijdende mensheid, die ook ons er toe moet bewegen aan de kant van de onderdrukten te gaan staan. Maar als er iets niet waar is, is het wel, dat Jezus solidair geweest zou zijn zonder meer. Jezus heeft. maar niet met ons mee geleden, heeft niet alleen maar met ons mee gevoeld. Hij heeft in onze plááts geleden. Op Golgotha was er geen sprake van solidariteit, maar van plaatsbekleding. In onze plaats.

Het lijden van Jezus is: het betalen van onze schuld en het dragen van de straf die wij verdiend hebben. r ) Jezus leed niet mét ons, maar voor ons in de plaats. Dat kan eigenlijk geen nadruk genoeg krijgen. 'Maar (Jes. 53 : 5-6) om onze overtredingen werd Hij , doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons , vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden. Wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar zijn eigen weg, maar de Here heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen neerkomen.

God heeft de schuld van de mens overgedragen op Zijn Zoon: Jezus heeft die schuld op Zich genomen. Hij heeft geboet voor de schuld van de mens. Hij heeft Zich laten slaan door de straffende hand van God. Hij liet Zich treffen door de vloek, de veroordeling van God. Hij werd door God verstoten: 'Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten (Matth. 27:46),

Vrede met God; vrede op aarde

Het lijden van Jezus is de vervulling van de ontelbare offers die in de tijd van het Oude Testament gebracht zijn. Die offers waren een beeld van (Ps. 40: 7-9) wat nu volledige werkelijkheid is geworden (Hebr.10:1-18): de schuld is betaald en de straf is gedragen. Het lijden van Jezus heeft de verzoening met God tot stand gebracht: de reiniging van de zonde vond plaats, de toegang tot de troon van God werd ontsloten. Daarom scheurde, na het sterven van Jezus, het voorhangsel van de tempel van boven naar beneden in tweeën.

Dat gordijn was het symbool van de (Matth. 27:51) scheiding tussen God en Zijn volk. Niemand mocht daarachter; in het allerheiligste van de tempel, komen. Want daar stond de 'troon van God'. Die scheiding is nu opgeheven. 'Laten wij daarom met vrijmoedigheid (Hebr. 4: 16) toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid ontvangen en genade vinden om hulp te verkrijgen te gelegener tijd.' Er is weer vrede met God. Jezus heeft Zijn werk volbracht!

AANHANGSEL  1
De rooms-katholieke leer en het kruis op Golgotha.

De rooms-katholieke kerk draagt het kruis op velerlei manieren uit. Vanaf de kerktoren tot op de priesterkleding, in de plattegrond van de kathedralen, tot het maken van een kruis bij het gebed, op de staf van de paus tot onderaan de rozenkrans, is het kruis te zien. Het christendom heeft vanaf de tweede eeuw het kruis als symbool gebruikt. Het crucifix - het kruis met daarop het beeld van Jezus - is pas in de zesde eeuw in gebruik gekomen. Op grond hiervan zou men verwachten, dat de kruisdood centraal staat in de rooms-katholieke leer. Ogenschijnlijk is dit ook zo, maar wie de leer nader bestudeert, komt helaas tot een andere conclusie. Door de dood van Jezus Christus aan het kruis ontstond voor God de Vader de mogelijkheid om Zijn genade uit te gieten op de mensheid, aldus de leer van Rome. Deze genade (zie voor het begrip van genade brief nr.14 blz.2) houdt in, dat de mensheid de mogelijkheid heeft om zich een weg te banen naar de hemel. Dit kan alleen bereikt worden door deelname aan de sacramenten van de kerk en door het verrichten van goede werken. Gods reddingsplan wordt hierdoor als het ware verplaatst van het kruis op Golgotha naar de rooms-katholieke kerk.

Anders gezegd: door de kruisdood van Jezus Christus is er een kans geschapen, dat de mensheid zijn eigen behoud kan bewerken. En wel alleen als hij dit doet overeenkomstig de regels van de kerk. Dit laatste is te verklaren uit het feit dat Rome de kerk als een reëel lichaam van Christus beschouwt. Door de kruisdood deed Jezus Christus dit lichaam ontstaan. Hij is letterlijk het hoofd en de kerk is Zijn romp, Zijn armen en Zijn benen. 

De kerk is een zichtbare vleeswording van Christus op aarde, nadat Hij is opgestaan. In dit zichtbare lichaam wordt elke rooms-katholiek ingelijfd door zijn doop. Met de doop wordt hij verlost van de zonde, die alle mensen erven van hun stamvader Adam, de z.g. erfzonde. Ook wordt hij daarbij wedergeboren tot lid van de rooms-katholieke kerk. Bij de doop - het eerste sacrament van de kerk - wast het water de dopeling rein van de erfzonde, niet het bloed van Jezus Christus. Het allerbelangrijkste sacrament is de eucharistieviering tijdens de mis. In dit sacrament komt de reiniging van zonde door het bloed van het Lam evenmin aan de orde. Hoewel de priester de hostie en de wijn door zijn consecratiegebed doet veranderen in het echte lichaam en het echte bloed van Jezus Christus, komt de vergeving van zonde door het bloed niet ter sprake. Vergeving van zonde vindt afzonderlijk plaats tijdens de biecht.

Tijdens de eucharistieviering wordt het geconsacreerde lichaam en bloed geofferd op het altaar in de kerk. De rooms-katholieke katechismus spreekt hierbij van een onbloedig offer. (kat.1367). Daarna ontvangt de gelovige de hostie in zijn lichaam, terwijl hij het volgende gebed uitspreekt:
"Heer, ik ben niet waardig dat Gij onder mijn dak ingaat; maar spreekt slechts één woord en mijn ziel zal gezond worden".

De ziel van de rooms-katholiek wordt dus gezond door het eten van de hostie, zijnde het onbloedig offer van het lichaam van Jezus Christus. Over de reiniging van de zonde door het bloed dat vloeide op Golgotha wordt niet gesproken. Op het concilie van Trente (1545-1563) waar de rooms-katholieke leerstellingen opgemaakt werden ter bestrijding van de leer van de reformatie van Luther, Calvijn en Zwingli, staat het volgende over de eucharistieviering (onderdeel van de mis):
"Indien iemand beweert, dat de mens alleen gerechtvaardigd wordt door toerekening van de gerechtigheid van Christus, die zij vervloekt (anathema)". "In de mis wordt Christus op een onbloedige wijze geofferd". "De mis is een verzoening van onze zonden". (*4)

Tijdens een debat in oktober 1998 tussen prof. drs.H.H.de Graaff Graafland en kardinaal A.J.Simones over spiritualiteit kwam het bloed van Jezus Christus ter sprake. Hierin bleek duidelijk, dat een groot verschil in standpunt bestaat over de noodzaak van het vloeien van het bloed van Jezus Christus. De kardinaal zei in het debat o.a.:
"Maar ik kan niet mee voltrekken (mij verenigen met): God eist het bloed van Zijn Zoon. Hij gaf Zichzelf in de Zoon, maar ik kan niet voorstellen een God, die het bloed eist van de eeuwiggeboren Zoon". "Weet je wat nou het gekke is? Schuilen achter het bloed van Jezus: dat ligt ons katholieken niet. Ik kan onmiddellijk zeggen: schuilen achter de liefde ten uiterste toe van Jezus. Maar als ik de term bloed hoor, dan zie ik meteen weer de Vader die eist het bloed van Jezus". (*6)

Om over na te denken: Het bovenstaande geeft het kernverschil weer tussen de protestanten en de rooms-katholieken

Wij als protestanten zijn van mening dat niets anders dan het bloed van Jezus Christus ons vrijpleit van de zonde, inclusief de erfzonde. Wij baseren deze mening op de Bijbel waarin ondermeer staat:

"Maar Christus, opgetreden als hogepriester der goederen, die gekomen zijn, is door de grotere en meer volmaakte tabernakel, niet met handen gemaakt, dat is, niet van deze schepping, en dat niet met het bloed van bokken en kalveren, maar met zijn eigen bloed, eens voor altijd binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf. Want als reeds het bloed van bokken en stieren en de besprenging met de as der vaars hen, die verontreinigd zijn, heiligt, zodat zij naar het vlees gereinigd worden, hoeveel te meer zal het bloed van Christus, die door de eeuwige Geest Zichzelf als een smetteloos offer aan God gebracht heeft, ons bewustzijn reinigen van dode werken, om de levende God te dienen?" (Hebr.9:11-14)

De schrijver Andrew Murray heeft in zijn boek "De kracht van Jezus bloed" de noodzakelijke verzoening van de zonde door het bloed van Jezus Christus helder weergegeven. (Ex. 12:12,13; Rom.3:24,25)

Het aangehaalde debat tussen prof. drs.de Graaff Graafland en kardinaal Simones was georganiseerd in het kader van een themanummer over de spiritualiteit als - mogelijke brug tussen Rome en de Reformatie. Wij mogen van mening zijn dat het kernverschil zo groot en zo diep is, dat er geen enkele brug te construeren is om deze kloof te overspannen.

AANHANGSEL  2
Het Kruis

Het is elke keer weer indrukwekkend om in de Bijbel over het lijden en het sterven van de Here Jezus te lezen. Judas die de Here Jezus verraadt met een kus, de laatste maaltijd die de Here Jezus met Zijn discipelen heeft, de verloochening door Petrus, het moment dat de Heer gevangen wordt, het verhoor voor Pilatus en Herodes, de vrijlating van Barabbas en daarna de weg naar Golgotha alwaar Hij vastgespijkerd wordt aan het kruis en onze zonden op zich neemt en Hij uitroept: Het is volbracht!

In dit artikel willen we eens dieper ingaan op de betekenis van het kruis van de Here Jezus Christus. De Bijbel heeft namelijk veel meer te zeggen over de dood van de Here Jezus aan het kruis dan alleen dat onze zonden vergeven zijn.

Vergeving van zonden

Algemeen bekend is dat door de dood van de Here Jezus aan het kruis Hij onze zonden vergeven heeft, omdat Hij onze zonden op zich heeft genomen en heeft weggedaan. Alhoewel men deze waarheid wel kent, is men vaak bezig om hun zonden te belijden voor God en ze bij God in gedachtenis te brengen, terwijl God duidelijk heeft gezegd dat Hij onze zonden niet meer gedenkt.

Hebr. 10:17-18
 En hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik geenszins meer gedenken.
 Waar nu vergeving derzelve is, daar is geen offerande meer voor de zonde.

Er is namelijk, zeker voor een gelovige, vergeving van zonden. Wat dacht u van Ef.1:7

Ef. 1:7
 In Welken (namelijk in Christus) wij hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk de vergeving der misdaden, naar den rijkdom Zijner genade,

Wij hebben vergeving van zonden, daar hoeven we niet eerst om te vragen. Als we daar weer om vragen, dan vragen we eigenlijk of de Here Jezus nog een keer wil sterven aan het kruis. Het lijkt misschien heel vroom om de Heer elke dag hierom te bidden, maar u moet bedenken dat u niet alleen tegen Hem spreekt, maar dat Hij ook tegen u spreekt. Hij zegt namelijk tot u dat Hij uw zonden vergeven en weggedaan heeft.

Laten we ons vertrouwen stellen op het Woord van God, laten we gewoon geloven dat de Heer onze zonden vergeven heeft en in plaats van vergeving te vragen, Hem er voor danken dat we vergeving hebben.

Wat een gelovige namelijk moet leren is om de dingen te zien zoals God ze ziet. Naar de wereld kijken zoals God er naar kijkt, naar onszelf kijken zoals God naar ons kijkt. God ziet ons namelijk (als wij gelovigen zijn) in Christus, dat wil zeggen dat de rechtvaardigheid van Christus ook onze rechtvaardigheid is geworden. Hoewel wij van nature zondaren zijn en dat ook zullen blijven tot de dag dat we eventueel sterven, ziet God ons reeds nu al volmaakt in Christus, namelijk zonder zonde.

Toen wij tot geloof kwamen hebben wij namelijk nieuw leven ontvangen, namelijk het eeuwige leven van Christus, dat is het leven wat nu in ons woont en dat is ook het enige wat God rekent als Hij naar ons kijkt. God rekent alleen het leven van Christus in ons, want onze oude mens is voor God dood.

Een ander punt waar men ook niet vaak bij stilstaat is dat de Here Jezus voor de hele wereld is gestorven en de zonden van de hele wereld op zich genomen heeft.

Joh. 1:29
 Des anderen daags zag Johannes Jezus tot zich komende, en zeide: Zie het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt!

In Rom. 5 wordt door Paulus gezegd dat de Here Jezus gestorven is voor:
â—¾goddelozen
â—¾zondaren
â—¾vijanden
â—¾krachtelozen

Hij heeft alle zonden op zich genomen, de zonden van de hele wereld namelijk! Dit betekent niet dat alle mensen ook behouden worden, want om behouden te worden heb je nieuw leven nodig, ander leven in de plaats van dit sterfelijke oude leven.

Eén voor allen gestorven

Door de dood aan het kruis hebben alle mensen vergeving van zonden ontvangen, omdat de Here Jezus in onze plaats aan het kruis gestorven is. Hij heeft onze zonden op zich genomen. Maar het gaat nog verder dan dat, want dat Hij voor ons gestorven, betekent dat alle mensen gestorven zijn.

2 kor. 5:14-15
 Want de liefde van Christus dringt ons;
 Als die dit oordelen, dat, indien Een voor allen gestorven is, zij dan allen gestorven zijn. En Hij is voor allen gestorven, opdat degenen, die leven (namelijk degene die door geloof nieuw leven hebben ontvangen), niet meer zichzelven zouden leven, maar Dien, Die voor hen gestorven en opgewekt is.

Hoezo gestorven? We zijn toch nog springlevend? Ja, voor elkaar en hier op aarde wel, maar voor God niet, voor God zijn we allemaal met Christus gestorven. Dat is de wijze waarop Hij onze zonden vergeeft, Hij rekent onze hele oude mens niet meer, die is voor God gestorven.

Rom. 6:6-7
 Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen.
Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde.

Ziet u wel? We zijn gestorven voor God en daarom rekent Hij onze zonden niet. God heeft juridisch een einde gemaakt aan onze oude mens. Het nadeel daarvan is wel dat we dus gestorven zijn voor God, dat we afgesneden zijn van een relatie met God. Het voordeel is wel dat onze zonden zijn vergeven, want iemand die dood is die zondigt niet meer. Dat is wat het kruis van Golgotha heeft bewerkstelligd.

Wij als gelovigen zijn niet alleen gestorven met Christus, maar ook opgewekt en hebben Zijn leven ontvangen, maar dat is wat in de eerste verzen van Rom. 6 wordt gezegd.

Rom. 6:4-5
 Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden.
 Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding

Zoals wij dus met Christus gestorven en begraven (zand erover) zijn. Zo zijn wij ook met Hem opgewekt. Nu zult u misschien zeggen dat u dat helemaal niet zo ervaart of voelt, maar daar gaat het ook niet om. Het gaat er om dat u dit gelooft en dat u de dingen ziet zoals God ze ziet. Verderop in Rom. 6 worden we ook opgeroepen om dit te geloven en onszelf zo te zien.

Rom. 6:11
 Alzo ook gijlieden, houdt het daarvoor dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere.

Ziet u wel? Onze oude (zondige) mens is dood en zo zouden we onszelf ook moeten rekenen. Voor God zijn we alleen levend omdat het leven van Christus zelf in ons woont. Ook in Ef. 2 wordt dit weer naar voren gebracht door de Apostel Paulus.

Ef. 2:1-5
 1 En u, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;
 2 In welke gij eertijds gewandeld hebt, naar de eeuw dezer wereld, naar den overste van de macht der lucht, van den geest, die nu werkt in de kinderen der ongehoorzaamheid
 3 Onder dewelke ook wij allen eertijds verkeerd hebben in de begeerlijkheden onzes vleses, doende den wil des vleses en der gedachten; en wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk ook de anderen;
 4 Maar God, Die rijk is in barmhartigheid door Zijn grote liefde, waarmede Hij ons liefgehad heeft,
 5 Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden),

Vervulling der wet

Een ander aspect wat samenhangt met bovengenoemde waarheid, is dat de Heer ook de wet heeft vervuld aan het kruis. In bijvoorbeeld Mat. 5 zegt de Heer ook dat Hij was gekomen om de wet te vervullen. Maar wat houdt dat eigenlijk in, de wet vervullen? Het betekent in ieder geval dat de wet over de Here Jezus sprak. In bijvoorbeeld Johannes 5 zegt de Heer dit.

Joh. 5:39-40
 Onderzoekt de Schriften; want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben; en die (de Schriften namelijk) zijn het, die van Mij getuigen.
 En gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben.

Dat is één van de aspecten van de vervulling der wet, dat het Oude Testament spreekt (op verschillende wijze) over de komst van de Messias, namelijk de Here Jezus Christus.

Een ander aspect is, is dat de Heer de wet vervuld heeft door de straf op de overtreding van de wet te dragen. Hij droeg namelijk onze zonden en heeft onze zonden weggedragen in de dood. De wet eiste namelijk dat degene die de wet overtreedt, gedood zou moeten worden. In de bekende profetie uit Jesaja 53 wordt ook een aantal keren gesproken over het feit dat Hij onze zonden op zich heeft genomen en dat Hij de straf heeft gedragen voor die zonden, terwijl wij degenen waren die de straf hadden verdiend.

Jes. 53:3-9
 3 Hij was veracht, en de onwaardigste onder de mensen, een Man van smarten, en verzocht in krankheid; en een iegelijk was als verbergende het aangezicht voor Hem; Hij was veracht, en wij hebben Hem niet geacht.
 4 Waarlijk, Hij heeft onze krankheden op Zich genomen, en onze smarten heeft Hij gedragen; doch wij achtten Hem, dat Hij geplaagd, van God geslagen en verdrukt was.
5 Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld; de straf, die ons den vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden.
 6 Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons een iegelijk naar zijn weg; doch de HEERE heeft onzer aller ongerechtigheid op Hem doen aanlopen.
7 Als dezelve geëist werd, toen werd Hij verdrukt; doch Hij deed Zijn mond niet open; als een lam werd Hij ter slachting geleid, en als een schaap, dat stom is voor het aangezicht zijner scheerders, alzo deed Hij Zijn mond niet open.
 8 Hij is uit den angst en uit het gericht weggenomen; en wie zal Zijn leeftijd uitspreken? Want Hij is afgesneden uit het land der levenden; om de overtreding Mijns volks is de plage op Hem geweest.
9 En men heeft Zijn graf bij de goddelozen gesteld, en Hij is bij den rijke in Zijn dood geweest, omdat Hij geen onrecht gedaan heeft, noch bedrog in Zijn mond geweest is.

Der zonde, der wet en der wereld gestorven

Er gebeurde dus feitelijk meer aan het kruis dan wij vaak denken. Het kruis maakt namelijk de scheiding tussen een oude schepping en een nieuwe schepping, tussen zonde en gerechtigheid, tussen het oude verbond en het nieuwe verbond. Als wij gelovigen zijn, dan zijn wij het kruis gepasseerd, dan hebben we daar bij het kruis ons oude leven gelaten voor wat het is en hebben we bij het lege graf van de Heer nieuw leven ontvangen. Door dat kruis is er daarom scheiding tussen onze oude mens en onze nieuwe mens. Onze oude mens is de zondige natuur van Adam in ons. De nieuwe mens is het eeuwige leven van Christus in ons. We hebben namelijk 2 levens als een gelovige. Het oude leven, dat gestorven is aan het kruis van Golgotha en anderzijds het nieuwe leven dat we uit genade van Christus hebben ontvangen. God rekent ons alleen maar naar de nieuwe mens, want voor God is onze oude mens gestorven en begraven, zand erover. God heeft er mee afgedaan en wil er niets meer van weten. Hij heeft ons namelijk ander leven gegeven, dáár bemoeit God zich mee, met dát Leven wat we hebben ontvangen.

Der zonde gestorven

Wij moeten deze dingen leren zien en verstaan, want dan leren we bijvoorbeeld ook dat we voor de zonde gestorven zijn. Dat de zonde geen macht meer over ons zo hoeven hebben, dat betekent niet dat we dan niet meer zondigen, maar dat betekent wel dat de zonde niet meer heerst in ons leven. Dan dienen we de zonde niet meer, maar de gerechtigheid. We moeten onszelf dan ook dood houden voor de zonde.

Rom. 6:11
 Alzo ook gijlieden, houdt het daarvoor dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere.

Dat betekent in de praktijk, dat als wij gezondigd hebben, ons er niks van aan zouden moeten trekken. Weet u waarom? God rekent het niet! God heeft het al veroordeeld aan het kruis.

Dan kunt u natuurlijk ook zeggen: Dan kan ik maar raak zondigen, God ziet het toch niet. Dat is waar, als u dat wilt dan kan dat. Dat is niet de reden die God er mee voor had, daarom heeft God uw zonden niet vergeven. God heeft onze zonden vergeven, opdat wij Hem zouden dienen uit alle vrijheid.

1 Kor. 10:23
 Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen zijn niet oorbaar; alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen stichten niet.

Der wet gestorven

We zijn namelijk niet alleen vrij van de macht van de zonde, maar ook van de slavernij van de wet. We zijn verlost van de wet. Weet u waarom? Om precies dezelfde reden, we zijn gestorven voor de wet.

Rom. 7:6
Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwigheid des geestes, en niet in de oudheid der letter.

Gal. 2:19
Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.

Wij zijn door de wet zelf veroordeeld en gedood. Dat betekent dus ook dat de wet niks meer over ons heeft te zeggen, want wij zijn namelijk al eens veroordeeld. De wet heeft ons al veroordeeld en de executie is ook al uitgevoerd, namelijk aan het kruis van de Heer zelf.

In Gal. 2 betoogd Paulus (net als in Romeinen) dat de mens niet gerechtvaardigd kan worden uit de werken der wet, maar alleen op grond van geloof in de Here Jezus Christus. Als een gelovige, die uit genade en door geloof behouden is geworden, weer onder de wet gaat leven dan is dat toch wel erg dwaas. Dit zijn misschien sterke woorden, maar de woorden van Paulus zelf zijn nog sterker:

Gal. 3:1
O gij uitzinnige Galaten, wie heeft u betoverd, dat gij der waarheid niet zoudt gehoorzaam zijn; denwelken Jezus Christus voor de ogen te voren geschilderd is geweest onder u, gekruist zijnde?

Paulus zegt dat ze betoverd zijn! Omdat ze weer onder de wet zijn gaan leven. Terwijl de Here Jezus toch echt gepredikt was als de gekruisigde bij de Galaten. Dat wil zeggen, er was aan hen het evangelie gepredikt van de dood en opstanding van Christus, er was hen gepredikt dat ook onze oude mens gestorven is met Christus en dat we dus niet meer onder de wet leven, maar onder de genade.

Der wereld gestorven

In dezelfde brief aan de Galaten wordt door Paulus gezegd dat we ook voor de wereld gestorven zijn, en dat de wereld voor ons gestorven is.

Gal. 6:14
 Maar het zij verre van mij, dat ik zou roemen, anders dan in het kruis van onzen Heere Jezus Christus; door Welken de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld.

Wie is nu gekruisigd voor wie? Wie is er nu dood? Zijn wij nu dood, of is de wereld nu dood? Het antwoord is dat deze 2 categorien dood voor elkaar zijn, dat er scheiding tussen beide is.

Er is namelijk scheiding gemaakt tussen de gelovigen en de wereld. De wereld is een wereld waar wij helemaal niet thuis horen, wij zijn hier maar vreemdelingen en bijwoners. Wij zijn hemelburgers en hebben daar onze blik op gericht, dat zijn dingen waar de wereld niets van af weet. Ons leven is gebaseerd op Goddelijke wijsheid en het leven in de wereld wordt bestuurd door menselijk wijsheid. Daarom zijn wij dood voor de wereld, maar de wereld is ook dood voor ons, omdat het 2 werelden (eeuwen) zijn die absoluut niets met elkaar te maken hebben en die elkaar ook niet verdragen!

In het hogepriesterlijk gebed van de Here Jezus sprak de Heer hier al over

Johannes 17:9-16
Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen die Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uw. En al het Mijne is Uw, en het Uwe is Mijn; en Ik ben in hen verheerlijkt
En Ik ben niet meer in de wereld, maar deze zijn in de wereld, en Ik kome tot U, Heilige Vader, bewaar ze in Uw Naam, die Gij Mij gegeven hebt, opdat zij een zijn, gelijk als Wij.
 Toen Ik met hen in de wereld was, bewaarde Ik ze in Uw Naam. Die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik bewaard, en niemand uit hen is verloren gegaan, dan de zoon der verderfenis, opdat de Schrift vervuld worde.
 Maar nu kom Ik tot U, en spreek dit in de wereld, opdat zij Mijn blijdschap vervuld mogen hebben in zichzelven.
Ik heb hun Uw woord gegeven; en de wereld heeft ze gehaat, omdat zij van de wereld niet zijn, gelijk als Ik van de wereld niet ben.
Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart van den boze.
Zij zijn niet van de wereld, gelijkerwijs Ik van de wereld niet ben.

Door het kruis van Christus is er scheiding gekomen tussen de wereld en de gelovigen. Het kruis zorgt voor die scheiding. De wereld staat nog voor het kruis en de gelovigen zijn het kruis al gepasseerd. Als het goed is zijn we deze wereld uitgegaan, houden we ons niet meer bezig met de dingen waar de wereld zich druk om maakt. Laat de wereld maar de wereld zijn, met al haar trends en tradities. Wij staan daar buiten, wij bouwen ons leven niet op los zand, zoals de wereld dat doet. Wij bouwen op de Rots die niet wankelt. Wij hebben een levende Heer, die ons oude leven (goddank) heeft gekruisigd, maar ons ook eeuwig leven heeft gegeven, door de opstanding van Christus.