Je eigen leven leiden

(1Sam.1-l2) 'leder deed wat goed was in zijn ogen'. Met die woorden eindigt het boek Richteren. Maar wat in hun ogen goed was, ging vaak lijnrecht in tegen de geboden die God gegeven had. Ze deden wat God uitdrukkelijk verboden had; en ze deden niet wat God met nadruk van hen gevraagd had wel te doen. Maar steeds weer als ze door hun eigen  schuld in moeilijkheden kwamen, gaf God hun een verlosser, een richter. Steeds weer opnieuw redde God Zijn volk uit de moeilijkheden, die ze zichzelf op de hals gehaald hadden. Waarom deed God dat steeds weer? Waarom redde God het volk Israël steeds weer uit de nood ? Waarom heeft God, ondanks alles, toch dat ongehoorzame volk laten voortbestaan? Het volk, dat hardnekkig Zijn geboden in de wind sloeg, werd door God telkens weer gered. Waarom ?

Het bloed van de verzoening

God heeft Zijn volk een tent laten (Ex.25 : 1-9) bouwen waarin Hij temidden van Zijn volk kon wonen. Het geheim van het voortbestaan van het volk Israël was die tent: de tabernakel. Door de eredienst van het volk in de tabernakel heeft God aangeduid dat Hij de zonden van Zijn volk wilde vergeven. God verzoent de schuld, zodat het weer goed wordt tussen Hem en Zijn volk. Maar de eredienst in de tabernakel maakte ook duidelijk dat God 'niets door de vingers ziet' .Om vergeving te kunnen ontvangen, was eerst verzoening nodig, moest er voor de zonde 'betaald' worden.

Om de weg naar God vrij te maken moesten offerdieren geslacht worden. Het bloed van dieren bracht verzoening. De tabernakel en later de tempel was de plaats waar God zijn volk ontmoette. Daar waren de altaren , belangrijk, evenals de priesters, die de altaren bedienden. Want op die altaren in de tabernakel moesten de dieren geofferd worden. Maar het allerbelangrijkste in de tabernakel was de ark. Dat was de gouden kist die in de heiligste kamer van de tabernakel stond. De ark was als het ware de troon van God. Daar woonde God. En als teken van Zijn aanwezigheid hing een grote donkere wolk (Ex.40:34-38) boven het heiligdom. Op de gouden ark lag het verzoendeksel. Er mocht niemand in de buurt van de ark komen, behalve eens per jaar de voornaamste priester. Dat was op de Grote Verzoendag. De hogepriester sprenkelde dan het bloed van een (Lev. 16) bok op het verzoendeksel. (Ex. 25: 10) tot De hele eredienst van het volk Israël (Ex.30:38).

* Lees eens: Tabernakelstudie  e  De Tabernakel in het midden 

In die eredienst gaat het om de offers en de verzoening door het sprenkelen van bloed op het verzoendeksel. Het grote geheim van het bestaan en het voortbestaan van het volk Israël is, dat God in hun midden woont. En omdat er het bloed van de verzoening is. Dat kon door geen mens bedacht worden. En geen mens kan uit zichzelf iets doen, om zichzelf te redden. Daarom heeft God heel precies voorgeschreven hoe de eredienst U van Zijn volk moest zijn.

De eredienst van het volk was een teken van het lijden en sterven van Jezus, de Zoon van God, die op de aarde zou komen, om Zijn leven, Zijn bloed te geven om verzoening voor het volk van God tot stand te brengen. Het bloed van de bokken was het symbool van het bloed van Jezus Christus. Het bloed van stieren en bokken kon de schuld niet verzoenen (Ps. 40: 7-9) Dat wist de Israëliet ook (Hebr.10:1-10) heel goed. Het dierenbloed diende als teken van het bloed van verzoening dat eenmaal door Christus vergoten zou worden aan het kruis. Het bloed van dieren was tegelijk ook meer dan alleen maar een teken van wat komen zou: Jezus was als het ware al aanwezig. Waar de eredienst die verzoening bracht, trouw werd onderhouden, ontvingen de kinderen van God al de vergeving voor hun zonden. Zo echt was alles wat werd afgebeeld. De Zoon van God gaf vooruit, wat Hij later aan het kruis zou verdienen. God redt Zijn volk steeds weer. En het geheim ligt in het bloed van de verzoening. De kinderen van God leven, omdat God genadig is.

De weg naar Jezus

De geschiedenis van het volk Israël komt tot een dieptepunt dat beschreven wordt in het boek Samuël. De twee zonen van Eli, Hofni en Pinehas, trokken zich niets meer aan van de heel preciese geboden die God gegeven (1 Sam. 2:11-17) had voor de eredienst. Het vlees dat geofferd moest worden, eisten zij voor zichzelf op. Door hun goddeloze handelingen in de eredienst, kregen de Israëlieten ook steeds minder eerbied voor de offers. De leiders van het volk verleidden het volk. Door te doen wat goed was in hun eigen ogen, maakten ze verzoening met God onmogelijk.

De eredienst, waardoor het goed kan zijn tussen God en mensen, als symbool van de werkelijke verzoening van de schuld door Jezus, wordt in de tijd van Eli tot een schandalig spel. Zelfs de troon van God, de (1 Sam. 4) ark, wordt door de dienaars van God misbruikt. Het volk verlaat God en veracht Hem. Dan wil God niet meer bij hen wonen. De ark wordt dan een lege troon. Hoe erg is dan de toorn van God. God straft Zijn volk. Maar Hij laat het niet los. In het boek Samuël, waarin de straf van God beschreven wordt, staat ook hoe God Zijn volk opnieuw weer redt. In de tijd waarin het volk Israël zich helemaal heeft afgekeerd van God, wordt Samuël geboren. Zijn moeder Hanna, die als verhoring van haar gebed moeder (1 Sam. 1) mocht worden, heeft haar kind aan God afgestaan. Samuël werd opgevoed (1 Sam. 3) in het heiligdom in Silo, een klein plaatsje ten noorden van Jeruzalem, waar de tabernakel stond en waar Eli priester was. God heeft Samuël gebruikt om Zijn afvallige volk weer terug te leiden tot Hem.

Samuël was de laatste richter van Israël. Hij kreeg later de taak om een koning aan te stellen over Israël. Het volk verdiende de liefde van God niet. Toch heeft Hij hun in Zijn liefde Samuël gegeven. Als je de eerste hoofdstukken van het eerste boek Samuël leest, worden twee dingen duidelijk. God laat Zich niet bespotten door Zijn volk. Maar Hij laat Qet toch niet aan z'n lot over. Als de liefde van God door Zijn volk wordt versmaad, straft Hij hard. Hofni en Pinehas brengen de ark in hun overmoed in het leger om God te dwingen hen te helpen. Ze gebruiken de ark als een 'mascotte' . In de ogen van God is dat afgoderij . God doet hen beiden omkomen in de strijd. En hun vader Eli sterft, als het het bericht ontvangt, dat de ark door de Filistijnen is meegenomen. Maar God geeft Zijn eer niet prijs aan de vijanden van Zijn ongehoorzame (1 Sam. 5, 6) volk. De ark wordt weer teruggebracht. Daardoor blijkt hoe onmachtig de god van de Filistijnen is.

Samuël mag het volk van God weer terugbrengen naar de weg van het geloof in God. God vergeet Zijn belofte en Zijn verbond met Abraham (1 Sam. 5-12) niet. Hij verlost; Hij geeft toekomst.

Als je het Oude Testament leest moet je nooit vergeten dat het in al die geschiedenissen gaat om de komst van de Messias. Al het wereldgebeuren, al die mooie, maar  ook al die verschrikkelijke gebeurtenissen die in het Oude Testament be- schreven worden zijn gericht op de komst van Jezus Christus op deze aarde. God legt steeds weer opnieuw de weg naar de komst van Jezus.

Ook als Zijn eigen volk die weg door eigen schuld opbreekt. God doet wat Hij belooft heeft: (Ps. 130 : 7, 8 ).

'Israël hope op de Here, want bij de Here is goedertierenheid, bij Hem is veel verlossing; Hij zelf zal Israël verlossen van al zijn ongerechtig- heden.' 

Daar is kracht in het bloed van het Lam

In de theologie zijn een aantal uitdrukkingen ingeburgerd, die soms door het veelvuldig gebruik aan betekenis hebben ingeboet. Deze uitdrukkingen zijn als het ware uitgesleten wat de betekenis betreft. Een treffend voorbeeld hiervan is: het bloed van Jezus. Hoe gemakkelijk rolt dit niet over de lippen van velen binnen de charismatische beweging, zonder dat wordt beseft wat men in werkelijkheid zegt. Als wij bescherming tegen de boze nodig hebben, dan vragen wij om bedekking met het bloed van Jezus. Als wij ons zwak voelen, dan zingen wij graag het lied: Daar is kracht in het bloed van het Lam. Als wij gezondigd hebben, vragen wij aan God om reiniging door het bloed van Jezus. Omdat de uitdrukking zo vaak gebezigd wordt, is het goed om dit onderwerp eens nader te bestuderen. Uiteindelijk geeft dat een beter inzicht. Lees hier verder ...

Nadenken over ‘verzoening’

Het grote verschil tussen het Evangelie en de (wereld)religies ligt in de verzoening, de bedekking van onze zonden, van onze schuld, door wat de Here Jezus voor ons heeft gedaan. De Here God heeft ons met Zich willen verzoenen.(2Kor.5:19-21)

In de andere religies moeten goden „omgekocht‟ worden of betaald voor alle fouten. Alleen zo is er nog iets goed te maken. De Bijbel veroordeelt deze monsterachtige verdraaiing van de waarheid. In het Evangelie wordt verteld dat Jezus Christus, de Zoon van God, is gekomen om te sterven voor onze zonden.(1Kor.15:3) Hij stierf om ons te verlossen.(2Kor.1:10) Zijn bloed, Zijn leven, is de betaalde losprijs.(Mark.10:45)
Verzoening betekent zoiets als: de relatie met God is weer goed, de hindernissen hiervoor zijn bedekt en overwonnen. Het gaat erom dat de schuld is weggedaan en Gods toorn over de zonde weg is. God is niet ver weg, maar zo dichtbij als een zoen.

Verzoening in de Bijbel
In het Oude Testament zien we het ritueel van het zondoffer (Lev.4:1-5:13, om foute handelingen uit de wereld te helpen) en het schuldoffer (Lev.5:14-6:7, om het verleden schoon te wassen) en ook de Grote Verzoendag. (Lev.16:1-34, om de relatie tussen God en Zijn volk weer goed te maken). Ook horen we over Mozes, die Aäron de opdracht geeft om „verzoening te doen‟ voor de fouten van het opstandige volk.(Num.16:41-50)

In het Nieuwe Testament is de verzoening (ook) een zeer belangrijk gegeven:
*  Rom.3:21-26, de rechtvaardiging van de zondaren, door Jezus Christus. “Hem heeft God voorgesteld als een zoenmiddel door het geloof”.
*  Heb.2:17: De Here Jezus is ons in alle dingen (behalve de zonde) gelijk geworden om een barmhartig en getrouw Hogepriester te worden bij God, om de zonden van het volk te verzoenen. De menswording van onze Heiland was gericht op onze verzoening.
*  1Joh.2:1 Het hemelse werk van de Here is gericht op onze verzoening: “Wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de Rechtvaardige en Hij is een verzoening voor onze zonden”.
*  1Joh.4:8-20 vertelt dat Gods liefde tot uiting komt in onze verzoening.

De liefde van God, de menswording van de Here Jezus, de aan ons, door de Heilige Geest, geleerde betekenis van het kruis, Christus voorspraak in de hemel, en de weg van verlossing kunnen alleen maar vanuit de verzoening verstaan worden. Elke verklaring waarin de gedachte van de verzoening ontbreekt, is onvolledig en zelfs misleidend.(Gal.1:8)Het bloed van Christus heeft ons gerechtvaardigd (weer in de rechte verhouding tot God gezet, we mogen weer bij Zijn volk horen!). Door Hem worden we behouden van Gods toorn.(Rom.5:9,10)

Soms wordt verzoening voorgesteld als het vrede stichten na een oorlog (Rom.5:10-;2Kor.5:18-21;Kol.1:20-), of als een verlossing (het betalen van de losprijs) uit gevaar of een gevangenis.(Rom.3:24;Gal.3:13;4:5;1Pet.1:18; Openb.5:9) Het is een offer (Ef.5:2;Heb.9-10:18), een zelfopoffering (Gal.1:4;2:20;1Tim.2:6), een wegdragen van de zonde. (Joh.1:29;1Pet.2:24;Heb.9:14;Openb.1:5) Steeds weer gaat het om het wegdoen van de zonde en een volkomen herstel van de relatie tussen God en mens.

Gods toorn
De toorn van God is net zo Persoonlijk als Zijn liefde.(Luk.21:22-24;Rom.1:18;2:5;5:9;12:19;13:4; 1Thes.1:10;2:16;5:9;Openb.6:16-;16:19) Dit onderwerp is niet makkelijk, want wij denken vaak veel te menselijk van God en denken bij Zijn toorn aan iemand, die Zijn zelfbeheersing verliest (zoals wij), of die in zijn toorn zelfs wreed zou worden. Maar dit is absoluut niet zo. Gods morele volmaaktheid blijkt juist uit het feit dat Hij in actie komt tegen het kwaad. Hij gedoogt het niet en Hij ziet het niet door de vingers, maar Hij heeft toorn over de dingen die ons bij Hem vandaan trekken.

God is de rechtvaarige Rechter, Die gerechtigheid uitoefent. Hij vergeldt ons naar wat wij hebben gedaan (Rom.2:5-8), zodat onze verantwoordelijkheid van zeer groot belang is in de Bijbel.Tegelijk mogen we in de Bijbel horen over Hem, Die ons wil beschermen tegen het oordeel. De mens kiest voor het oordeel als men tegen Christus is.(Joh.3:18)
Er is een hel. (dit woord (GEHENNA) staat slechts 11 keer in de Bijbel,Mark.9:47) Dit is een verschrikkelijke werkelijkheid, die mensen zelf hebben gekozen en niet hebben willen weten van een verandering van deze keuze.
(Joh.12:48)Als wij werkelijk God kennen en door Hem gekend worden, is het van groot belang om Hem te vragen of Hij ons wil leren rekening te houden met de ernstige werkelijkheid van Zijn toorn.

Gods oplossing
God wil de zonde niet(Rom.1:18;2:5;5:9;13:4), zoals een vader zeker niet wil dat een kind zich vergiftigt. Het is mogelijk dat de Here de zondige wereld aan zichzelf overgeeft (om te laten zien waar ons zelfgekozen gedrag op uitloopt, Rom.1:19-31) De hele wereld draagt schuld en verdient straf.(Rom.3:9-19)Duidelijk is dat de Here Zelf de oplossing heeft gegeven voor onze fouten en opgebouwde schuld: Hij kwam Zelf om ons te verlossen.(1Thes.1:10) De Here Jezus wilde in onze plaats de doodstraf krijgen en is op een verschrikkelijke manier geëxecuteerd aan het kruis. (waarschijnlijk de ergste doodstraf die er bestaat) Hij is voor ons de verzoening (Rom.3:24) en de Voorspraak bij de Vader.(1Joh.2:2) Uit de komst en de dood van Zijn Zoon blijkt wel hoeveel de Here van ons houdt, ondanks alle fouten en opgebouwde schuld.

Waarom moest er bloed vloeien?
Enerzijds verwijst het bloed van Christus naar de gewelddadige manier, waarop de schuld in het Oude Testament moest worden verzoend. De familieleider (vaak de vader) legde zijn hand op de kop van een offerdier en zo werd dit dier met hem geïdentificeerd.(Lev.4:4,24,29,33) Als dit dier vervolgens gedood werd in plaats van de zondaar en het bloed van het dier op het altaar in het heiligdom werd gesprenkeld, dan was dit het teken dat de ontzondiging had plaatsgevonden, de toorn van God was afgewend en de gemeenschap (het deel hebben aan Gods genade) hersteld. (Lev.4:6-,17-,25,30) Er moest bloed (weliswaar van dieren) vloeien. In Lev.17:11 staat” “want de ziel van het vlees is in het bloed en Ik heb het u op het altaar gegeven om verzoening over uw zielen te doen, want het bloed bewerkt verzoening.” Eigenlijk zou dus ons bloed moeten vloeien, maar God geeft de mogelijkheid dat een dier in onze plaats gaat sterven, om de schuld te bedekken. Dit komt helemaal tot uiting als het gaat om het bloed van Christus. Eigenlijk kon het dierenbloed helemaal geen betaling zijn en dus werd alle schuld verder opgebouwd, totdat Christus kwam, om werkelijk de ernst ervan te laten zien, maar ook de hoogte van Zijn prijs liet zien: Zijn leven.(Mark.10:45;Rom.4:25)

Anderzijds wijst het bloed van Christus dus ook door naar de enorme omvang van Zijn liefde, Zijn trouw en zorg voor ons. Hij wilde voor ons niets achter houden. Hij heeft alles gegeven. Hij heeft Zijn hele rijkdom, zelfs Zijn leven voor ons overgehad.(Rom.8:32;2Kor.8:9) Alle zonden zijn betaald door Hem, alle straffen zijn door Hem gedragen. Hij maakt ons vrij. Wie in Hem gelooft is al vrij!(Joh.5:24)

De kracht van de verzoening
Kijk eens naar de enorme kracht van de Here, waarmee Hij zoveel dingen kon doen om Zichzelf te openbaren. Hij wist van Zijn Messiaanse roeping en Hij wist wat er met Hem zou gaan gebeuren. Hij was bang voor het komende oordeel, want niemand anders dan Hij wist hoe zwaar het gewicht van de totale schuld was geworden. Hij heeft de last van ons allen op Zich genomen en Hij heeft Zich vereenzelvigd met de overtreders.(Jes.53:1-12)

Wat gebeurt er met hen die Hem afwijzen?
Aan het kruis verliest Jezus al Zijn bezittingen, Zijn waardigheid, Zijn leven, Zijn gemeenschap met de Vader. Dit staat ook allen te wachten die de Here afwijzen. Wij schatten onze gezondheid pas op waarde als wij deze dreigen te verliezen. Golgotha maakt duidelijk dat het oordeel niets overlaat van alles wat we dachten te bezitten.
Moge het zo zijn dat ieder van ons op de laatste dag zal blijken in Christus te zijn, met zijn of haar zonde bedekt door het bloed van Jezus, onze Heiland en Verlosser.

De vrede van de verzoening
Vrede is niet hetzelfde als een innerlijke rust of een geluksgevoel. God legt Zijn kinderen niet in de watten. Het gaat vooral om vergeving en aanvaarding. Hij sluit met ons een eeuwig vaststaand verbond en neemt ons op in Zijn gezin. Het gaat dus vooral om vrede met God. Wij zijn van vijand in vriend veranderd. We mogen als een kind van Hem worden aangenomen en Hem leren kennen als onze God en Vader. We gaan Jezus Christus meer op waarde schatten, want Hij heeft vrede gemaakt en Hij is onze Vrede.(Kol.1:20) Hij geeft ons Zijn vrede.(Joh.14:27)

Verzoening is ‘Atonement’ en een ‘zoen’
Atonement is het engelse woord voor verzoening. Als je het anders opschrijft zie je wat de betekenis is: at one ment (oftewel op één gedachte komen). Je kunt weer communiceren. De weg is open naar de Vader en naar elkaar. Zo wordt er wel eens een onderscheid gemaakt met „vergeving‟. Vergeving zou van één kant kunnen komen (vergeving kun je schenken aan iemand) maar verzoening heeft met een wederzijdse schenking te maken: het gaat om de wederkerigheid. Verzoening heeft, dus meer dan vergeving, vooral met de communicatie te maken. Door verzoening is de brug weer hersteld en kan er weer gecommuniceerd worden.
Bij verzoening hoort ook een „zoenmiddel‟ (Rom.3:25). Het gaat hier om een ‟bedekking‟, een „zoenoffer‟, zoals de ark een verzoendeksel had, waar op Grote Verzoendag bloed op gesprenkeld werd.