Je kunt je eigen leven leiden - God heeft ons mensen niet willen maken als robots

Natuurlijk kunnen we God niet zomaar de schuld geven van alle verkeerde dingen die in de wereld gebeuren. "Verbeter de wereld en begin bij jezelf" is het antwoord op veel schuldvragen. Verder is het zo dat God de mens vrij laat in wat hij of zij doet of wil doen. God heeft ons mensen niet willen maken als robots die precies doen wat Hij zegt, we zijn zelf verantwoordelijk voor wat we doen. Als we Hem daarom vragen wil Hij ons graag helpen om te voorkomen dat we dingen doen die verkeerd zijn. Ook heeft God voorschriften gegeven (bijvoorbeeld de Tien Geboden) die iedereen kan lezen in de Bijbel. Deze voorschriften zijn niet bedoeld om ons allerlei pleziertjes te onthouden, maar om ons te helpen te voorkomen dat onze pleziertjes vroeg of laat ten koste van iemand anders of onszelf gaan.

Hiermee zijn beslist niet alle vragen over al het onrecht op de wereld beantwoord. Er blijven (ook voor gelovige mensen) moeilijke vragen over. In het boek Job in de Bijbel lezen we over een man die alles wat hem lief is kwijtraakt en die veel vragen heeft aan God. Als u werkelijk met de bovenstaande vraag worstelt dan zult u in dit boek zeker een aantal van uw eigen vragen herkennen en hopelijk heeft u ook iets aan de antwoorden.

(Gen.21-23) God doet wat Hij belooft. Dat heeft hij wel heel duidelijk laten zien aan Abraham en Sara. Ze kregen de zoon die God hun beloofd had. Maar die kregen ze pas toen zij, menselijk gesproken, geen kinderen meer zouden kunnen krijgen. God heeft zo lang gewacht met de vervulling van Zijn belofte, om hen te laten zien, dat die vervulling alleen van Hem kwam. Maar hoe lang het ook geduurd heeft, voordat de zoon van Abraham en Sara geboren werd, God zorgde, dat zij steeds vaster overtuigd werden, dat God zou doen wat Hij beloofd had. Paulus zegt dat zo in zijn brief aan de Romeinen: 'En zonder te verflauwen in het geloof heeft hij (Abraham) opgemerkt, dat zijn eigen lichaam verstorven was, daar hij ongeveer honderd jaar oud was, en dat Sara's moederschoot was gestorven; maar aan de belofte Gods heeft hij niet getwijfeld door ongeloof, doch hij werd versterkt in zijn geloof en gaf Gode de eer, in de volle zekerheid, dat Hij bij machte was hetgeen Hij beloofd had ook te volbrengen.

Door het geloof

Na de wonderlijke geboorte van de zoon van Abraham en Sara wordt het geloof van Abraham opnieuw op de proef gesteld. God had gezegd dat Hij uit Isaäk het geslacht van Abraham zou doen voortkomen. Uit Isaäk alleen . Abraham moet daarom zijn andere zoon Ismaël samen met zijn moeder Hagar wegsturen. Ismaël en Isaäk mochten niet blijven samenwonen in het gezin van Abraham.

Dat bevel van God dat Ismaël en Hagar moesten vertrekken is Abraham erg zwaar gevallen. Maar toch gehoorzaamt hij ook nu weer. Hij gelooft zeker dat God ook met alleen Isaäk in staat zal zijn Zijn belofte van een groot nageslacht na te komen. God geeft Abraham wel beloften die gelden voor Ismaël. Uit Ismaël en uit andere stammen zijn later de Arabische volken voortgekomen.

De vijandschap tussen Ismaël en Isaak heeft zich voortgezet tussen de nakomelingen van beide: de Arabieren en de Israëlieten. Uit de Arabieren komt later Mohammed voort, de "leugenprofeet". Hij beweerde: Allah (God) is groot en Adam is door God verkoren; Abraham de vriend als God is groot evenals Mozes en groot is Jezus. Maar groter dan die allen is Mohammed, de apostel van God.

De leugen van Mohammed staat tegenover de waarheid van de Bijbel. Niet Ismaël is de zoon van de belofte, maar Isaak, opdat Jezus Christus zou kunnen komen.

Abraham heeft nu wel bewezen dat hij vast vertrouwt op wat God had beloofd, zouden wij zeggen. Maar toch stelt God hem opnieuw op de proef .

Het geloof

Vertrouwt Abraham God onvoorwaardelijk? Ziet hij misschien in de jonge Isaak alleen maar de zoon die zijn geslacht zal voortzetten? Of ziet hij dat Isaak God toebehoort. Om de vervulling mogelijk te maken van de belofte dat de Verlosser komen zal? Is Isaak in de eerste plaats de zoon van Abraham óf is hij de zoon van de belofte? Daarover stelt God Abraham op de proef .

Abraham ontvangt een vreemd bevel. Hij moet Isaak offeren: verbranden als een offer aan God. Abraham gaat dan met zijn zoon op weg. Drie dagen lang heeft hij de gelegenheid over het bevel van God na te denken. Drie dagen lang worstelt hij met God. Dan komen vader en zoon in het land Moria waar de berg ligt die God als offerplaats heeft aangewezen.

Er zullen vast veel vragen zijn gerezen in het hart van Abraham. Is God gelijk aan de afgoden aan wie zelfs kinderoffers werden gebracht om ze gunstig te stemmen? Hoe kan God zijn beloften vervullen als zijn enige zoon moet sterven ?

Toch is Abraham blijven geloven in de trouwen de macht van God. Dat blijkt uit de woorden: Tot de knechten: "wij zullen tot u terugkeren"; tot Isaak: "God zal zichzelf voorzien van een lam ten brandoffer.

Abraham blijkt volkomen gehoorzaam: Hij is bereid zijn zoon af te staan aan God. Maar God maakte dat hij gehoorzaam bleef; Abraham kon dat niet uit zichzelf . Toen Abraham het mes nam om zijn zoon te doden was het genoeg: de stem van de engel des HEREN klonk: "Nu weet Ik dat gij godvrezend zijt en uw zoon, uw enige Mij niet hebt onthouden".

God zorgde toen zelf voor een offer; een ram dat afgedwaald was van de kudde en verward was in de struiken. Abraham gelóófde. De schrijver van Hebr. 11: 17- de brief aan de Hebreeën zegt later: "Door het geloof heeft Abraham, toen hij verzocht werd, Izak ten offer gebracht, en hij, die de beloften aanvaard had, wilde zijn enige zoon offeren, hij, tot wie gezegd was: Door Izak zal men van nageslacht van u spreken. Hij heeft overwogen, dat God bij machte was hem zelfs . uit de doden op te wekken, en daaruit heeft hij hem ook bij wijze van spreken teruggekregen.

Toen Abraham de proef doorstaan had gebeurde er iets geweldigs. De engel des HEREN riep Abraham (Hebr. 6: 13) opnieuw en toen zwoer God bij Zichzelf dat zijn belofte zou worden vervuld: alle volken van de aarde zullen gezegend worden in Abraham, omdat hij naar de stem van God heeft gehoord. En God doet wat Hij belooft: eeuwen later ziet Johannes de Doper Jezus tot zich komen. (Joh.1: 29) Johannes zegt dan: "Zie het Lam Gods dat de zonden der wereld weg- neemt." God voorziet Zelf in het offer voor de zonden der wereld. God offert zijn eigen Zoon, doet Hem sterven aan het kruis, opdat ieder die dat gelooft behouden wordt.

Door het geloof

Omdat Abraham geloofde werd hij rechtvaardig verklaard; God rekent hem als een rechtvaardige. Dat betekent: (Gen.15, 16) God rekende hem zijn zonden (Rom. 4 : 11) niet meer toe. Daarom wordt hij de vader van de gelovigen genoemd.

Wie gelooft in de vergeving van de zonden door Jezus Christus, het Lam van God, wordt gerechtvaardigd samen mét de gelovige Abraham. Bij de beloften van God gaat het niet om Abraham zelf, ook niet om zijn zoon Isaak, maar om de Verlosser die komen gaat.

Abraham heeft, door zijn zoon Isaak, een begin van de vervulling gezien. Jezus zegt later zelf: " Abraham heeft zich erop verheugd mijn dag te (Joh. 8 : 56) zien en hij heeft die gezien en zich (Hebr.11: 13) verblijd." Die volledige vervulling zag hij alleen in de toekomst, door het geloof. Een vreemdeling was hij in het land dat hem was beloofd.

Dat bleek ook toen Sara stierf. Om haar te kunnen begraven moet hij een grafspelonk kopen. De erfgenaam van het land bezit er nog geen stukje van. "Door het geloof heeft hij (Abraham) vertoefd in het land (Hebr. 11: 9,10) der belofte, als in een vreemd land, waar hij in tenten woonde met Izak en Jakob, die medeërfgenamen waren van dezelfde belofte; want hij verwachtte de stad met fundamenten, waarvan God de ontwerper en bouwmeester is.

Wie hetzelfde geloof heeft als Abraham, hetzelfde ontwankelbaar vertrouwen in wat God belooft, verwacht met hem "de stad met fundamenten' , het nieuwe Jeruzalem, de nieuwe hemel en de (Openb. 21) en nieuwe aarde, waar al de beloften van God zullen worden vervuld.

Nog even tijd...?  Lees dan eens verder :

Over engelen en demonen

De Bijbel toont ons naast de zichtbare wereld ook een onzichtbare wereld welke voor een groot deel buiten de normale, menselijke, waarneming ligt: de geestelijke wereld; de wereld van engelen en demonen.

Naast mensen heeft God ook engelen geschapen. Het zijn intelligente wezens, welke Hem ten dienste staan. Een deel van deze engelen is van Hem afgevallen: satan en zijn demonen. Zij vormen de anti-wereld van God, een bedriegelijke schijnwereld.

Hoe weten wij van de geestelijke wereld

· De wereld om ons heen leert ons over deze wereld. Door de hele geschiedenis heen hebben mensen geweten van de wereld van 'machten' of 'krachten'. Denk hierbij aan hekserij, afgoderij, geestenverering, occultisme, etc. De tegenwoordige, moderne, mens houdt zich hier in toenemende mate mee bezig. De wereld om ons heen ontkent deze 'geestelijke wereld' dus niet, integendeel: denk aan bijv. verschijnselen als "paravisie", "jomanda", alternatieve (occulte) genezers, etc., etc.
· De Bijbel leert ons over deze wereld. De Bijbel geeft veel informatie over deze wereld, maar waarschuwt ons tevens ons er niet mee in te laten. Lev.19:26-31
· Niets met bloed eten had alles te maken met gebruiken uit de occulte wereld, waar bloed als symbool van leven gezien werd en daarom genuttigd werd. Zie ook Hand. 15:28, 29.
Deut. 18:9-12
· Het zijn gruwelen welke bedreven werden door de volken om hen heen.
·  Wat weten wij van de geestelijke wereld

Er zijn twee soorten verschillende 'openbaringsvormen', twee bronnen, welke ons over deze wereld vertellen

· De Bijbeldeze toont ons dat de engelen geschapen wezens zijn: Hebr. 1:7, dit in tegenstelling tot "de Zoon", Hebr.1:8, deze is niet geschapen. Tevens leert de Bijbel, Hebr. 2:2-9, dat zij ten dienste van God staan, ten dienste van Zijn heilsplan. Zij zijn zijn boodschappers.
· De gevallen engelenzij openbaren zichzelf aan de mensen als 'goden', bijvoorbeeld in de godendienst van het Hindoeisme. Ook manifesteren zij zich even als hun Meesterals 'engelen des lichts': 2 Kor. 11:4. Het zijn engelen welke zich voordoen als gezanten van de 'goddelijke wereld', welke het zogenaamd goed voor hebben met de mensheid, maar als enig doel hebben de mensen aan zich te binden, of, beter gezegd: te binden aan hun heerser: satan.[lees hierover bijv. het boekje "Irene, Jezus heeft je lief"].
·  Resumerend: er zijn twee verschillende soorten engelen; engelen welke tot God's Rijk behoren en Hem ten dienste staan en engelen welke ten dienste van een andere wereld staan: het rijk van satan. Beide zijn echter ooit door God geschapen.

Kenmerken van engelen zijn:

 -Verstand;
-Wil;
-gevoel (blijdschap e.d.);
-tijd kennen zij niet;
-geschapen voor de aarde!;
-ontelbaar;
-zij huwen niet (geslachtsloos?) en
-zijn onsterfelijk.
·  Vergelijk onder andere: Lukas 15:7, Matt. 22:30, Hebr. 12:22, Lukas 20:36.

De gevallen engelen

Aangezien er een tweedeling is binnen de wereld van engelen, is het van belang te weten met welke engelen wij, als mensen, te maken hebben.

Oorsprong en toekomst van de gevallen engelen

De ontstaansgeschiedenis van de gevallen engelen ligt in de zondeval van satan; hij was de hoogste engel, de lichtdrager: Lucifer. In de Bijbel komen wij hem onder andere tegen in Ezechiel 28:14-15 (ev). De satan word hier de koning van Tyrus genoemd. Deze vergelijking is niet zo vreemd als wij kijken naar het karakter van Tyrus: geldzucht, leugen en bedrog zijn zijn kenmerken. Toen satan viel, zijn talloze engelen in opstand tegen God hem gevolgd. Vgl. ook Mat. 12:24. Hieruit blijkt dat ook de Farizeeën wisten van het feit dat Beëlzebul een andere naam voor satande 'overste der geesten' was. Met andere woorden: in zijn val was hij niet alleen gevallen.

· De gevallen engelen zijn hun oorsprong ontrouw geworden: Judas vrs. 6;
· Zij rebelleren niet alleen tegen God hiermee, maar strijden ook met Gods trouwe dienaren: Daniël10:13, 20, 21. De engel welke Daniel komt inlichten over de toekomst heeft 21 dagen gestreden met de 'vorst van het Koninkrijk der Perzen', en moet daarna weer strijden met de 'vorst van Griekenland'. Dit gaat niet over letterlijke vorsten maar geestelijke machten aangezien de betreffende engel zélf ook een boodschapper uit de geestelijke wereld is.Terzijde: Michaël is "uw vorst" (vrs. 21). Met andere woorden: Michaël is de engel welke in de Hemelse gewesten Israël vertegenwoordigd. De engel welke Daniel komt boodschappen 'stond Darius de Meder tot een helper en toevlucht'. Het is ook deze Darius de Meder welke Daniël in de leeuwenkuil wierp maar.. tot erkenning van God kwam; uit het feit dat een engel van God hem terzijde stond kan geconcludeerd worden dat Darius de Meder een bijzonder man moet zijn geweest.
· Zij worden uiteindelijk door Michael en zijn strijdengelen uit de hemelse gewesten geworpen.Openbaringen 12:7-12. Hieruit blijkt, zoals ook uit het boek Job, dat zij nog steeds toegang tot de hemelse gewesten hebben, sterker: satan klaagt ons dag- en nacht aan bij God. Vgl. ook Job1:6-11.
·  De oorsprong en woning van de gevallen engelen ligt dus in de hemelse gewesten!!

Zij zijn als hemelse wezens geschapen, maar zijn volkomen verdorven geraakt. Voor hen is geen redding mogelijk, zij zijn voor het eeuwige vuur voorbestemd: Matteus25:41. Zij hebben er zelf voor gekozen deze hemelse woning en hun oorspronkelijke bestemming te verlaten. Zij worden sindsdien 'demonen' genoemd.

Demonen zijn dus niet --zoals bijvoorbeeld de spiritisten of animisten beweren/geloven-- de geesten van overledenen, deze bevinden zich in het dodenrijk, maar gevallen engelen.

Actieve- en gebonden demonen

Er is in de demonenwereld een verschil te maken tussen de actieve- en gebonden demonen.

Actieve demonen zijn demonen welke nu dagelijks de mensen verleiden. De gebonden demonen zijn demonen welke reeds door God zijn gebonden. Een voorbeeld hiervan is denk ik de vier engelen uit Openbaringen 9:14, welke gebonden zijn door God, maar natuurlijk ook het eerder gelezen Judas vrs. 6 laat ons zien dat er engelen zijn welke door God gebonden zijn:

 "En dat Hij engelen, die aan hun oorsprong ontrouw werden en hun eigen woning verlieten, voor het oordeel van de grote dag met eeuwige banden onder donkerheid heeft bewaard gehouden".

Vergelijk ook 2 Petrus 2:4.

Rangorde en taak van engelen

Over de rangorde onder de engelen is weinig bekend, maar deze is er wel. De engelenwereld is ordelijk georganiseerd en dit is niet verwonderlijk. Zoals in de Gemeente het Lichaam van Christusorde behoort te zijn (1Kor.14:40), er in de schepping orde is zal er ook orde zijn in de Hemelse gewesten: "Want God is geen God van wanorde" (1Kor.14:33).

Zoals we al eerder zagen kent elk volk zijn eigen engel: Michael is de engel voor Israel. Het is ook de engel welke als aartsengel wordt aangeduid en is duidelijk een van de machtigste en hoogst geplaatste engelen. Uit de Bijbel kunnen wij niet lezen dat er meer engelen zijn welke deze aanduiding hebben en daarbij is hij de engel welke waakt over God's uitverkoren volk. Michael is ook de engel welke twist met de duivel over het lichaam van Mozes (Judasvrs.9). De conclusie kan bijna niet anders zijn dan dat Michael de plaats bekleed welke de satan bekleede voordat hij tegen God in opstand kwam?

Een andere hoogstaande engel is Gabriël: een van de voornaamste boodschappers; af te leiden uit het soort boodschappen welke hij bracht (bijv. Dan. 8:16 e.v., 9:21 e.v., Luk. 1:26 e.v.): het bekendmaken van Gods heilsplan (de 70 jaarweken, de geboorte van Christus).

Dit zijn dus de bekendste engelen, engelen welke met name genoemd worden. Daarnaast zijn er nog heel veel andere engelen, welke allemaal hun eigen taak hebben binnen de Hemelse rangorde van 'overheden' en 'machten'; Efeze1:21, 3:10. Ook noemt de Bijbel nog de 'troonengelen' (cherubs, o.a. Ez.10:1) waarop God troont (o.a. 1Samuel4:4, 2Kon.19:15, Psalm80:2) en de serafs welke alleen in Jesaja 6:2, 7 genoemd worden. Zij roepen God lof toe. Samen met de Cherubs zijn zij dus voortdurend in Gods aanwezigheid. Daarnaast worden Cherubs ook genoemd als bewakers van de hof van Eden.

De taak van engelen is veelomvattend; onder andere:

-zij verheerlijken God;
-zij dienen Christus;
-voor zijn geboorte: Luk. 1:26;
-beschermden hem als kind: Matt. 2:13;
-dienden hem na de verzoeking in de woestijn: Matt. 4:11;
-rolden de steen weg van het graf bij de opstanding: Matt. 28:2;
-waren boodschappers van Zijn opstanding: Matt. 28:5, 6
-dienen de gelovigen in het algemeen: Hebr. 1:14;
·  daarnaast zijn zij betrokken bij:

-de verhoring van het gebed: Gen. 19:5 (op voorspraak van Abraham), Hand. 12:6-12;
-Bemoediging van gelovigen: Hand. 27:23, 24;
-Zorg voor gelovigen bij het sterven: Luk. 16:22 (door engelen 'gedragen');
-Zij staan ten dienste van de volken, denk aan eerdere 'vorsten' van volken, dit kan zowel in de bewaring als "tot verderf" (oordelen van God) zijn, afhankelijk van het karakter van een volk: Dan. 10:13, 10:20-21, Openbaringen 8, 9, 10.
·  De Engel des Heren

Een Bijbelstudie over engelen is niet compleet zonder aandacht te besteden aan de "Engel des Heren". Deze naam komt alleen voor in het oude Testament en het heeft betrekking op de verschijning van Christus op aarde voordat Hij "in het vlees" (als mens) geopenbaard is geweest. Het is dus een verschijnen van God of Christus (deze zijn immers één), in de gedaante van een mens- of engel-achtig persoon.

Voorbeelden hiervan zijn:

 -verschijning aan Hagar: Gen. 16:7-10. Alleen al aan de belofte welke de 'Engel des Heren' hier geeft aan Hagar kunnen wij zien dat het hier geen gewone engel betreft; immers: deze hebben niet de macht dergelijke beloften te doen. Het moet dus God zelf zijn geweest;
-verschijning aan Abraham: Gen. 22:11, 12. Ook hier blijkt uit de tekst dat het hier absoluut niet om een "gewone" engel kan gaan maar dat dit God Zelf was;
-verschijning aan Manaoch en zijn vrouw: Richteren13:19-22.
·  God openbaart zich in deze situaties rechtstreeks aan gelovigen, wat uiteraard zeer bijzonder is.

Aanvulling op het voorgaande over de Engelen

 De mens is niet het hoogste wezen dat God geschapen heeft, maar Gen. 1 gaat stilzwijgend voorbij aan de schepping van de wezens waarmee God spreekt (Gen.1:26; 3:22; vgl. 11:7). Volgens de Joodse voorstelling waren de wezens die de troon van God omringen en zijn raadsbesluiten kennen, geschapen voor de schepping van het heelal (1 Kon.22:19-22; Ps.89:6,8; Jes.6:8; Dan.7:10; vgl.4:13). In dit laatste vers hier heten zij irin, wachters, nl. voor de aarde.

Engelen heten in het Hebreeuws malachim (Mykalm, boden). Hun algemene bijnaam is 'kinderen (zonen) van God' (Job 1:2; 38:7; Dan.3:25; Ps.29:1; 89:7; mogelijk ook Gen.6:2). Maar de aanduiding 'kinderen van God' heeft geen rechtstreeks ethische betekenis. Zij heten ook 'heiligen' vanwege hun volmaaktheid (Job 5:1; Ps.89:6; Dan.8:13). Maar in relatie tot God is die volmaaktheid slechts relatief (Job 15:15; 4:18).

De cherubim en de serafim worden hier niet besproken omdat zij niet bij de 'zonen van God' horen, maar een afzonderlijke klasse vormen (Cherubs en Serafim). Zij hebben vleugels, maar de 'zonen Gods' verschijnen in menselijke gedaante verschijnen. De christelijke kunst geeft de engelen ten onrechte vleugels, wel met een beroep op het verkeerd in het Latijn vertaalde Dan.9:21. Alleen de zonen van God die in zijn omgeving verkeren, heten engelen.

De Septuaginta laat op verscheidene plaatsen, waarvan er twee in Hebreeën aangehaald worden (1:6; 2:7), de Godsnaam Elohim op engelen slaan. Maar het staat niet vast dat Elohim in het Oude Testament, behalve God, ook de wezens in zijn omgeving aanduidt.

De Israëliet was er diep van doordrongen dat God en deze wezens nauws bij elkaar horen. Toch werden ze nooit aanbeden. Integendeel, als geschapen wezens aanbidden zij met de overige schepselen God. Hebreeën noemt ze geesten (1:14) en kenmerkt ze zo als bezielde wezens. Het Oude Testament noemt ze echter nooit zo, want in Ps.104:4 betekent ruchot (twxwr) winden, en in 1 Kon.22:21 is 'de geest' niet een geest maar de geest van de profetie die zich in het visioen van de profeet manifesteert.

Het Oude Testament noemt vóór de ballingschap geen enkele naam van een engel (Gen.32:30; Richt. 13:18). God als wereldbestuurder maakt hen tot werktuigen en organen van zijn wil. Zij worden engelen als God zich bij de regering van de wereld van hen bedient. In alle delen van het Oude Testament lezen wij over openbaringen van God door middel van engelen.

De voornaamste engelverschijning is die van 'de engel des HEEREN', die in de tijd van de aartsvaders en van Mozes optreedt. Het is de vraag of hij een geschapen engel was of de HEERE Zelf in de gestalte van een mens-engel. De Schrift beslist voor de eerste opvatting: in de visioenen van Zacharia (1:12; 3:2; vgl. Judas vs.9) wordt de Engel des HEEREN uitdrukkelijk van de HEERE Zelf onderscheiden. Hij is aan Hem ondergeschikt.

Ook de 'engel van het verbond' (Mal.3:1) is niet de HEERE Zelf, maar de engel (bode) in wie Hij Zich openbaart. Soms heet de Engel van de HEERE 'het aangezicht' van God (Ex.33:14; Deut.4:37). Hij gaf het gezicht van God natuurlijk alleen indirect te zien, zodat de aanblik niet dodelijk was (Gen.32:31; Richt.13:21vv; Jes.63:9). Wel noemt hij zich HEERE, Elohim en El ('God', bijv. Gen.18:33; 32:25vv; 31:13) omdat Gods naam in hem was (Ex.23:21). Zijn optreden is te vergelijken met dat van de engel die zich in Opb.22:13 de Alfa en de Omega noemt en toch weigert goddelijke eer te ontvangen. De Engel van de HEERE noemt zich 'vorst (sar) van het leger van de HEERE' als hij aan Mozes bij het brandende braambos en aan Jozua voor Jericho verschijnt (Joz.5:15; Ex.3:5). Tenslotte is er in het tweede deel van Jesaja nog de 'engel van zijn aangezicht'. Dit kan zowel 'engel in wie de HEERE Zich laat zien' als 'engel die Gods aangezicht ziet' betekenen.

Op al deze benamingen bouwde men later een hemelse hiërarchie, een indeling van engelen in klassen en rangen. In het boek Daniël staan 'vorsten van de eerste rang' aan het hoofd van de talloze wezens die voor God staan en Hem dienen (7:10). Een van hen, Michaël, is Israëls beschermer (10:13,21; 12:1); een ander, Gabriël, verklaart de profeet de gezichten die hij ziet (8:15v; 9:21). De latere Joodse theologie kende zeven aartsengelen. Tobit noemt als de derde Rafaël (12:15); het boek Henoch en het 4e Boek Ezra noemen als de vierde Uriël.
In Daniël komen de aartsengelen alleen voor in het visioen, maar in Tobit vergezelt Rafaël de jonge Tobit. In de brief van Judas vs.9 beschermt Michaël het lijk van Mozes tegen de satan. Judas volgt een traditie die we ook vinden in het nß 4 v.Chr. geschreven boek Assumptio Mosis.

Dat elk mens een beschermengel heeft lezen we nog niet in Matt. 18:10 en Hand.12:15. Dat elk volk zijn beschermengel heeft, leert het boek Daniël. De gedachte dat God elk volk een wacht van engelen heeft gegeven, maar Israël onder bijzondere bescherming heeft genomen (Sir.17:14; vgl. Deut.32:8 in het Grieks) wordt in Daniël het duidelijkst aangetroffen; hier heet Israëls beschermer tegen de vorsten van Perzië en Griekenland Michaël, maar de ware beschermer is volgens Dan.10:13 een ander, die Michaël helpt.

Jesaja profeteert (24:21-23) een gericht van engelen over de tegengoddelijke machten die in de geschiedenis van de volken optreden. Dat dit gericht gepaard gaat met een verbleken van zon en maan suggereert, dat de engelen in verband staan met de sterren; beiden heten het 'heir (leger) van de hemel' (1 Kon.22:19; Deut.17:3). Onder deze benaming worden de sterren en de engelen zelfs samengevat (Neh.9:6). Hetzelfde zien we in Job 38:7: hier vormen de versleden 'Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen' 'en al de zonen Gods juichten' een synoniem parallellisme.

De Here God wordt in de tijd van de Koningen vaak 'HEERE Zebaoth' genoemd. Zebaoth betekent niet 'de legers van Israël' maar 'de hemelse legerscharen'. Dus betekent deze naam van God dat Hij voor zijn plannen vrij over engelen- en sterrenlegers beschikt. De engelen en de sterren worden voorgesteld als leger (Jes.40:26; vgl. Richt.5:20). Wij krijgen de indruk, dat zij deelnemen aan de strijd tussen goed en kwaad. Deze verbinding van engelen en sterren staat in verband met de godsdienst van de oudste Semieten.

Satan komt in het Oude Testament weinig voor; slechts drie canonieke boeken noemen hem, maar niet in verband met de geschiedenis van de zondeval. Pas het apocriefe boek Wijsheid combineert hem in 2:24 met de slang. Toch is dit de juiste oplossing van het raadsel van de sprekende slang. De Bijbel vertelt ons verder niets over de afval in de bovennatuurlijke wereld, maar uit Gen.3 blijkt, dat het boze daar begon voordat het zich in de mensenwereld openbaarde.

Een bepaalde naam voor de gevallen engelen vinden we niet in het Oude Testament, behalve sjedim (Myds, 'machtigen'). Dezelfde naam dragen ook de Baäls (Deut.32:17; Ps.106:37). De verwante Godsnaam sjaddaj betekent 'de Almachtige'.

De Bijbel spreekt soms anders over boze geesten of engelen dan wij gewend zijn. Zij zijn niet altijd moreel bedorven. De geest van droefheid die over Saul kwam wordt een boze geest genoemd (1 Sam.19:9, en de engelen die rouw en dood over Egypte brachten 'boze engelen' (Ps.78:49). Ook God gebruikt boze engelen om de vromen te beproeven en te straffen (b.v. Job en Paulus, 2 Kor.12:7). Hij gebruikt ook goede engelen om goddelozen te straffen.

In Hand.7:38,53; Gal.3:19 en Hebr.2:2 <#Heb 2.2> worden de wet en de engelen met elkaar in verband gedacht. Dat gebeurde niet in het Oude Testament, wel in de intertestamentaire literatuur. Ef.2:2 lijkt op de Griekse voorstelling van geesten in de lucht die ook bij Philo en Plutarchus voorkomt, maar het verschil is groot. Philo en Plutarchus noemen deze wezens 'zielen zonder lichamen', een aanduiding die totaal niet past in de denkwijze van de Bijbel.

Tot slot

Dit onderwerp wordt nauwelijks binnen gelovige kringen besproken. Meestal omdat het niet tot de kern van de Christelijke leer hoort én omdat het niet past binnen ons 'rationalistische denken' om ons bezig te houden met engelen en demonen, de geestelijke, boven-natuurlijke, wereld. Het is daarom des te opvallender dat niet-gelovigen zich (weer) in toenemende mate bezig gaan houden met het 'mystieke'; de wereld van de demonen.

Daarom is het toch van belang kennis van deze zaken te hebben; om zodoende onderscheid te kunnen maken.

Pas op voor : Occultisme (zie  ook Handelingen 8 vers 9 tot en met 23

De duivel is machtig. Hij doet zich zelfs voor in de gedaante van een god. Dat bleek ook in Samaria. Simon de tovenaar meende van zichzelf dat hij iets groots was. Kleinen en groten hingen hem aan en zij zeiden zelfs van hem: 'Deze is de grote kracht Gods.' De duivel probeert er velen te verleiden.

Ook vandaag, Je hebt vast weleens gehoord van mensen, die over bijzondere gaven lijken te beschikken. Gaven om mensen van hun lichamelijke kwalen af te helpen. Dat is toch wel heel bijzonder. Het roept dikwijls veel vragen op. Hoe kan dat nu toch? Toch blijken de wonderen die Simon doet maar namaak te zijn. De duivel is wel machtig, maar niet almachtig.

Als Filippus komt en spreekt van het Evangelie van het Koninkrijk van God en van de Naam van Jezus Christus, dan worden er velen overtuigd dat dit het ware werk van God is. Daarvan geeft de Heilige Geest de overtuiging in hun hart.
De kracht van Gods genade, waardoor deze mensen in Samaria tot Christus werden gebracht, hielp hen uit de droom. Christus is immers de Sterkere. Hij heeft de satan overwonnen. Als Hij komt moet de verleider de stad mensenziel verlaten.

Heeft de Heere in jou leven ook al de voornaamste plaats?

Of ben je in de ban van de zogenaamde wonderen, die mensen doen? Vraag of de Heere je door Zijn Heilige Geest wil overtuigen van de waarheid van Zijn Woord.

Nota Bene

Er zijn wel eens mensen die niet geloven dat er geesten bestaan. Fijn als ze dat denken, maar het is absoluut niet waar. Het is niet mijn bedoeling om jullie nieuwsgierig te maken naar het occulte. Maar ik wil jullie wel laten weten dat  het occulte veel dichter bij is dan je denkt.

Wat is occultisme

Occultisme is niet van de laatste jaren. Ook vroeger waren er al medicijnmannen, toverdokters en waren mensen bang voor heksen. Zij hadden boven natuurlijke krachten en konden met de geesten praten. Ze bewogen zich in het duister, in de onzichtbare wereld van geheimzinnigheid. Tegenwoordig zijn veel mensen op zoek naar een antwoord voor onverklaarbare dingen. Want je kunt toch niet ontkennen dat er bovennatuurlijke krachten zijn. Soms hoor je erover in je omgeving en lees er soms over in  de krant. Je leest  van wonderlijke genezingen en van voorspellingen die toch maar even uitkomen….

Zijn dat nou allemaal dingen die je gelijk moet verwerpen? Als God alle dingen leidt, kunnen zulke gaven dan niet van God komen? Maar wat zit er achter de occulte praktijken waar de wereld deze tijd zo vol van is?
Het woordje occult betekent: wat verborgen is, geheimzinnig, duister. Occultisme slaat op allerlei verschijnselen, die niet op een gewone natuurlijke of wetenschappelijke manier te verklaren zijn. Dan denken we bijvoorbeeld aan waarzeggerij, helderziendheid, contact met geesten van de doden, uittreding uit het lichaam. Het gaat bij occultisme dus niet alleen maar om kletspraat of om een grap.

Een voorbeeldje hiervan: in Rotterdam kwam er een hypnotiseur een voorstelling geven. De opa van mijn moeder wilde wel eens zien hoe  die man te werk ging. Gewoon om even te kijken ging naar de voorstelling. Hij nam op de 2e rij van achter op de 2e stoel plaats. Maar voordat de hypnotiseur begon verzocht hij de man die op de 2e rij van achter op de 2e plek zat te vertrekken, anders zou hij niet aan zijn voorstelling beginnen. Zo'n soort gelijk verhaal kun je ook lezen in het boek  'Toch gered', waar 2 christelijke vrouwen naar een voorstelling gaan van een hypnotiseur, omdat  ze op zoek  zijn naar een jongen die de hypnotiseur in zijn macht houdt. Ze denken er zo achter te komen waar die jongen is. Als de hypnotiseur met zijn voorstelling begint voelen ze de duivelse machten en gaan bidden, vanaf dat moment mislukken al de kunsten die de hypnotiseur wil laten zien en moet hij stoppen met zijn voorstelling. 

Harry Potter

Ook in gewone kinderboeken komt occultisme in voor. Denk bijvoorbeeld aan Harry Potter. Misschien vind je het wel een heel overdreven voorbeeld… De boeken zijn leuk om te lezen, en de films zijn ook wel grappig om te zien, wat is daar nou mis mee?  De meningen over de Harry Potter boeken zijn ook heel uiteenlopend. De een meent dat het lezen je aanzet tot het occulte en de ander vind dat de verhalen geen kwaad kunnen, omdat het zich afspeelt in een fantasie wereld. Weer andere zien er allerlei bijbelse principes in. Eigenlijk is het in de boeken van Harry Potter een strijd tussen goed en kwaad.  (Dat we kunnen onderscheiden in 2 soorten magie: witte magie en zwarte magie) Harry strijd tegen het kwaad, hij bedoeld het allemaal goed. Maar aan de andere kant staat Voldermord die iedereen met goede bedoelingen dood wil hebben. In de boeken lijkt het of de witte magie goed gepraat wordt, want daarmee word tegen het kwaad gestreden.

Occult bezig zijn

Je kunt op veel manieren occult bezig zijn. Spiritisme is contact hebben met geesten, voor veel mensen is dit een geweldige sensatie Je kunt zomaar communiceren met de wereld van de geesten! En het is natuurlijk ook super spannend. Stel je voor dat de geesten een boodschap voor jou hebben. En wat krijg je dat te horen? Zul je trouwen en kinderen krijgen? Zul je lang leven? Of … zul je binnenkort sterven? Want zulke boodschappen zijn er ook! En ze schijnen nog uit te komen ook. Spannend en tegelijkertijd ook heel eng, dat bezig zijn met occulte zaken. Hier moet je nooit mee experimenteren, want dan speel je met de dood. Er zijn mensen die zo bezet zijn van de duisternis, dat ze op de duur alleen maar verlangen naar de dood om zo aan de grimmige machten te ontkomen.

Dus ga niet voor de grap glaasje draaien, of  andere occulte spelletjes spelen. De macht van satan is groot, hij heeft zo een prooi gevonden om te verslinden.

In de bijbel lezen we ook over koning Saul die naar de waarzegster te Endor gaat. De vrouw bracht Saul in kontact met een demon die zich presenteert als Samuël. Deze vrouw had de gave om zich in verbinding te stellen met satan. Saul krijgt de boodschap dat hij de strijd tegen de Filistijnen zal verliezen.
Als Saul ziet dat de waarzegster inderdaad gelijk krijgt, vraagt hij zijn wapendrager om hem te doden. Maar zijn wapendrager wilde dat niet, toen nam Saul zijn zwaard en liet zich daarin vallen, hij pleegde dus zelfmoord.

Een helderziende zegt van zijn gave: vroeger dacht ik dat het een gave van God was. Ik wilde de mensen helpen en vroeg geen geld voor de behandelingen. Ik had alles gedaan: hypnose, magnetisme (dat is door aanraking genezen), spiritisme, het was allemaal pure waarzeggerij. De demonen die in mij huisden, spraken door mij heen (…). Als mensen zich op dit terrein begeven, doen ze zichzelf erg veel schade aan. Er is niets schadelijker dan afgodendienst en occultisme. Er ontstaat een totale binding en rechtstreekse band met de duivel.

Ook in de geneeskunde is het occulte aanwezig. Dan denken we bijvoorbeeld aan alternatieve geneeswijze. (Dat zijn geneeswijze die buiten de 'gewone' medische wetenschap om werken, met middelen waar van de werking  niet wetenschappelijk te verklaren zijn) Dat wil niet gelijk zeggen dat alle vormen van alternatieve geneeswijze occult zijn. Maar het is moeilijk om een grens aan te geven tussen geoorloofde en verboden praktijken. Maar waar tijdens de genezing geheimzinnig of wonderlijk gedaan wordt, kan je het wel vermoeden. Zeker als er bij een behandeling bovennatuurlijke krachten of machten opgeroepen worden.

Ook hier een voorbeeld van: een vrouw had een ziekte, ze liep al een paar jaar bij het ziekenhuis en had al een aantal onderzoeken achter de rug. Maar de dokters konden geen ziekte ontdekken. Ze wilde zekerheid hebben van haar toestand en besloot om naar een alternatief genezer te gaan. Samen met haar man is ze toen naar de praktijk van de genezer gegaan. Haar man mocht niet mee toen de genezer haar ging behandelen. Toen de behandeling achter de rug was, had ze een heel slecht gevoel over deze alternatieve geneeswijze overgehouden. En besloot om nooit meer naar een alternatief genezer te gaan. 

Mensen weten eigenlijk te weinig van een alternatief genezer af. Maar dit is wel heel belangrijk om te weten, de meeste alternatieve genezers zijn ook spiritist…! Dus dan komen die wonderlijke genezingen helemaal niet van God, maar van de duivel. Ik wil nu niet zeggen dat alle wonderlijke genezingen van de duivel zijn, want God kan soms op hele bijzondere wijze genezing schenken ook al gaan die tegen alle medische verwachtingen in.

Halloween                     

Veel mensen vieren halloween. Een leuk feest toch..! Vooral voor kinderen. Lekker griezelen en  verkleden zodat niemand je meer kan herkennen. Overal waren de etalages veranderd in een griezelig halloween sfeertje. Als je al die onzin ziet, weet je eigenlijk al dat er iets niet klopt. Halloween is op 31 oktober. Ze zeggen dat dan de doden tot leven komen! Als je daar even bij nadenkt, snap je dat dit dus een occult feest is en niets te maken heeft met grappige verkleedpartijtjes en al die andere onzin. (lees meer over Halloween)

Waarschuwingen uit de bijbel

De bijbel waarschuwt ons tegen alle vormen van  occultisme en is daar heel duidelijk over.
Leviticus 19 vers 31: 'Gij zult u niet keren tot waarzeggers en tot duivelkunstenaars'.
Deuteronomium 18 vers 10 tot 13: en onder u zal niet gevonden worden, die zijn zoon of dochter door het vuur doe doorgaan, die met waarzeggerijen omgaat, een guigelaar, of die op vogelgeschrei acht geeft, of tovenaar, of een bezweerder, die met bezwering omgaat, of die een waarzeggende geest vraagt, of een duivelskunstenaar, of die doden vraagt. Want wie zulks doet, is den HEERE een gruwel; en om dezer gruwelen wil verdrijft hen de HEERE uw God voor uw  aangezicht uit de bezitting. Oprecht zult gij zijn met de HEERE uw God.

Ook kunnen we lezen hoe we ons het beste kunnen wapenen tegen de boosheden van de duivel. Lees Efeze 6 maar eens, vers 11 tot 13: 'doet aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt staan tegen de listige omleiding des duivels. Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers dezer eeuw, tegen de geestelijk boosheden in de lucht. Daarom neemt aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt  wederstaan in de boze dag, en alles verricht hebbende staande blijven.

Bijlage: DEMONEN

In een boekje dat de EO onlangs deed verschijnen over het onderwerp 'Engelen' stond het volgende korte statement te lezen: "De Bijbel leert dat demonen gevallen engelen zijn". Tekstverwijzingen stonden er niet bij, wellicht omdat men meent een open deur in te trappen. Op vele plaatsen leert de Bijbel immers duidelijk dat demonen gevallen engelen zijn? Maar nu de hamvraag: IS dat zo??

Weet u wat de echte reden is dat er geen tekstverwijzingen vermeld stonden bij de bovengenoemde bewering? Die teksten zijn er niet! Geen tien, geen vijf, geen twee teksten. Zelfs niet één tekst. Sterker nog: er is niet eens één tekst waarin wordt gesteld dat demonen engelen zijn. Laat staan gevallen engelen!

Zijn demonen duivelen?

Het valt voor de gemiddelde Bijbellezer niet mee om goed zicht te krijgen op het onderwerp demonen. Dat komt omdat de meeste vertalingen niet concordant zijn. Dat wil zeggen, men kiest niet consequent voor eensluidende vertaalwoorden. De Statenvertaling bijvoorbeeld geeft het Griekse woord demon gewoonlijk weer met duivel. Maar dat is verwarrend! Want ook het Griekse woord diabolos wordt weergegeven met duivel. In dat laatste geval is het de aanduiding voor "de oude slang, satan" (Openbaring 20:2). Maar daarmee worden twee geheel verschillende begrippen - demon en diabolos - door elkaar gegooid. Inderdaad: door elkaar gegooid. Want diabolos betekent letterlijk: door-elkaar-gooier ...

Zijn demonen boze geesten?

De NBG-vertaling is niet minder verwarrend. Het NBG vertaalt demonen soms met duivelen, maar meestal met boze geesten. Dat laatste is niet een echte vertaling, maar veel meer een verklaring. Niet dat er nooit sprake is van boze geesten, maar dan staat er in de grondtekst toch écht iets anders (pneumatoon ponéroon; Lukas 8:2). Nu is het onmiskenbaar in het 'Nieuwe Testament' dat achter demonen inderdaad geesten schuil kunnen gaan. Openbaring 16:14 spreekt van "geesten van demonen". Soms worden deze geesten zelfs met demonen geïdentificeerd. Maar dat geeft in zulke gevallen de vertaling "boze geesten" slechts een schijn van juistheid. Waarom het woord demon niet gewoon onvertaald gelaten? Het woord is toch algemeen bekend in de Nederlandse taal? Waarom wordt de gewone Bijbellezer door inconsequente vertaalwoorden opgezadeld met interpretaties van vertalers?

Neutraal Grieks woord

De waarheid is dat het woord demon in het Griekse spraakgebruik een volstrekt neutraal woord was. Er was geen negatief waardeoordeel aan verbonden. Men duidde met dit woord simpel op één van hun talrijke goden. Het is interessant dat deze oorspronkelijke betekenis van het woord demon op z'n minst ook één keer aan de oppervlakte treedt in zowel de Staten- als NBG-vertaling. We lezen namelijk in Handelingen 17:18 van enkele Atheners die van Paulus zeggen dat hij een verkondiger schijnt te zijn van "vreemde goden". Hier is het woord goden de weergave van demonen. Meenden de Atheners dat Paulus vreemde duivelen of vreemde boze geesten predikte? Zouden ze in dat geval belangstelling gehad hebben voor hetgeen de apostel te melden had? Natuurlijk niet. Onmiskenbaar blijkt hier dat er voor de Atheners aan het woord demonen niets kwalijks verbonden was. Integendeel zelfs. En daarom moesten de vertalers hier (om niet door de mand te vallen) wel kiezen voor een afwijkend vertaalwoord.

Offeren aan demonen

Paulus schrijft in 1Korinthe 10:20 dat de heidenen offeren aan demonen. De NBG- en Staten­vertaling maken hiervan een beschuldiging door demonen met "boze geesten" respectievelijk "duivelen" te vertalen. Maar Paulus beschuldigt helemaal niet. Hij stelt vast. Geen enkele Griekse lezer, gelovig of ongelovig, zou bezwaar hebben gemaakt tegen Paulus' bewering. Heidenen offeren aan demonen dat wil zeggen aan hun goden. Paulus refereert met zijn uitspraak in 1Korinthe 10:20 trouwens aan verschillende uitspraken in het 'Oude Testament'. Dat wil zeggen aan uitspraken in de Griekse vertaling van het 'Oude Testament', de zogenaamde Septuaginta. Paulus zinspeelt bijvoorbeeld op de eerste keer dat het woord demon voorkomt in de Griekse Bijbel, Deuteronomium 32:17: "Zij offerden aan demonen, die geen goden zijn, aan goden die zij niet hebben gekend...". Hier blijkt duidelijk dat demonen een ander woord voor afgoden is. En dat betekent dat het 'Oude Testament' heel vaak spreekt over demonen. Het is een Grieks woord voor een overbekend Hebreeuws begrip: demonen zijn afgoden.

Alle goden der volken zijn demonen

De duidelijkste uitspraak over wat demonen zijn, vinden we ongetwijfeld in de Griekse versie (Septuaginta) van Psalm 96:5, waar staat: "want alle goden der volken zijn demonen". Hier worden demonen, geheel in overeenstemming met de gewone Griekse betekenis van het woord, neergezet als de goden der volken. Interessant daarbij is dat het Hebreeuwse woord dat hier vertaald is met demonen, elilim is. En elilim betekent zoiets als nietsen, nullen. Paulus had dus goede redenen om als bekend te veronderstellen dat "er geen afgod in de wereld bestaat" en dat een afgod niets is (1Korinthe 8:4; 10:19). Ongeacht welke afgod: afgoden als afbeeldingen van een hemellichaam (bijvoorbeeld Jupiter oftewel Zeus) of "van een vergankelijk mens, van vogels, van viervoetige en van kruipende dieren" (Romeinen 1:23). De Filistijnen hadden Dagon (een beest uit de zee...), anderen Astarte of Baäl of Diana, enzovoort. En van al die goden der volken zegt de Schrift: dát zijn demonen.

Een leeg, aangeveegd huis

Nog één ding. Sinds de Babylonische ballingschap was de afgoderij schijnbaar uit het Joodse volk uitgebannen. Geen gewijde stenen, geen offerhoogten, geen Baäls of afgodsbeelden werden meer gevonden onder het volk. Alles leek keurig op orde. Maar in plaats van dat de ontstane lege plaats werd opgevuld door "de woorden Gods" die aan hen waren toevertrouwd, gingen eigen overleveringen domineren. Sterker nog: aan mensenwoord werd een Goddelijke status verleend. En daarmee werd een veel subtielere vorm van afgoderij geïntroduceerd. Samuël zei ooit: "ongezeglijkheid is afgoderij en dienen van terafim" (1Samuël 15:23).

 Het is tegen deze achtergrond dat Jezus ooit aan de scharen vertelde over een onreine geest die was uitgevaren uit een mens. Na verloop van tijd kwam de onreine geest weer terug en vond zijn voormalige woning leeg, geveegd en op orde. De onreine geest ging weg en nam zeven andere geesten mee, bozer dan hijzelf en zij kwamen binnen en gingen daar wonen. "En" voegde Jezus daaraan toe, "het wordt met die mens in het einde erger dan in het begin. Alzo zal het ook gaan met dit boze geslacht" (Matteüs 12:43-45). Het komt er op neer dat het land van Israël nooit eerder zó afgodisch en dus demonisch was, als juist in Jezus' dagen. En dat is wellicht ook de diepere achtergrond van het feit dat we in de evangeliën zo vaak "geesten van demonen" tegenkomen. De tijd was rijp geworden voor de vervulling van Jesaja's woorden: "Het volk dat in donkerheid wandelt, ziet een groot licht; over hen die wonen in een land van DIEPE DUISTERNIS, straalt een licht..." (Jesaja 9:1).  

Heer, wees mijn Gids 

                                

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM - AUDIO