1 Korinthiërs 3:5-9

Wat is dit bijbelgedeelte een verademing om te lezen. De boodschap is duidelijk. Je hoeft niet de eindverantwoordelijkheid te dragen voor de groei van de plantjes op Gods akker. Het enige dat gevraagd wordt is om helemaal te gaan voor de taak die God je geeft.

Bidden: helpt dat? Ieder z’n eigen taak

Uitgerekend Paulus relativeert hier zijn eigen inbreng en dat is bijzonder als je bedenkt hoeveel invloed hij in die eerste gemeenten heeft. Hij fluit de Korinthiërs terug, die partij kozen voor Paulus óf Apollos en de werkwijze van één van beiden als maatstaf beschouwden voor iedereen. Zo werkt het niet, zegt Paulus. Apollos en ik hebben allebei een eigen taak van God gekregen – we zijn allebei een schakeltje in een grotere keten. Wat de één doet is niet beter of slechter dan wat de ander doet.

Door zo’n nuchtere opmerking van Paulus, laat hij je zien dat ieder op z’n eigen manier mag meebouwen aan Gods Koninkrijk. God geeft elke christen een taak in de uitbreiding van zijn koninkrijk en vaak sluit die taak aan bij het talent dat God je heeft gegeven. Hij schakelt je dus in op het punt waar jij goed in bent! Hij wil jouw talent gebruiken met als doel dat steeds meer mensen Hem leren kennen. En of dat nu grote of minder opvallende ‘klussen’ zijn, dat doet er niet toe. Wat de één doet, is niet belangrijker dat wat een ander doet – je vult elkaar aan en hebt elkaar nodig om verder te komen. Als er maar één stukje in het proces wegvalt, is er al een kink in de kabel. 

Waar ligt jouw talent? Wat past bij jou?

·  Ben je gastvrij ingesteld? Wees dan een thuishaven voor je niet-christelijke collega.

 · Ben je goed in sporten? Zorg dan dat je een niet-christelijk squash-maatje hebt.

 ·  Houd je van discussiëren? Dan ben jij de juiste persoon om met je sceptische studiegenoten stevig te debatteren over de zin van het leven.

Zo simpel is het om mee te bouwen aan dat Koninkrijk. God geniet ervan als jij je talenten inzet voor Hem en Hij verwacht het ook.

Teamwork

Ieder z’n eigen stukje van het proces dus. Paulus stopte de plantjes in de grond, terwijl Apollos met de gieter over Gods akker ging – de één is niet beter bezig dan de ander, ze vullen elkaar aan en gaan voor hetzelfde doel: groei van de plantjes! Of, als je de vertaalslag maakt naar nu: het gezamenlijke doel is dat mensen tot geloof komen. En daar werk je dus mét elkaar aan. En dan kan het dus gebeuren dat iemand die Jezus nog niet kent door de levensinstelling van de 1e christen op zijn pad nieuwsgierig wordt gemaakt. 

En dat hij in de trein een 2e christen de bijbel ziet lezen en nóg weer later in zijn leven een 3e christen als buurvrouw krijgt en op haar verjaardag met een 4e christen aan de praat raakt. Totdat na de ontmoeting met de zoveelste christen (de 20e, of misschien wel de 245e) misschien het kwartje bij hem valt en hij Jezus aanvaardt als Koning van zijn leven. En daar heeft die 1e christen dan nét zo hard aan gewerkt als de 4e en de 20e. Elke christen die hij ontmoette is een onmisbaar schakeltje geweest.

Groei en geduld

Even terug naar dat planten en gieten. Je kunt niet zeggen: oké, dus als ik maar keihard werk en m’n best doe voor de uitbreiding van Gods Koninkrijk, dan springen die plantjes automatisch de grond uit. Nope, benadrukt Paulus in vers 6 en 7, God geeft de groei en niet wijzelf.

Als je het Evangelie deelt met anderen, dan heb jij niet de regie over wat dat teweeg brengt. Daar gaat God over. Je kunt niet in je eentje groei forceren. Natuurlijk, je kunt aan een groen klein sprietje gaan trekken, in de hoop dat ‘ie sneller uit de aarde komt, maar dat is nogal kansloos: het gevolg is dat je het plantje eruit trekt en het doodgaat in je hand.

Gód geeft groei. Dat kun je frustrerend vinden. Want je wilt het liefst dat je niet-christelijke klasgenoot door jou een groeispurt doormaakt, tot geloof komt en een toegewijde volgeling van Jezus wordt. Toch kun je niet meer dan je best doen: gedoseerd water geven, bijmesten en het plantje zoveel mogelijk ruimte geven om te groeien. En God wíl ook graag dat je zo op de akker bezig bent. Hij wil dat je met Hem samenwerkt.[1] Maar God zorgt dat er leven in die plantjes komt, zodat ze groeien – Hij is eindverantwoordelijk voor het groeiproces, niet jij. 

Als je erover nadenkt, is dat geweldig. Je hoeft dat zware verantwoordelijkheidsgevoel dat jij een ander moet bekeren niet te dragen, maar in plaats daarvan mag je ontspannen en geduldig meewerken met God. Vanuit de ontspanning dat de groei niet van jou afhangt, mag je je uiterste best doen voor die ander, die Jezus nog niet kent.

Ieder een eigen medaille

Toen ik met een paar jongeren dit bijbelgedeelte las en bij vers 8 aanbelandde, vonden ze dat echt een irritant bijbelvers. Want waarom wordt elke christen apart beloond overeenkomstig de moeite die hij zich heeft gegeven? Om wat voor beloning gaat het? Is het niet raar dat je bij God je beloning moet verdienen door keihard te werken? 

Een paar dingen hierover:

 · Die beloning is geen hemelticket. Je hemelbestemming is niet te verdienen door je eigen inspanningen, maar ligt als je gelooft vast in Jezus en daar komt niemand meer aan. Maar als je dacht dat de hemel voor iedereen ‘één pot nat’ is en je inzet hier los staat van je leven in de hemel, dan is vers 8 wel even shocking. Je inzet doet er wél degelijk toe – wen maar snel aan die waarheid en handel er vervolgens ook naar. Is dit punt misschien een beetje ondergesneeuwd in ons geloofsleven uit angst in de ‘gevarenzone van goede werken doen’ terecht te komen?

 · Je beloning zal naar verhouding magertjes zijn, als je je talenten nauwelijks gebruikt voor God. Als je wel een gieter hebt staan, maar geen zin hebt om de plantjes te begieten. Als je weigert om een schakeltje van de keten te zijn. [2] Dat wordt dan een bronzen medaille, zeg maar. Omgekeerd zal je beloning groot zijn als je veel moeite doet en je je talenten gebruikt voor God op de plek die Hij je geeft. Dan krijg je goud!

· Wat die beloning precies is? Daar vertelt Paulus niets over. Het kan zijn dat een deel van die beloning al op aarde is: dat je God aan het werk ziet en mag meemaken dat mensen tot geloof komen. Maar misschíen doet Paulus hier expres niet uit de doeken wat die beloning zal zijn – om ons te prikkelen zelf over de hemel en de beloning te dromen en ons uit te dagen voor God het onderste uit onze gieters te halen!  

Heer, wees mijn Gids 

                                

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM - AUDIO